เซราฟิมตื่นขึ้นแล้ว
ตำนานของเซราฟมีจริงเมื่อมองไปยังใจกลางทวีปจะพบเสาแสงสีฟ้าที่พุ่งขึ้นทะลุเมฆาและค่อยๆขยายตัวออก
ใจกลางแสงสว่างนั้นเป็นร่างของเซราฟิมซึ่งไม่เคยมีใครได้พบเห็นมาก่อน
มันเกิดขึ้นเพียงพริบตา และชั่วขณะนั้นเองที่มิติได้บิดเบี้ยวคล้ายกับความเป็นจริงของโลกนี้ถูกบิดพลิก
การต่อสู้มาถึงช่วงสุดท้ายที่ทั้งสองฝ่ายตัดสินกันด้วยการแตกหัก
"ก็เอาสิ ดับสูญไปทั้งหมดเลยเป็นไง แล้วโลกนี้ก็จะไม่มีเทวาอีกดังที่เธอปรารถนา" Chao ตวาดก้องเพื่อหวังให้เสียงของเขาไปถึงมัสเทมาที่ไม่รู้อยู่แห่งหนใด
เขาใช้พลังที่มีทั้งหมดสร้างร่างแยกและขึงเชือกดึงเอารากทั้งหมดของอิกดราซิลขึ้นมาเหนือผิวน้ำเพื่อไม่ให้อิกดราซิลสูบกินมานาจากโลกนี้ได้อีก
อันวาร์ที่ได้พลังจากมหาศาสตราและพวกพ้องทวยเทพก็โค่นฮาเดสลงได้สำเร็จ เขาที่ไม่เหลือพลังอีกแล้ว
สิ่งที่เขาทำได้คือขว้างหอกพุ่งเข้าใส่แนวรบศัตรูเพื่อเปิดทาง ทะเลได้แยกออกจนเห็นก้นสมุทรทอดยาวไปบรรจบยังอิกดราซิลที่ซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นทะเล
แอสปาเซียใช้เนตรทิพย์มองเห็นทุกสิ่งอย่างและมอบหน้าที่สุดท้ายให้กับชีฟราห์ 'หัวใจของอิกดราซิลอยู่ที่นั่น พิชิตมันให้ได้'
อิกดราซิลที่อ่อนพลังลงเพราะสูบกินมาน่าไม่ได้ และยังมีเส้นทางที่เปิดโดยอันวาร์ ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดเอาไว้ทั้งหมดแล้ว เหลือแค่ผู้พิชิตที่จะต้องเข้าไปที่นั่น
"หากเจ้าบินไม่ไหวข้าจะไปส่งเจ้าเอง" ฟาราห์ปรากฎตัวขึ้น เขาใช้พลังแทบทั้งหมดไปแล้วในการพยายามเปิดฟ้าเพื่อให้แสงสว่างลอดเข้ามาได้
บัดนี้ฟ้ามืดลงอีกครั้ง และเขาตั้งใจจะทำหน้าที่สุดท้ายของเขา พลันร่างของซีราฟ์ก็ถูกมวลความมืดห่อหุ้มและดูดกลืนฝ่าทะลวงไปโผล่ยังที่หมายปลายทาง
ภาพสุดท้ายที่ซีฟราห์เห็นก็คือฟาราห์ที่ถูกเทวาไร้ปีกนับสิบรุมทึ้งดั่งฝูงผึ้งรุมสังหารตัวต่อ
