"ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด น่าจะรอดล่ะนะ" จิ้งหลิงปาดเหงื่อ
/ สำรวจเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายตัวเองและจีจี้ว่าถูกยุคถูกสมัยไหม
/ นี่กลางวันหรือกลางคืน
/ ถ้ายังกลางวันก็เดินเข้าไปที่กระท่อมเงียบๆ มองสำรวจสภาพ หามนุษย์หรือเจ้าที่(หรืออะไรที่มีแต่ยมฑูตที่จะเห็น)
/ ลองดูว่าการเป็นยมฑูตช่วยให้ตรวจสอบได้ไหมว่าในบ้านมีสิ่งมีชีวิตอะไรบ้าง
/ ถ้ากลางคืนแล้วก็ตะโกนทักก่อน "ขอโทษค่า เป้นคนผ่านทาง รู้ไหมว่าเมืองที่ใกล้ที่สุดอยู่ทางไหน"
เสื้อผ้าการแต่งกายของจิ้งหลิงกับจีจี้พอจะอ้างว่าเป็นพวกคณะละครสัตว์ได้อย่างไม่น่าถูกสงสัย
จิ้งหลิงคิดขึ้นได้ว่าตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามกันแล้ว เธอก็เลยแหงนหน้ามองบนฟ้า พระอาทิตย์อยู่เหนือศรีษะของเธอพอดีเป๊ะ
เมื่อเห็นว่ายังเป็นกลางวันอยู่เธอก็ค่อยๆย่องไปที่กระท่อมนั้น
พลังของยมทูตสามารถจับความพลังชีวิตของมนุษย์และสิ่งต่างๆได้ แต่จะไม่กว้างนัก
ถ้าจะให้ได้ผลดีที่สุดคือช่วงเวลาก่อนจะสิ้นใจ ช่วงเวลานั้นยมทูตจะรับรู้ได้แทบจะทันที
และสิ่งที่เธอรับรู้ได้คือ พวกช่างไม้ในกระท่อมหลังนั้นกำลังจะหมดอายุขัย เร็วๆนี้...
ซิมุตี้เดินเข้าไปคุ้ยดูซากของมันว่ามีอะไรไหม เอาเคียวผ่าร่างนั้นและชำแหละออกเป็นชิ้นๆ
เครสหันหลังให้ศพปีศาจที่กำลังโดนชำแหละมาถามอัลม่า
"เมื่อกี้ผมได้ยินคุณชเทนพูด... ปีศาจอัญเชิญเหรอครับ? มันจะถูกอัญเชิญได้ยังไงบ้างน่ะ แล้วจะดูออกยังไง?"
"ไปต่อเถอะ"
- ขึ้นเหนือต่อ
กลุ่มทิศเหนือ
ซิมูที่ล่อนจ้อนชำแระศพปิศาจยักษ์นั้นอย่างสนุกสนาน
ภายในส่วนลึกสุดที่น่าจะเป็นหัวใจเธอก็พบกับ
เป็นเหรียญตราอันไม่เล็กไม่ใหญ่ ใช้ประทับอก หรือใช้ห้อยคอก็ไม่ดูน่าเกลียด
"ค่ะ"
"พวก Lesser Demon จะเป็นตัวแทนของเทพที่พวกลัทธิประหลาดมันนับถือกันค่ะ"
"ตามหลักจะต้องใช้สิ่งมีชีวิตเป็นๆสังเวย"
"หญิงสาวที่เจอนั่นเธอคงใช้เฮือกสุดท้ายของเธอหนีรอดมาได้"
"แต่พิธีกรรมคงสมบูรณ์ไปแล้ว เลยต้องลงเอยแบบนั้นแหละค่ะ"
อู๋หมิงไม่รอช้า เขาจ้ำอ้าวออกเดินขึ้นเหนือต่อทันที
ไม่นานนักเขาก็มาถึงยอดเขาสูง จากตรงนี้มองเห็นไปได้ไกลมาก
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ดึงความสนใจของเขาไว้ได้มากกว่าวิวทิวทัศน์
มันคือเสียงของบทเพลงหนึ่ง ดังขึ้นจากรอบทิศทางอย่างไม่รู้ที่มาที่ไป
แต่มันเศร้าและขมขืนมากเหลือเกินจนน่าจะเรียกว่าเสียงร้องไห้คร่ำครวญมากกว่าจะเรียกว่าเพลง
แล้วจู่ๆบนท้องฟ้าก็มืดครึ้มไป อู๋หมิงสังเกตุเห็น
พุ่งตรงผ่านศรีษะของเขาไปทางทิศตะวันตก พร้อมกับบทเพลงแสนเศร้านั้น
" ... "
เด็กหนุ่มมองไปที่ บาโอ ด้วยท่าทีที่สงสัย แต่สีหน้าตาย
เหมือนกับว่าเขาสงสัยว่าจะเป็นฝีมือของ บาโอ
แต่ก็ไม่ไ้้ด้พูดหรือพึมพำอะไรมาก
- ติดตามอัลม่าต่อ
"........"
บาโอหันไปมองเขา เหมือนจะบอกว่าไม่ใช่นะ อย่าเข้าใจผิด
หลวงพ่อไม่สนใจ วิ่งไปจนกว่าจะถึงหมู่บ้าน
ยมทูตจะลูตของไปทำอะไรน่ะ...
ทางหลวงพ่อที่ทิศใต้
หลวงพ่อตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะไม่สนใจแล้วรีบเดินตรงต่อไปอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนักหลวงพ่อก็พบหมู่บ้านจริงๆ อย่างที่คาดไว้
แต่เป็นหมู่บ้านร้าง....
