-เจี๋ยถามข้อมูลจากพวกสไมลี่
"เห็นว่าต้องเลือกTrainerสินะ พวกเธอมีแนะนำใครให้ผมเป็นพิเศษหรือเปล่า
แล้วTrainer แต่ละคนมีความสามารถอะไรกันบ้างหล่ะนี่?"
เจี๋ยพูดขณะที่หันไปมองเนโครมันเต้(หญิง)ด้วยท่าทางพิจารณาเป็นพิเศษ
"พวกเราไม่รู้หรอก" พูดจบก็ยกถาดที่มีแก้วน้ำส่งให้พวกตัวเล็ก
"รู้แต่ของป้าแว่น" ทางนี้ก็คีบน้ำแข็งใส่แก้วอย่างตั้งอกตั้งใจ
"ป้าแว่นชุบชีวิตคนตายได้" ทั้งคู่ตอบกลับมาแค่นี้ แล้วหันไปทำงานต่อ
เจี๋ยพอจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพวก Servitor ถึงติดอัลม่าแจ
"อ่า... ผมเป็นยมทูตสาย..." เครสหยุดพูดแล้วนับนิ้วอยู่พักนึง
"สายป้องกันล่ะมั้งครับ ยังไงก็ดีใจนะครับถ้าคุณอัลม่าเป็นเทรนเนอร์ให้" 
"ยินดีค่ะ"
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว... ขอตัวเตรียมงานก่อนนะคะ"
พูดจบเธอก็ก้มศรีษะลงเล็กน้อยแล้วหันไปทำงานต่อ
คุณแนะนำมาเลยดีกว่า ผมมันเด็กใหม่ไม่ค่อยรู้ข้อมูลหรอกนะ
ริวเกาหัวแกรกๆๆ
ร๊อกซ์ขมวดคิ้ว
"ไหนดูสิ..." เขาคว้าเอาเอกสารขึ้นมาดูเปิดขึ้นเปิดลง
"ร...ริว ริว สินะ... OK"
"พวก Agility เน้นหนักหน่วง อืมๆ" ร๊อกซ์ใช้นิ้วชี้ดันแว่นขึ้น แล้ววางศอกลงบนโต๊ะ
"ยัยโอซามุ กับ ญาฟริย่า" พลางชี้นิ้วไปที่ 2 สาวนั่น
"2 คนนี้น่าจะเข้ากับสไตล์ของนายที่สุด"
เวอร์ซู่ผู้มีทักษะการจำชื่อคนแย่มากเห็นคนยัวะเยียะเต็มห้องก็ตาลายไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เขาจึงสุ่มเลือกออกมาคนหนึ่ง คน ๆ นั้นคือ...
"มิคาอิล...ว้าว นึกถึงนามสกุลเก่าเสียกระไร" เวอร์ซู่ยิ้มมีเลศนัยแล้วเดินเข้าไปหาเหยื่อเป้าหมายที่ว่า ระหว่างทางนั้นก็แกล้งเดินโฉบหน้าตาลุงใส่แว่นแล้วส่งสายตาค้อนไปให้หนึ่งทีราวกับจะบ่งบอกว่า "ลุงเลือกผมแล้วนะ ห้ามหลายใจไปเลือกคนอื่นอีกเข้าใจมั้ย 
"
"....."
มิคาอิลโค้งตัวลงทำท่าทักทายแบบนักรบโบราณ
"ยินดีที่ได้รู้จัก ข้ามิคาอิล"
"ยมทูตนักรบจากแดนไกล"
- โอซามุ
"สวัสดีค่ารุ่นพี่" ซิมุตี้เดินด๊อกแด๊กดัดจริตเนียนเป็นผู้หญิงเข้าไปทักทายและแนะนำตัวก่อนจะขอคำแนะนำเกี่ยวกับรุ่นพี่บ้าง
"สวัสดีจ้ารุ่นน้อง
"
โอซามุท่าทางเรียบร้อย ผิดกับสไตล์พอสมควร
"ถ้าอยากรู้เรื่องเกี่ยวกับพี่ละก้อ...."
"ที่จะบอกคงมีแค่ พี่เป็นยมทูตสายนักฆ่า ผสมระหว่างพลังเวทย์กับความเร็วจ่ะ"
"สนใจในตัวพี่หรอจ๊ะสาวน้อย ?
" ... "
เด็กหนุ่มเดินเข้ามานั้งลงบนเก้าอี้ว่าง ๆ ตัวหนึ่งด้วยท่าทีที่ มึน ๆ อึน ๆ
ก่อนที่จะแน่นิ่งไปกับโต๊ะ !? เพื่อรอการประชุมเริ่ม ..
พอเขาทิ้งตัวลงบนเก้าอี้ เหล่า Servitor น้อยก็กรูกันเข้ามาเซิร์ฟน้ำ เซิร์ฟขนมให้อย่างขะมักขเม้น
"ท่าทางวุ่นวายอย่างที่คิด" จิ้งหลิงเดินเข้ามา แล้วตรงไปทักทาย....
- เนโครมันเต้ 2 (กระดูก)
"สวัสดีค่ะ ฉันเป็นยมฑูตเข้าใหม่ พอจะแนะนำอะไรได้ไหม"
เนโครมันเต็ทั้ง 2 คุยกันเสียงดังมาก เรียกได้ว่าแทบจะไม่แคร์เลยว่ามีใครอยู่ในห้องประชมบ้าง
แต่พอเห็นว่ามีคนเดินเข้ามาหาแถมยังเป็นหญิงสาว ก็ทำให้ทั้งคู่ประหลาดใจอยู่เหมือนกัน
"เหะ... เหะ.... เฮ้---- !!!"
"แกไปสะกดจิตอะไรน้องเขาหรือเปล่าฟะเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า" แล้วก็เอือมมือไปกอดคอ เนโครมันเต้กระดูกไว้
"เฮ้ยหนู ระวังนะ.. ไอนี่มันโรคจิต ฮ่า ฮ่า ฮ่า" พูดจบก็หัวเราะก๊าก ตบขาตัวเองด้วยความสะใจ
"ตั้งแต่ที่ข้าใช้ชีวิตยมทูตมา ยังไม่เคยมีใครโรคจิตเท่าแกฟะ พูดตามตรง" เนโครมันเต้กระดูกตอบกลับแล้วยกแขนของเนโครมันเต้หญิงออกไป
"สนใจข้าสินะ เจ้าไม่กลัวตายใช่ไหม ??" มันโน้มตัวลงมาจ้องจิ้งหลิงแทบจะเอาหน้าพากชนกัน
"รูปแบบของข้า ถ้ากลัวตาย ก็ไปเลือกคนอื่นได้เลยนะหนูนะ...."
"ยกเว้นยัยบ้านี่ไว้คนนึงแล้วกัน" มันดึงหน้ากลับแล้วชี้ไปที่เนโครมันเต้หญิง
"ฮ่า ๆๆๆ !!"
หลวงพ่อวาดกางเขนบนอากาศ กล่าวสดุดีพระแม่เจ้า
การแนะนำตัวของท่านหญิงงั้นรึ ช่างเป็นเกียรติยิ่งนัก พ่อกำลังล้างหูรอฟังอยู่นะ
"ค่ะ.. แฮ่ม ๆ..." เธอกระแอมเล็กน้อยแล้วหลับตาวางมาด
"ดูนี่นะคะ" เธอลืมตาแล้วหันมาทางหลวงพ่อ ในมือมีช้อนเงินอยู่ 1 อัน
"เห็นแล้วนะคะ แล้วต่อไปก็..." เธอค่อยๆจุ่มช้อนเงินนั่นลงไปในแก้วน้ำส้ม
"ดูให้ดีๆนะคะ.. แฮ่ม.." เธอกระแอมนิดหนึ่งทำตัวหรุกหริกๆ แล้วดึงช้อนเงินนั้นขึ้นมา
ปลายของช้อนที่จมลงไปในน้ำส้มนั้นหายไป เหมือนกับว่ามันโดนกรดย่อยสลายไปแล้ว
"เราเชี่ยวชาญเรื่องกรดและพิษค่ะ ที่ได้ชื่อว่า Witch ไม่ใช่เพราะมีพลังเวทย์มนต์หรอกนะคะ"
"แต่เพราะเรามียาพิษมากมาย หลายแขนงต่างหากหละคะ"
พูดจบเธอก็ยกน้ำส้มในแก้วนั้นดิ่มจนหมด หลับตาเอาผ้าขึ้นเช็ดปาก แล้วหันมายิ้มให้หลวงพ่อ
