* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: Trap Master : ทายาทเจ้าคุณปู่ - ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง  (Read 10324 times)

0 Members and 8 Guests are viewing this topic.

Offline Chao

ความเดิมตอนที่แล้ว


 "ดีจ้า! ดีใจจังเลยชายใหญ่อาการดีขึ้นมาแล้วเนอะจ๊ะ?"


"หล่อนเป็นใครย่ะ ถือดีอะไรมาเสนอหน้าตอนชั้นกับท่านชายคุยกัน"

อนงค์เผชิญหน้ากับฉวีผ่อง ดาราสาวที่คิดจะจับคุณชายใหญ่



ฉวีผ่องพยายามจะผสมยานอนหลับในเครื่องดื่มให้คุณชายใหญ่ แต่ถูกอนงค์ซ้อนแผนสลับแก้ว  เลยเป็นฝ่ายหลับแทน สุดท้ายเมื่อถูกเปิดโปงแผน เธอก็หนีกลับไป


 "ตอนนี้แจ๋วงานล้นมือ เธอจะมาช่วยหน่อยได้ไหม"


"นงค์อยากช่วยทุกคนในบ้านอยู่แล้ว มันไม่เกี่ยวกับสถานะของนงค์หรอก!"

อนงค์ยอมรับงานเป็นคนรับใช้ในบ้าน



กลุ่มคนลึกลับบุกเข้ามาในบ้านปูนทอง


 "ยอมแพ้เถอะ แล้วผมจะไว้ชีวิต" บารอนน้อยสาดกระสุนขู่จนกลุ่มคนร้ายที่ดูต้นทางด้านนอกแตกกระเจิง

ส่วนในบ้าน มาริยะโผลเข้าแย่งปืนกับคนร้ายคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้แย่งดี ๆ  ทั้งสองคนเลยล้มคว่ำกลิ้งทับกันและยื้อแย่งปืนกันไปมา

คนร้ายที่ถือปืนอีกคนตกใจที่มาริยะโผล่มาเลยเสียสมาธิไม่ทับหลบกระสุนของชายกลาง  โดนยิงร่วง

เจ้าคนที่เขย่าประตูห้องของหญิงเล็กตัดสินใจถีบประตูห้องจนพังแล้วเข้าไปบีบคอหญิงเล้กเกือบตาย ดีที่มาริยะเข้าไปขัดขวางและปฐมพยาบาลจนหญิงเล็กกลับมาหายใจได้อีกครั้ง



 "ขอบใจนะ" หญิงเล็กกระซิบเกือบไม่ได้ยิน




 "อ..อย่ายิงนะ ขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะ  ฉันแค่ถูกบังคับให้มาสะเดาะกลอนเท่านั้นเอง"

บารอนน้อยจับตัวหนึ่งในผู้บุกรุกได้ จากปากคำของเธอ  เป้าหมายคือชีวิตของหญิงเล็ก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนว่าจ้าง



 
"ขอโทษที นายโก้พยายามผูกคอตายในห้องขังด้วยถุงเท้า เราพยายามพาส่งโรงหมอแล้ว แต่เขาก็ตายจนได้ หมอบอกว่าตับแตก โชคร้ายจริง ๆ" คนร้ายที่จับเป็นได้ โดนเก็บทั้ง ๆ ที่อยู่ในการควบคุมของเจ้าหน้าที่




"ผมจะทำยังไงดีคับ"  ชายน้อยมาปรึกษากับมาริยะเรื่องที่ว่าเขากำลังตกหลุมรักราตรี



คนร้ายบุกเข้ามาลอบสังหารหญิงเล้กอีกครั้ง แต่มาริยะกับบารอนน้อยก็ช่วยเธอไว้ได้ คราวนี้พวกเขาจับตัวนายดำ ท่ามืด ซึ่งรู้ตัวผู้บงการไว้ได้ด้วย แต่ถ้าปล่อยให้ตำรวจทำงาน เจ้านี่ก็อาจจะถูกเก็บเหมือนกับนายโก้ คนร้ายคนก่อน



 "จริง ๆ ก็มีวิธีอยู่นะครับ" นายแสงกระซิบบอกแผน  ถ้านายดำบอกชื่อคนจ้างมา พวกเราก็แค่ไปถล่มมันคืนก่อนที่มันจะมีแผนอื่นก็เท่านั้นเอง

บารอนน้อยตกลงตามแผน แต่มาริยะตัดสินใจเชื่อมือตำรวจ




"ตายจริง คุณชายน้อยคิดกับฉับแบบนั้นเหรอ"  ราตรีอุทานอย่างตกใจแต่ดูท่าทางแล้วไม่ยักกะไม่พอใจ  ตรงข้าม มีหน้าแดงเล็ก ๆอีก หรือว่า....

"ถ...ถ้าพึ่งพา...ไม่สิ ฉันชอบผู้ชายที่พึ่งพาได้ค่ะ!"  ทนายสาวลนลานพูดกับชายน้อยที่เพิ่งเดินตามมาถึงแบบไม่มีต้นไม่มีปลายไม่มีเกริ่น แล้วก็เดินหน้าแดงลิ่ว ๆ หายไปเลย  ปล่อยให้มาริยะต้องเป็นคนอธิบายสิ่งที่เขาอย่างให้ราตรีเป็นคนบอกให้ชายน้อยที่ยืนอ้าปากหวอฟังอีกรอบ





"ฉันก็ว่าจะไปทางนั้นแหละ ช้าอยู่ทำไมล่ะ เอาไฟฉายไปนำทางสิ"  วชิระสำรวจทางใต้ดินกับบุษบา  พวกเขาค้นพบเส้นทางที่เจ้าคุณปู่สร้าง และสมทบกับชายกลางระหว่างทาง



คนงานขุดเปิดลงไปจนถึงห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้าที่พังเสียหายหมดทางซ่อม และเปิดลึกลงไปจนถึงทางน้ำใต้ดินใจ้ห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้า  ที่นั่นพวกเขาพบห้องอีกห้องที่เต็มไปด้วยหีบใส่ทอง  มันเป็นของที่ขโมยมาโดยกลุ่มโจรปล้นธนาคารนั่นเอง  และแล้วคืนหนึ่ง ตำรวจที่เฝ้ากลับถูกจู่โจมจากกลุ่มโจร


 "ยิงเข้าไป ใครขวางฆ่าให้หมด"  อาเดียวกับปืนกลกระบอกใหญ่โบกมือสั่งการลูกน้องโจรนับสิบระดมยิงตำรวจจนกระเจิง  ลูกน้องโจรส่วนหนึ่งเข้าไปในถ้ำแล้วแบกหีบไม้หลายใบออกมา  ทว่าก่อนที่อาเดียวและคนของเขาจะล่าถอยไป กำลังเสริมของฝ่ายตำรวจซึ่งนำโดยสุวัจนีก็มาถึงและล้อมพวกของอาเดียวเอาไว้



"นึกไว้แล้วว่าแกต้องมา คราวนี้ล่ะ เสร็จแน่ะ อ๊ะ ว้าย!"   ตำรวจสาวตกใจเพราะเธอถูกใครบางคนรัดคอจากด้านหลัง



"ไม่อยากตายก็ให้ลูกน้องถอยไปซะ"  เหินฟ้านั่นเอง ไม่พูดเปล่า  เขาชูลูกระเบิดในมือซ้ายขึ้นสูง  ส่วนมือขวาที่ล็อคคอสุวัจนีก็มีปืนพกอีกกระบอก  สุวัจนีไม่มีทางเลือกจึงสั่งให้ตำรวจถอยไป  เปิดทางให้กลุ่มของอาเดียวขนหีบไม้ฝ่าวงล้อมไปลงเรือที่เตรียมไว้   เหินฟ้าเองก็ลากสุวัจนีมาจนถึงริมน้ำแล้วถีบเธอตกน้ำไปก่อนที่จะปาระเบิดใส่ตำรวจที่ตามมาห่าง ๆ จนแตกกระเจิง  จากนั้นเขาก็โดดลงเรือลำเดียวกับอาเดียวแล้วหายไปในความมืด ระหว่างที่ตำรวจซึ่งโผล่มาหลับหลบระเบิดมัววุ่นอยู่กับการช่วยสุวัจนีขึ้นจากน้ำ

"แกทำแบบนี้ทำไม เจ้าหนุ่ม"
"ผมมีหนี้ต้องคิดกับคนบ้านนั้น อีกอย่าง..."
"อีกอย่าง?"
"..คุณเป็นพ่อของเธอ"




และอีกทางหนึ่ง

"นี่ชั้นเอง  ขอสายเค้าหน่อย.... ไม่อยู่?... ไม่เป็นไร ฝากบอกเค้าด้วยว่าแผนล้มเหลว  คงต้องเปลี่ยนเป้าหมาย  ยังไงรายละเอียดเดี๋ยวชั้นจะเข้าไปคุยกับเค้าเอง เค้ากลับมาเมื่อไหร่...ได้ บอกเค้าว่าชั้นจะไป"
 



ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง


         แม้จะประสบกับปัญหาหลาย ๆ อย่าง  แต่ในที่สุด บ้านปูนทองก็ได้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้งจากความร่วมมือของเหล่าทายาท และในคืนนี้ ก็มีงานเลี้ยงฉลองการกลับมารุ่งเรืองของบ้านปูนทอง โดยใช้พื้นที่สนามหน้าเรือนใหญ่เป็นบริเวณจัดงานกลางแจ้ง

          วชิระเข้าร่วมในงาน ถึงจะยืนเก้ ๆ กัง ๆ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในทายาท  ต่างจาก อนงค์ที่ผันตัวเป็นสาวใช้ เธอกำลังวิ่งวุ่นอยู่ในครัวบริเวณเรือนรับใช้

          แต่ขณะที่คนส่วนใหญ่อยู่ในงาน  คนในบ้านสามคนกลับไม่ได้อยู่ที่นั่น
 
          บารอนน้อยกับนายแสง กำลังซุ่มอยู่นอกคฤหาสน์หลังหนึ่ง  ที่นี่คือบ้านของผู้ว่าจ้างลอบสังหารหญิงเล็ก  น่าตกใจจริง ๆ  ที่นี่คือบ้านของเฮียเล้ง ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของกิจการบ้านปูนทอง สาเหตุจึงเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อฮุบกิจการเป็นของตัวเองนั่นเอง

         ขณะเดียวกัน  มาริยะกำลังอยู่ที่สถานีตำรวจกับสุวัจนี  ทั้งคู่กำลังเฝ้านายดำ พยานสำคัญในคดี


        คืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ

 
(รอบนี้ไม่มีการส่งคำสั่ง PM)

 

มาริยะเลือกที่จะหาที่แอบเพื่อดูสถานการณ์ต่อไป

- อื่น ๆ

ถามบุษบาว่ารู้วิธีไหม เขาจะปลดชนวนแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็จะเลือกปลดชนวนนี่แหละ

Offline Chao



อนงค์พยายามตามไป เพราะสุดท้ายเธอก็ยังไม่รู้ว่าคนพวกนี้ทำอะไร ต้องการอะไร และใครส่งมา

เธอเชื่อว่าคนอื่นๆจัดเรื่องที่บ้านได้... มั้ง?

- วิ่งตาม



อนงค์วิ่งตามไปโดยมีหมอกล้อมตัว รัศมีเกือบสามร้อยเมตร แต่ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะเดาได้ว่าหมอกที่เกิดขึ้นไม่ธรรมดา ดังนั้นเมื่อเห็นว่ามีหมอกรอบตัว พวกมันก็วิ่งหนีทันที  อนงค์คิดว่า ถ้าเป็นแบบนี้ คงกลายเป็นรายการวิ่งมาราธอนข้ามภูเขา  เธอจึงปิดการทำงานของไม้เท้าหมอก  แล้วตามพวกนั้นไปเงียบ ๆ จนเห็นแสงไฟวอบแวบจากไฟฉายอยู่ไกลออกไปราวร้อยเมตรในดงไม้นอกถนน

  - ผู้คุ้มครองบ้านปูนทอง  - สืบทอดตำแหน่งลับนี้จากนายแสง

อืมนะครับ บ้านปูนทองจะยังเหลือให้ปกป้องไหมนะ



  หลังเหตุวุ่นวายผ่านไปหลายวัน  นายแสงได้เรียกให้บารอนน้อยไปหาเขาที่วัดใกล้คฤหาสน์บ้านปูนทอง  ที่หน้าสถูปแห่งหนึ่ง นายแสงเล่าว่า พ่อของเขาชื่อสิงห์  ปู่ของเขาชื่อเสือ  พวกเขาทุกรุ่นรับใช้บ้านปูนทองมาตลอด ไม่ใช่ในฐานะคนรับใช้หรือร.ป.ภ.อย่างฉากหน้า แต่เป็นผู้คุ้มครองมีฝีมือที่คอยปกป้องบ้านปูนทองจากเงามืด  เหตุการณ์ในหลายปีมานี้ทำให้เขาท้อแท้กับความสามารถของตัวเองมาก หลังการตายของเจ้าคุณปู่ยิ่งทำให้เขาคิดจะล้างมือ แต่ก็ยังติดขัดที่หาคนมาทำหน้าที่แทนไม่ได้     


 "เธอพิสูจน์แล้วว่ามีความสามารถพอที่จะดูแลบ้านหลังนี้ต่อไป หลังจากนี้ขอฝากด้วยนะ"  นายแสงพูดฝากฝังและรับปากสอนวิชาต่อสู้ให้กับบารอนน้อย  หลังจากนี้เขาจะไม่กลับไปที่บ้านปูนทองแล้ว แต่บวชเป็นพระอุทิศส่วนกุศลให้เจ้าคุณปู่และเจ้ากรรมนายเวรอยู่ที่วัดนี้แหละ 

    บารอนน้อยไปหาพระแสงทุกคืน  เขาฝึกวิชาต่อสู้ทั้งมือเปล่าและอาวุธจนเชี่ยวชาญสมกับเป็นผู้คุ้มครองบ้านปูนทองและได้ย้ายไปอยู่ห้องของนายแสง  ซึ่งด้านในมีห้องเก็บอาวุธสารพัดอย่างซึงพระแสงเก็บสะสมไว้ตลอดหลายปี  และตอนนี้ บารอนน้อยก็เรียนรู้ได้ทั้งหมดแล้ว

---------------------------------------------จบตอน------------------------------------------------

บารอนน้อยได้รับสถานะ 

     ผู้คุ้มครองบ้านปูนทอง   - เชี่ยวชาญอาวุธทุกชนิด ฝีมือระดับพระเอก 

    คลังแสง  - สามารถกลับห้องไปหยิบอาวุธในคลังของนายแสงได้ มีอาวุธระยะประชิดทุกชนิดที่นึกออก (ตามยุคนะ ไลท์เซเบอร์ไม่มี)


มาริยะเลือกที่จะหาที่แอบเพื่อดูสถานการณ์ต่อไป

   

เขาเห็นรถคันนั้นวิ่งตรงดิ่งเข้าหาบันได มีการยิงตอบโต้จากบนสถานี  กระสุนอย่างน้อยสองนัดพุ่งเจาะเข้าที่กระจกฝั่งคนขับแต่ไม่ทำให้มันหยุด  รถบรรทุกพุ่งเข้าชนบันไดสถานีโครมใหญ่  คนแรกที่ออกจากจากรถบรรทุกถูกยิงหงายท้องไป  แต่คนที่เหลือก็ใช้รถและซากบันไดเป็นที่กำบังปีนขึ้นไปบนสถานีอย่างรวดเร็ว


- อื่น ๆ

ถามบุษบาว่ารู้วิธีไหม เขาจะปลดชนวนแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็จะเลือกปลดชนวนนี่แหละ




"ไม่รู้!"  พูดแล้วบุษบาก็วิ่งหนีไปเลย  นายส่งกับคนอื่น ๆ ก็ด้วย แป๊บเดียวรอบ ๆ ลานจอดรถก็เหลือวชิระยืนหัวโด่อยู่คนเดียว

กับลูกระเบิดที่กำลังจะระเบิดใน 1 นาที (เทิร์นหน้าบึ้ม)

วชิระเห็นสายที่เชื่อมระหว่างนาฬิกากับระเบิดสองเส้น สีดำกับสีแดง เขาเคยได้ยินว่าถ้าตัดถูกเส้น ระเบิดก็จะหยุดทำงาน  แต่มันจะเป็นแบบนั้นจริง ๆ เหรอ เอาไงดีนะ
    - ตัดสายดำ
    - ตัดสายแดง
    - ตัดใจ
    - อื่น ๆ   

"ตัดสายแดง"
 

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


อนงค์ใช้ทักษะนักซุ่มเข้าไปในดงไม้ตามพวกโจรไป และแอบฟังไปด้วยพวกมันคุยอะไรกัน

เสียงของภรรยาที่เขาไม่เคยลืมดังอยู่ในหัวของเขา

ตัดสายแดง

มาริยะหาทางอ้อมและใช้ปืนที่เค้ามียิงพวกโจรจากทางด้านหลัง

Offline Chao



อนงค์ใช้ทักษะนักซุ่มเข้าไปในดงไม้ตามพวกโจรไป และแอบฟังไปด้วยพวกมันคุยอะไรกัน



"ข้าว่าผีโขมด"
"ข้าว่าสมิง"
"ไม่หรอก ผีเจ้าที่มากกว่า"
"ไหนเฮียเล้งบอกว่าแค่มายิงถล่มงานเลี้ยงไงลูกพี่ ทำไมมีผีด้วยล่ะ"
"ถ้าเป็นผีจริง พวกเอ็งคอหักหมดแล้ว นี่ต้องเป็นมนต์บังตาของหมอผี คนบ้านนั้นคงจ้างมา"
"ข้าว่าเลิกเหอะ พวกมันรู้ตัวแล้ว"
"พวกเอ็งอย่าเพิ่งหมดหวัง ถ้าในงานมีระเบิดอย่างที่เฮียเล้งว่า เราน่าจะใช้โอกาสนั้นบุกเข้าไปอีกรอบ"

อนงค์ซุ่มอยู่หลังต้นตะเคียนใหญ่ได้ยินเสียงพวกมันคุยกันอยู่อีกฟากหนึ่ง


เสียงของภรรยาที่เขาไม่เคยลืมดังอยู่ในหัวของเขา

ตัดสายแดง



กิ๊ก  วชิระใช้อะไรมามั่นใจไม่รู้ ตัดสายสีแดง

ระเบิดทำงาน วชิระได้ไปอยู่กับส้มแป้นสมใจเธอ

ระเบิดหยุดทำงาน  คนที่โกยหน้าตั้งเริ่มทยอยโผล่หน้ามา


 "ไม่น่าเชื่อ หน้าอย่างนายกู้ระเบิดได้ด้วย"


Quote
มาริยะหาทางอ้อมและใช้ปืนที่เค้ามียิงพวกโจรจากทางด้านหลัง


โจรที่ไร้หัวหน้า ก็มีดีแค่จำนวน เมื่อมาริยะใช้วิธีฉลาด ๆ ตามสคริปคนเขียนบท  เขาก็สามารถตลบหลังพวกโจรได้อย่างง่ายดาย  พวกมันตกใจที่โดนยิงตลบหลัง จนชะงักการบุก กลุ่มของสุวัจนีบนโรงพักเห็นเป็นโอกาส จึงระดมยิงลงมาให้กลุ่มโจรที่กำลังลนลาน ทำให้พวกมันล้มตายลงเกือบหมด  คนที่รอดไปได้ก็ทิงปืนวิ่งหนีกระเจิดกระเจิงหายไปในความมืด


Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


อนงค์จับตาดูกลุ่มนี้ เธอยังไม่อยากรีบกลับไปไม่งั้นอาจเปิดโอกาสให้เจ้าพวกนี้บุกบ้านปูนทองได้!

เฝ้ามันจนกว่าจะมีการเคลื่อนไหวนี่แหละ (....)



"มีคนบาดเจ็บหรือเปล่าครับ !?" มาริยะตะโกนถามสุวัจนีเสียงดัง ก่อนจะรอฟังคำตอบและตัดสินใจดังนี้

- หากมีคนเจ็บก็เข้าไปรักษา + ใช้ทักษะนักประถมพยายามเพื่อให้ไม่ตายในทันทีและบอกสุวัจนีให้เรียกรถพยาบาล (แม้ว่าพวกที่บาดเจ็บจะเป็นฝ่ายคนร้ายก็ตาม)
  เค้าคิดว่าถึงจะเป็นพวกโจรตามสคิปพวกนี้ก็ตาม หากช่วยชีวิตได้ทันก็อาจเป็นกำลังปากสำคัญในการชี้ตัวว่าใครเป็นหัวหน้าก็เป็นได้
  *โดยไม่ลืมที่จะยึดปืนทั้งหมดจากพวกโจรตามสคิปนั้นด้วย (เขียนเพิ่ม)

- หากไม่มีคนเจ็บเลย (ตายหมดแล้ว) ก็ขอยืมวิทยุสือสารของตำรวจไปอันหนึ่ง ก่อนจะใช้ทักษะ ยามกะกลางคืน + นักสะกดรอย เพื่อตามไปพวกที่หลบหนีไป
  ทั้งนี้หากตามทันหรือไปพบจุดนักพบของพวกโจรที่หลบหนีก็ถือปืนขึ้นมาขู่ก่อนจะใช้วิทยุสือสารแจ้งไปยังสุวัจนีที่อยู่โรงพักให้เตรียมห้องขังเพื่อจับกลุ่มคนทั้งหมด
« Last Edit: March 08, 2017, 01:40:41 AM by Dark Melin »

"จับคนร้ายไว้!" วชิระยังไม่หยุดความตั้งใจ เจ้าคนร้ายที่เกือบทำให้วงศ์ตระกูลต้องเสื่อมเสียต้องได้รับกรรม

/จับคนร้ายให้ได้

Offline Chao



อนงค์จับตาดูกลุ่มนี้ เธอยังไม่อยากรีบกลับไปไม่งั้นอาจเปิดโอกาสให้เจ้าพวกนี้บุกบ้านปูนทองได้!

เฝ้ามันจนกว่าจะมีการเคลื่อนไหวนี่แหละ (....)



พวกนั้นนั่งกระซิบกระซาบตบยุงกันอยู่เกือบชั่วโมงพลางเงี่ยหูฟังรอเสียงระเบิดจากทางบ้านปูนทอง  แต่ก็ไม่ได้ยิน เจ้าคนที่เป้นหัวหน้าจึงสั่งให้ลูกน้องสองคนย่องออกจากป่าไปดูลาดเลา

"เห็นอะไรก็รีบมารายงาน ถ้าเจอหมอกอีกก็อย่าเข้าไป รีบกลับมา ถ้าพวกแกไม่กลับมาใน 20 นาที พวกข้าจะเผ่นเลย ไม่รอ"  คนที่เป็นหัวหน้ากำชับลูกน้อง ท่าทางคงคิดว่างานน่าจะเหลวเลยเตรียมเผ่น

ลูกน้องสองคนรับคำแล้วก็เดินแยกกลุ่มออกมา  มุ่งเลาะป่าไปทางบ้านปูนทอง




"มีคนบาดเจ็บหรือเปล่าครับ !?" มาริยะตะโกนถามสุวัจนีเสียงดัง ก่อนจะรอฟังคำตอบและตัดสินใจดังนี้

- หากมีคนเจ็บก็เข้าไปรักษา + ใช้ทักษะนักประถมพยายามเพื่อให้ไม่ตายในทันทีและบอกสุวัจนีให้เรียกรถพยาบาล (แม้ว่าพวกที่บาดเจ็บจะเป็นฝ่ายคนร้ายก็ตาม)
  เค้าคิดว่าถึงจะเป็นพวกโจรตามสคิปพวกนี้ก็ตาม หากช่วยชีวิตได้ทันก็อาจเป็นกำลังปากสำคัญในการชี้ตัวว่าใครเป็นหัวหน้าก็เป็นได้
  *โดยไม่ลืมที่จะยึดปืนทั้งหมดจากพวกโจรตามสคิปนั้นด้วย (เขียนเพิ่ม)

- หากไม่มีคนเจ็บเลย (ตายหมดแล้ว) ก็ขอยืมวิทยุสือสารของตำรวจไปอันหนึ่ง ก่อนจะใช้ทักษะ ยามกะกลางคืน + นักสะกดรอย เพื่อตามไปพวกที่หลบหนีไป
  ทั้งนี้หากตามทันหรือไปพบจุดนักพบของพวกโจรที่หลบหนีก็ถือปืนขึ้นมาขู่ก่อนจะใช้วิทยุสือสารแจ้งไปยังสุวัจนีที่อยู่โรงพักให้เตรียมห้องขังเพื่อจับกลุ่มคนทั้งหมด



สุวัจนีส่องไฟลงมา ดูเหมือนคนบนโรงพักจะยังอยู่ดี  ถึงจะบาดเจ็บกันบ้างก็ไม่ถึงชีวิต

หวออออออ...อ..อ.อ..อ..อ    เสียงรถตำรวจแล่นมาหลายคัน  แสงตะวันยามรุ่งก็เริ่มขับไล่ความมืดออกไป   มาริยะเดินดูคนร้ายที่นอนเกลื่อนทั่วบริเวณหลายสิบคน ตำรวจที่เพิ่งมาถึงรีบเข้าช่วยกับควบคุมพื้นที่  มาริยะเดินไปดูแถวหลังรถบรรทุกที่เขาถอยชนคนร้าย  เขาพบของบางอย่างตกอยู่  ดูท่าทางจะเป็นของคนที่เป็นหัวหน้าพวกโจร....อืม เม้มไปบ้างก็น่าจะไม่มีปัญหานะ

มาริยะได้รับ... 

ปืนกล  : กระสุนไม่มีวันหมด  ถล่มแหลก
ระเบิดมือ  :  เมื่อปาไปก็จะระเบิด แม่นมากถ้าอยู่ในระยะขว้าง 
     

นายดำซึ้งใจที่ตำรวจและมาริยะปกป้องเขาเต็มที่ และแค้นใจเฮียเล้งผู้บงการ เขายินดีให้ความร่วมมือเป็นพยานทั้งในคดีนี้และเรื่องอื่น ๆ ของเฮียเล้งที่เขารู้หรือรู้ว่ามีคนอื่นรู้

แน่นอนว่าพวกโจรที่บาดเจ็บก็ซัดทอดว่าเฮียเล้งเป็นผู้บงการ  ท่าทางเฮียคงลำบากแล้ว  ได้ยินว่าเมื่อคืนไฟไหม้บ้านวอดหมดด้วย


     
  "ขอบคุณที่ช่วยเหลือทางราชการ ไม่สนใจมาเป็นตำรวจเหรอ"  สุวัจนีขอบคุณและชวนเขาสมัครเป็นตำรวจ  ถ้าตกลงล่ะก็ จะได้ตำแนห่งนายตำรวจสัญญาบัตรเลยนะ สุวัจนีเส้นใหญ่มาก

เอาไงดี  กลับไปบ้านนอนเล่นไปวัน ๆ หรือจะมาเป็นตำรวจดี  มาริยะต้องเลือกหนทางแล้ว
     - ปฏิเสธ กลับบ้านปูนทอง
     - ตกลง ได้เป็นตำรวจ

"จับคนร้ายไว้!" วชิระยังไม่หยุดความตั้งใจ เจ้าคนร้ายที่เกือบทำให้วงศ์ตระกูลต้องเสื่อมเสียต้องได้รับกรรม

/จับคนร้ายให้ได้



ทุกคนได้สติ  แต่คนร้ายไม่เคยหมดสติ  พอเอาเค้กลงก็รู้ว่าเดี๋ยวมันต้องระเบิด  จึงขับรถออกไปตั้งแต่แรกแล้ว   วชิระคิดจะไล่ล่าเขาจึงโดดขึ้น....
   - รถยนต์
   - รถจักรยานยนต์
   - ม้า

และมีใครคนหนึ่งตามเขาไปด้วย ใครกันนะ  (เลือกเอง ถ้าเป็นไปได้จะไปด้วย ถ้าเป็นไปไม่ได้จะเป็นแค่มโนของวชิระ)

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


นี่แหละคือโอกาสของอนงค์ที่จะทำให้พวกนี้หนีไป!!

เธอใช้ทักษะซ่อนตัวในป่า ตามลูกน้องสองคนนั่นไปจากข้างหลัง

และเพราะมีแค่สองคน เธอจึงไล่ตีหัวทั้งคู่เลย เอาให้แน่ใจว่าสลบเกิน20นาที (....)



"ขอบคุณสำหรับคำชวนนะครับ แต่หน้าที่ของผมมันยังไม่จบ" เค้าว่าพลางวางปืนกลและระเบิดมือให้สุวัจนีพร้อมบอกว่าของพวกนี้เป็นของหัวหน้าโจรที่นอนหมดสติอยู่นั้น
มาริยะบอกว่าเค้าไม่ใช่คริสเรดฟิลด์ มันไม่ใช่แนวของเค้า แนวของเค้าต้องเป็นลีออน เอส. เคนนาดีสิ ใช้มันแต่ปืนพกทำงานให้ประธานนาธิปดีมันทุกภาคนั้นและ !?
ก่อนที่เค้าจะบอกสุวัจนีว่าถ้างานของเค้าเสร็จทั้งหมดแล้ว เค้าจะมาสมัครเป็นตำรวจเอง แต่ก่อนหน้านั้น .. หญิงเล็กกับชายน้อยน่าจะรอเค้าอยู่ ... เค้ามีหน้าที่สำคัญที่ต้องไปทำอยู่ ...

     - ปฏิเสธ กลับบ้านปูนทอง

อยากเลือกม้าเป็นบ้าเลย แต่วชิระคิดว่ามันอินดี้เกินไปหน่อย เขานึกไม่ออกจริงๆว่ามีหนังเรื่องไหนควบม้าไล่รถบรรทุกทัน

- รถจักรยานยนต์
- บุษบานี่แหละ

Offline Chao



นี่แหละคือโอกาสของอนงค์ที่จะทำให้พวกนี้หนีไป!!

เธอใช้ทักษะซ่อนตัวในป่า ตามลูกน้องสองคนนั่นไปจากข้างหลัง

และเพราะมีแค่สองคน เธอจึงไล่ตีหัวทั้งคู่เลย เอาให้แน่ใจว่าสลบเกิน20นาที (....)



โป้ก ๆ   อนงค์ตีหัวทั้งคู่หลับยาวสมใจ ขณะที่กำลังจะมุดออกจากแนวป่าข้างถนน  ถ้าไม่ปลุกคงสลบยันเช้า


ขณะที่กำลังชื่นชมฝีมือตัวเอง  อนงค์ก็ได้ยินเสียงรถแล่นมาจากทางบ้านปูนทอง

เอาไงต่อ




"ขอบคุณสำหรับคำชวนนะครับ แต่หน้าที่ของผมมันยังไม่จบ" เค้าว่าพลางวางปืนกลและระเบิดมือให้สุวัจนีพร้อมบอกว่าของพวกนี้เป็นของหัวหน้าโจรที่นอนหมดสติอยู่นั้น
มาริยะบอกว่าเค้าไม่ใช่คริสเรดฟิลด์ มันไม่ใช่แนวของเค้า แนวของเค้าต้องเป็นลีออน เอส. เคนนาดีสิ ใช้มันแต่ปืนพกทำงานให้ประธานนาธิปดีมันทุกภาคนั้นและ !?
ก่อนที่เค้าจะบอกสุวัจนีว่าถ้างานของเค้าเสร็จทั้งหมดแล้ว เค้าจะมาสมัครเป็นตำรวจเอง แต่ก่อนหน้านั้น .. หญิงเล็กกับชายน้อยน่าจะรอเค้าอยู่ ... เค้ามีหน้าที่สำคัญที่ต้องไปทำอยู่ ...

     - ปฏิเสธ กลับบ้านปูนทอง



มาริยะกลับบ้านปูนทองด้วยรถตำรวจที่สุวัจนีสั่งให้ๆไปส่งเขา  ตอนเดินเข้าบ้านตำรวจที่ขับมาส่งตะเบ๊ะให้เขาด้วย   สุดยอดไปเลย


------------------------------------จบตอน------------------------------------------------------------


อยากเลือกม้าเป็นบ้าเลย แต่วชิระคิดว่ามันอินดี้เกินไปหน่อย เขานึกไม่ออกจริงๆว่ามีหนังเรื่องไหนควบม้าไล่รถบรรทุกทัน

- รถจักรยานยนต์
- บุษบานี่แหละ



(แสดงว่าวชิระไม่เคยดูละครไทย) 

วชิระโดดขึ้นจักรยานยนต์ที่จอดอยู่โดยกุญแจเสียบคาไว้  ใครคนหนึ่งโดนซ้อนเขา 



"ชั้นไปด้วย!"  บุษบาบอกสั้น ๆ ชักปืนออกมา


ไม่มีเวลาให้เสียแล้ว วชิระออกรถทันที  โชคดีที่เขาไม่เลือกรถยนต์  เพราะถนนด้านนอกรถกำลังติดอยู่บนถนนแคบ ๆ   เนื่องจากรถของแขกที่มางานจอดอยู่บนขอบถนนทั้งสองข้าง  ไกลออกไป เขาเห็นหลังคาของรถส่งของเพิ่งพ้นออกไปจากจุดที่การจราจรติดขัด   และเริ่มเร่งความเร็วพุ่งไปตามถนนที่มืดมิด  วชิระใช้ความคล่องตัวของรถจักรยานยนต์ ฝ่าการจราจรออกมา เขาสวนกับราตรีกำลังเดินนำลูกน้องสองคนที่หิ้วปีกยู้หญิงหน้าคุ้น ๆ คนหนึ่ง

         - ทักแล้วเล่าเรื่องให้ฟัง
         - ไม่สน รีบไล่ตามต่อ
         -  อื่น ๆ