[BoL] ♥ ห้อง 2 ::: Pamelia ♥

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

Takayama Pamelia (ทาคายามะ พาเมเลีย)
ข้อมูลปกปิด

[Johan]

รถฟักทองเลี้ยวตีวงโค้งชะลอความเร็วลงจนมาหยุดอยู่ตรงหน้าพาเมเลีย ใครคนนั้นที่คุ้นตาเปิดประตูออกแล้วก้าวลงมาจากรถ




"แต่จะมีเพียงผู้เดียวที่ได้ออกไปจากที่นี่"

[Star]

"แต่อย่างน้อย ๆ เราก็ตกลงกันได้ว่าใครจะสละตนเองเพื่อให้อีกฝ่ายออกไป ถ้าเธอ LP ไม่เหลือแล้ว ฉันยอมแพ้ให้ก็ได้..." พาเมเลียออกความเห็น แต่แล้วก็เอะใจ

"เดี๋ยวสิ....? ทำไมเธอถึงมาในสภาพนั้น?"

[Johan]

ลิเซลอตเต้ไม่รู้หรอกว่า LP คืออะไร ปกติแล้วไม่มีใครรู้หรอกว่าตัวเองเหลือหัวใจเท่าไหร่ถ้าไม่ใช่คนเล่น




"จะมีเพียงผู้เดียวที่ได้ออกไปจากที่นี่" เธอถอดรองเท้าแก้วออกมาบีบจนแตกกระจาย

[Star]

Kingdom Hearts HD I.5 ReMIX - Vector To The Heavens

"ถึงฉันจะตายที่นี่ แต่เวลาของฉันก็ยังไม่หมดลงหรอก..." พาเมเลียยิ้มสู้กับภาพตรงหน้า เธอก้าวเดินตรงไปยืนต่อหน้าต่อตาลิเซล็อตเต้ราวกับไม่เกรงกลัวอาวุธของเธอ

"ฉันเคยพูดไปแล้ว แต่ก็จะขอพูดอีก"

"ฉันรักเธอ"

[Johan]

น่าเศร้าจังเลยนะคะ

ฉันรู้สึกเสียใจเล็กๆ

แม้ว่าฉันจะเข้าใจดีว่ามันคือธรรมชาติของมนุษย์


พลันเศษแก้วทั้งหมดก็พุ่งขึ้นฟ้าและตกลงมาดุจห่าฝน เสียบร่างของเธอเอง




Last Battle กินเวลา 48 ชม. เสียงระฆังจะดังอยู่ตลอด 2 วัน
และดึงเหล่าออราเคิลเข้าสู่แบทเทิลเพื่อต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

สละหัวใจเท่าไรก็ได้เพื่อการันตีลำดับที่จะถูกดึงไปประกบคู่กับผู้เล่นด้วยกัน ยิ่งสละมากยิ่งถูกนำไปไว้ลำดับท้ายๆ
(Hide)

จะได้รับรางวัลพร้อมเงื่อนไขดังนี้
- 3 หัวใจ: ได้รับ 3 Ally แบ่งให้ใครก็ได้
- 5 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู
- 10 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู และไม่เข้าสู่ Battle (ในด้านระบบ แต่เนื้อเรืื่องถือว่าเข้าไปนับสิบรอบ)
- 12 หัวใจ: เลื่อนขั้นตัวละคร 1 คนที่ชื่อสีชมพู และไม่เข้าสู่ Battle และได้ขอพร (ในด้านระบบ แต่เนื้อเรืื่องถือว่าเข้าไปนับสิบรอบ)

[Star]

"..." พาเมเลียยิ้มค้างทั้งน้ำตา เธอแค่จะยืนให้อีกฝ่ายฆ่าแท้ ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าคำพูดของเธอกลับทำให้ฝ่ายตรงกันข้ามเห็นว่าเธอเห็นแก่ตัวที่เอาความรักมาใช้ประโยชน์

ไม่สิ...บางทีเธออาจจะแค่เห็นแก่ตัวจริง ๆ ก็ได้

ทั้ง ๆ ที่พาเมเลียคิดว่าเธอจะคุยกับลิเซล็อตเต้ให้จบเรื่องจบราว แต่กลับกลายเป็นว่าเธอได้เรื่องต้องคุยกับลิเซล็อตเต้เพิ่ม...


ข้อมูลปกปิด

[Johan]

(ยินดีด้วย ไม่มีใครรอดมาถึงจุดนี้ได้)

พาเมเลียได้แต่วิ่งหาลิเซลอตเต้ เธอไม่ถูกดึงเข้าแบทเทิลเลยจนกระทั่งเวลาของสงครามจบลง
ทุกอย่างจบลงเหลือเพียงความเงียบเหงา โรงเรียนดูคล้ายจะเงียบลงไปถนัดตา

นกพิราบนับร้อยนับพันพรั่งพรูทะยานขึ้นสู่ฟาดฟ้าสีครามพร้อมเสียงระฆังบนหอระฆังลั่นกังวาน
นักเรียนหลายคนเงียบเสียงอย่างไม่ได้นัดหมายคล้ายต้องมนต์สะกด สายตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เวทีและพบชายคนหนึ่งมายืนอยู่แล้ว


ยินดีต้อนรับสู่ร่มเงาของเซนต์โครนิเคิล ที่นี่คือ Grande Chronicle

- ลิเซลอตเต้หายไปไหนแล้ว
- มุตสึมิหายไปไหนแล้ว
- สนใจโรงเรียน

[Star]

พาเมเลียมีเรื่องต้องคุยกับลิเซล็อตเต้เป็นการด่วน เธอเชื่อว่าลิเซล็อตเต้ยังไม่ตาย

- ลิเซลอตเต้หายไปไหนแล้ว

[Johan]

ไปเห็นภาพที่คล้ายภาพเดิม แต่ต่างกันที่อีกฝ่ายไปยืนบนรั้วขอบของดาดฟ้าแล้วกางแขนออกในท่ายืนหันหน้าให้พาเมเลียที่เพิ่งขึ้นมา

[Star]

"เรื่องเมื่อวันก่อน...ฉันขอโทษ" พาเมเลียก้มโค้งให้ลิเซล็อตเต้ เธอเดินตรงเข้าไปอยู่ใกล้กับรั้วตขอบ

"ช่วยลงมา...แล้วตบฉันที เอาให้สาสมกับสิ่งที่ฉันทำกับเธอ"

[Johan]

เธอยิ้มเหมือนทุกทีแล้วกระโดดลงมา

แต่ก็ยืนเงียบไม่ได้พูดอะไรคล้ายจะให้พาเมเลียเริ่ม

[Star]

"..." พาเมเลียไม่พูดอะไรไปพักหนึ่งเพราะเธอทำอะไรไม่ถูก แต่ลงท้ายแล้วเธอก็เปิดปากพูด

"นอกจากเรื่องขอโทษในวันนั้นแล้วก็..." พาเมเลียตั้งใจจะพูดต่อว่าขอบคุณ แต่พอมาคิด ๆ ดูแล้ว คำว่าขอบคุณอย่างเดียวมันไม่เพียงพอ
เธอจึงเดินหน้าเข้าประชิดกับลิเซล็อตเต้ แล้ว..

จุ๊บ

พาเมเลียเข้าไปประกบริมฝีปากกับลิเซล็อตเต้เบา ๆ แล้วถอนออกมา

"นี่คือคำขอบคุณจากเมื่อวันก่อน..." พาเมเลียพูดเบา ๆ ใบหน้าค่อย ๆ แดงระเรื่อจนเห็นเด่นชัด

"นี่...ฉันไม่ใช่คนที่ดีพร้อมราวกับหลุดมาจากเทพนิยายหรือการ์ตูนโรแมนติค แต่ว่า..."

"ขอให้ฉันได้พูดความในใจตรง ๆ ภายใต้ความสงบสุขนี้เถอะนะ"

"ฉันรักเธอ"

"เป็นแฟนกันนะ"

[Johan]

"เกลียดจังเลยค่ะ" ลิเซลอตเต้พยายามซ่อนยิ้มแต่ไม่สามารถซ่อนน้ำตาที่เอ่อล้นได้

[Star]

ภาพตรงหน้าทำให้พาเมเลียโล่งใจและดีใจเหลือเกิน สิ่งที่เธอพูดไปเมื่อครู่น่าอายมากก็จริง แต่ตอนนี้เธอสบายใจมากกว่า ในที่สุดก็ความปรารถนาของเธอก็เป็นจริงไปก้าวหนึ่ง



"งั้นเหรอ...แย่จังเลยนะ" ปากก็พูดแบบนั้นแต่พาเมเลียกำลังยิ้ม เธอก้าวเข้าไปกอดลิเซลอตเต้แล้วเอนร่างของทั้งสองฝ่ายให้ลงไปนอนกอดกัน หญิงสาวมองตาของฝ่ายตรงข้ามด้วยรอยยิ้มแสนสงบทั้ง ๆ ที่หน้าแดงก่ำ

"ทั้ง ๆ ที่ฉันรักเธอจนอยากจะไปไกลกว่านั้นแล้วแท้ ๆ" พาเมเลียหยอกเย้าลิเซลอตเต้

"ฉันอยากจะกอดเธอ จูบเธอ หรือทำเรื่องที่ยิ่งกว่านั้นกับเธอ"

[Johan]

"ทำไมถึงจะทำไม่ได้ล่ะคะ"