ลานมหรสรรพ ไอรี่ชะเง้อมองผ่านไหล่ของเฮาส์ เธอเห็นว่าเขาอ่านตำราว่าด้วยศาสตร์การแพทย์ น่าแปลกที่นักมายากลมาอ่านตำราแพทย์ แต่เขาอาจจะเป็นคนใฝ่รู้ก็ได้
ขณะเดียวกัน เทอนิปก็เดินดุ่ม ๆ เข้าไปถามอย่างไม่เกรงกลัวฟ้าดินผีสาง
"พืชเดินและพูดได้ ?" มาริเน่ร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
"หมายถึงข้ากับเฮาส์หรือ ? เพราะเราไม่ถูกกันยังไงล่ะ"
กำแพงเมือง กำแพงเมืองดีวาลนั้นสูงห้าเมตร ตั้งตรงเป็นแนวดิ่ง ราบเรียบไม่มีช่องให้ยึดเกาะเพื่อปีนขึ้นมาได้ ด้านบนเป็นเชิงเทินและที่โล่งสำหรับเดินตรวจตรา
ติโต้ขึ้นมาพบทหารเดินตรวจตราอยู่คนหนึ่ง ขณะที่ลิบ ๆ ออกไปเขาเห็นทหารอีกคนนั่งฟุบหลับพิงกำแพงอยู่
ลานกว้าง/ลานจัดแสดงสินค้า แจ็คและทีฟาโซลาออกมาซื้อของเพื่อเตรียมตัวเดินทาง แจ็คนั้นเห็นร้านตีเหล็กหลายร้าน ขณะที่ทีฟาโซลาเองก็เห็นร้านเวทมนตร์หลายร้านเช่นกัน
- ไปร้านตีเหล็กทางซ้าย
- ไปร้านตีเหล็กทางขวา
- ไปดูร้านขายอาวุธ
- ไปดูร้านขายเกราะและเครื่องประดับ
- ไปดูร้านขายของแปลก
- ไปดูร้านขายของแปลกอีกร้านที่ตั้งข้าง ๆ ร้านแรก
ขณะเดียวกัน โซอาห์เดินตรงไปที่ร้านเกราะและเครื่องประดับ เจ้าของร้านเป็นหญิงสาววัยกลางคน ภายในร้านมีลูกมืออีกสอง เมื่อเขาเข้าไปเจ้าของร้านจึงออกมาต้อนรับด้วยตนเอง
"ท่าน...โซอาห์ ?!" นางอุทานอย่างแปลกใจ แต่แค่ชั่วครู่เท่านั้น จากนั้นจึงแนะนำสินค้าในร้านให้เขาและกล่าวว่าหากต้องการอัพเกรดธนูต้องใช้ความรู้พวกเอลืฟ แต่ที่ร้านนางไม่มีเอล์ฟสักคน
สินค้าอื่น ๆ
- เกราะหนังสีคราม
- เกราะหนังธรรมดา
- เสื้อคลุมที่มีลวดลายประหลาด
- สร้อยเขี้ยวสัตว์
- กำไลหยกฝังอัญมณีประหลาด
วิหาร ขุนคลังแห่งกาห์นเรียบเรียงข้อมูลที่เขาพอจะรู้ให้องค์เทพธิดา นางกล่าวว่าข้อที่ 1-8 นั้นเป็นความจริงทุกประการ ขณะที่ข้อที่ 9 และ 10 ซึ่งเป็นเรื่องของทีโอดอร์นั้นนางมิแน่ใจนัก
"การจะติดตามเรื่องราวของคนเพียงคนเดียวบนพื้นพิภพที่มีคนหลายแสนนั้นยากยิ่ง บางทีอาจมีอัศวินนิรเนตรคนอื่นอีกเพียงแต่พวกเขามิโด่งดัง
ส่วนเรื่องที่เขาคลุ้มคลั่งเพราะพลังแห่งความมืดนั้นเป็นเพียงสมมติฐานที่พวกเราตั้งขึ้นหรือธาตุแท้ของอัศวินนิรเนตรอาจจะเป็นคนเช่นนี้มาแต่ต้นก็เป็นได้
อย่างที่เจ้าทราบมา ชาวเมืองเหมันต์สามารมองเห็นเสาของโลกได้ตลอดเวลา แต่ผู้ปกป้องเสาคือผู้ที่กินอยู่หลับนอนกับเสาของโลก
เหตุการณ์ที่เสาจะหายไปนั้นจึงมีพวกเขาสามคนและผู้ที่ขโมยไปเท่านั้นที่รู้ " นางตอบอย่างใจเย็น แต่บารอนรับรู้ได้ว่านางก็ร้อนใจผิดกับน้ำเสียงที่ตอบกลับมาไม่น้อย
ในเมือง เฟย์ตอบว่าจอมเวทย์เขาไม่เรียนกันผ่านตำราหรอก มันเป็นศาสตร์อันตราย ขืนจดลงตำราแล้วเผยแพร่ไป คนทั่วไปมาเห็นเข้าและศึกษาอาจเกิดอันตรายได้
โดยปรกติแล้วจอมเวทย์จะเรียนกันผ่านปากต่อปาก อาศัยการจดจำจากรุ่นสู่รุ่น ดังนั้นจึงยากมากที่จะมีใครคิดค้นศาสตร์เวทย์ใหม่ ๆ ขึ้นมา เพราะไม่มีเครื่องยืนยันว่ามันจะปลอดภัย
"ป้าอยากเรียนเหรอ ไม่ใช่ว่าจะออกตามหาเสาเหรอ" เฟย์ถาม เธอยอมเรียกอุนดิเน่ว่าป้าแทนยายแล้ว
หอสมุด
"เป็นไปไม่ได้ค่ะ" บรรณารักษ์ตอบอย่างรวดเร็วอย่างเคย เธออธิบายต่อว่าบรรณารักษ์หอสมุดน่ะหาคนมาเป็นยาก ตอนนี้ก็มีแค่เธอกับอีกคนเท่านั้น รวมกันมีแค่สองคนเอง
จะให้ทิ้งภาระไว้แล้วออกเดินทางน่ะเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะอยากออกเดินทางสักเท่าไรก็ตาม
"แต่ถ้า...ท่านหาคนมาเป็นบรรณารักษ์แทนดิฉันได้ ดิฉันจะรับไว้พิจารณาค่ะ"
