อ้ะ เลเวลอัพแล้ว ขออัพ หลบหลีก 2 แต้ม
"... " พูดไม่ได้นี่สื่อสารกันยากจัง
- สนามประลอง
บูวเดินไปจนถึงสิ่งก่อสร้างทรงรีจากหินอ่อนสีขมุกขมัว น่าแปลกที่มีแค่เสียงกระทบกันของโลหะและเสียงร้องเป็นระยะเท่านั้นที่ดังออกมา ถ้าเป็นสนามประลองปกติมันควรจะมีเสียงเฮของผู้ชมแสนซาดิสม์ด้วยสิ
- เข้าไป
- ถามเอ็ด
- จุ๊บเอ็ด
- ไปที่อื่น
- อื่นๆ
- ป่านอกเมือง ไปหาแรลี่กับพี่หมี
(ติโต้อยู่นอกเมืองตั้งแต่วันก่อนแล้วนะ ตัดให้เจอพี่หมีกับ
มาร์ตี้แรรี่เลยละกัน)
ฮาฟลิงสายพันธุ์สุนัขตื่นขึ้นมาก็พบว่าใกล้ๆ กับเขามีพี่หมีกับแรรี่นอนซุกกันอย่างกับแม่ลูกอยู่แล้ว ทั้งคู่ยังหลับอยู่เลย
ทำยังไงดี
- ปลุก
- หอน
- ไปที่อื่น
- อื่นๆ
"มักกะต้องส่อง~"
มักกะเริ่มทำการตรวจสอบสิ่งของต่างๆในกระเป๋า ยกเว้น"ซากนกสีดำ"
มักกะทำหน้าที่พ่อค้าอย่างที่ไม่ควรเป็น
ปกติต้องทำหน้าโรคจิตสิ เขานั่งส่องของทั้งหมดอยู่ครู่ใหญ่ทีเดียว
-17SP (รายละเอียดของไปดูในหน้าตัวละครเลย)
ไปซุ้มพราน
ถามว่ามีอะไรขายบ้าง ถ้าจะเดินทางออกนอกเมืองต้องทำยังไง
หลวงพ่อเดินไปซุ้มพรานโดยมีองครักษ์ในเกราะเหล็กสองคนขนาบข้าง คนทางขวาที่ดูมีวัยวุฒิและประสบการณ์สูงแนะนำตัวว่าชื่ออลัน ส่วนคนทางซ้ายที่น่าจะเป็นฮาฟลิงแนะนำตัวว่าชื่อเชส ทั้งคู่ดูมีความรับผิดชอบสูงพอตัวทีเดียว
เมื่อหลวงพ่อถึงจุดหมายและเข้าไป พรานหลายคนด้านในดูจะให้ความยำเกรงพอสมควร พรานคนหนึ่งบอกว่าที่นี่มีของจำพวกกับดักสัตว์และธนูขาย พวกของป่าหรือเนื้อสัตว์ที่หามาได้จะเอาไปส่งไว้ที่ตลาดสด ส่วนการออกนอกเมืองยังคงทำได้ตามปกติจนถึงก่อนเย็น หลังจากนั้นผู้ครองเมืองจะสั่งปิดประตูเมือง
ไป หอสมุดศึกษาเวทมนตร์บทใหม่ โดยไม่ลืมล็อคประตูไม่ให้เข้าเข้ามารบกวนได้
เบลลาธิกากลายเป็นผู้ครองหอสมุดไปแล้ว เธอล็อกประตูอย่างแน่นหนาและตรงไปเลือกสรรตำราเวทมนตร์เล่มบางๆ ต่อ
ครู่หนึ่งเธอก็หาเจอและดึงมันออกมาด้วยความยากลำบาก บนหน้าปเขียนไว้ว่า "ศาสตร์การใช้ไฟ"
- เอาเล่มนี้ล่ะ
- เปลี่ยนๆ หาเล่มอื่นดีกว่า
- ลองตามหาเวเลน
- ไปที่อื่น
- อื่นๆ
เด็กสาวตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่หลับไป 1 วันเต็ม ..
เธอเริ่มสำรวจห้องพักของเธอว่ามีอะไรบ้างก่อนจะจัดเตรียมวางข้าวของให้เข้าที่ ...
ห้องพักเป็นทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีเตียง เก้าอี้และโต๊ะทำจากไม้เนื้อหยาบอย่างละหนึ่ง เฟลคีเข้าใจในทันทีว่าขนาดทใหญ่โตของโรงแรมนั้นมีเพียงเพื่อให้บรรจุห้องพักได้ทีละมากๆ ไม่ใช่ห้องพักแต่ละห้องมีพื้นที่กว้างขวางแต่อย่างใด และสักพักเธอก็จัดของที่มีอยู่ให้เป็นระเบียบได้เรียบร้อย