ยินดีต้อนรับสู่หอสมุดเลือด : Play by Post Forum ที่ยั่งยืนที่สุดในประเทศไทย
0 Members and 2 Guests are viewing this topic.
เก็บกระติกแล้วดู แผ่นกระดาษขนาดเท่าหนังสือพิมพ์
รออยู่ด้านบนจนกว่าจะเช้าแทนแล้วกัน
อัญญาไป ซากเรือเดินสมุทรต๊อกแต๊กๆ เคาะไม้เท้านำทาง เธอไม่รู้หรอกสภาพแวดล้อมเป็นยังไง แค่เดินไม่ชนอะไรก็ดีแล้ว
ลุกขึ้นมองรอบเกาะอีกครั้ง บางทีเค้าน่าจะเห็นอะไรที่น่าสนใจในตอนเช้าไม่มากก็น้อยละนะ .. (มองไปทางทิศทางที่เคยมีแสงไฟด้วยว่าตอนนี้เป็นยังไง)
ลองเทียบดูว่าตัวเองอยู่ตรงไหนของเกาะ แล้วค้นหาพวกเครื่องมือช่างจะได้เอาไปงัดแงะที่อื่นได้นอกจากขวาน
kano ลองพยายามมองด้านล่างของประตูดูว่ามีอะไรผิดปกติหรือเปล่า พลางมองด้านบนท้องฟ้าเพื่อลองคาดคะเนว่าอีกนานเท่าไหร่ฟ้าจะสว่างและมองไปด้านล่างก็เห็นใครบางคนมาโหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างล่าง
ตาบอดนี่ก็แย่แฮะเธอไปขอความช่วยเหลือจาก Kano (คาโน่)เธอมองไม่เห็น แล้วเราต้องช่วยกันออกจากที่นี่ การไปไหนมาไหนด้วยกันคือวิธีที่ดีที่สุดแล้วเงี่ยหูฟังเสียงคลื่นเสียงลมปล่อยกายและใจไปกับความเงียบสงบ
ไขควง ประแจ ค้อน สายไฟ ตามลำดับเลย
เค้าพึมพำกับช่วงเวลาที่ยาวนาน มันเป็นเรื่องยากถ้าหากจะให้คนธรรมดาอย่างเค้าไปเดินสำรวจเกาะที่แสนมืดมืดนี้ในตอนกลางดึกไม่ใช่แค่สัตว์ร้ายที่เค้าไม่รู้ว่าจะมีอยู่ในเกาะแห่งนี้ไหม แต่ยังมีคนโรคจิตที่ถือค้อนดักรอจะตีหัวคนที่เดินผ่านไปมาอีก และหลังจากที่เค้าใช้เวลาคิดมาอย่างยาวนานก็ได้ข้อสรุปว่า"ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่ควรจะทำที่สุดก็คือการพักผ่อนสินะ" Kano ว่าพลางล้มตัวลงนอนเพื่อพักผ่อนร่างกายของเค้าข้าง ๆ บันไดทางขึ้น มันคงจะดีถ้าเค้าได้ยินเสียงบันไดหากมีคนหรืออะไรสักอย่างปีนขึ้นมาก่อนจะพบกับตัวเค้า อย่างน้อยเค้าก็น่าจะได้เตรียมตัวรับมือกับบ้างอย่างที่ว่านั้น ก่อนที่บ้างอย่างที่ว่าจะเตรียมรับมือกับเค้าละนะ
อัญญากลัว ไม่กล้าปีนขึ้นไป การขึ้นที่สูงที่ไม่รู้จักเป็นเรื่องที่ไม่ดีเท่าไหร่นัก- ย้ายหมู่บ้าน
"เอามาไขควงก็พอ "ค้นหาอาวุธดีๆมีปืนมั้ยนะ
