[BoL] ♥ ห้อง 2 ::: Elva ♥

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

Elva Amoret (เอลวา อาโมเร็ต)
ข้อมูลปกปิด

[Johan]

เธออยากจะเลือกใคร

พอหันไปมองข้างหลังเสียงก็มาจากข้างหน้า

[chi-a]

"..."
เอลวามุ่นคิ้วเม้มปากไม่ได้ตอบเสียงนั้น เด็กหญิงพยายามคิดว่าเป็นเสียงที่เธอเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า
แล้วจึงรีบหยิบมือถือพิมพ์ข้อความแล้วกดส่ง

ข้อมูลปกปิด

เธอหันไปทางฝั่งห้องน้ำว่าพวกรุ่นพี่จะออกมากันหรือยัง

[Johan]

ข้อความเด้งกลับมาเสียอย่างนั้น ทั้งที่เอลวาก็กดส่งให้อลิซ่าแล้วแท้ๆนะ ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้น
เธอสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่บิดเบี้ยวแปลกๆ แต่แล้วทุกอย่างก็หายวับไปเมื่ออลิซ่าโทรเข้ามา

ไม่มีอะไรหรอก ฉันคิดถึงเธอ

ว่างั้นแล้วก็วางสายไปก่อนที่รุ่นพี่ทั้งสองจะมาที่โต๊ะ โยเซฟคุยโทรศัพท์อยู่ตลอดแล้วขอตัวกลับก่อน เหลือแค่เอลวาและสเตฟาโน่

สเตฟาโน่ไม่ได้บอกเอลวาว่าโยเซฟติดธุระอะไร แต่ถามว่าอยากไปไหนต่อไหมหลังกินอิ่ม

[chi-a]

เอลวาก้มหน้านิดๆ บีบมือตัวเองไปมาอย่างคิดไม่ตก พออีกฝ่ายถามเธอก็ส่ายหน้า



"ฉันไม่มีที่ไหนที่อยากไปเป็นพิเศษ.. แล้วรุ่นพี่อยากไปไหนหรือเปล่าคะ?"

[Johan]

"ถ้าอย่างนั้น...." สเตฟาโนคิดไม่นานก็จับมือเอลวาเดินตามไปทางซอยที่มีป้ายชื่อซอยว่า St. Chronicle ตั้งอยู่บนถนนโครนิเคิล

ในซอยดูแตกต่างออกไปจากตัวเมือง เป็นเขตอนุรักษ์ที่ยังคงสภาพเมืองเก่าสมัยโบราณ เป็นถนนเล็กๆเส้นหนึ่งที่ชาวบ้านสองฟากถนนจะตั้งร้านรวงขายของกันแทบทุกบ้าน
ของที่มีขายจะเป็นพวกของชำร่วย ตุ๊กตาไม้ ตุ๊กตามือ และเครื่องรางต่างๆ รวมไปถึงนาฬิกาทราย

สเตฟาโน่เล่าว่าตรอกนี้เป็นสถานที่ซึ่งเขาชอบที่สุดในเมืองนี้ ถ้าไม่เพราะติดงานยุ่งคงอยากมาเดินทุกสัปดาห์เลยล่ะ


ขณะที่เอลวาใจลอย สเตฟาโน่ก็ส่งบางอย่างให้กับเธอ เขายิ้มและบอกว่าของขวัญหลังเรียนจบ

มันคืออะไรกันนะ
- ตุ๊กตาไม้
- นาฬิกาทราย
- เครื่องราง

[chi-a]

เอลวาเลิกคิ้วแปลกใจ "นี่มัน..."

- นาฬิกาทราย

[Johan]

เอลวาได้รับ นาฬิกาทรายที่ทรายไม่ไหล
สเตฟาโน่ยิ้มให้เธอแล้วดึงมือเธอเดินกลับหลังจากเห็นว่าได้เวลาแล้ว ก็น่าจะประมาณ 3 ทุ่ม กว่าจะถึงโรงเรียนคง 4 ทุ่ม
ระหว่างทางเขาก็คุยไปเรื่อย เกี่ยวกับชีวิตในช่วงเวลา 3 ปีที่ผ่านมา มีเล่าเรื่องของนารุมิอยู่บ้าง และเล่าถึงเรื่องที่เคยเกิดเมื่อราว 50 ปีก่อนเล็กน้อย

- สนใจเรื่องนารุมิ
- สนใจทั้งสองเรื่อง
- เอลวาสนใจรุ่นพี่คนเดียวก็พอแล้วล่ะค่ะ

[chi-a]

มองช้อยสามนะคะ มีให้เลือกก็เลือก--

- เอลวาสนใจรุ่นพี่คนเดียวก็พอแล้วล่ะค่ะ

เอลวามองงงๆสงสัยว่าทำไมนาฬิกาทรายถึงไม่ไหลลงมา ก่อนจะหันมาสนใจเรื่องเล่าของเขา
"รุ่นพี่กับคุณนารุมิมาสนิทกันได้ยังไงเหรอคะ เพราะงานกรรมการนักเรียน.. ('  ',, ?"

"อ่ะ.. 50 ปีก่อน ?"
.
.
.



"เล่าเรื่องรุ่นพี่ตอนเด็กๆให้ฟังหน่อยสิคะ เรื่องครอบครัว.. แล้วก็ความฝัน"
เธอบอกว่าไม่ค่อยรู้เรื่องของสเตฟาโน่เท่าไหร่นอกจากเรื่องในโรงเรียนเลย
ส่วนชิอะอยากเห็นรุ่นพี่วัยโชตะค่ะ--แค่ก


ข้อมูลปกปิด

[Johan]

อาจจะเพราะมีเทคนิกพิเศษบางอย่างทำให้ทรายไม่ไหลย้อนกลับ มันแปลกจริงๆเลยนะ




"เราเคยสนิทกันมากครับ" เขาเล่าให้ฟังว่านารุมิเป็นคนไฟแรง ชอบแสดงออก คล้ายฮันเซล แต่ไม่กะล่อนเท่า (ในสายตาสเตฟาโน่ ฮันเซลคือเสือผู้หญิง และกะล่อน เหลวไหล)
ส่วนหมิงนั้นรู้จักสเตฟาโน่มาก่อน แต่ด้วยความที่นารุมินั้นมีมนุษยสัมพันธ์ที่ดีทั้งสองจึงสนิทกันได้อย่างรวดเร็ว

วัยเด็กของสเตฟาโน่เรียบง่ายมาก เขาเป็นคุณชายของบ้านหนึ่ง มีทุกอย่างพร้อม และเพราะเหตุนั้นทำให้เขาแทบไม่มีอิสระที่จะทำอะไรด้วยตนเอง
มันอาจจะเพาะบ่มให้เขาขาดความมั่นใจและดูขี้อายขึ้นมา แต่การเลี้ยงดุและการศึกษาชั้นเลิศก็ไม่ลบเลือนความสามารถของสเตฟาโนจนกระทั่งเขาได้เข้ามาเรียนที่นี่

ฟังแล้วเอลวาก็สะท้อนภาพของตัวเอง จะต่างกันก็ตรงที่ความฝันของสเตฟาโน่คือ 'ความกล้าหาญ'
เขาอยากมีสิ่งนี้มากที่สุด มันเป็นสิ่งที่เขาขาดไป และเป็นความอ่อนแอของเขาที่หลอกหลอนเขามาตลอด พูดแล้วก็ขอบคุณเอลวาที่มอบความกล้าให้กับเขา

จูงจักรยานขึ้นเนินไปได้ไม่ไกลนักก็พบใครบางคนยืนอยู่บนถนนเส้นหลัก สเตฟาโน่เอื้อมมือกันเอลวาให้มาหลบข้างหลังของเขาทันที

"อย่าดีกว่าครับ ผมขอเตือน"

เอลวาอยู่ข้างหลังมองไม่เห็นว่าใคร

ข้อมูลปกปิด

[chi-a]

ระหว่างที่ฟังเขาเล่าเอลวาก็คอยยิ้มรับ พยักหน้าและตั้งใจฟังโดยตลอด
เธอเองก็อยากจะขอบคุณอีกฝ่ายเหมือนกัน ก่อนจะได้ทันพูดอะไรก็โดนดึงมาหลบหลัง..



"ร รุ่นพี่คะ ..?" เกิดอะไรขึ้น ;
เอลวาแอบชะโงกหัวมองจากด้านหลังรุ่นพี่นิดนึงอย่างสงสัย ใครน่ะ..?

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

เอลวาเห็นขอบแว่นนิดหน่อยและแสงสว่างวาบ

อายุขัยของเขาหมดลงแล้ว แต่เธอช่วยเขาได้

Roleplay ตัดสินใจในเสี้ยววินาที

[chi-a]

"...!!?"
เร็วกว่าความคิด เอลวาพุ่งตัวออกมาจากข้างหลังสเตฟาโน่
รับการเผชิญหน้าทุกอย่างแทน

พร้อมๆกับเสียงในใจที่เอ่ยตอบอย่างไม่ยอมรับในชะตากรรมนั้น

ฉันจะช่วยเขา ด้วยพลังทั้งหมดที่ฉันมี

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

อย่านะ เธอจะกลับไปใช้ชีวิตปกติไม่ได้อีก

เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา

บอกสิว่าเธอต้องการพลัง เธอต้องการขับขานและบินออกจากกรงแคบๆนั่น

เสียงทั้งคู่เบียดกันและดังขึ้นเกือบพร้อมกัน

- ต แต่ว่า...
- ตอบสนองเสียงที่สอง

[chi-a]

ในห้วงคิดที่สับสน เสียงแรกทำให้เธอนึกถึงใครบางคน
เธอกำลังลังเลแต่ก็มีความคิดหนึ่งที่ยังเชื่อมั่นอยู่

...อลิซ่า...

ฉันจะไม่เป็นไรค่ะ ฉันเชื่อว่าอย่างนั้น

เธอตอบเสียงที่สอง

คุณพูดผิดแล้ว..
ฉันไม่ต้องการพลัง เพราะฉันมีมันอยู่แล้ว สิ่งนี้ทำให้ฉันมาถึงที่นี่ ได้พบกับทุกคน
ฉันไม่ได้ถูกขังอยู่ในกรง.. ฉันมีอิสระมากกว่านั้น

ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้วิธีปลุกพลังนั้นขึ้นมาเท่านั้น

เพราะงั้น...

ฉันคิดว่าฉันมีพลังนั้นอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นบอกมาว่าฉันต้องทำยังไง ถึงจะช่วยเขา...
และช่วยทุกคนได้
.
.
.

โครนิเคิล..

สมุดบันทึก รูปถ่ายของทุกคน และนาฬิกาทรายที่ได้รับมา เธอกุมมันไว้แน่น

[Johan]

เสียงระฆังลั่นกังวานคล้ายกับจิ๊กซอว์ได้ต่อกันจนครบ

ผู้รักษากฎทุกคนได้สิทธิ์เข้าสู่แบทเทิล

ที่นี่น่ะไม่ใช่โลกปกติ Ability ทุกอย่างไม่ทำงานที่นี่ รวมไปถึง Vit ก็ไม่ช่วยป้องกัน Damage
และการกระทำทุกอย่างต้องทอยเต๋า

แต่นั่นหมายถึงคนธรรมดา

สำหรับผู้ถูกเลือก หรือออราเคิล พวกเขาจะมีพลังที่สุดหยั่งถึง "เวทมนตร์คาถา"

ยามเมื่อเสียงระฆังกังวาน แบทเทิลจะเริ่มขึ้น



โลกกลับหัวที่ไร้สีสันกินอาณาเขตของเกาะนี้ทั้งหมดจะเปิดออกและดึงเอา ผู้ถูกเลือก หรือออราเคิล เข้าสู่แบทเทิลด้วยอำนาจของ 'โครนิเคิล'
ไม่มีใครรู้แน่ชัดว่าโครนิเคิลคืออะไร โครนิเคิลจะเปิดมิติซ้อนและมอบพลังแก่ออราเคิล ให้ต่อสู้ห้ำหั่นกันอยู่เหนือกฎของโลกนี้

ผู้แพ้จะต้องตาย ผู้ชนะจะได้พลังของผู้แพ้และแข็งแกร่งขึ้น

เป้าหมายสูงสุดของแบทเทิลคือ การรอดชีวิตไปจนกระทั่งเรียนจบ

เพื่อแลกกับพรสวรรค์ชั้นเลิศเหนือใครที่จะติดตัวออกไปจากโรงเรียนนี้

หากแต่ผู้ชนะมีเพียงหนึ่งเดียว

และผู้นั้นจะได้รับพรศักดิ์สิทธิ์ที่บันดาลทุกสิ่งดังหวัง

เมื่อปรากฎผู้ต้องการชนะ ทุกคนที่เข้าสู่แบทเทิลจึงต้องเอาชีวิตรอด