"ไอตุ๊ดแว่น !!"
"แกยังมีน้ำหน้ามาเสนอหน้าอยู่ที่นี่อีกเร๊อะ !"
"แกจะตามตอแยยัยโง่นั่นอีกนานเท่าไหร่ถึงจะพอใจ ห๊ะ !?"
"เพราะแก ยัยโง่เลยต้องมานั่งทนทุกข์ทรมานกับชีวิตแบบนี้ !!"
- ถามว่าจะเอายังไงกันแน่ ถ้าคุยกันไม่รู้เรื่องก็ฆ่ากันให้จบๆไปเลยดีกว่ามั้ง
"แหม ผมเป็นผู้ชายทั้งแท่งนะครับ"
เจ้าแว่นบอกว่าสนุกดีที่ได้รังแกวีเลตต้า เขาสนุกจนไม่สามารถเลิกได้เลยล่ะ อาจจะเป็นความรักในอีกรูปแบบหนึ่งก็ได้
"ต้องขอโทษจริงๆ นะครับ เรื่องที่ชายหาด เพราะผมรู้สึกทนไม่ได้ที่เจ้าโง่นั่นพยายามจะสาธยายความรักไร้ค่าของมัน ผมทนไม่ได้จริงๆ"
"น่าเสียดายจังเลย ผมอยากพบวีเล็ตต้าอีกครั้ง ผมจะฉีกเสื้อผ้าเธอ แล้วเอาเศษผ้านั่นมารัดคอเธอ จากนั้นผมจะบอกรักเธอในเสี้ยววินาทีที่เธอคิดว่าตัวเองกำลังจะตาย"
"อา แต่ผมจะไม่ฆ่าเธอหรอกนะครับ วางใจได้"
มาถึงตอนนี้ได้ข้อสรุปง่ายๆ
- ยกวีเล็ตต้าให้เจ้าแว่น เจ้าแว่นจะเลิกตอแยด้วย และยังจะกลายเป็นมิตรที่แข็งแกร่งอีกต่างหาก
- ไม่ให้ และต่อสู้กันจนกว่าจะมีใครมอดม้วย หรือจนกว่าดาวจะแตก
"ถ้าอาละวาด เราก็ซัดให้หมอบก็สิ้นเรื่อง ฐานพังก็ซ่อม แต่...ก่อนที่จะเกิดเรื่องแบบนั้น จับล็อคไว้ไม่ได้เหรอจะได้ไม่อาละวาดไง ดูสิผมยาวเหมือนข้า หน้าอกราบเรียบเหมือนข้า เห็นอย่างนี้ก็ต้องช่วยอยู่แล้ว ถึงจะเป็นหุ่นยนต์ก็เถอะ"
-บอกให้ซ่อมแล้วจับฮีโร่ล็อคเอาไว้ ถ้าอาละวาดจริงๆก็ทู่ซี้บอกว่าเข้าใจผิดแล้ว นี่คือปราสาทท่านเคาท์พันปีตะหาก
"ยัยคนประหลาด" ไซโกะข้องใจในวิธีคิดของอีส์มากๆ คนประหลาดแบบนี้ยังมีอีกเยอะมั้ยนะ
หลังจากวินิจฉัยอยู่ 7 ชม. ไซโกะก็บอกว่าเขาตายแล้วล่ะ
"จริงๆ ทีแรกก็ยังไม่ตายนะ แต่ฉันตรวจนานไปนิดนึง"
"...."
"...ล้อเล่นน่า อย่ามองกันด้วยสายตาแบบนั้นสิ"
แต่ที่ไม่ได้ล้อเล่นก็คือ เขาตายจริงๆ เป็นการตายเพราะหมดอายุขัย
ไซโกะบอกว่าชายคนนี้เดิมทีก็เป็นคน แต่ดัดแปลงจนเหลือแค่สมอง ร่างกายเป็นหุ่นยนต์เกือบทั้งหมด มีอายุมานานกว่า 50 ปีแล้ว
- ตามสืบเรื่องของเขา
- เอาซากมาวิจัยเสริมพลังให้พรรคพวกดีกว่า
- เดินไปเก็บ
"ใครนะ ทิ้งเกลื่อนกลาด ไม่รู้จักรักษาความสะอาด แย่มากเลยล่ะค่ะ" ซายะ เดินไปเก็บเปลือกกล้วย
พอซายะเดินไปรถก็วิ่งมาพอดี ซายะตกใจวิ่งหลบไปเหยียบโดนเปลือกกล้วยลื่นล้มหัวฟาดตาถลนเจ็บปวดและอับอายคนสัญจรละแวกนั้นอย่างเหลือทน
(จบเควสของถนน ไปที่อื่นได้เลย)
