[BoL] ♥ ห้อง 2 ::: Pamelia ♥

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

Takayama Pamelia (ทาคายามะ พาเมเลีย)
ข้อมูลปกปิด

[Johan]

เธอยิ้มให้แล้วเปิดหน้าหนึ่งของสมุดให้ดู

Liselotte Schneider

ยินดีที่รู้จักค่ะ

ได้รู้แล้วว่าเธอชื่ออะไร แต่การจะคุยกับเธอค่อนข้างลำบากมากทีเดียว เธอมีสมุดที่เขียนชุดแพทเทิร์นคำพูดเอาไว้เยอะก็จริง แต่การจะเปิดหามาตอบให้ตรงก็กินเวลา และบางอย่างก็ต้องเขียนใหม่ลงไป คุยกันจนรู้จักกัน เธออยู่ชมรมยิงธนู

[Star]

เพลงมา

Danganronpa V3 OST - Beautiful Lie

"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ลิเซลอตเต้ซัง" พาเมเลียยิ้มให้ "ถ้ายังไง ลองใช้สมาร์ทโฟนไหมคะ?" เธอลองเสนอความคิดเห็นดู เพราะพิมพ์ข้อความน่าจะเร็วกว่าเขียนนะ...มั้ง

พอทำความรู้จักแล้วก็กลับมาวกที่ประเด็นถูกรังแกต่อ
"ถ้ายังไง...ฉันคิดว่าชมรมพัฒนาโรงเรียนน่าจะช่วยเหลือคุณได้ หรือปรึกษาคุณครูที่ไว้ใจได้ก็เข้าท่า" พาเมเลียคิดถึงคุณครูที่เธอเคยเห็น...

"ลองไปแจ้งเรื่องให้ชมรมพัฒนาโรงเรียนก่อนน่าจะดีกว่านะคะ" พาเมเลียเสนอแล้วพาไปเขียนเลย ถ้ารู้จักกับใครสักคนที่ตำแหน่งใหญ่ ๆ ในกรรมการนักเรียนก็คงจะดีสินะ เพราะคงทำให้เรื่องง่ายขึ้นเยอะ

[Johan]

เธอส่ายหน้าแล้วทำท่าเหมือนกับว่าเขียนไวกว่า มองง่ายกว่า

ฉันต้องทำยังไงเหรอคะ

[Star]

พาเมเลียเรียบเรียงความคิดสักครู่ก่อนแล้วค่อยตอบ



"ก็...ฉันอยากให้คุณร้องเรียนเรื่องที่ถูกรังแกให้ทางชมรมพัฒนาโรงเรียนได้ทราบค่ะ พวกเขาจะได้ช่วยเหลือคุณได้ถูกทาง ฉันคิดว่าที่นั่นน่าจะสามารถไปติดต่อร้องเรียนได้อยู่นะ"
"ในความคิดของฉัน คุณน่าจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ละเอียดที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนนะคะ จะได้ร้องเรียนให้ทางชมรมพัฒนาโรงเรียนได้"

เธอคิดว่าหลังจากร้องเรียนได้แล้วก็จะให้ไปปรึกษากับอาจารย์หัวทองที่กินจุ ๆ ด้วย เพราะดูใจดีและเชื่อถือได้ในระดับหนึ่ง...มั้ง

[Johan]

เธอฟังแล้วก็พยักหน้าเขียนใส่กระดาษบอกว่าเธอจะไปแจ้งที่นั่น จากนั้นจึงกล่าวขอบคุณและขอตัวไปทันที

ขอบคุณมากเลยนะคะ

Ally +1

[Star]

"ด้วยความยินดีค่ะ"

- จัด Event มุตสึมิต่อเลย

[Johan]

ขณะที่เดินไปทางห้องพักของมุตสึมิก็มีคนเดินสวนมา เขามาจากทางห้องพักของมุตสึมิ

[Star]

พาเมเลียสังเกตคนคนนั้นโดยสังเขปขณะเดินสวน

[Johan]

เป็นผู้ชายในชมรม



ชื่อเคียว

[Star]

พาเมเลียทักทายโดยสังเขป แล้วจึงเข้าไปในห้อง เธอว่าจะถามสักหน่อยว่าผู้ชายคนนั้นมาคุยอะไรเธอนะ?

[Johan]

"เขามาเยี่ยมค่ะ มาเยี่ยมเกือบทุกวันตั้งแต่ฉันออกจากโรงพยาบาล" มุตสึมิกำลังพยายามวาดรูปด้วยมือซ้าย แต่ภาพที่ออกมาก็เละเทะอย่างที่เห็น กระดาษและสีเทียนเกลื่อนทั้งตักและพื้นห้องข้างเตียง

[Star]

"โอ้โห สุดยอดไปเลยนะคะ คนคนนั้นจะต้องเป็นมิตรกับคุณมาก ๆ เลย" พาเมเลียกล่าวอย่างแปลกใจ

"ปกติมีคนอื่นมาเยี่ยมบ่อยไหมคะ?" พาเมเลียถาม

[Johan]

"ตั้งแต่ฉันมองไม่เห็นก็แทบไม่มีใครมาหาฉัน มีริสะ เมล และเบกกี้ที่มาอาทิตย์ละวัน" หมอนั่นมาถี่ที่สุดนั่นเอง

"เขาจะมาคุยและเล่าเรื่องในชมรมให้ฉันฟังค่ะ บางครั้งก็เล่าเรื่องในห้องเรียน และให้กำลังใจฉัน"

[Star]

เพลงมา

Danganronpa 3: The End of Hope's Peak Academy OST 1 - 10. Until the two people fall in love

"เหรอคะ...ดีจังเลยนะคะ..." พาเมเลียกล่าวยิ้ม ๆ แล้วก็เงียบไปสักพักหนึ่ง
เธอรู้สึกโกรธเล็ก ๆ ต่อหลายต่อหลายคนที่เข้ามาจีบเธอแต่กลับทิ้งไว้เมื่อตาของเธอมองไม่เห็น และขณะเดียวกันก็รู้สึกโล่งอกที่มุตสึมิยังมีเพื่อนที่แวะเวียนมา

และนั่นทำให้เธอตัดสินใจเปิดปากพูด

"นี่ มุตสึมิ..." พาเมเลียเรียกเธอเป็นการเกริ่น
"ตอนที่เธอยังมองเห็นน่ะ หลายต่อหลายคนเข้ามาจีบเธอนะ...ใช่ เข้าหาด้วยความประสงค์ที่จะคบเป็นแฟนด้วยนั่นแหละ"
"แต่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด ทำให้บางครั้งก็ทำให้คนเข้าใจผิดคิดไปว่าตัวเองจีบเธอสำเร็จด้วยแหละ" เมื่อพูดจบก็หัวเราะเบา ๆ

"เมื่อตอนที่ฉันได้ยินว่าแทบไม่มีใครมาหาเธอเลย...ฉันรู้สึกโกรธนะ ไม่ได้มากเท่าไรหรอก แค่คิดว่า 'คนที่เคยตามจีบเธอในวันนั้นกลับหายไปเลยเมื่อตัวเธอพิการเนี่ยช่างใจร้ายเหลือเกิน' น่ะ แต่ขณะเดียวกันก็โล่งใจที่เธอยังมีเพื่อนที่ดีที่คอยมาหาเธออยู่..."

"ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าชายคนนั้นคิดอย่างไรกับเธอ...แต่มุตสึมิคิดอย่างไรกับชายคนนั้นหรือ?" พาเมเลียเอ่ยปากถาม

[Johan]

"คุณยายบอกว่า ลูกผู้ชายจะต้องใจเย็น เดือดเป็นน้ำต้มก็มีแต่ไอน้ำออกมา"
"มันก็เศร้านิดๆเนอะ แต่ฉันคิดว่าตัวเองก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะมาแต่ไหนแต่ไรแล้วน้า"

มุตสึมิมองว่าการที่มาเรียนที่นี่นั้นทำให้เธอมีเพื่อนเยอะกว่าปกติ แต่ในตอนนี้ก็แค่เหมือนกับย้อนกลับไปก่อนหน้านี้
ไม่สิ ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ที่จะมาเรียนที่นี่อาจจะไม่มีใครมาเลยก็ได้ เพราะสามสาวไร้หน้านั่นเรียกว่าเพื่อนซี้ของเธอเลย

"เอ... เขาดูแปลกกว่าคนอื่นๆ เป็นตัวของตัวเอง แต่ก็รู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่"