[ตำนานบู๊ลิ้ม] ตำนานของเสี่ยวจู <NORMAL END>

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Game Master]

	เสี่ยวจู เพศหญิง อายุ 23 ปี HP 3/3 SP 3/3 พลังกาย +1 การรับรู้ +0 ความเร็ว +1 ปัญญา +0 เสน่ห์ +0 EXP 6/46
ความมุ่งมั่น 2	เป้าหมาย : ตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาของตน

Inventory มือเปล่า AT=0 เสื้อผ้าไหมทอมือ ราคา 1000เหรียญ DF=0

Profile กำพร้าบิดามารดา ปัจจุบันอาศัยอยู่กับสำนักกระบี่ (+10EXP) ไม่มีเงินและที่ซุกหัวนอน Skill พลังกาย +1 (10EXP) ความเร็ว +1 (10EXP) วิชากระบี่ขั้นต้น (10EXP) : ได้รับ+1โบนัสเมื่อต่อสู้ด้วยกระบี่ เพลงกระบี่พิรุณโปรย (20EXP ต้องการ พละกำลัง+1 ความเร็ว+1) : จ่าย 1SP โจมตีด้วยกระบี่สองครั้งในเทิร์นนี้

ประวัติ

Spoiler for Hiden:

บิดามารดาเป็นโจรออกปล้นหากินและถูกฆ่าตายไป ตัวนางในตอนนั้นยังเยาว์วัยไม่ถูกพาออกไปเสี่ยงอันตรายจึงยังไม่รู้ว่าบิดามารดาตนเสียชีวิตแล้ว
จึงได้ออกตามหา ระหว่างทางถูกโจรป่าลักพาแต่มีศิษย์สำนักกระบี่ธรรมะแห่งหนึ่งได้ช่วยเหลือไว้และรับมาดูแล เสี่ยวจูจึงได้ฝึกปรือวิชาหวังออกตามหาบิดามารดาพบสักวันหนึ่ง ฉายาที่ได้มานั้นเป็นเพราะฝีมือกระบี่ของนางเมื่อยามใช้รวดเร็วงดงามหากเศร้าสร้อยดั่งสายฝนโปรยปราย

[PaoJu]

"ข้ารู้นะ เจ้าจะเอาเชือกมาผูกผมให้ข้าใช่ไหม ไม่ได้! ข้าต้องให้บุรุษที่ข้ารักเท่านั้นแตะต้องตัวข้าได้" นางพูดจาเพ้อเจ้อ ในวินาทีนั้นเองเสี่ยวจูพลันกระโดดเข้าใส่ทหารถือเชือก พลักให้เขาเสียหลักล้มลง

Rolled 1d10 : 5, total 5

[Game Master]

มีพลังกาย+1น่ะ

ทหารนั้นถูกเสี่ยวจูผลักล้มลง แต่ก็คว้าจับข้อมือเสี่ยวจูได้ทัน
ทั้งคู่เลยล้มกลิ้งไปด้วยกัน

ทหารที่ถือคบไปเห็นเหตุการณ์ยุ่งเหยิง ได้แต่แตกตื่นลนลาน ยังไม่กล้าตัดสินใจทำอะไร

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

หญิงสาวรีบลุกขึ้น ถ้าทหารยังจับข้อมืออยู่ก็ให้สะบัดออก ถ้าไม่ได้ถูกจับอยู่ก็พุ่งเข้าใส่ทหารถือคบเพลิงเพื่อแย่งหอกมา

Rolled 1d10+1 : 10 + 1, total 11

[Game Master]

เสี่ยวจูรีบลุกขึ้น พอเห็นว่าข้อมือของตนยังถูกทหารจับเอาไว้ก็ถีบท้องทหารคนนั้นเท้าหนึ่ง
พอทหารคนนั้นร้องด้วยความเจ็บปวด มือก็คลายออก ทหารคนนั้นยังนอนกุมท้องอยู่บนพื้น (ตีโดนแต่AT=0)

ทหารอีกคนเห็นเสี่ยวจูมีฝีมือร้ายกาจ ก็โยนคบไฟลงบนพื้น ถือหอกในท่าเตรียมพร้อม ป้องกันการโจมตีของเธอ

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

เสี่ยวจูลองเสี่ยงดู ระหว่างมือเปล่ากับหอกใครจะชนะ

เข้าไปสับข้อมือศัตรูให้หอกหลุดออกจากมือ

Rolled 1d10+1 : 1 + 1, total 2

[Game Master]

เสี่ยวจูรู้ผลในไม่ช้า ไม่กี่ท่าเพลงเธอก็เพลี่ยงพล้ำ
ทหารถือหอกยังไม่ถึงกับกล้าทำร้ายเธอ ได้แต่ใช้หอกแทงชุดของเธอตรึงไว้กับต้นไม้
หากเธอดิ้นรนวุ่นวายชุดที่มีอยู่ตัวเดียวจะขาดแล้ว

ทหารที่ล้มอยู่ก็ลุกขึ้นมา ถือเชือกหนังวัวเดินเข้ามาหาเธออีกครั้ง อย่างระมัดระวังกว่าเดิม

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

ยอมก็ได้ ข้าเหนื่อยแล้ว ข้าหิวข้าว ข้าง่วงนอน ข้าหนาว ข้าเมื่อย
เสี่ยวจูยอมให้ถูกจับกลับไปง่ายๆ ระหว่างนั้นไม่ลืมที่จะทำตัวให้ดูสติไม่ดีด้วยการพูดจาเลอะเลือนเพ้อเจ้อ

[Game Master]

ทหารจับเสี่ยวจูมัดมือ แล้วก็จูงพาลงจากเขาตลอดคืน
พอพระอาทิตย์ขึ้น ก็มาถึงค่ายทหารมองโกล

ทหารทั้งสองคนนำตัวเสี่ยวจูมาพบเยรูฮาจาที่กระโจม
ท่านราชบุตรพอเห็นเสี่ยวจูมาถึง ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร
วิ่งเข้ามาสวมกอดเสี่ยวจูอย่างรักใคร่ เสี่ยวจูแอบเห็นนัำตาแห่งความดีใจ ของเขาแวบหนึ่ง ก่อนที่เยรูฮาจาจะเช็ดมันกับเรือนผมของเธอ

"ซาลาเปาน้อย เจ้าได้รับความลำบากมากแล้ว เจ้าถูกเสือร้ายคาบไปหรือไร"
"ช่างเถอะ หิวหรือไม่ เหนื่อยหรือไม่ จะรับประทานอาหารก่อนไหม"

เสี่ยวจูเริ่มรู้สึกว่า การตามหาพ่อแม่ของเธอชักจะยากเย็นเกินไป
ความมุ่งมั่น -5

เสี่ยวจูอยู่ในอ้อมกอดของราชบุตร เธอจะทำอย่างไร

[PaoJu]

อร้ากกกกกกกกก เช็ดน้ำตาที่ผมชั้นเหรอ ยี้

เสี่ยวจูขมวดคิ้วดิ้นหนีและแกล้งทำตัวความจำเสื่อมเสียเลย "ซาลาเปา ข้าชื่อซาลาเปาหรือ แล้วเจ้าเป็นใครกัน ไยมาทำตัวรุ่มร่ามกับข้าเช่นนี้"
"แต่ข้าหิวและเหนื่อยมาก ขอรับประทานอาหารก่อนค่อยสนทนากัน"

[Game Master]

ข้า...เป็นสามีของเจ้า  ท่านราชบุตรก็เนียนไปเรื่อย
เขาจัดแจงแก้มัดให้เสี่ยวจู พาไปนั่งโต๊ะอาหาร มีหม่านโถวและเนื้อแพะย่าง
ท่านราชบุตรก็หั่นเนื้อแพะป้อนให้เธอรับประทาน

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

นางขมวดคิ้วอีกครา ไม่ตอบคำอะไร
"ข้ามิได้พิการ มือข้าหยิบจับอาหารเข้าปากเองได้ ไม่..." เสี่ยวจูเกือบจะพูดจาเหน็บแนมอีกฝ่ายด้วยความเคยชิน แต่แล้วก็เงียบไว้ดีกว่าและยอมอ้าปากกินเนื้อแพะที่ราชบุตรป้อนให้

"ข้าจำมิได้ว่าเคยมีสามี ท่านหลอกข้า" พูดตามความจริงนะเนี่ย ถึงไม่ได้สติเลอะเลือนแต่นางก็จำได้จริงๆว่าไม่ได้ตกปากรับคำว่าจะเป็นภรรยาของบุรุษผู้นี้แต่เมื่อใด พูดจามั่วซั่วเสียจริง

[Game Master]

ราชบุตรเทชานมแพะให้เสี่ยวจูดื่ม บอกว่ากินไปพูดไปจะสำลักอาหารได้
จากนั้นตอบว่า "เจ้าซาลาเปาน้อยคงความจำเสื่อมหรือเลอะเลือนไป หากเจ้าไม่ได้เป็นภรรยาของเราแล้วเราจะดีต่อเจ้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ"

เสี่ยวจุจะทำอย่างไร

[PaoJu]

เสี่ยวจูรับชานมแพะมาดื่มเพราะคิดว่าตอนนี้ยังเป็นเวลาเช้าที่ต้องเดินทาง เจ้าราชบุตรนี่คงไม่มีลูกเล่นลวดลายอันใดหรอก

"ท่านดีกับข้าจริงๆ" นางยิ้มให้ เป็นรอยยิ้มแฝงแผนการเอาไว้ นางจะทำตัวดีต่อบุรุษผู้นี้เสียหน่อย ดูท่าทีว่าเขาจะทำเช่นไร หากข้าไม่ทำตัวน่ารำคาญแล้วราชบุตรนี่คงเบื่อและปล่อยข้าไป

[Game Master]

ราชบุตรมีท่าทางยินดี จากนั้นถามเสี่ยวจูว่าออกเดินทางไหวหรือไม่ หรือจะนอนพักก่อน

[PaoJu]

"ข้าเหนื่อยเหลือเกิน" เสี่ยวจูบอก "นั่งหลับบนหลังม้าได้ไหม ไม่อยากรบกวนเวลาการเดินทางของผู้อื่น"

เดินทางต่อได้เลย ไม่เป็นไร