ยินดีต้อนรับสู่หอสมุดเลือด : Play by Post Forum ที่ยั่งยืนที่สุดในประเทศไทย
0 Members and 2 Guests are viewing this topic.
หมอกวงกต สีเทา เจ้าตูบ เจ้ามังกร มาริเนะจัง คุณลุงภารโรง หญิงสาว?ที่วาดมาเหมือนกัน 2 รูป
The Songs of the Labyrinth บทเพลงแห่งวงกตนิรันดร์เป็นนิทานพื้นบ้านที่กล่าวถึงเรื่องราวคำสาปในรั้วโรงเรียนซึ่งเกิดมาจากเรื่องราวปัญหาที่บิดเบี้ยวจนขมวดเป็นปมอย่างแน่นหนาผู้เป็นศูนย์กลางของคำสาปได้ใช้คำสาปแช่งให้เหล่าผู้ที่ร่วมขมวดปมได้ถูกดึงเข้าสู่ปมนั้น เพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นได้รู้ถึงรสชาติของความมืดที่ไร้ทางออกเช่นเดียวกัน
พวกเขาอาจจะพยายามยัดเยียดปัญหาและความทุกข์ให้กับเธอตลอดเวลา แต่เธอก็แค่ยิ้มและหัวเราะให้กับพวกเขา จากนั้นก็มองถึงปัญหาและแก้ไขมันเธอเลือกที่จะตัดมันทิ้งได้ มันง่าย แต่การแก้เงื่อนปมต่าง ๆ จะยากกว่าเสมอหากเธอพลาดในวันนี้ เมื่อถึงวันพรุ่งนี้มันก็คืออดีต เธอไม่จำเป็นต้องจดจำหรือลืม เธอรู้ไว้อย่างเดียวว่าอดีตแก้ไขไม่ได้เธอควรจะมีความสุขกับปัจจุบัน เพราะมันคงจะแปลกหากเธอบอกว่าวันนี้เธอไม่มีความสุข เพียงเพราะเธอยังลืมอดีตไม่ได้หากเธอยังเด็ก ไม่ว่าจะกี่ครั้งเธอก็สามารถล้มลงไปและลุกขึ้นมาได้ จงกล้าที่จะทำ กล้าที่จะวิ่ง และกล้าที่จะล้ม เรียนรู้ที่จะลุกเพราะเมื่อเธอโตขึ้นเธออาจจะไม่มีโอกาสได้ลุกจากการล้มเพียงครั้งเดียว มันอาจจะไม่มีครั้งที่สองมีคนมากมายที่ไม่รู้จักวิธีลุกขึ้นยืน พวกเขาจะโชคดีหากพวกเขาไม่เคยล้มเลยจนวันสุดท้ายของชีวิตจงกล้าที่จะทำ และกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง
เราอยากช่วยเธอนะ ถ้าเธอเห็นข้อความนี้ให้มาหาเราที่เรือนเพาะชำ เราจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง
