บรรยากาศเหนือโบราณสถานยามค่ำคืนเปล่งสรรพแสงอันวิจิตรเสมือนเป็นพยานการอัญเชิญวีรชนของอริยะ
"ตื่นเถอะ"
.
.
"จงตื่นขึ้น"
.
"ตื่นได้แล้ว! เดี๋ยวก็เลยสถานีพอดี!"
อริยะสะดุ้งตื่น แล้วรีบลนลานลงจากรถไฟก่อนที่มันจะออกจากสถานีพระนครศรีอยุธยา หลังจากยืนเด๋อมองซ้ายมองขวาและเหลียวกลับมามองด้านหลังจนเห็นร่างที่ยืนอยู่ เจ้าของเสียงปลุกตอนอยู่บนรถ มุมปากของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มจาง ๆ
"ดูเหมือน..ผมจะนั่งสมาธิอัญเชิญสำเร็จสินะ"
