* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: เกมฆ่าเวลา [เกาะแสนสุขของซายะ]  (Read 14416 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

 ระหว่างว่างๆรอเกมของคุณGM ซายะเลยขออนุญาตเปิดเกาะให้ทุกคนลองเล่นกันดูนะคะ

   กติกา
      1. เกมแนวผจญภัย ทุกคนมายังเกาะของซายะด้วยเหตุผลบางอย่าง 
      2. การดำเนินเกมใช้วิธีเลือกตอบ เมื่อเจอสถานการณ์ต่างๆ  ซายะจะให้ช้อยส์เลือกตอบมา ผู้เล่นก็แค่เลือกคำตอบที่คิดว่าใช่ ในสถานการณ์นั้น  แต่ทว่า ผู้เล่นทุกคนถือว่ามาด้วยกัน (ไม่ใช่คนบนเกาะ ไปไหนไปด้วยกันจะดีกว่านะคะ  เป็นอะไรขึ้นมาซายะจะได้ไม่ต้องไปตามเก็บไกล) ดังนั้น ซายะจะดูว่าขณะนั้นมีผู้เล่นกี่คน  คำตอบเสียงข้างมากเห็นว่าควรทำอย่างไร  ก็ถือว่าทั้งกลุ่มทำแบบนั้นนะคะ
      3. กติกาย่อยอื่นๆจะแจ้งให้ทราบเมื่อเริ่มเกม


       สวัสดีค่ะ  ซายะขอนำเที่ยวเกาะแสนสุขของซายะนะค่ะ  ทุกคนโชคดีมากเลย  ช่วงนี้เป็นช่วงที่ฝูงกุ้งมาขึ้นเกาะพอดี  นี่เป็นช่วงที่ชาวเกาะทุกคนรอคอยเลยล่ะ  เพราะกุ้งตัวใหญ่ๆอร่อยๆจะพากันคลานขึ้นมาบนเกาะอย่างไม่ทราบสาเหตุ  ชาวเกาะก็แค่เปิดประตูครัวรอไว้เท่านั้นเอง  หลังเหตุการณืนี้ชาวเกาะส่วนใหญ่ก็จะนำกุ้งที่ตัวเองปรุงมาประชันกัน จากนั้นก็แลกกันชิม  เป็นเทศกาลที่เหมาะกับคนที่ชอบกินกุ้งมากๆเลยค่ะ




  แต่บางทีก็ยุ่งยากนิดนึง เพราะเจ้าตัวที่ชอบรสชาดของกุ้งพวกนี้ดันคลานตามขึ้นมาด้วย



  ถ้าลงมือไม่เฉียบขาดพอ หมึกที่มันพ่นออกมาก็ทำให้เจ้าของบ้านเหนื่อยกับการทำความสะอาดไปเป้นเดือนเลยล่ะค่ะ 


อิ่มกันหรือยังคะ   ถ้าอิ่มแล้ว  เชิญไปดูการละเล่นมวยปล้ำบนแผ่นกระดานกัน  นี่เป็นกิจกรรมหย่อนใจที่พวกคุณโจรสลัดนำมาเผยแพร่  ตอนนี้ชาวเกาะหนุ่มๆติดเกมนี้กันงอมแงม  แต่ก็เล่นฉันท์มิตรนะคะ  ไม่เคยมีใครที่แพ้ในเกมนี้มีโอกาสไปเอาคืนกับคนชนะนอกเกมหรอก




ชมวิวพระอาทิตย์ตกริมทะเลกันไปก่อนนะคะ  โรแมนติกดีใช่ไหมล่ะ



"ระหว่างนี้ซายะขอตัวไปดูคนที่แพ้เกมมวยปล้ำเมื่อกี้นิดนึง"



ส่วนนี้ก็ทุ่งข้าวสาลีที่พวกเราภูมิใจ



 แต่ก่อนเข้าไปอย่าลืมขอก่อนนะคะ  คุณคนเฝ้าเขาขี้โมโหนิดหน่อยน่ะ


มาทำความรู้จักกับเพื่อนบ้านที่มาเป็นผู้ช่วยในสถานีอนามัยของซายะกันนะคะ


  "นี่คือคุณซานโตส  บุรุษพยาบาลผู้ยิ้มแย้มอยู่เสมอ  คุณซานโตสไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่ แกเป็นโรคโลหิตจางน่ะค่ะ  แต่เวลามีอุบัติเหตุฉุกเฉินเลือดตกยางออกมา คุณซานโตสจะกระฉับกระเฉงเปลี่ยนเป็นคนละคน  ทำให้ทั้งซายะและคนไข้อุ่นใจขึ้นมากเลยล่ะค่ะ"



  "นี่ก็คุณพี่ซาบริน่า   ช่วยดูแลเรื่องความสะอาดของสถานีอนามัย  ถ้าไม่ได้คุณพี่กับเจ้าบ๊อบช่วยไว้  ตอนหนูบุกเมื่อปีก่อนคงลำบากแย่เลย  อ้อ คุณพี่เขายังโสด ถ้าสนใจก็ลองจีบดูสิคะ  นี่ซายะก็พยายามแนะนำหนุ่มๆในเกาะให้คุณพี่เค้า   แต่ทุกคนนัดเดทกับคุณพี่ได้ทีเดียวก็หายหน้ากันไปเลย ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน"






 

ความเดิมชาติที่แล้ว......

 
   ผู้เล่นอยู่ที่ท่าเรือของเกาะ  ระหว่างที่ยังไม่รู้จะทำอะไร  เด็กหญิงในชุดพยาบาลสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น
  "สวัสดีคะ  ซายะชื่อซายะค่ะ  พวกคุณมีธุระอะไรที่เกาะนี้เหรอคะ"

ผู้เล่นคือลูกเรือของ"Fantamarie" เรือกู้ซากเรือจมที่ประสบเหตุถูกปลาหมึกยักษ์ที่พ่นไฟได้จู่โจมเรือจนถังน้ำมันระเบิด แฟนตามารีอัปปางลง ผู้เล่นรอดตายมาจากเรือลำนั้น บาทหลวงเองก็มากับเรือลำนั้นเช่นกัน แม้เขาจะยืนกรานว่าจำอะไรไม่ได้ แต่คาซาว่าบอกว่าแฟนตามารีช่วยบาทหลวงขึ้นมาบนเรือก่อนจะถูกปลาหมึกจู่โจมไม่นาน


    "เรือแตกกันมาหรือคะนี่ "   สีหน้าของเธอดูเศร้ามาก ทำตาแดงๆอีกตะหาก

    "นึกว่านักท่องเที่ยวเสียอีก โธ่เอ้ย  นี่ซายะอุตส่าห์คิดว่าจะหาทางให้เกาะนี้เจริญด้วยเงินจากนักท่องเที่ยวเสียหน่อย   อุตส่าห์เขียนจดหมายเชิญชวนไปเป็นพันฉบับแล้วนะ แล้วไหงมีมาแต่พวกเรือแตกกันล่ะ"

    "พวกคุณใจร้ายที่สุดเลย  ไม่รู้ล่ะ  ต้องให้ซายะพาชมเกาะก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง"


-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อไม่รู้จะทำยังไง กลุ่มผู้เล่นจึงต้องให้ซายะพาชมเกาะ  แต่ซายะก็พาไปไม่ได้ไกลเนื่องจากหลายคนทำท่าจะตายให้ได้เพราะลอยคออยู่ในทะเลมานาน แต่ถึงกระนั้นก็ค่ำมืดพอดี
(รายละเอียดการชมเกาะอยู่โพสแรกนั่นแหละ)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
       
    "ฟู่ ค่อยยังชั่วหน่อย  เอาล่ะค่ะ ตกลงว่าเรือแตกนะคะ  ไม่เป็นไรค่ะ สำหรับที่นี่เป็นเรื่องธรรมดา ทุกวันสองวันจะต้องมีคนเรือแตกมาเป็นประจำแหละ  พวกคุณคงอยากจะกลับบ้านกันให้เร็วที่สุดสินะคะ ซายะเข้าใจ  แต่ยังไงก็คงต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ก่อนค่อยคุยกันว่าจะเอายังไง  ยังไงคืนนี้หาที่พักกันก่อนดีกว่า  "  ซายะล้วงสมุดเล็มเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากระโปรง  พลิกเปิด นิ้วไล่ไปตามหน้ากระดาษ

    "หลังนั้นมีคนแล้ว  หลังนั้นยังอยู่  หลังนั้นเพิ่งมา  หลังนั้นพัง  อืม  ..อ๊ะ เจอล่ะ"  เธอเงยหน้ามองกลุ่มเรือแตก

    "มีหลังนึงว่างค่ะ หลังใหญ่ด้วย  ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว  ไปดูกันเลยค่ะ"  ซายะพาทุกคนเดินลึกเข้าไปในเกาะ ผ่านทางเดินเล็กๆกลางดงไม้มีดครึ้ม เลยไปคือทุ่งโล่งและกลางทุ่งโล่งก็คือบ้านหลังใหญ่

   
    ถ้ามันยังเรียกได้ว่าบ้านน่ะนะ


    "ที่นี่ล่ะค่ะ ปลอดภัยแน่นอน  "  ซายะเอ่ยอย่างภูมิใจ

     ทุกคนมองหน้าหารือกันแล้วตอบเธอไปว่า..

  แม้จะมีหลายเสียงรู้สึกว่า ที่นี่ไม่น่าจะปลอดภัย  แต่เนื่องจากพวกจิตแข็ง(หรือไม่ก็กระโหลกหนา) มีมากกว่า  ผลโหวตจึงเห็นว่าจะพักกันที่นี่


   "ดีค่ะ  ซายะก็สบายใจละ หวังว่าพรุ่งนี้คงพบกันนะคะ"  ซายะเอ่ยคำลาแปลกๆ  เมื่อหลวงพ่อถาม เธอก็ตอบว่า

   "ไม่มีอะไรหรอกค่ะ  หวังว่าพรุ่งนี้คงพบกันเป็นคำลาทั่วๆไปที่คนที่นี่ใช่ ไม่มีความหมายอะไรพิเศษหรอก อ้อ เรื่องโบสถ์จะว่ามีมันก็มีนะคะ  แต่ไม่มีบาทหลวงประจำนานแล้วล่ะ  ถ้าพรุ่งนี้ยังสนใจ ซายะจะพาไปดูนะคะ"

  ซายะกล่าวคำลาทุกคนไป  แล้วชักปืนพกออกมาตรวจสอบกระสุน ก่อนวิ่งกลับไปทางเดิมในท่าทางราวกับทหาร  ทุกคนแว่วเสียงปืนสองสามนัดดังไกลออกไปเรื่อยๆ  แสงจันทร์ที่เพิ่งพ้นยอดไม้ทำให้พวกเขาเห็นเงาตะคุ่มจำนวนมากอยู่ที่ชายป่า และเริ่มเคลื่อนเข้ามา

   ทั้งหมดเก็บข้าวของแล้วรีบเผ่นเข้าไปในบ้าน ปิดประตูหนาหนักอย่างรวดเร็ว


   บ้านด้านในดูดีกว่าที่เห็น
  "อือ......."
   เสียงที่คุ้นเคยดังจากด้านใน มันก้องจนไม่รู้ว่ามาจากส่วนไหน

    พวกเขาตัดสินใจ
แม้บางคนจะอยากเดินลึกเข้าไปในบ้าน แต่ส่วนใหญ่เห็นว่า นอนอยู่ที่พื้นแข็งๆตรงประตูน่าจะปลอดภัยกว่า  ทั้งหมดจึงพักนอนอยู่ตรงโถงหน้าประตูนั้นเอง

  .
  .
  .
  .
  ดึกแล้ว  พื้นที่เย็นเฉียบและแข็งกระด้างทำให้ทุกคนนอนไม่ค่อยหลับ  Orange หนาวสั่นและเริ่มมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว เขาท่าจากจะเป็นหวัดเสียแล้ว

   Orange เป็นหวัด
  บาทหลวงกับคาซาว่าที่นอนใกล้ๆกันก็มีอาการไม่สบายเหมือนกัน
   บาทหลวงกับคาซาว่า อ่อนเพลีย

   ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูบ้าน

   "ก๊อกๆๆๆ"  ทุกคนลุกขึ้นแต่ยังไม่มีใครส่งเสียง

   "ก๊อกๆๆ"  เสียงเคาะยังคงดังอยู่

    "นั่นใครน่ะ " ริคุตะโกนถาม

    "ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไม่มีคำตอบ มีเพียงเสียงเคาะรัวเร็วและเสียงหายใจฟืดฟาด

    จะทำไงกันดี
หลวงพ่อแสดงความห้าวหาญอย่างไม่น่าเชื่อ เขาลุกพรวดขึ้นก้าวยาวๆผ่านOrange ที่ทำท่าจะลุกเหมือนกันแต่ดันจามตัวงอไปเสียก่อน  สิ่งที่อยู่นอกประตูคือ
“อุ๊ๆๆๆ”
กล่าวสวัสดี พยายามพูดภาษากอริลล่า ชนะขาด


"........" กอริลล่ายืนเกาหัวดูผู้ชายสี่คนพยายามพูดภาษากอริลล่า โดยไม่ตอบอะไร  สักพักมันก็ถอนใจแล้วควักกระดาษกับปากกาอันใหญ่ออกมาเขียนขยุกขยิก แล้วชูให้อ่าน
Quote
"พวกคุณเสียสติหรือครับ เป็นคนจะพูดภาษากอริลล่าได้ยังไง"



Quote
ข้อมูลใหม่ 
       ลือไปทั้งเกาะว่าพวกเรือแตกมาใหม่เป็นพวกติงต๊อง



   หลังจากอ่านข้อความต่อๆมา ผู้เล่นก็ได้ความว่า ซายะเล่าให้"เฮนรี่"ชาวกอริลล่าประมง ฟังว่ามีพวกเรือแตกมาใหม่และซายะให้พักที่บ้านนี้  ซึ่งเฮนรี่นึกได้ว่าเป็นบ้านที่ยังไม่ได้เช็คว่ากุ้งยักษ์มาแอบอยู่บ้างหรือเปล่า เขาจึงลองมาเช็คดู

Quote
"ถ้าจะกรุณา ขอผมเข้าไปเก็บพวกมันออกไปได้ไหมครับ"




แม้บางคนจะอิดเอื้อน แต่สุดท้ายก็ตามเฮนรี่ ชาวกอริลล่าประมง เดินลึกเข้าไปในบ้าน 

พวกเขาพบกับ...


ปลาหมึกในครัว

เมื่อเห็นปลาหมึก เฮนรี่ ชาวกอริลล่าประมงก็ชักดาบฟันฉลามออกมาพุ่งเข้าไปทันที  ทว่าแค่ก้าวไปได้ก้าวเดียวก็ถูกคุณหมีหมอคุมะกระตุกแขนไว้แถมยังโดนOrange อ้อมมาขวางทางซักถามวิธีสู้กับปลาหมึกอีก ระหว่างที่เฮนรี่พยายามแหวกทั้งคู่เพื่อพุ่งเข้าหาปลาหมึก เจ้าปลาหมึกก็รู้สึกถึงอันตรายและเริ่มต้นปล่อยหมึกพุ่งใส่ทั้ง 3 คน หมึกสีดำปิ๊ดปี๋ถูกฉีดออกมาราวกับน้ำพุสีดำแรงดันสูงที่กระแทกทั้ง 3 คนจนล้มลุกคลุกคลาน
 เป็นโชคดีของคนอื่นๆ ที่คุณหมีขนปุย และกอริล่าตัวใหญ่ยักษ์พอจะบังหมึกชุดแลกที่พุ่งใส่ จากนั้นหลวงพ่อที่นกรู้ก็พาคนอื่นโกยไปทั้งหลักนอกตัวบ้านจนรอดภัยพิบัติไปได้  ส่วนสามคนที่ติดอยู่ข้างในไม่มีทางเลือกนอกจากร่วมมือกับเฮนรี่ลุยฝ่าเข้าไปสับปลาหมึกเป็นชิ้นๆสำเร็จ ทว่า สภาพของชั้น 1 ตอนนี้ก็เต็มไปด้วยแอ่งหมึกดำปิ๊ดปี๋ ส่วนสามคนที่โดนหมึกอย่างจังก็อยู่ในสภาพเละเทะอย่างยิ่ง 

Quote
   สถานะปัจจุบัน
  Orange ป่วยเป็นหวัด และตัวดำเปียกเละเทะ
 คุณหมี ขนกลายเป็นสีดำเปียกเละเทะ
  เฮนรี่ เปียกเละเทะ(ดำอยู่แล้ว) เคืองOrange และคุณหมีอย่างมาก
    บ้านชั้น 1 เปียกเละเทะ ใช้การไม่ได้   



Quote
นี่ซายะไม่ได้บอกรึว่าเวลาเจอปลาหมึกต้องจัดการให้เร็วที่สุด


เฮนรี่เอาหมึกเขียนที่พ้นบริเวณที่ยังไม่โดนหมึกสาดใส่อย่างเคืองๆ เนื่องจากการะดาษของเขาเปื้อนหมึกเละหมดแล้ว 

จากนั้น   เฮนรี่ทำท่าจะลงไปดูห้องใต้ดิน  ผู้เล่นมองหน้ากันแล้วปรึกษาว่าจะทำยังไงต่อดี เพราะตอนนี้ตัวบ้านชั้น 1 ก็อยู่ไม่ได้แล้ว

 ทุกคนไม่รู้จักเข็ด ห่วงเฮนรี่มาก ตามลงไปที่ชั้นใต้ดินด้วย  ที่นั่นพวกเขาพบกับ 

กุ้งยักษ์
    ดูท่าทางพวกมันคงหนีปลาหมึกลงมาข้างล่าง   แต่คราวนี้ไม่มีปัญหา กุ้งงุ่มง่ามและไม่โจมตีก่อน เฮนรี่เลยมีเวลาเขียนอธิบายวิธีจับกุ้งที่จะต้องเข้าจากด้านหลังหลีกจากก้ามของมันแล้วเอาเหล็กแหลมยาวทะลวงด้านหลังหัว  เพียงครู่เดียว กุ้งห้าตัวในห้องใต้ดินก็ถูกจัดการหมด  เฮนรี่ตกลงแบ่งกุ้งหนึ่งตัวให้ทุกคนเป็นของตอบแทน
Quote
ทรัพย์สินผู้เล่นขณะนี้ 
บ้าน 1 หลัง (ชั้น 1 ใช้ไม่ได้)
เนื้อกุ้ง 300 กิโล


  เรื่องวุ่นวายของกุ้งและหมึก(และกอริลล่า)ผ่านไป ตอนนี้หลายคนเพลียอยากนอน ทว่าชั้นล่างของบ้านนอนไม่ได้ ส่วนใต้ดินก็มีแต่กลิ่นคาวกุ้ง บางคนเหนียวตัวเหนอะหนะจากหมึกอยากทำความสะอาดร่างกาย   แต่ระบบประปาในบ้านนี้ก็ยังใช้ไม่ได้เสียด้วย  เมื่อสอบถามเฮนรี่ เขาบอกว่าใกล้ๆนี้มีแหล่งน้ำใช้การได้ และคืนนี้เขาคงค้างคืนที่นี้รอขนกุ้งตอนเช้า  จะทำยังไงกันดี

หลวงพ่อเดินนำทุกคนขึ้นชั้นสอง   เฮนรี่เดินตามมาท้ายสุด ชั้นสองมืดมิดเนื่องจากไม่มีไฟฟ้า  โชคดีที่ หลวงพ่อเอาตะเกียงจากชั้นล่างมาด้วย เขาจึง......


  "อือ....."

   ยังบรรยายไม่ทันจบเลย  จะรีบออกมาทำไมนักหนานะ



Orange วิ่งแซงหลวงพ่อพุ่งเข้าใส่มนุษย์หน้ากากฮ็อกกี้อย่างรวดเร็ว โดยไม่หวั่นต่อเลื่อยยนต์ในมือของของชายที่น่ากลัวคนนั้นเลย 

      อ้าว  แย่จัง  ซายะลืมบรรยายหรือคะว่ามีเลื่อยยนต์ด้วย  แต่ช่างเถอะ  เอาเป็นว่ามันมืดจนคุณส้มไม่ทันสังเกตจนกระทั่งเข้าไปใกล้แล้วก็แล้วกัน

   แต่อันที่จริงคุณส้มก็เลือกถอยออกมาอีกทีได้ล่ะนะ แต่บังเอิญคุณพ่อท่านช่วยดันหลังคุณส้มพุ่งเข้าใส่โดยไม่เปิดโอกาสให้คุณส้มชะงักเลย  อย่างไรก็ตามยังมีเรื่องดีอยู่ เพราะคุณหน้ากากฮ็อกกี้เองก็คาดไม่ถึงว่าจะมีคนพุ่งเข้าหา เลยไม่ทันสตาร์ทเลื่อยยนต์  ผลคือคุณส้มพุ่งเข้าซบกลางอกคุณหน้ากากเต็มๆ คราบหมึกดำปี๋กระเซ็นเปรอะคุณหน้ากากทั่วตัว

“......”
“...อุ..อู....อู๋ว”


   ชายหน้ากากนิ่งไปนิดนึงก่อนผลักOrange ออก ทิ้งเลื่อยยนต์  ถอดเสื้อออกสะบัด แล้วถูคราบตามตัวราวกับขยะแขยงเต็มที่  แต่ยิ่งเช็ด ผิวยิ่งเห่อเป็นสีแดง
“...อุ..อู....อู๋ว...อู....อู๋ว”

    ชายหน้ากากดูท่าจะทนไม่ไหวทิ้งเสื้อเกาผื่นแดงที่ขึ้นทั่วตัว  ก่อนจะพุ่งเข้าหากำแพงบ้านด้านที่ใกล้ที่สุดแล้วกระแทกอย่างแรงจนทะลุ พุ่งหายไปในความมืด
   เฮนรี่ชะโงกมองซึ่งตามขึ้นมาชะโงกมองออกไปนอกกำแพงบ้านที่ทะลุแล้วเขียนข้อความบนพื้น
Quote
นั่นคุณเคสัน ช่างไม้น่ะครับ มาติดอยู่บนนี้เอง ท่าทางคุณจะทำให้อาการแพ้อาหารทะเลของเขากำเริบแล้วล่ะ



     
Quote
Orange ได้รับเลื่อยยนต์ 
  ชั้นสองของบ้านมีรูโหว่


Quote
กติกาเพิ่มเติม
    ผู้ที่โหวตเป็นคนแรก และผู้ที่โหวตชนะ รวม 2 คน (หรืออาจจะคนเดียวกัน) สามารถดำเนินการนอกเหนือจากการตัดสินใจตามตัวเลือกได้



บุกห้องใต้หลังคา 3 เสียง

ก่อนขึ้นไปคุณส้มได้
   
  /ใช้ความรู้วิชาลูกเสือเช็คเลื่อยยนต์ว่าสามารถใช้ตัดเหล็กได้มั้ย
     เขาพบว่าแม้ไม่ต้องเป็นลูกเสือ  แต่เลื่อยยนต์ก็แข็งแรงมากตักเหล็กได้ราวตัดหยวก  เฮนรี่บอกว่าโซ่เลื่อยยนต์นั้นทำจากโฮลิฮารูกอน

/ใช้ความรู้วิชาฟิสิกส์คำนวนความเร็วของเคสันว่าวิ่งไปด้วยความไวเท่านั้นจะตามทันไหม
   ส้มเพิ่งนึกได้ว่าเขาไม่ฉลาด  แถมเคยตกเลขสมัยอนุบาล  อย่างไรก็ตาม  เคสันไปไกลลิบแล้ว  เขาได้ยินเสียงตูมตามโครมครามและเสียงร้องคำรามจากทางบึงน้ำ

/ใช้ความรู้วิชาพละอบอุ่นร่างกาย
      ส้มเหงื่อออก เมื่อผสมกับกลิ่นของหมึกและคาวกุ้งที่เหนอะทั่วตัว   ตอนนี้เขาเหม็นมากๆ และเวียนหัวมากด้วย  ทุกคนที่เข้าใกล้เขาทำท่าเหมือนจะขาดใจ
/ใช้ความรู้วิชาช่างกลโรงงานพิจารณาดูว่าสามารถดัดแปลงเลื่อยยนต์เป็นปืนไรเฟิลได้ไหม...
            เฮนรี่ชี้ให้ดูปุ่มนึงบนเลื่อยยนต์  บอกว่าถ้ากดลงไป เลื่อยจะยิงกระสุนปืนกลที่สร้างจากเศษวัสดุที่มันเคยเลื่อยออกมา  หากเศษวัสดุหมดจะยิงเป็นกระสุนอากาศแทน

   
Quote
คุณเคสันเขาชอบของเล่นน่ะ

  เฮนรี่เขียน


แล้วทุกคนก็บุกห้องใต้หลังคา

  เมื่อเปิดห้องพวกเขาได้ยินเสียงกรีดร้องคำราม


  "มีาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส~~~~~~~~"

 หลวงพ่อเป็นผู้นำกล่าวสวัสดี แล้วก็ร่วมกับคุณส้มเต้นยึกยักอยู่ตรงบันได  ครู่หนึ่ง เฮนรี่จึงตามขึ้นมา เขาส่ายหัวอีกรอบ

“เอ่อ สวัสดีค่ะ ตะเองทำอะไรกันเหยอ” เสียงหวานใสดังจากปากบาบูนสาวน้อย 

“เค้าชื่อซายูริจังนะ แล้วก็ม่ะด้ายเป็งมิซซิสด้วย เค้ายางมะแต่งงานซ้าโหน่ย”  

จากนั้นซายูริจังหันมาส่งภาษาลิงกับเฮนรี่  หลังจากคุยกันพักหนึ่งก็ได้ความว่าปาปี้กับหมามี้ไม่เข้าใจซายูริจัง ซายูริจังเลยหนีออกจากบ้านมาอยู่ที่นี่โดยทิ้งไว้แค่จดหมายกับแผนที่บ้านใหม่ ทว่าเคสันที่แอบปิ๊งเธอมานานกลับสืบรู้และตามมา  แต่เธอก็ไม่ยอมให้เขาขึ้นห้อง  ประจวบเหมาะกับมีกุ้งและปลาหมึกไล่กันเข้ามาในบ้านพอดี เคสันที่แพ้อาหารทะเลเลยติดแหง่กอยู่ชั้นสอง ส่วนเธอก็ติดอยู่ในห้องใต้หลังคาของเธอ จนทุกคนมาถึงนี่แหละ


“Thank ทุกคนที่ช่วยซายูริจังนะคร้า  ท่าทางพวกคุณก็ตลกดีด้วย  เพื่อตอบแทนซายูริจังให้คุณเลือกของสะสมของซายูริจังไปได้ชิ้นนึงน้า”

Quote
ซายูริชอบผู้เล่น โดยเฉพาะหลวงพ่อที่ดูติงต๊องดี



กรรไกรความถี่สูง กับ ช่อดอกไม้หลากสี ได้คะแนนเท่ากัน  กรรไกรความถี่สูงถูกเลือกก่อน จึงชนะไป


ได้รับกรรไกรความถี่สูง  หลวงพ่อเป็นคนเก็บรักษา


คืนอันวุ่นวายผ่านไป  ผู้เล่นและเฮนรี่นอนพักรวมกันที่บ้านชั้น 2 ซายูรินอนคนเดียวที่ชั้น 3


"ซายูริเป็นผู้หญิง ขอความเป็นส่วนตัวหน่อยนะคะ"

เช้าวันใหม่มาถึง  ผู้เล่นหารือกันว่าจะทำอย่างไรดี

     พวกเขาตกลงใจพักกันที่บ้านหลังนี้ต่อไป ซายูริก็พักที่นี่ด้วย  อย่างไรก็ตาม บ้านมีสภาพเละเทะ  พวกเขาเองก็ไม่ได้อาบน้ำเมื่อคืน สภาพดูไม่ได้อย่างยิ่ง 

      "อาบน้ำกานเถอะน้าคร้า"  ซายูริไล่ต้อนทุกคนไปที่ทะเลสาบ


    พวกเขาเจอรอยต้นไม้หักโค่นเป็นทางจากริมป่าใกล้บ้านพักไปจนถึงริมน้ำ ซายูริตักน้ำขึ้นมาสาดทุกคน คนละหลายๆเที่ยวก่อนจะตักน้ำขึ้นมาใส่ถังใหญ่

    "อาบกันบนฝั่งนะคร้า อย่าซุกซนลงน้ำไปนะคร้า  ซายูริขอไปอาบเป็นส่วนตัวทางนู้นน้าคร้า"

      ว่าแล้วเธอก็เดินลับหายไปอีกฟากทะเลสาบ

    ทุกคนอาบน้ำกันอย่างเรียบร้อย....หรือเปล่า
 
เอาไง
    - แน่นอน อาบบนฝั่ง ไม่ลงน้ำ
    - อยากรู้จริงๆ ทำไมลงไม่ได้ ขอลงไปว่ายเล่นหน่อยเถอะ

 

Offline Luca

- แน่นอน อาบบนฝั่ง ไม่ลงน้ำ

"พอดีว่า.... ผมค่อนข้างกลัวน้ำนะครับ โดยเฉพาะแหล่งน้ำที่มองไม่เห็นก้น"


จริงๆอาบที่ไหนพ่อก็ว่าไม่ต่างกันมากหรอก

หลวงพ่อเออออง่อก๊ก กับส้ม อาบไหนก็อาบนั่น
แต่ถือกรรไกรป้องกันตัวไว้ตลอดเวลา


  "Zooooooooommmmmm!"

พวกเขาคิดถูกที่ไม่ลงไปใกล้น้ำ  นกเคราะห์ร้ายตัวหนึ่งที่บินเรี่ยๆใจลอยผ่านผิวน้ำถูกกลืนหายไปด้วยอะไรบางอย่างที่โผล่ขึ้นมาพร้อมคลื่นน้ำแตกกระจาย



  "อ้าว  ยังรอดอยู่เหรอคะ"  ซายะเดินออกมาจากชายป่าพร้อมทักทายแปลกๆ
  "อุ๋ย ไม่ใช่สิ อรุณสวัสดิ์คะ บังเอิญคำว่ายังรอดอยู่เหรอคะเนี่ย เป็นคำทักทายปกติของคนบนเกาะค่ะ อย่าคิดมากเลยนะ  แล้วนี่มาทำอะไรกันคะเนี่ย"

   เมื่อทุกคนเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ซายะฟัง  เธอก็พยักหน้าหงึกหงัก

   "ท่าทางน่าสนุกนะคะ  แต่แน่ใจเหรอคะว่าเจอคุณซายูริ  ก็เธอน่ะ เสียชีวิตแล้วตั้งแต่เมื่อวานนะ ศพเธอยังอยู่ที่สถานีอนามัยเลย  ดูเหมือนจะตายเพราะพยายามทานยาเพื่อลดความอ้วนน่ะค่ะ"

   ทั้งหมดตกใจเลยพากันตามไปทางที่ซายูริเดินหายไป แต่ทว่าแม้จะเดินไปจนเกือบถึงอีกฟากทะเลสาบ ก็ไม่พบร่องอรยซายูริเลย ทุกคนพยายามร้องเรียกเธอ แต่เธอก็ไม่ปรากฏตัว  นี่แปลว่า...นี่แปลว่า........


   แปลว่าอะไรก็ช่าง วันนี้จะทำอะไรดี ซายะดูสารรูปของแต่ละคนแล้วก็บอกว่าตอนนี้ทุกคนน่าจะยังไม่พร้อมไปเที่ยวป่าเที่ยวเขา มันจะเหนื่อยเกินไป  เลยจัดโปรแกรมชิลๆให้ทุกคน

   ไปไหนดี

   - ไปเที่ยวสถานีอนามัยของซายะ
   - ไปเที่ยวในเขตตัวเมือง
   - ไปเที่ยวโบสถ์
   - ซ่อมบ้าน
     

Offline Luca

"ผมเพิ่งจะเคยเจอผีลิงนี่ล่ะครับ ท่าทางคงเป็นเรื่องปกติของคนที่นี่นะครับ"

ส้มคิดว่าไปเที่ยวในเมืองก็ดี จะได้หาเด็กน่ารักๆ เป็นลูกหาบด้วย (แต่เงินไม่มี)

- ไปเที่ยวในเขตตัวเมือง


พ่อว่าเราควรจะซ่อมบ้านก่อนนา ไม่งั้นจะไปนอนไหน