มาเ้ริ่มกันเลยดีกว่า ผมขอท้าวความสักนิด
แรกเริ่มเดิมทีผมเป็นคนที่เล่นแต่เกม offline เครื่อง Console หรือพวกเครื่องมินิ แบบ เกมบอย ฟามิคอม (ไม่มี ซูปเปอร์ กับ Playstation นะ)
ถ้าเล่นที่บ้าน คนที่เล่นด้วยข้างๆ ไม่เป็นพี่ชายผม ก็น้องสาวผม
พอไปเล่น PS ตามร้าน ก็จะเจอคนที่เล่นกันหลากหลาย แต่ส่วนใหญ่ก็ วินนิ่ง และเสียงตะโกน "ซื้อ~โท~~~~~"
ช่วงที่ผมเล่นเกม Console เหล่านั้น ผมก็มีอารมณ์ไปอีกรูปแบบนึง เป็นเหมือนการได้ดู เรื่องราวของตัวละครนั้นๆ ผ่านการเล่นของเราเอง
ผมเริ่มเล่นเกม RPG มาตั้งแต่ Final fantasy 1 , Dragon quest , Tactic ogre , Chrono cross (ไม่ได้เล่น Trigger อะ มันเครื่องซุปเปอร์)และอื่นๆ อีกมากมาย
มันทำให้ผมรู้สึกว่า การเล่นเกมมันมีอะไรมากกว่าแค่เล่นให้จบๆ แล้วโยนทิ้งไป.
แต่ในอันนี้ผมจะพูดถึงเกม Online นะ ครั้งแรกที่ผมเห็นเกม Online คือตอนที่ไปนั่งอยู่ในร้านคอมแถว ม.เกษตร น่าจะตลาดอมรพัน
แม่ผมไปหาป้าๆ แถวนั้น เลยโยนผมไว้ในร้านเกม ผมไม่มีเกมอะไรจะเล่นละ เพราะตอนนั้นผมไม่มี PC เลยไม่รู้ว่าเกมไหนเป็นไง เล่นไง
แล้วผมก็เห็นสัญลักษณ์หน้าแปลกๆ เป็นคนหัวแดงๆ ก็ลองกดเข้าไปดู แล้วมันก็ขึ้นหน้าจอแปลกๆ
มี ID กับ Password ...อะไรของมันหว่า แล้วจะเล่นยังไงเนี่ย
ผมก็มึนๆไปสักพัก พี่ที่เล่นเครื่องข้างๆก็มาสะกิด "เกมนี้น้องต้องมี ID นะ รหัสเอาไว้เล่นหนะ" ผมก็อ้ออออ แล้วไปสมัคร
สมัครไปสมัครมา (พอจะรู้ Eng นิดหน่อย ตอนนั้นน่าจะ ป.4 - ป.5) ก็มาิติดที่คำว่า Email ผมชะงัก อะไรวะ !! มันคืออะไร เคยแต่ได้ยินเฉยๆ
พี่คนข้างๆก็หันมาบอกอีก อันนี้น้องต้องมี Email ก่อนนะ ถึงจะเล่นได้ ผมก็ อ้อออออ อีกครั้ง แล้วก็ไม่ได้ทำไรต่อ แม่มารับ กลับบ้านพอดี
หลังจากนั้นผ่านไปอีกพอสมควร ผมก็ไปร้านคอมอีก คราวนี้เป็นแถวๆหน้าปากซอย เข้าไปร้านเต็ม ผมก็ไปเดินเล่นดูเกมไปเรื่อยๆ
เจอพี่ชายคนนึงนั่งเล่นเกมอะไรไม่รู้ แปลกดี กดเดินๆ มีตีมอนสเตอร์ด้วย ฉากป่าเขียวๆ สวยจัง ผมก็ไปนั่งดู
สักพักพี่เขาก็บอกเหนื่อย ได้เวลาจีบฝรั่ง .. ห๊ะ ?! ผมคิดในใจ จะจีบคน จริงดิ !
แล้วพี่เขาก็เดินไปนั่งอยู่ข้างๆ ตัวละคร ญ ตัวนึง แล้วเริ่มคุยกันเป็นภาษา Eng ประมาณว่า มาจากประเทศอะไร เวลไร ประมาณนี้
บทสนทนาไม่มีอะไรมาก ฝ่าย ญ ก็ตอบว่ามาจาก ญี่ปุ่น พี่ชายคนนี้ก็บอก ผมก็รักญี่ปุ่นมาก เป็นสไตล์การจีบที่เรียบง่ายจริงๆ
ถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกว่า เกมนี้ัมันสุดยอดไปเลย !! มีผู้เล่นจากประเทศอื่นด้วย ไม่ใช่แค่พี่ชาย หรือน้องสาวเหมือนแต่ก่อนแล้ว
แล้วเครื่องก็ว่าง ผมก็หนีไปเล่นเกมของผมแทน ตอนนั้นผมนั่งเล่น Warcraft 2 กับ Starcraft สนุกมาก เป็นความทรงจำที่ผมไม่เคยลืมได้เลย
ระหว่างเล่นๆอยู่ ผมก็เบื่อ เลยออกมากดเข้า Icon หัวแดงๆนั่นอีก ติดหน้าจอ Login เหมือนเดิม
ลุงเจ้าของร้านก็เดินมา ทำท่าเหมือนบอกว่าจะเล่นหรอ เอานี่ไป แล้วเขาก็ส่ง เศษกระดาษที่เขียน ID กับ Password มาให้
ผมก็เอาไปกรอกๆ เข้าไปมีตัวละครอยู่ก่อนแล้วด้วย ไม่สนใจเพราะไม่รู้ว่ามันสร้างใหม่ได้ กดเข้าไป เจอคนเยอะแยะเลย
ความรู้สึกตอนนั้นของผมมันยิ่งกว่าประหลาดใจอีกครับ มันตื้นตันมาก โหวว คนเยอะแยะเลย นี่คนเล่นคนอื่นใช่ไหมเนี่ย ไม่ใช่พวกบอท พวกคอมสินะ
เดินไป เดินมา ก็เจอคนพูดคุยกัน นี่มัน.. นี่มันอีกโลกชัดๆ เลย มันมหัศจรรย์มาก
ตอนนั้นผมตื่นเต้นมาก ไม่ได้ทำอะไรเลย เดินเล่นไปมา เจอของตกก็เก็บ เป็นชุดกากๆ ธรรมดาๆที่เขาโยนทิ้ง แล้วเวลาผมก็หมด อดเล่นต่อกลับบ้านไป
หลังจากวันนั้นผมก็โดนความรู้สึกนั้นตราตรึงอยู่ในใจมาตลอด มันสุดยอดมาก ๆๆ มันน่าประทับใจ มันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน อะไรกันเนี่ย !!!
แล้วในที่สุดผมก็ได้รู้จักกับเกมนั้น มันคือ Ragnarok Online มีหนังสือเกมออกมาในช่วงนั้นพอดี รู้สึกผมจะอยู่ปลายๆ ป.6 กำลังขึ้น ม.1 ได้
น่าจะออกภาคภาษาไทยแล้ว ย้อนกลับไปก็ประมาณ 10 กว่าปีได้มั้งครับ (O_O นานแฮะ)
หลังจากเข้า ม.1 ผมก็มีร้านเกมที่เล่นประจำ ตอนนั้นผมได้สมัคร Email เป็นของตัวเองครั้งแรก
ชื่อมันเลยออกมาแบบว่า tumman_the_king เห็นเขาใช้ ______ กันจังเลยเอามั่ง เท่ซะไม่มี
แล้วพอเอาไปบอกใคร ๆ ก็โดนเขาบ่นว่า จะตั้งยาวทำไม....
ช่วงม.1 ผมมีเพื่อนมากขึ้น ได้รู้จักสังคมอื่นๆ ช่วงนั้นผมมีร้านเกมที่เล่นประจำแล้ว ผมก็เลยมีโอกาสได้รู้ัจักเกมอื่นๆมากขึ้นๆ
ณ ตอนนั้นมีแต่คนเล่น RO ครับ ไปที่ไหนก็ทักกัน เฮ้ย เวลไรแล้ว ตลอด จนเพื่อนผมคนนึงชื่อ นัน เขาก็ทักบอกว่า
สมัยนี้คนเราจะเปลี่ยนวิธีการทักทายแล้วนะ กลายเป็น เวลไรแล้ว กันไปหมดละ
ผมคงไม่พูดถึงเพื่อนคนนี้ไม่ได้ เพราะเขาเป็นคนแรก ที่พาผมเข้าโลกของ MMO
บ้านเขาค่อนข้างมีฐานะ มีมุม PC ของตัวเอง เครื่องโตหรู บ้านหลังใหญ่ (แต่วันที่ผมไปหาเขา ผมได้กินมาม่า
)
เขาบอกว่า RO เขาไม่เล่นหรอก เขามีเกมที่เล่นอยู่แล้ว (ปากพูดงั้น แต่ตัวใน RO เขาเป็น Wizzard ไปละ)
เขาแนะนำ King of King ให้ผมรู้จัก มันเป็นเกม online อีกเกมนึงที่แตกต่างจาก RO มากๆ
ภาพงี้สุดจะโบราณ เป็นโพลีก้อน สีๆ เหลี่ยมๆ แต่ก็ถือว่าเป็น 3D ในโลก 2D ผิดกับ RO ที่เป็น 2D ในโลก 3D
KoK เป็นเกมที่ระบบวุ่นวาย MAX จะสู้ทีก็ต้องกด ปุ่มโจมตี แล้วคลิ๊กเป้าหมายที
ซัดกันก็นานกว่าลูกเจี๊ยบจะตาย แล้วมันมีจุดนึงที่ทำให้ผมรู้สึกว่า เกมนี้มันไม่ใช่ธรรมดา
คือระบบนิสัยของอาชีพ เพื่อนผมเล่นเป็น Bard ทั้งๆที่ตอนแรกเป็น Paladin เก่งๆอยู่แล้ว
แต่ดันตัดสินใจ โยนโล่ โยนดาบทิ้ง มาเป็น Bard อ่อนๆ เล่นเพลงไปวันๆแทน
เพื่อนผมเขาทำบางอย่างให้ดู มันคือการสั่งตีมอนสเตอร์ทั่วๆไปนี่แหละครับ แต่อันนี้่มันพิลึก
เป้าหมายคือลูกเจี๊ยบเหลืองๆ ธรรมดาๆ น่าจะตบตายง่ายๆในทีเดียว แต่มันไม่ใช่
ตัวละครของเพื่อนผมมันวิ่งหนี ไปไหนไม่รู้พร้อมกับข้อความขึ้นมาว่า
"คุณเห็นลูกเจี๊่ยบ แล้วทำให้นึกถึงไก่ย่างที่ทิ้งไว้ที่บ้าน"
ห๊ะ ?!
ลองดูอีกที คราวนี้ยืนนิ่งๆ ร้องไห้
"คุณเห็นลูกเจี๊ยบแล้วรู้สึกเศร้า จนร้องไห้ออกมา" (ประมาณนี้หรือเปล่าผมไม่แน่ใจ แต่ก็ราวๆนี้)
เอาจริงดิ !!! มัน... มันสุดยอดมาก !!! เกมสมัยนี้ไม่้มีแล้วนะครับ ระบบแบบนี้อะ
แล้วเขาก็ชวนผมเล่นด้วย เกมมันเสีย Airtime สำหรับเด็กม.1 บ้านไม่ได้ร่ำรวยก็ถือว่าหนักหนาอยู่
สุดท้ายผมก็เล่น KoK ไปเรื่อยๆ เป็น Warlock แต่ก็ไม่ได้มีอะไรประทับใจมากนัก
ที่รู้สึกประทับใจจริงๆกลับเป็น Tales Weaver เกมออนไลน์อีกอันที่ออกถัดมาอีกไม่นานนัก
หน้าจอ Login พร้อมกับเพลง บรรเลงตอนต้นทำเอาผมตะลึง นิ่งไปครู่หนึ่ง
ผมเป็นคนเดียวในร้านเลยที่เล่นเกมนี้ ตัวเกมจะมีตัดเข้าฉากเนื้อเรื่องของตัวละครตลอด
เป็นระบบที่หาไม่ได้ใน RO ตอนนั้นถ้าจำไม่ผิดผมเล่นอยู่เซิฟ ญี่ปุ่น
บังเอิญไปเจอคนญี่ปุ่นที่พอรู้ Eng เข้า ผมก็เลยได้เพื่อนใหม่ จากแดนไกลเป็นครั้งแรก
ผมเข้าเล่นไม่เป็นเวลา เพราะผมไม่มี PC ที่บ้าน จะออกมาเล่นก็เล่นได้ไม่มากนัก
ผมยังจำตอนที่ผมหายไปแล้วกลับมาออนเจอกันพอดี เขาก็ทักมาบอกว่า หายไปไหนมาเนี่ย นานเลย
ความรู้สึกแบบนี้หาไม่ได้จากเกม Console จริงๆ มันติดตรึงใจผมมาจนถึงทุกวันนี้
ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างเหมือนกัน เพราะหลังๆผมก็ไม่ค่อยได้เข้าไปเล่น จนพี่ที่้ร้านเขาลบเกมทิ้งไป
พอรู้ตัวอีกที เกมนี้ก็ Ban IP ประเทศไทยไปซะแล้ว เศร้าจัง...
แล้วหลังจากนั้นผมก็หาเกม Online เล่นมาตลอดอย่างต่อเนื่อง และไม่สนใจใคร
ผมไม่ใช่คนที่เล่นเกมตามกระแสมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วครับ เขาเล่น RO กัน ผมเล่น KoK
เขาเล่น N-Age กัน ผมเล่น Pristontales
Pristontales เป็นอีกเกมที่ผมชอบมาก ผมเล่นมันตั้งแต่ตัวเทส ยังพิมพ์ไทยไม่ได้
ตัวละครตัวแรกผมชื่อ COMMAND เขียนตัวใหญ่ทั้งหมดเลย
แล้วมาเป็น TUMMAN ตอนหลัง ในช่วง Open Beta
จากเกมนี้ผมเล่นอยู่่ช่วง ม.2-ม.3 ได้เพื่อนเยอะแยะมากมาย มี 2 คนจากในนั้นที่พิเศษกว่าคนอื่นๆ
ทั้ง 2 คนเป็น ผู้หญิง คู่หูกัน แต่คนนึงอ้างว่าเป็น ช เขาบอกว่าชื่อ ฟาว กับ น้ำ
ผมไม่สนใจอะไร ก็เล่นต่อไปของผมเรื่อยๆ จนวันนึงเขาก็มาบอกความจริงให้ฟัง (คนในกลุ่มคนอื่นรู้หมดละ มีผมเอ๋อ ไม่รู้อยู่คนเดียว)
จริงๆเขาชื่อ แป้ง กับ น้ำ อายุเยอะกว่าพวกผมพอสมควร (ผมม.ต้น เขาม.ปลาย กำลังเข้ามหาลัย)
คนที่ชื่อแป้งคุย Msn กะผมบ่อยๆ คุยกันเรื่องมหาลัย เขาบอกว่าอยากเป็นสัตวแพทย์ อยากช่วยเหลือสัตว์
ครั้งสุดท้ายที่ผมได้คุยกับเขาคือ เขาบอกว่าสอบเข้าม.เกษตรแล้ว ติดด้วย อยู่คณะสัตวแพทย์
ปัจจุบันนี้ ทุกครั้งที่ผมเดินผ่าน โรงพยาบาลสัตว์ที่ ม.เกษตร ก็ทำให้ผมคิดถึงเขาขึ้นมาทุกครั้ง
ส่วนน้ำ ผมไม่ได้ติดต่ออะไรเท่าไร เป็นผู้หญิงร่าเริง สนุกสนาน ถ้าตามใน FB น่าจะเจอ
จบจากตรงนั้นผมก็หาเกมเล่นต่อไปเรื่อยๆ มีทั้ง A3 Project , RYL , Lineage 2 , ECO , Survival Project
เกมหลังนี่ผมลงแข่งแบบจริงจังมาก ได้อันดับต้นๆของประเทศ เลยนะ
ความทรงจำผมจะอยู่ ที่เกมที่บอกไปข้างบนนั้นซะส่วนใหญ่
A3 เป็นเกมที่ผู้ใหญ่เล่นเยอะ เพราะมันโหด ดิบ ฟันทีเลือดสาด หัวขาด ตัวเละ
ผมเล่นแล้วได้เพื่อน (ต้องบอกว่ารุ่นพี่น่าจะถูกกว่า) เยอะพอสมควร ส่วนใหญ่เป็นวัยทำงาน
เขาดูแลผมเหมือนเป็นน้องชายคนนึง แต่สุดท้ายก็ต้องเลิกลากันไปเพราะ เกมปิดตัว บ้างก็กลับไปทำงาน
R.Y.L. เป็นอีกเกมนึงที่ผมเป็นคนนำให้คนทั้งร้านหันมาเล่นด้วย
เป็นเกม Online เกมแรกที่เล่นด้วยการกด W A S D ในเการเดิน คลิ๊กเม้าซ้ายเพื่อโจมตี คลิ๊กเม้าขวาเพื่อนสคิล
ฉากในเกมเรียกได้ว่า อลังการ งานสร้างมาก สคิลทั้งหลายดูรุนแรง และสมจริง
ผมเป็น Attacker หน่วยแนวหน้า บ้าพลังอัดแหลก อัดแรงจนมอนหันมารุมผมตาย แทนที่จะไปตีแท้งเกอร์...
ช่วงนั้นผมทำตัวน่าตบมาก น้อยใจหนีจากกลุ่มเพื่อนด้วยกันบ่อยๆ เพราะว่าตีแรงเกิน
Lineage 2 เป็นเกม online ที่เสีย Airtime แพงพอสมควร (300 ได้ไม่ครบ 30 วัน)
ตอนเล่น L2 นั้นผมจริงจังมากเลย ด้วยเพราะเสียดายตังก็ส่วนนึง
ประสบการณ์ใน L2 ของผมแบ่งออกเป็นประมาณ 3 ช่วงได้
ช่วงแรกคือ เริ่มต้น หลังเซิฟเปิดใหม่ๆ มันเป็นเกมที่กราฟฟิคสวยสุดๆแล้วในยุคนั้น
ร้านเกมประจำแถวบ้าน รันไม่ไหว เล่นได้แบบกระตุก ๆๆ ผมเลยเล่นไปไม่ได้มาก แต่ก็ถือว่าเวลสูงพอสมควร (ประมาณ 25-30 ปลายๆ)
ช่วงที่ 2 คือ ตอนที่ผมมีรุ่นพี่แถวบ้านเป็น แบ็คหลัง เขาชวนผมเล่นเกมหลายเกมเยอะแยะไปหมด
แต่ส่วนใหญ่จะให้ผมทำเรื่องต่างๆแทนเขา เขาจะทำอะไรของตัวเองไปเรื่อยๆ
เพราะตรงนี้หละมั้ง เลยทำให้ผมเล่นเกม online แบบพึ่งตัวเองก่อนตลอด ถ้าไม่จำเป็นผมจะไม่ตะโกนหาตี้แน่ๆ ไม่ว่ากรณีใดๆ
ช่วงที่ 2 นี้ผมเล่นไปได้ยาวพอสมควร (ประมาณ 50-60) แล้วก็หยุดไป ไปเล่น ECO และเตรียมจบ เพื่อเข้ามหาลัย
ช่วงสุดท้ายนี้ เป็นช่วงหลังเรียนจบ ม.6 แม่ผมซื้อ PC ให้ใช้ ผมเลยมีโอกาสได้กลับไปเล่นเกมที่ผมรักมากอย่างจริงจัง
ตอนนั้นคู่หูผม(ซึ่งตอนนี้โกรธกันไม่ได้คุยกันเลย)เป็นคนชวนผมกลับไปเล่น
เขามี Clan นึ่ง ที่หัวหน้าเป็นเจ้าของร้านเกมอยู่เชียงใหม่ มีทั้งพี่ๆ และเพื่อนๆอายุไล่เรี่ยกันมากพอดู
มีเรื่องต่างๆเกิดขึ้นมากมาย ตั้งแต่เรื่องทะเลาะกันเล็กน้อย ไปจนถึงเรื่องร้ายแรงอย่าง Clan จะูถูกคนนอกยึด
ตอนนั้นที่ผมเล่น มันไม่ใช่แค่เล่นเพื่อสนุกแล้ว มันคือสังคมอีกสังคมหนึ่งที่ผมมีตัวตน และมีชีวิตอยู่กับมัน
ผมเรียนจนพร้อมเพื่อนๆ แต่ไม่ได้เข้ามหาลัยทันที ผมทำงานอยู่ KFC ก่อนพักหนึ่ง และย้ายงานไปเรื่อยๆ
รวมเวลาก็ปีกว่าๆ จนมาเข้าเรียน ม.ราม ไล่ๆกับน้องสาวผม
หลังจากหมดเวลางาน ผมก็จะกลับมาบ้าน เข้าเกมไปทักทายทุกคน เวลบ้าง ล่าบอสบ้าง
ผมไม่ใช่คนที่เล่นเกมแล้วตัวละครมักจะไม่เก่งจนสุด ไม่ใช่เพราะผมทำไม่ได้ แต่ผมไม่อยากทำ
สำหรับผมตรงจุดนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ไม่สำคัญมากๆ การเล่นเกม Online สิ่งที่สำคัญอันดับแรกเลยคือ สังคมและเพื่อนๆ
ผมให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ มากกว่าการต้องเป็นอันดับ 1 ของ Server หรืออะไรต่อมิอะไรเสียอีก
ใน Lineage 2 ผมรู้จักคนมากมาย มีทั้งที่ติดต่ออยู่ปัจจุบันนี้ เลิกคบ ไปจนถึงหายสาบสูญ
มีอยู่คู่นึง รุ่นพี่ผมเป็นหน่วยธนูนักรัก ตั้งแต่ที่ผมเข้าเล่นมา ก็เห็นพี่เขาจีบ Dwarf หญิงคนในนึง Clan ตลอด
จนทุกคนแซวกันสนุกสนาน เวลาผ่านไป Dwarf หญิงคนนั้นไม่ค่อยได้กลับมาเล่นแล้ว รู้สึกว่าจะติดงาน แล้วส่งรูปมาให้คนใน Clan ดู
เหมือนว่าพี่เขาจะอุ้้มเด็กอยู่คนนึง แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นลูกพี่เขา รุ่นพี่มือธนูคนนี้ก็อกหักไปเต็มๆ
แต่แล้วสุดท้ายก็มาพบรักใหม่กะเอลฟ์สาวจาก Clan คู่อริ ปัจจุับันนี้อยู่ด้วยกัน มีบ้าน มีร้านทำผมของตัวเอง น่ายินดีจริงๆครับ
ผมเองนอกจากคู่้หูแล้วก็มีด้วยคนนึง เป็น ญ เอลฟ์นักร้อง ชื่อตังเม ผมเป็นออคเขียวหมอผี คู่หูผมเป็น ดาร์คเอลฟ์ สาย ซัมม่อน
ทุกวันจะไปเวลด้วย 2-3 คนตลอด ของที่ได้ก็แชร์กันแบบไม่ต้องคุย ต่างฝ่ายต่างรู้นิสัยของกันละกันดีมากๆ
ลงบอสใหญ่ ทำกิจกรรม Clan ผมก็อยู่ช่วยดูแลตลอดไม่ห่างเลย
บางคืน เลิกเวลนานแล้ว ตั้งตี 3-4 ทุ่ม แล้วก็มานั่งคุยกันในตลาด 3 คนยันตี 5 ก็มีบ่อยๆ
มันเป็นอีกด้านหนึ่งที่คนไม่เล่นเกม Online อาจจะไม่เข้าใจก็ได้นะครับ
ผมมีความสุขกับช่วงเวลานั้นมากๆ แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา
ช่วงหลังๆ Clan มีปัญหามากๆ ทั้งต้นสังกัด (พวก Clan ใหญ่กว่าที่เป็นพี่เลี้ยง Clan ผม) มากดดันหลายเรื่อง
ทั้งเรื่องยึดปราสาท บอส พื้นที่ นู่นนี่นั้น เยอะแยะไปหมด และการ"เล่นมือ"ก็เริ่มถูกลืมไป
ผมกับเพื่อนจึงตัดสินใจบอกลา แล้วออกมา ไปเข้าเล่นเกม Online ฝั่ง Europe แทน
เกมแรกเป็น Warhammer Online เก็บตังซื้อกล่องอยู่นานพอสมควร
เกมทางฝั่ง EU นั้นต่างจาก Asia ที่ส่วนใหญ่เป็นของ Korea มากๆ
ทาง EU เขาจะเน้นที่ Lore และ Roleplay มากกว่าการ Grind เพื่อเอา EXP มาอัพตัวมาก
ระบบย่อยๆ อย่างหาแร่ ทำของ เย็บผ้า ปลูกต้นไม้ ถ้าไม่นับ ECO ก็เรียกได้ว่าเกมโซน Asia ในช่วงนั้น ไม่มีระบบแบบนี้เลย
เกมถัดมาก็เป็น World of warcraft ผมก็เล่นกับคู่หูผมมาตลอด
แต่ตอนหลังที่ต้องซื้อกล่อง Upgrade ตัวเกม แล้วก็ค่า Air time + กับเวลาในการเล่นของผมน้อยลง ทำให้ไม่ได้คุยกัน
แล้วก็มีเรื่องผิดใจกันนิดหน่อย หลังจากนั้นมาก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย
ผมหยุดเล่นเกม Online ไปเกือบปี ช่วงนั้นมีปัญหาเยอะมาก ทั้งทางบ้าน ไปจนถึงปัญหาส่วนตัว
เรียกได้ว่าตอนนั้นขนาดเพื่อนเก่าอย่างพูโต ยังไม่ค่อยได้คุยด้วยเลย เป็นยุคมืดสุดๆ
กว่าผมจะโผล่หัวออกมาจากจุดนั้นได้ รู้ตัวอีกทีเพื่อนๆก็อยู่ ปี 2 ปี 3 กันไปหมดแล้ว
วันเวลามันผ่านไปไวจริงๆ
ตอนนั้นผมตัดขาดจากเกม Online ไปนานพอดี แต่แล้วจู่ๆ รุ่นพี่ที่ผมรู้จักเขาก็ชวนกลับมาเล่น ECO
ผมยินดีกลับไปเล่นอย่างเต็มร้อย เพราะ ECO เป็นเกมที่ผมอยากเล่นมากมาโดยตลอด แต่ไม่มีคนเล่นด้วย
เพราะระบบที่ประหลาด (สำหรับตอนนั้น) และกระแสเกมอื่นๆที่มาแรงมากจนดันให้ ECO ตกไปอยู่ในวงแคบๆ
ผมกลับมาเล่นด้วยตัวเปล่าๆ ไม่มีอะไรเลย คู่มือหลักของผมคือ Webboard
ผมค้นหาข้อมูลทุกอย่างที่ตัวเองต้องใช้ จดจำ แล้วหาวิธีไปเรื่อยๆ ซึ่งไม่น่าเชื่อว่า ECO จะทำได้ขนาดนี้
ระบบของเกมที่แตกต่างอย่างมากเมื่อเทียบกับเกมอื่นๆ แต่มันมีเสน่ น่าหลงไหล เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง
ผมเลือกเล่นชาวนาต่อ เพราะเป็นอาชีพที่ไม่มีในเกมอื่นๆเลย และการปลูกต้นไม้ ดอกไม้เป็นสิ่งที่ผมชอบมากอยู่แล้ว
ความทรงจำประมาณ 50% แรกมีแต่ตัวละครของผม กับเหล่า ไชเท้า แครอท เนโกะมาตะ
ไม่มีเพื่อนๆ หรือรุ่นพี่เลย (มาชวนเล่น ตี้กันได้ 1 ครั้ง แล้วหายไปเลย)
ผมเล่นของผมไปเรื่อยๆ เก็บไม้เก็บผ้า เย็บใบเรือที่ละนิดๆ จนได้ Flying Garden มา 1 หลัง
มันเป็นระบบที่เกมอื่นน่าเอาไปทำมั่ง Flying Garden คือบ้านส่วนตัวของผู้เล่นอะครับ
เราสามารถทำอะไรกับมันก็ได้ แต่่ส่วนใหญ่จะเป็นการ ตกแต่ง ไปในรูปแบบที่เราอยากให้เป็น
ผมโชคดีที่เลือกเล่นชาวนา เพราะชาวนาทีทักษะในการสร้างสิ่งของ จากไม้ มาประดับ สวนบินนี้ ได้มากที่สุด
ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ หลังจากได้สวนบินนี้มา ไปกับการหาข้อมูลของ เมล็ดพืช ดอกไม้ และการทำกระถาง
สวนบินของผม มีดอกไม้อยู่รอบบ้านเลย ซึ่งผมเองในชีวิตจริงก็อยากทำแบบนั้นบ้างเหมือนกัน
เคยพยายามดูครั้งหนึ่งแล้ว แต่โดนลุง ยกพวกเครื่องมือก่อสร้างมาทับแปลงดอกไม้ผมเละเทะหมด ผมเลยเลิกล้มความตั้งใจไปเลย
ใน ECO ผมรู้จักเพื่อนอีก หลายคน แต่มีอยู่แค่ 3 คนเท่านั้นที่ปัุจจุบันนี้ัยังคบหากันอยู่
แต่ละคนมีนิสัยแตกต่างกันไป ผมรู้จัก 1 ในนั้นจากเหตุการณ์ "ถูกพามาเวลแล้วปล่อยเกาะ"
มีคนชวนผมมาบอกว่าจะ พาเวลให้ ไปๆมาๆ คนที่พามาหาย ผมไม่รู้จะไปไหนต่อ เพราะมันก็ไกลมาก ไม่รู้จัก
ยังดีที่แถวนั้นมีต้นไม้ให้ตี ผมเลยไปตีต้นไม้ เก็บเศษไม้ กิ่งไม้เล่น แล้วก็เจอกับ คนๆนี้เข้า
แรกๆ ก็ไม่ได้คุยกันมาก ได้แต่ Add เพื่อนกันไว้ ผม 30 เขา 99
แล้วหลังจากนั้น ผมก็ไม่เคยตอบตกลง หรือ ขอให้ใครพาเวลอีกเลย เข็ด..
จบจากตรงนั้น ผมก็เว้นว่างไป หลายเดือน แล้วกลับมา้เล่นอีกครั้ง ช่วงฮัลโลวีน
เปิดเข้า List รายชื่อเพื่อน ก็เจอชื่อเขาออนอยู่ เลยทักทายไป สุดท้ายก็ได้ไปเวลด้วยกัน แล้วก็รู้จักกับ 2 คนที่หลัง ตามมา
ใน ECO มีระบบย่อยๆ ที่ดีมากๆหลายอย่าง ผู้เล่นไม่จำเป็นว่าเข้าเกมมาแล้วต้องเก็บเวลอย่างเดียว
มันมีตัวเลือกให้ทำได้มากมาย ตั้งแต่ไปหาของตามที่ต่างๆ ทำ Event เนื้อเรื่อง ทำเควสรายวัน
ถ้าเบื่อ ๆ ก็สามารถนัดเพื่อนมารวมตัวกันที่ คาสิโน นั่งเล่น Poker หรือ สลาฟ ได้ด้วย
ผมไม่รู้จะอธิบายเรื่องของ ECO ยังไงให้ได้หมด แต่ผมบอกได้ว่าผมมีความทรงจำกับเกมนี้มากมายจนนับไม่ถ้วน
ผมชอบ ECO แต่ก็ไม่ได้ออนไลน์ตลอด มันเป็นเหมือนกับเกมที่ผมรู้อยู่แล้วว่า มันมีอยู่ แค่ได้รู้สึกถึงตรงนั้นผมก็มีความสุขแล้ว
พอวันไหนผมเบื่อๆ เซ็งๆ ผมก็เ้ข้า ECO ไป เปิดสวนบิน ปีนขึ้นไปนั่งพักผ่อนอยู่ในสวนดอกไม้ของผม
ลายล้อมไปด้วยเหล่า แครอท ไชเท้า และ เนโกะมาตะ ... มันทำให้ผมหายเหนื่อยได้โดยไม่ต้องทำอะไร
แต่แล้ววันที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมก็มาถึง มันคือวันที่ ECO ประกาศปิดตัวลง
หลังจากวันนั้นผมตัดสินใจที่จะไม่เข้าเกมเพื่อไปสร้างความทรงจำใดๆเพิ่มอีก
ผมปล่อยให้มันหายไปพร้อมๆกับความทรงจำดีๆ ที่ผมเคยมีกับมันมา เอาไว้แค่นั้น
ผมไม่อยากจดจำตัวละครของผมในช่วงสุดท้าย ที่เต็มไปด้วยความเศร้า และการจากลา
อาจจะเพราะทำใจไม่ได้ด้วย แต่ผมคิดว่าแบบนี้น่าจะดีกว่า
ทุกครั้งที่ผมเปิดดูอัลบั้มรูปของเพื่อนสนิทที่เอา ID ผมไป Login แล้วหาชุดชาวนาเลเวล 99 มาใส่ให้ผม
มันเป็นชุดที่ผมฝันไว้ว่าอยากจะทำใส่มากๆ แต่ไม่มีโอกาส เพราะมันต้องใช้ปาร์ตี้และความพยายามมากๆ
ภาพตัวละครของผม โบกมือลามาที่หน้าจอนั้น ทำให้ผมน้ำตาคลอได้ทุกครั้งจริงๆ...
คนที่ไม่ได้เล่นเกมออนไลน์อย่างผมอาจจะไม่เข้าใจในความรู้สึกตรงนี้ แล้วเห็นว่ามันไร้สาระ
ผมเลยอยากเอาเรื่องจริงของผม มาเล่าสู่กันฟังบ้าง เผื่อว่าคนที่มีข้อสงสัย จะได้เข้าใจในเรื่องพวกนี้มากขึ้น
เกมช่วงหลังๆมานี่ ไม่มีอะไรน่าสนใจแล้ว ผมไม่รู้ว่ามันถึงทางตัน หรือว่าเขาลืมจุดหลักของการทำ MMO ไป
เมื่อก่อนตลาดเกมค่อนข้างจะแคบ และขายได้น้อย แต่ปัจจุบัน ตลาดเกมขยายวงกว้างใหญ่ขึ้นมาก กำไรที่ได้ก็มากขึ้นตามไปด้วย
การทำเกมพักหลังมานี้จึงเป็นการทำธุรกิจเกม มากกว่าการสร้างเกมดีๆ ที่ให้ผู้เล่นได้เข้าไปเล่น และกลับมาพร้อมกับความทรงจำดีๆ
หลังๆนี้ผมเลือกเล่นสาย Support เพราะมันไปไหนมาไหนคนเดียวได้สบาย ถึงจะตีมอนได้ยากมาก แต่ก็ยังพอทำอะไรคนเดียวได้
เพราะผมไม่อยากผูกมัดกับใครโดยไม่จำเป็น สังคมเกมออนไลน์ตอนนี้ ถ้าไม่โชคดีเจอคนดีๆไปเลย ก็เจอเจอแต่พวกแย่ๆ ทำตัวแย่ๆ
การเล่นเป็น Healer เลยสบายตัว หาตี้แบบใช้แล้วทิ้งได้ง่าย จบตรงนั้น ก็เลิกติดต่อกัน เพราะยังไง Healer ก็หายากอยู่ดี ไปที่ไหนก็มีคนอ้าแขนรับผม
ผมเลือกเล่น Healer เพราะ Anti social ด้วยพอสมควร
แต่ในใจลึกๆ ผมก็ยังอยากได้คู่หูที่ไปไหนไปกันได้ตลอด เหมือนช่วงที่ผมเล่น ECO , Lineage 2 และ Warhammer อยู่นะครับ
ผมขอจบแค่นี้ดีกว่า จริงๆยังอยากพูดถึง 12 หาง ด้วย เกมออนไลน์ของไทยที่ผมรู้สึกประทับใจมากๆอีกเกมหนึ่ง
ประทับใจทั้งความพยายาม และความเป็น ออริจินัล ของตัวเอง และความทรงจำของการได้อยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่ง ที่ดีมากๆ (แต่จบไม่สวย)
แล้วความทรงจำของพี่ๆ เพื่อนๆคนอื่นๆเป็นยังไงบ้างครับ xD
มาเล่าให้ฟังสั้นๆ หรือ ถ้ามีเรื่องเกี่ยวกับวงการณ์เกมอยากมาพูดคุยกันก็ได้ตามสบายเลยนะครับผม
