* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: [ตำนานบู๊ลิ้ม] ตำนานของเสี่ยวจู <NORMAL END>  (Read 22668 times)

0 Members and 7 Guests are viewing this topic.

เสี่ยวจูเพศหญิงอายุ 23 ปี
HP 3/3
SP 3/3
พลังกาย +1การรับรู้ +0 ความเร็ว +1 ปัญญา +0 เสน่ห์ +0
EXP 6/46
   ความมุ่งมั่น 2เป้าหมาย : ตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาของตน

Inventory
มือเปล่า AT=0
เสื้อผ้าไหมทอมือ ราคา 1000เหรียญ DF=0
Profile
กำพร้าบิดามารดา ปัจจุบันอาศัยอยู่กับสำนักกระบี่ (+10EXP) ไม่มีเงินและที่ซุกหัวนอน
Skill
พลังกาย +1 (10EXP)
ความเร็ว +1 (10EXP)
วิชากระบี่ขั้นต้น (10EXP) : ได้รับ+1โบนัสเมื่อต่อสู้ด้วยกระบี่
เพลงกระบี่พิรุณโปรย (20EXP ต้องการ พละกำลัง+1 ความเร็ว+1) : จ่าย 1SP โจมตีด้วยกระบี่สองครั้งในเทิร์นนี้

ประวัติ
Spoiler for Hiden:
บิดามารดาเป็นโจรออกปล้นหากินและถูกฆ่าตายไป ตัวนางในตอนนั้นยังเยาว์วัยไม่ถูกพาออกไปเสี่ยงอันตรายจึงยังไม่รู้ว่าบิดามารดาตนเสียชีวิตแล้ว
จึงได้ออกตามหา ระหว่างทางถูกโจรป่าลักพาแต่มีศิษย์สำนักกระบี่ธรรมะแห่งหนึ่งได้ช่วยเหลือไว้และรับมาดูแล เสี่ยวจูจึงได้ฝึกปรือวิชาหวังออกตามหาบิดามารดาพบสักวันหนึ่ง ฉายาที่ได้มานั้นเป็นเพราะฝีมือกระบี่ของนางเมื่อยามใช้รวดเร็วงดงามหากเศร้าสร้อยดั่งสายฝนโปรยปราย
« Last Edit: June 25, 2013, 02:13:08 PM by Game Master »

 

ณ อารามบ๊อฮวยอำ (ไร้บุปผา) เชิงเขาบู๊ตึ๊งซัว
หญิงสาวคนนึงนั่งคุกเขาอยู่เบื้องหน้าแม่ชีวัยชรา แม่ชีผู้นั้นมีเค้าหน้าเอื้ออารี กลับเป็นเจ้าอาราม แม่ชีปุ๊ดเจงซือไท่ (ไม่แค้นเคือง)
ท่านกล่าวกับหญิงสาวว่า "เสี่ยวจูเอ๋ย สิบกว่าปีก่อน ท่านนักพรตสนยะเยียบได้นำเจ้ามาฝากฝังไว้ที่อารามแห่งนี้"
"ในที่สุดเจ้าก็ฝึกเพลงกระบี่พิรุณโปรยสำเร็จ เจ้าอายุเกินยี่สิบปีแล้ว ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการปลงผมบวชชี ได้แต่ต้องลงจากเขาไป"
"ศิษย์สถาบันสงฆ์เช่นพวกเรา ต้องละเว้นศีลปาณา เจ้าจงเก็บกระบี่ไม้สำหรับฝึกซ้อมเล่มนี้เอาไว้ใช้ป้องกันตัว"

เสี่ยวจูได้รับ กระบี่ไม้ AT=1
« Last Edit: June 14, 2013, 12:37:52 PM by Game Master »

Offline PaoJu

เสี่ยวจูรับคำของแม่ชีด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อย
"ข้าซึ้งในความเมตตาของพวกท่านอย่างมาก และขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่ผ่านมาบุญคุณนี้ข้าจะไม่มีวันลืม ข้าสัญญาว่าเมื่อข้าตามหาบิดามารดาของข้าพบ ข้าจะย้อนกลับมาเยี่ยมท่านอย่างแน่นอน"
เสี่ยวจูเอ่ยคำขอบคุณและร่ำลาอีกหลายประโยค แม้นางจะไม่อยากจากไปแต่การตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาอันเป็นสิ่งที่ค้างคาใจมาแต่วัยเยาว์ย่อมเป็นเรื่องที่ไม่อาจละเลยได้ นางรับดาบไม้มาและเดินเท้าออกจากเชิงเขา ก่อนอื่นนางคงต้องกลับไปถามท่านนักพรตว่าเก็บนางมาจากโจรป่ากลุ่มใด แล้วสืบว่าบ้านนางอยู่แถวใดล่ะมัง จะได้ไปถามหาจากเพื่อนบ้านว่ารู้ข่าวคราวของพ่อแม่บ้างหรือเปล่า

เสี่ยวจูเดินทางขึ้นเขาบู๊ตึ๊งเพื่อไปขอเข้าพบนักพรตสนยะเยียบ
ระหว่างทางเธอได้ยินเสียงฝีเท้าม้าจำนวนไม่น้อยกำลังวิ่งขึ้นมาตามทางบนภูเขา

Offline PaoJu

"??" เสี่ยวจูสงสัยจึงหยุดรอดูว่าใครกัน จะยกพวกมาถล่มรึอย่างไร

ผู้มาเป็นคนบนหลังม้ากลุ่มหนึ่ง
นำโดย ชายหนุ่มท่าทางสูงศักดิ์ในชุดมองโกลควบม้าเคียงข้างกับชายวัยกลางคนในชุดแม่ทัพ
ที่ติดตามมาเป็นทหารองครักษ์ชาวมองโกลอีกหกนาย ทุกคนมีอาวุธเป็นดาบโค้งและธนูพร้อมสรรพ

ชายหนุ่มและแม่ทัพคล้ายกับกำลังหารืออันใดกัน แต่พอเห็นหญิงสาวคนนึงขวางทางอยู่ข้างหน้าก็หยุดม้า
ชายวัยกลางคนในชุดแม่ทัพเห็นเสี่ยวจูใส่ชุดธรรมดาแต่กลับสะพายกระบี่ไม้ก็ทราบความเป็นมาของนาง
แม่ทัพนั้นกล่าวกับชายหนุ่มว่า "ท่านราชบุตร แม่นางน้อยผู้นี้เป็นศิษย์ของอารามไร้บุปผาที่พวกเราผ่านมาบริเวณเชิงเขา"
ชายหนุ่มมองเสี่ยวจูอย่างสนใจกล่าวกับเธอด้วยสำเนียงมองโกลว่า "เมื่อได้พบกันถือเป็นวาสนา โกวเนี้ยเดินทางขึ้นเขาพร้อมกับเราเถอะ"
แม่ทัพมีท่าทางวิตกกังวล คัดค้านชายหนุ่ม บอกว่า "พวกเรามาด้วยธุระสำคัญของบ้านเมือง นำโกวเนี้ยน้อยนางหนึ่งขึ้นเขาไปด้วยออกจะไม่สมควร"

Offline PaoJu

"จะอย่างไรข้าก็มีธุระที่นั่นและข้าก็กำลังเดินขึ้นไปเองอยู่แล้ว มิต้องลำบากพวกท่านหรอกข้าเป็นแค่ชาวบ้านธรรมดา" เสี่ยวจูปฏิเสธไปแล้วเดินขึ้นเขาไปเอง


ชายหนุ่มทำหน้าเสียดาย เขาประสานมือเก้ๆกังๆพยายามแนะนำตัวว่าเป็นราชบุตรมองโกล ชื่อว่า เยรูฮาจา
ยังมิทันที่เสี่ยวจูจะโต้ตอบอันใด แม่ทัพก็กระตุ้นม้าควบขี่ล่วงหน้าขึ้นเขา ชายหนุ่มจำต้องลาจากไปอย่างเสียไม่ได้

เสี่ยวจูเดินขึ้นเขาเอง เสียเวลาอีกกว่าชั่วยามค่อยเดินทางไปถึงยอดเขา
บนยอดเขา เสี่ยวจูได้ยินเสียงโห่ร้องจากลานฝึกซ้อมฝีมือ
มองเห็นศิษย์บู๊ตึ๊งชุมนุมกันอยู่ที่ลานฝึกซ้อมฝีมือ
ตรงกลางลานประกอบด้วย นักพรตสนยะเยือก และ ราชบุตรเยรูฮาจา เผชิญหน้ากัน

เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป





Offline PaoJu

เสี่ยวจูถามคนที่อยู่ใกล้เคียงว่า "สองท่านนั้นกำลังจะประฝีมือกันด้วยเหตุใดรึ?"

ศิษย์บู๊ตึงเห็นว่าเสี่ยวจูเป็นคนของอารามเชิงเขาจึงตอบว่า
"ชายหนุ่มผู้นั้นบอกว่าตนเองเป็นราชบุตรมองโกล เดินทางภาคกลางเพื่อรับทราบยอดฝีมือของตงง้วน"
"ชายหนุ่มนั้นมีพลังฝีมือมิใช่น้อย สามารถล้มศิษย์พี่ จางจืออิง ได้ในสามกระบวนท่า ท่านเจ้าสำนักจึงลงมือเอง"
"ตอนนี้ทุกคนในสำนักล้วนแต่ออกมาชมดู การต่อสู้จนหมดสิ้น"

เสี่ยวจูมองไปกลางสนามอีกครั้ง เห็นว่าการต่อสู้ยังไม่เริ่มขึ้น คล้ายกับว่าราชบุตรมองโกลกำลังกล่าวอันใดอยู่
มองไปด้านหลังราชบุตรมองโกลก็พบ ชายในชุดแม่ทัพกับองครักษ์อีกห้าคนตั้งแถวเป็นหน้ากระดาน
คอยป้องกันการถูกจู่โจมจากด้านหลัง เสี่ยวจูรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป แต่มันคืออะไรกันนะ?

Offline PaoJu

เสี่ยวจูเชื่อมั่นในตัวท่านนักพรตนางจึงเดินเลี่ยงออกมาจากลานประลองด้วยในใจรู้สึกตะขิดตะขวง นางจึงเดินสำรวจภายในสำนักดูว่ามีใครฉวยโอกาสตอนผู้คนชมการประลองเพื่อลักลอบเข้ามาหรือเปล่า

เสี่ยวจูเข้ามาที่ตึกใน แต่ไม่พบผู้ใด มีแต่ชาวบ้านที่ทำงานรับใช้ทั่วไป
ครู่หนึ่งเธอก็ได้ยินเสียงจากลานฝึกซ้อม

"ชั่วช้านัก ชาวมองโกลกลับลอบใช้พิษ"
"พวกเจ้าไร้ยางอายนัก"
ฯลฯ

- ออกไปดูเหตุการณ์
- อื่นๆ

Offline PaoJu

- ออกไปดูเหตุการณ์

เสี่ยวจูเดินออกจากตึกไปที่ลานประลอง เธอพบว่านักพรตสนยะเยือกถูกเยรูฮาจาสยบเอาไว้
ศิษย์บู๊ตึ๊งที่พยายามเข้าไปช่วยเหลือกลับถูกทหารมองโกลฆ่าฟัน
ศิษย์บู๊ตึ๊งล้วนมีฝีมือมิใช่ชั่ว กลับฟาดฟันกระบี่ราวกับคนไร้เรี่ยวแรง ไม่อาจฆ่าไก่ เป็นเพราะเหตุใด
คนล้มลงราวใบไม้ร่วง ราชบุตรมองโกลอุ้มเจ้าสำนักบู๊ตึ๊งลอยตัวขึ้นไปบนม้าแล้ว

เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป

Offline PaoJu

พวกนั้นอาจโดนยาพิษ แต่เจ้าสำนักย่อมสำคัญกว่า เสี่ยวจูใช้แขนเสื้อปิดจมูกไว้แล้วเร่งฝีเท้าตามราชบุตรมองโกลไป

"ช้าก่อน! เจ้าจะพาท่านเจ้าสำนักไปที่ใดเจ้าพวกหน้าไม่อาย แล้วสั่งให้ทหารหยุดฆ่าฟันผู้ไร้ทางสู้ด้วย!" เสี่ยวจูตะโกน หากเจ้านั่นไม่รีรอตอบคำถาม เธอก็คว้าม้าตัวใกล้ๆแล้วควบตามไปเลย