"ผม... ติดสินใจแล้วว่าชีวิตนี้จะใช้เพื่อนปกป้องยูกะ"
"ถ้ายูกะเอ่ยขอร้องผมก็จะหยุด"
"แต่ยังไงซะ ระบบนี้ก็ควรจะจบลง"
"ไม่มีใครสมควรที่จะต้องตายเพื่อความหวังของใครสักคนก็ไม่รู้หรอกนะครับ"
Det ตอบกลับไปทั้งยิ้มๆ แต่มันไม่ได้ดูมีความสุขเลยแม้แต่น้อย
- เรื่องชุบชีวิตยูกะจะเป็นอันดับ 1 แต่ถ้าโอกาสมาถึง ยังไงก็จะทำลายระบบนี้ทิ้งอยู่ดี
พรมีเพียงข้อเดียว นั่นคือสิ่งที่ยูกะย้ำกับเขา
"เพื่อรักษาสิ่งหนึ่ง เราอาจจะต้องเสียอีกหลายสิ่งหลายอย่างไป"
ยูกะบอกต่อว่าโฮโจทำทุกอย่างเพื่อความหวังของเขา เขาเหยียบย่ำผู้อื่นเพื่อขึ้นไปคว้าสิ่งที่เขาต้องการ
ต่างจากโดโรธี เธอยอมเสียสละโอกาสของตนจนถึงที่สุดแล้ว หากโดโรธีต้องการในสิ่งที่เธอหวังบ้าง ยูกะก็จะไม่ขวางเธอ
ตอนนี้โดโรธีก็คือคู่ต่อสู้ของ det เธอไม่ให้ความช่วยเหลือเขาแน่นอน
หาก det ต้องการผู้ช่วย เขาควรเลือกคนที่ไม่มีส่วนได้ส่วยเสียใดๆ กับเรื่องนี้
หรือคนที่รักและทำทุกอย่างเพื่อเขา
"ฮะๆๆๆ ไม่ต้องห่วง พอดีเจอเรื่องสนุกๆนิดหน่อยน่ะ"
"เอาล่ะเราไปดูงานกีฬาสีที่เหลือกันเถอะ เธอมีกีฬาอะไรที่ชอบไหม" ถามพฤกษา
"แต่ก่อนอื่นขอไปอาบน้ำล้างตัวซักหน่อย ไปอาบด้วยกันไหม?"
- ไปอาบน้ำล้างตัว
พฤกษาหน้าแดงควันออกปุ้ง
"เอ๋ จ จ จะดีเหรอคะ" แนะ ไม่ปฏิเสธทันทีด้วย
แต่พูโตก็เข้าไปคนเดียว เขาเป็นสุภาพบุรุษมาก
อาบน้ำเสร็จแล้ว กีฬาสีก็จบพอดี มืดแล้วด้วย จะไปไหนดี
Chao เดินวนรอบห้อง รูดม่านหน้าต่างปิด ก้มๆเงยๆหาเครื่องดักฟังและกล้องแอบถ่าย
เมื่อแน่ใจว่าเคลียร์แล้วก็กวักมือชวนขึ้นเตียงไปคุยแบบตัวติดกัน กระซิบเบาๆพอได้ยินสองคน มีการขยับๆเผื่อให้คนที่แอบฟังเข้าใจผิดด้วย
- ถามว่าคิดยังไงกับAcer Shyfish และ Dorothy ไว้ใจได้ไหม
- รู้ประวัติของสามคนนั้นบ้างไหม ใครคือคนอุปถัมภ์ทั้งสามคนให้เข้าเรียนที่นี่
- ถามว่าคิดยังไงกับ Chao ไว้ใจได้ไหม ถ้าบอกรักจะยอมเป็นแฟนหรือเปล่า
- ถามว่าคิดยังไงกับผู้ชายที่มีแฟนหลายคน
- ถามว่าไปทำอะไรให้กรรมการนักเรียนไม่พอใจหรือเปล่า
ไม่มีของพวกนั้นเลย ห้องโล่งๆ หาง่ายกว่าที่คิด
กล้วยไม้นั่งอยู่ที่เตียงแต่แรกแล้ว กระโปรงสั้นมองตรงไปเกือบเห็นชั้นในเลยทีเดียว
Acer เป็นเด็กเรียบร้อย ซื่อๆ เก็บซ่อนความรู้สึกไว้ในส่วนลึกของจิตใจ เธอเข้มแข็งมากที่ยอมรับความปวดร้าวแล้วยิ้มได้ด้วยหัวใจจริงๆ
Skyfish ฉลาดเกินไป และใช้ความฉลาดนั้นสร้างกำแพงไม่ให้ใครอ่านเธอได้ สำหรับกล้วยไม้แล้ว skyfish เป็นคนที่อ่านไม่ออก เพราะเธอไม่มีเป้าหมาย ไม่สินะ เธอเก็บซ่อนเป้าหมายเอาไว้อย่างมิดชิด
Dorothy แบกรับความเจ็บปวดมายาวนานเกินกว่าที่เธอจะรับมันได้ ลูกโป่งถึงจะใบใหญ่แค่ไหนแต่สักวันมันก็ต้องแตกถ้าไม่หยุดเป่าลมเข้าไป เธอเป็นคนที่อันตราย เหมือนระเบิดเวลา
กล้วยไม้บอกว่าไม่รู้เรื่องคนอุปถัมภ์
"แค่เขารักเรา เท่านั้นก็พอแล้วนี่คะ" เป็นความคิดที่แหวกแนวจริงๆ
กล้วยไม้นึกไม่ออกว่าเคยไปทำอะไรไม่ดีกับสภานักเรียน อย่างดีก็แค่ไม่สมัครเข้าเป็นกรรมการนักเรียนเท่านั้นเอง
