"อา...."
"นี่ข้าหลับไปนานเท่าไรกันนะ...."
"หรือว่าข้าตายไปนานแล้วกัน....."
"ข้า.."
Tristeza ล่องลอยอยู่ในวังวนอันแสนว่างเปล่า รอบๆตัวเธอไม่มีแม้แต่แสงไฟ
มีเพียงแค่ความสับสนและคำถามต่างๆนาๆเท่านั้น
"เจ้าจะนอนไปถึงไหน Tristeza"
"ธิดาน้อยแห่งข้า ราชินิ Valentía"
Tris สะดุ้งตื่นเพราะเสียงนั้น เธอนอนอยู่บนเตียงใยแมงมุมที่เธอทอไว้ในถ้ำนี่เอง
เธอหันซ้าย หันขวา มองหาที่มาของเสียง แต่เมื่อไม่พบอะไรเธอจึงคิดไปว่าคงหูแว่วไปเอง
"นี่ข้าเสียสติ ถึงขั้นเพ้อไปแล้วเหรอเนี่ย..."
Tris ในร่างราชินีแมงมุมค่อยๆขยับตัวออกจากเตียงใยของเธอ พลางเอามือข้างซ้ายกุมศรีษะไปด้วย
"นี่เจ้าลืมเสียงของข้าแล้วเร๊อะ ?"
"โตขึ้นมากนะเจ้าหน่ะ"
เพราะเสียงนั้นเองทำให้ Tris เกือบจะหยุดลมหายใจของเธอเอง เธอหันไปหาต้นเสียงแทบจะทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น
"สวัสดี สาวน้อยของข้า...
"
"อ... อ.... ท... ท่าน ท่านแม่...."
Tris ช๊อคอยู่นาน เธอไม่อาจจะเชื่อสายตาของตัวเธอเองได้ แต่ว่าร่างที่อยู่ตรงหน้านั้นเป็นร่างจริง ไม่ใช่ภาพหลอน
เธอทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนตัวสั่นน้ำตาคลอเบ้า แขนขาสั่นเกร็ง แต่ไม่มีเรี่ยวแรง
"แกจะยืนสั่นอยู่อีกนานไม๊เนี่ย ??"
"ต้องให้ข้าตบสักทีถึงจะหายมึนสินะ"
"ท... ท่านพี่ !!"
"ต.. ไม่ ...อ.. $@^#)!@#"
Tris ช๊อคหนักเข้าไปอีก ขนาดพูดยังไม่เป็นภาษา
"อย่าไปแกล้งน้องเขาสิ..."
"มาม๊ะ Tris มาหาแม่มา
" เธอพูดพลางอ้าแขนเดินเข้าไปหา Tris
"ก้อ.... เห็นแล้วมันอดแกล้งไม่ได้นี่นาท่านแม่"
Tris ที่กำลังช๊อคอยู่เมื่อเห็นร่างของท่านแม่ค่อยๆเดินเข้ามาหาก็สะดุ้งแล้วพยายามจะหนี แต่ก็ขยับหนีไม่ได้มากนักเพราะข้างหลังเธอเป็นผนังถ้ำ
เมื่อร่างของท่านแม่มาหยุดอยู่หน้าเธอ Tris กลับกลัวนั่งขดตัว ตัวสั่นเหมือนลูกหมาน้อยที่พึ่งโดนแกล้งมา
"นี่ข้าเอง แม่เจ้าไงหละ
"
ตอนนี้ร่างของท่านแม่อยู่ไม่ห่างจาก Tris เท่าไรนัก เธออ้าแขนรอให้ Tris เข้ามาหา
Tris ค่อยๆยื่นมือสั่นๆของเธอออกไปจับแขนของท่านแม่ไว้ แล้วเธอก็กระโจนเข้าสวมกอดทันที
Tris ระเบิดโฮอย่างไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน น้ำตาไหลอาบทั้ง 2 แก้ม พร้อมกับเสียงสะอื้นไห้ที่ดังออกมาจากในก้นบึ้งของใจเธอ
เธอกำลังปลดปล่อยความเหงาที่เธอต้องแบกรับเอาไว้นานแสนนานนั้นออกมา
"ท่านแม่ !! ท่านแม่รู้ไหมว่าข้าเหงาแค่ไหน !!!"
"ท่านแม่~~~~ !!! แงงง ~~~~"
แล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมาอีก ตอนนี้ Tris เหมือนกับเป็นเด็กสาวตัวเล็กๆที่ไม่มีพิษสงอะไรมากกว่าจะเป็นราชินีเสียอีก
Tris กอดท่านแม่ร้องไห้อยู่พักหนึ่ง นานพอสมควรจนท่านพี่ต้องมาสะกิด
เมื่อทุกอย่างสงบลง ทั้ง 3 จึงได้เริ่มพูดคุยกันจริงๆซะที
"ฮึก.. แล้วท่านแม่ กับท่านพี่มาหาข้าได้ยังไงกันคะ ?" เธอพูดไป สะอื้นไป มือก็เช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆไม่ยอมหยุดสักที
"แกนี่มันโง่จร... โอ๊ย !!" ยังไม่ทันขาดคำ เธอก็โดนท่านแม่ตีเข้าให้ 1 ที
"สอนกี่ครั้งแล้วว่าอย่าแกล้งน้อง... พูดไม่เคยฟัง" เธอปรามไว้ ก่อนจะหันมาหา Tris
"เจ้าลืมไปแล้วหรือว่าพวกข้าหนะ.. อยู่ในนี้..." เธอยืนมือมาวางไว้บริเวณอกของ Tris Tris เองก็หน้าแดงโดยไม่ทราบสาเหตุ
"อยู่กับเจ้าที่นี่ไม่เคยหายไปไหนแม้แต่ซักวันเดียว"
"เจ้าอาจจะเหงาบ้าง ท้อแท้บ้าง แต่จงมั่นใจเถอะ ว่าเจ้านั้นเข้มแข็งไม่มีใครเทียบได้
"
"นานแล้วนะท่านแม่ ได้เวลาแล้วหละ" พี่สาวกระตุกๆชายเสื้อท่านแม่ พลางทำท่าดูนาฬิกา
"เอาหละ... ข้าคงต้องไปแล้ว"
"ท่านแม่ ท่านพี่ จ... จะไปแล้วหรอคะ ?"
"เวลาของพวกข้าในโลกนี้มีไม่มากนัก ที่เหลือคงต้องฝากให้เจ้าดูแล"
"ต.. แต่ว่า ข้าเหงา... ข้าทำอะไรไม่ได้เลย"
"นังนี่ ! แกจะโง่สมองน้อยไปอีกนานแค่ไหนห๊ะ ?! ลองมองดูรอบๆตัวแกให้ดีสิ"
"นั่นหนะกองทัพของแก แกสร้างมันมาด้วยตัวแกเอง มั่นใจในตัวเองหน่อยเถอะ !!"
"อย่าให้เสียแรงที่ข้าต้องสละร่างไว้ให้แกสิ"
"รับปากพี่เขาสิ Tris..."
"เอ่อ.... ค่ะ ข้าสัญญาค่ะท่านพี่ Justicia"
"ดีมาก... ลาก่อนลูกรัก"
"สักวันเราคงได้มาอยู่กันพร้อมหน้า
"
"ขอให้เจ้าโชคดี"
"บาย... แล้วเจอกันใหม่นะยัยบื้อ...
"
แล้วทุกอย่างก็ถูกแสงสีขาวดูดกลืนหายไปหมดสิ้น
Tris สะดุ้งตื่นอีกครั้ง เธอตื่นมาอยู่ในรังของเธอ ในถ้ำลึกใต้ผืนดิน
สถานที่ๆไม่อาจจะมีใครมาหาเธอได้
เวลา 1 ปีนั้น เธอฝึกฝน กลายพันธุ์ และพัฒนากองทัพของเธออย่างไม่เคยรู้สึกเหน็ดเหนื่อย
เธอค่อยๆพัฒนาแก้ไขจุดด้อย เสริมจุดแข็งทีละเล็กละน้อย จนได้พันธุ์ที่สมบูรณ์แบบที่สุด
ตอนนี้ครบกำหนดแล้ว ดักแด้พันธุ์ใหม่นับแสนนับล้านกำลังจะถึงวันลืมตาดูโลกในไม่กี่อึดใจนี่
"จงลืมตาตื่นขึ้น เหล่าบริวาณแ่ห่งข้า !!!"
"แล้วไปเหยียบย่ำพวกชั้นต่ำให้หมดไปจากผืนดินนี้ซะ !!"
ไม่นานนักดักแด้พวกนั้นก็ค่อยๆฉีกใยไหมออกมา พวกมันแข็งแกร่งขึ้น ว่องไวขึ้น ทรงพลังขึ้น
กองทัพ Swarm ของเธอเตรียมพร้อมกับการบดขยี้ครั้งใหม่แล้ว
กลับไปทาง 3 สาว Ruby , Vielleta และ Princess
ทั้ง 3 ยืนจ้องหน้ากันอยู่พักหนึ่ง แล้วจู่ๆ Ruby ก็พูดขึ้น
"มาแล้ว"
สิ้นเสียงของเธอ พื้นดินบริเวณนั้นก็สั่นไหวรุนแรง ถนนที่อยู่ใกล้ๆก็แตก แยกออกจากกัน ต้นไม้ล้มระเนระนาด
แล้วก็มีเสียงระเบิดครั้งใหญ่ตามมา จากในเขตตัวเมืองสามารถมองเห็นจากที่นี่ได้ชัด เพราะเศษดินเศษอิฐแตกกระเด็นขึ้นไปสูงเสียดฟ้า
"ข้าคือ Tristeza !!! ราชินีองค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรแมงมุม !!!"
"ข้ามาเพื่อกำจัดและล้างเผ่าพันธุ์พวกชั้นต่ำทั้งหมด !!"
"หากไม่คิดก้มหัวให้ข้า ก็จงเตรียมตัวตายซะ !!"
"เพราะวันนี้คือวันตายของพวกแก !!!!"
Tris ปรากฎตัวอย่างอลังการพร้อมกับสโลแกนของเธอ
เธอยืนอยู่บนหัวแมงมุมยักษ์ ที่ทะลวงขึ้นมาใจกลางเมืองใหญ่
เหล่าบริวาณของเธอที่ไหลทะลักออกมาจากรู ก็เข้าจู่โจมพวกดวงตก บ้างก็โดนกิน บ้างก็ถูกจับไปทำระเบิด
"งานมาแล้วนะคุณหนู"
"รู้ใช่ไหมว่าต้องทำอะไร ?"
Ruby หันไปหา Vielleta และ Princess
"อื้อ !!!"
