นี่คงไม่ใช่ครั้งแรกของคนคนนี้ที่ถูกกลั่นแกล้งแน่ ดีไม่ดีเธออาจจะถูกกลั่นแกล้งมาตลอดร่วมหนึ่งปีโดยที่ไม่ได้ตอบโต้อะไรใครเลย...
พลันภาพของมุตสึมิปรากฏในหัวของพาเมเลีย
ไม่รู้สิ บางทีสองคนนี้อาจจะมีจุดที่คล้าย ๆ กันตรงไหนสักแห่ง...
และนั่นทำให้เธอตัดสินใจเคลื่อนไหว
เพลงมา
พาเมเลียถือวิสาสะเข้าไปจับมืออีกฝ่ายเพื่อฉุดไม่ให้จากไป
"ฉันเป็นเพียงคนแปลกหน้าสำหรับคุณ คงจะพูดอะไรมากไม่ได้"
"แต่...ต่อให้ฉันไม่ใช่เพื่อนของคุณ ฉันก็ยังเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของคุณค่ะ"
"และถ้าเป็นไปได้ ฉันก็ไม่อยากจะให้เพื่อนร่วมโรงเรียนของฉันต้องมาเดือดร้อนเพราะการกลั่นแกล้งแบบนี้ค่ะ"
"ฉันคงพูดจาเท่ ๆ ว่าฉันจะปกป้องคุณไม่ได้เพราะฉันไม่รู้ว่าปัญหาของคุณใหญ่เพียงใด แต่อย่างน้อย ๆ ฉันก็อยากจะหาทางช่วยเหลือคุณค่ะ"
"ถ้าคุณทำอะไรกับเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันจะหาทางช่วยเหลือคุณให้ได้ ถ้าฉันทำไม่ได้ ฉันจะไปหาคนที่สามารถช่วยเหลือคุณให้ได้"
"เพราะฉะนั้น ได้โปรดอย่ายอมแพ้กับเรื่องแบบนี้เลยนะคะ"
คำพูดของพาเมเลียพรั่งพรูออกมาไม่หยุด
เธอไม่แน่ใจหรอกว่าการโน้มน้าวของเธอจะได้ผลไหม หรือดีไม่ดีเธออาจจะคิดผิดมหันต์เหมือนที่พูดกับมุตสึมิก็ได้
แต่อย่างน้อย ๆ เธอก็ไม่อยากจะปล่อยให้เธอคนนี้ต้องเดือดร้อนต่อไป
