แนะนำตัวอีกทีว่าเป็นยมทูต และถามว่าทำไม โอล่าถึงต้องทำแบบนั้น เธอฆ่าฮาร์ปี้คนอื่นด้วยเหรอ มีทางช่วยให้เธอกลับเป็นเหมือนเดิมไหม
"เธอโกรธแค้นพวกเราหนะ..." พูดจบเธอก็ดูเศร้าลงไปทันที
"เริ่องมันตั้งแต่เธอยังเด็กอยู่"
เรโซน่าเริ่มเล่าความหลัง
จริงๆ พวกเธออาศัยกันอยู่หลายกลุ่มหลายครอบครัว ในครอบครัวของเธอมีทั้งหมด 6 คน
นอกจาก 4 คนแล้วก็มี โซน่า (Sonar) ผู้ป็นแม่ และ โวส (Voz) ที่ควรจะเป็นน้องสอง แต่ตอนนี้เสียชีวิตไปแล้ว
โอล่า เป็นน้องเล็กที่ดูจะแปลกแยกกว่าคนอื่นเสียหน่อย เพราะเธอมีขนสีดำสนิท ซึ่งไม่น่าจะมีในเผ่า Harpy นี้
แต่เธอก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ทุกคนรักกันมาก แต่แล้วจุดหักเหของชีวิตเธอก็มาเยือน
วันหนึงทีพี่ๆทั้ง 4 โวส เรโซน่า ริม่า เมโลเดีย ออกไปเที่ยวเล่นกันข้างนอก เหลือแค่โซน่าผู้เป็นแม่ กับ โอลา อยู่เฝ้ารัง
คลาดหลังกันไม่มาก พวกมนุษย์ก็บุกเข้าไปที่รังของพวก Harpy ฆ่าทิ้งจนเหมด โดยบอกว่า เล็บ และ ปีกของ Harpy นั่นเป็นเครื่องลางชั้นดี
พอพี่ๆทั้ง 4 สังเกตุเห็นควันไฟ ก็รีบบินกลับมาแต่ไม่ทันแล้ว พวกเธอเห็น โอล่านั่งกอดร่างไร้วิญญาณของแม่ร้องไห้อยู่ท่ามกลางเปลวไฟ
โอล่ารอดมาได้เพราะขนสีดำสนิทนั้น โซน่าแม่ของเธอ จับเธอซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง ก่อนจะออกไปรับมือกับพวกมนุษย์ด้วยตัวเองคนเดียว
โอล่าที่ยังเป็นเด็กอยู่ไม่สามารถทำอะไรได้ ได้แต่นอนขดตัวหลบอยู่ใต้เตียงนั้น รอคอยเวลาที่ฝันร้ายนี้จะหายไป
ตั้งแต่วันนั้น โอล่าก็เกลียดพี่ๆมาก แล้วบอกว่าจะล้างแค้นให้ท่านแม่ เมื่อเธออายุครบ 18 ก็หนีออกจากรังไป
แล้วเมื่อไม่นานมานี้ก็เริ่มออกทำร้ายพวกมนุษย์ รวมถึง Harpy ทุกตัวที่เธอพบ โวส เป็นเหยื่อรายแรกของเธอ
"มันเป็นความผิดของพวกเราเอง..."
"สร้อยคอนี้ เป็นคำพูดที่ท่านแม่พร่ำบอกเสมอ ว่าให้พวกเรารักกัน"
"แต่โอล่า... เธอมีชีวิตที่โดดเดียวมาตลอดตั้งแต่วันนั้น"
"เธอต้องร้องเพลงคนเดียวมาตลอด...."
โครม !!!!ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ ร่างของ ริม่าก็พุ่งทะลุเข้ามาในรัง บาดเจ็บภายนอกพอสมควร แต่ไม่เป็นอะไรมาก
"ฮึ ๆๆๆๆๆ มีความสุขกันดีจริงๆนะพวกแก"
"ไปมีความสุขกันแล้วปล่อยให้แม่ต้องตายแบบนั้น"
"พวกแกไม่รู้สึกอะไรเลยหรือไงห๊า !!!!"
โอล่าตะคอกใส่พี่สาวของเธอ แล้วร่อนตัวลงมาเหยียบร่างของริม่าไว้่แล้วกระทิบๆๆ
"แกมันสมควรโดนแบบนี้"
"โอล่า ..! พี่ขอโทษ !! หยุดเถอะ !!!"
ริมาได้แต่สะกัดกั้นไว้ พลางอ้อนวอน ขอร้องให้หยุด
เรโซน่าก็พยายามเข้ามาห้ามไว้ แต่ก็ถูกปีกฟาดใส่กระเด็นไป
**จากนี้ไปจะถึงฉากจบแล้ว ขึ้นอยู่กับว่าจิ้งหลิงจะพูดเตือนสติของโอล่าได้ไหม**
**ฉากจบมีหลายแบบ ขึ้นอยู่กับสิ่งที่จิ้งหลิงพูดในโพสสุดท้ายนี้**
**ไม่ว่าฉากจบจะเป็นเช่นไร แต่จะถือว่าทำเควสได้สำเร็จ**เด็กหนุ่มท่าทางเปลี่ยนไปเหมือนเป็นคนละคน
เขาเริ่มสำรวจว่าที่นี้นอกจากขาคนแล้วมีพวกเก้าอี้หรือเปล่า
ตอนนี้ภายในหัวของเขามีเรื่องสนุกสนานเต็มไปหมด
ดูเหมือนว่าเขาจะทำตัวเลียนแบบ สิ่งที่เขาเห็นในอินเตอร์เน็ต
แค่สลับกันระหว่าง ขาเยอะแยะที่มันลอยอยู่กับดาบมากมายที่ปักอยู่ตรงพื้น
"พิลึก เก็บไว้ทำไมเยอะแยะเนี่ย"
ซิมุตี้ไม่อยากได้ขาคน เธอจึงจุดไฟเผามันซะเลย เมืองจะไหม้หรือใครจะโดนไฟครอกก็ไม่ได้ใส่ใจอีกตะหาก (เกรียนเลือดเย็น)
ไฟค่อยๆไหม้ห้องเย็นนั้น ขาของผู้เคราห์ร้ายก็ควรจะกลับไปอยู่กับพวกเขา
นี่คงเป็นพิธีฝังศพแบบง่ายๆ ตามสไตล์ของซิมูตี้
Fear เองที่กำลังเล่นบทบาทของตัวละครไหนอยู่ก็ไม่รู้ ไม่สนใจไฟเลยแม้น้อย
ไม่นานนักเขาก็เหมือนถูกกระชากออกมาจากห้องเย็นนั้น มันเป็นฝีมือของชาวเมืองนั่นเอง
หลังจากที่ข่าวการตายของเคย่า นักสับขา กระจายไปทั่วเมือง พวกชาวเมืองก็พากันออกมารื้อสิ่งของต่างๆที่เคยเป็นของเธอ
เพื่อตามหาร่องลอยของผู้ที่เสียชีวิตไป และห้องเย็นนี่เอง คือจุดจบของทุกสิ่ง ชาวเมืองเห็นว่ามันกำลังจะหายไปแล้วก็รู้สึกโล่งอก
"งั้นลุงก็มาช่วยผมอีกแรงสิ มัวแต่สตอกเกอร์เฉยๆเค้าเขินนะ" ชายหนุ่มเล่นลิ้นทีจริง(?)
เวอร์ซู่ไม่รอช้าใช้ฝีเท้าตีนแมวจับคนเดินรั้งท้ายมาถอดชุดลากเข้าพงหญ้าตบหน้าให้สลบแล้วปลอมตัวเข้ามาเดินขบวนด้วยทันที
"หน้าที่ของชั้นมีแค่นี้" ร๊อกซ์ตอบสั้นๆ
เวอร์ซู่แอบเนียลเข้าไปได้สำเร็จ หลังจากนี้เขาคงต้องค่อยๆจัดการไปเรื่อยๆ โดยไม่ให้ปลายแถวรู้ตัว
อันดับแรก เขาต้องทำตัวให้กลมกลืนก่อน
ขบวนของพวกคลั่งลัทธินี้ เดินสวยคาถาบางอย่างอยู่ตลอดเวลา เวอร์ซู่คงต้องทำตาม
- สวดมนต์ตามไป
- ใช้ทักษะ Intelligent ได้
- ทอยเต๋า 3d10
- ความสำเร็จ 7
- สำเร็จ 1 ใน 3 จะถือว่าำสำเร็จ เพื่อเข้าขั้นตอนต่อไป
-เข้าไปสำรวจห้องเก็บยา
ในห้องเก็บยามียาขวดโหลมากมาย รอบๆนั้นมีรูปปั้นหินยืนเฝ้าอยู่เต็มไปหมด
ท่าทางจะเป็นโกลมที่ยายเฒ่าฮงบอก
จากนี้เขาคงต้องค่อยๆ หาไป
- หายาที่คิดว่าใช่
- ใช้ทักษะอื่นไม่ได้
- ทอยเต๋า 1d10
- ผลที่ได้จะเป็นไปตามตาราง
1-5 > ได้ยาดี
6-8 > พลาดโดนโกเลมตี -1 HP
9-10 > โกเลมตัวพ่อ ทำงาน ต้องสู้กับมันให้ชนะ
ทอยได้เรื่อยๆ จนกว่าจะได้ยาดี
