[HL] Diethelm the King of Latrun

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Johan]

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

จบเรื่องราวการสถาปนาจักรวรรดิ

Reputation +10 (ที่ 1 ร่วมกัน Henrik/Steph แต้มจึงหาร 2)

บทสรุป
- Latrun ทำไม่สำเร็จ ผู้นำเสียชีวิต
- Kolossi ทำไม่สำเร็จ ผู้นำเสียชีวิต
- ชัยชนะตกเป็นของฝ่ายพันธมิตรของมุสลิม

หลังความพ่ายแพ้ของ Henrik แล้ว Steph ผู้นำฝ่ายพันธมิตรได้ส่งม้าเร็วไปยังอียิปต์เพื่อขอให้ Saladin หยุดการเคลื่อนทัพและพร้อมคืนดินแดนให้กับมุสลิมเพื่อจบปัญหา
หากแต่...

ฝ่ายพันธมิตรที่ไม่ได้รบสามารถเลือกได้ว่า
- เห็นด้วย
- ไม่เห็นด้วย: จะยกทัพเข้ายึดเยรูซาเล็ม และต้องรบกับพันธมิตรที่ไม่ได้รบ

[Johan]

ข้อมูลปกปิด

[LazyRabbit]

ในช่วงสุดท้ายชองชีวิตสุดท้ายแล้วไดร์เฮมก็ยังทะเยอทะยาน อะไรบางอย่างที่ผลักดันเขาให้ทำมันต่อไป

ด้วยความที่จู่ๆก็ประกาศสงครามออกนอกหน้า ไม่น่าแปลกใจเลยถ้าเขาจะเป็นที่เพ่งเล็งของมือสังหารเก่งกาจจำนวนมาก

"ก็แล้วยังไงล่ะ...." น้ำเสียงแข็งกร้าวกล่าวเมื่อได้ยินคำเตือนด้วยความเป็นห่วงขององครักษ์เอก



"แต่ถ้าข้าออกไปรบนายหัวอาจจะ---"

ไม่ทันไรเฮนริคก็ถูกเรียกตัวออกไปคุมทัพ

และนั่นคือครั้งสุดท้ายที่พวกเขาได้คุยกันก่อนกษัตริย์ไดร์เฮมจะถูกลอบสังหาร




"ทำไมท่านต้องพยายามขนาดนี้กันนะ"

อะไรคือแรงผลักดันของเขา บางทีก็เข้าใจ บางทีก็ไม่เข้าใจ

บางทีไดร์เฮมอาจจะมีนิสัยที่เด็กๆยิ่งกว่าน้องชายของเธอเสียอีก

"......."

เฮนริคหยิบหมวกของตนแล้วหันหลังเดินออกไปจากหลุมศพของอดีตกษัตริย์

Spoiler for อดีต:

"ท่านพ่อไปไหนกันนะ ข้าหิว"

ชีวิตของพรานเต็มไปด้วยความเสี่ยง พ่อของไดร์เฮมก็เช่นกัน

ทหารยามในหมู่บ้านลาดตระเวนในป่าแล้วพบกับร่างของชายแก่ที่ตายด้วยกรงเล็บหมี

ไดร์เฮมรู้ทันทีว่าใบหน้าอาบเลือดนั่นเป็นของใคร



หลังจากนี้ ต้องหาเงินด้วยตนเอง ต้องหาอาหารด้วยตนเอง

แต่ไดร์เฮมไม่อยากเป็นพรานเหมือนพ่อที่ดุดันของเขา เขาไม่อยากสู้กับสัตว์

...เขาเลยหันไปจับดาบแทน แล้วกลายเป็นอัศวินที่เย่อหยิ่ง...



ข้าต้องไปให้ได้ไกลกว่านี้ ขออีกซักนิด อีกนิดเดียว

ไม่อยากกลับไปเป็นแค่ลูกชายนายพรานแบบนั้นอีก

"เจ้าจะออกเดินทางสินะ ไม่เป็นไรหรอกระหว่างนี้ข้าดูแลที่นี่ให้ก็ได้"

ซิลีเซียเจ้ามาดูแลที่นี่แทน เธอเป็นคนที่มีความเป็นผู้นำสู้และมีสติปัญญา

ดูเหมือนหลายๆคนจะยอมรับในตัวเธอไม่น้อย แม้จะยังมีคนที่อยากให้เฮนริคมาเป็นผู้นำต่อ

แต่เมื่อเฮนริคปฏิเสธเสียงแข็งก็ช่วยไม่ได้ และด้วยความขี้ขลาดของผู้นำคนใหม่ อาณาจักรนี้คงสงบสุขไปอีกพักใหญ่ๆ



"ข้าแค่อยาก... ตามหาเป้าหมายอีกครั้ง หวังว่าจะไม่นานเกินไป"

"ข้าจะกลับมา แทนคุณแน่นอน"



"เจ้าตัดสินใจแล้วนี่นา หวังว่าจะได้เจอกันอีก... ระวังตัวด้วย"



"ขอบคุณมาก"

เฮนริคตัดสินใจออกเดินทางเพื่อตามหาความหมายในการมีชีวิตอยู่อีกครั้ง

ข้อมูลปกปิด

[Johan]

- ก้าวไปข้างหน้าแม้มันจะเป็นหุบเหว: จะได้รับ Reputauion 10% จากที่มี และเพิ่มขึ้น 10% ต่อ 1 คนที่เลือกข้อ 2 และ 3 (20%)
- Chao Absaral Henrik Mary Schneidend Jason

- กลับมายังเส้นทางที่เหมาะสม: จะได้รับ Reputauion 50% จากที่มี และลดลง 10% ต่อ 1 คนที่เลือกข้อ 1 (0%)
- Steph

- ยุติบทบาทแต่เพียงเท่านี้: จะได้รับ Process Phase Reputauion x2
- ไม่มี

[Johan]

สรุป Reputation

Absaral de Lour : Marquis of France - 199
Blair de Chastellet : Duke of France - 198
Diethelm the King of Latrun - 182
Mary the King of Kolossi - 162
Baron of Baronia: Grand Duke of Germany - 160
Schneidend von Versöhnung Hilarion : Count of Germany - 151
Rodrigue Chao Brisbois the King of Principauté de Casal - 131
Jason the King of Servantikar - 125
Steph of Kyrenia : Earl of England - 101
Le'Pla the King of Pilgrim - 77
Gabrielle von Caesarea : Count of Germany - 57

[Johan]

ผ่านมานานสักแค่ไหนกันนะ Henrik ที่อยู่ในสภาพผมเผ้ารุงรังนั่งหลบที่ริมทางให้เกวียนผ่านไปแล้วมองดูผู้คน สภาพนี้หากมีเคราเธอคงจะเคราเฟิ้มเลยล่ะ
ไม่ว่าจะแวะเวียนไปยังแห่งหนใดก็ยังคงไม่พบคำตอบ ทั้งของตนเอง ...และอดีตเจ้าเหนือหัว กระทั่งวันนี้ Henrik ที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ากว่าทุกวันได้หยุดอยู่ที่หน้าโบสถ์ริมทาง ก่อนจะขอเข้าไปอาศัยพักแรม ซึ่งที่นี่ Henrik กลับได้พบกับคนที่ไม่น่าเชื่อ

"หากท่านจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อท่านได้เป็นกษัตริย์"

"แต่ข้าคงไม่ต้องเสียเวลาเรียนรู้ท่านอีก"

[Johan]

Imad ad-Din Zengi เกิดที่เมืองอาเลปโป เป็นเพียงเด็กหญิงลูกชาวนาที่บิดาได้ออกรบสร้างความชอบจนเลื่อนขั้นเป็นนายทหารระดับนายกอง ชีวิตที่แร้นแค้นและอดอยากซึ่งเป็นวิถีของชนชั้นล่างของสังคมจึงหลุดพ้น ซังกีได้โอกาสกินอิ่มในทุกมื้อและไม่ต้องถูกส่งไปรับใช้เจ้าขุนมูลนายเช่นเด็กชาวบ้านทั่วไป

ด้วยความที่ซังกีมีพื้นเพนิสัยที่แข็งกร้าวไม่ยอมลงให้ใคร เธออึดอัดใจทุกครั้งที่เห็นความเหลื่อมล้ำของสังคม "ทำไมต้องมีนายและบ่าว คนเราควรจะเท่าเทียมกันไม่ใช่หรือไง" มันเป็นประกายเล็กๆที่ทำให้ซังกีมีความคิดว่า "ข้าจะเปลี่ยนแปลงมัน!" และเมื่อคิดได้เช่นนั้นซังกีก็ปรารถนาที่จะขึ้นไปยังจุดที่สูงที่สุดโดยรับเอาคำของบิดามาจำไว้ขึ้นใจ

เด็กโง่ หากเจ้าจะไม่อยู่ใต้อำนาจของใครนั่นก็ต่อเมื่อเจ้าได้เป็นกษัตริย์

ถ้าอย่างนั้นข้าจะเป็นกษัตริย์ ข้าจะมีอำนาจและใช้อำนาจเปลี่ยนแปลงโลกนี้!

ซังกีไต่เต้าขึ้นมาจากระดับพลทหาร มาถึงนายกอง และขึ้นไปถึงขุนพล ก่อนจะถูกเลือกเป็นสุลต่าน จุดที่สูงที่สุดซึ่งซังกีเคยเข้าใจว่าเธอจะมีอำนาจและเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้ แต่มันผิด ยิ่งขึ้นสูง เงื่อนไขและภาระยิ่งหนักอึ้งและยากที่จะลง ไม่มีใครสั่งกษัตริย์ได้แต่กษัตริย์ต้องฟังเสียงประชาชนราวกับพันธนาการที่ดิ้นไม่หลุด

ซังกียิ่งได้รู้ถึงบางสิ่งบางอย่าง

ประชาชนส่วนใหญ่ไม่ต้องการอำนาจหรือความเท่าเทียม พวกเขาเกิดมาเพื่อเป็นผู้ตาม พวกเขาต้องการผู้นำ พวกเขาต้องการศิโรราบอยู่ใต้การคุ้มครองของผู้นำ เพราะพวกเขาไม่ต้องการแบกรับ
พวกเขาบางกลุ่มป่าวร้องและโหยหาอิสรภาพแต่พวกเขาก็ไม่ได้ต่อสู้เพื่อให้ได้มันมา พวกเขาเพียงแค่ต้องการผู้นำที่จะคุ้มครองดูแลพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังต้องการอิสระภาพ เพราะพวกเขารักความสุขสบาย



"มันไม่มีค่าอะไร ข้าต่อสู้เพื่อคนพวกนี้เหรอ ทั้งที่พวกเขาก็ไม่ได้ต้องการในสิ่งที่ข้าหยิบยื่นให้"
"ข้าให้เยรูซาเล็มเป็นของขวัญแก่พวกเขา เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้ามอบให้กับพวกเขา แต่ข้าไม่ได้มีหน้าที่แบกรับอนาคตของพวกเขา"

"เพราะข้าเกลียดการถูกออกคำสั่ง ข้าจะไม่ใช้มันกับใครก็ตาม"

นี่คือสาเหตุที่ซังกีสละบัลลังก์หลังยึดเยรูซาเล็มได้ และมาใช้ชีวิตเป็นสามัญชนอยู่ที่นี่เพื่อค้นหาอาณาจักรที่ตนเองต้องการ อาณาจักรแห่งสันติสุข อาณาจักรแห่งพระเจ้า




"ข้าอยากรู้ว่าท่านได้พบมันหรือยัง" Henrik ถาม แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตอบอะไรมากไปกว่าบอกให้พรุ่งนี้ลองไปที่เนินเขาอัยญาลูต คำตอบอาจจะอยู่ที่นั่น

[Johan]

ดาบคู่ของ Henrik สลับฟาดฟันปะทะกับนางินะตะในมือของซังกีที่ใช้มันอย่างคล่องแคล่ว ทั้งสองผลัดกันรุกรับอยู่พักหนึ่ง คมง้าวใบมีดใหญ่ดูแปลกตาและยากแก่การรับมือ มันทั้งเหวี่ยงได้เป็นวงกว้างราวกังหันวายุ บ้างก็แทงเข้าใส่ Henrik ใช้ดาบมือซ้ายปัดคมง้าวเบี่ยงออกแล้วโถมเข้าหา แต่มือขวาก็ถูกถีบด้วยเท้าของซังกีจนยกดาบขึ้นมาไม่ได้ และเป็นด้ามง้าวที่ฟาดใส่หน้าของ Henrik และเธอยังเกือบคอขาดเมื่อซังกีชักดาบใบมีดยาวที่สะบัดได้คล้ายแส้ออกมาฟันตามน้ำ



"ท่านแข็งแกร่งขึ้น ในเวลานี้ฝีมือของเราอาจไม่แตกต่างกัน แต่เราก็แตกต่างกัน" ซังกีหมุนตัวไปดึงหอกยาวขึ้นจากพื้นแล้วแทงเข้าใส่ดุจจูล่ง

วิชาดาบของ Henrik นั้นซื่อตรงและไม่มีลูกเล่นอะไรซึ่งซังกีเคยเห็นมาก่อนแล้ว ตรงกันข้าม Henrik ยังไม่เคยเห็นซังกีใช้อาวุธเหล่านี้มาก่อน ความหยุ่นของด้ามหอกสะบัดให้ปลายหอกแกว่งไปมายากจะหลบเลี่ยงและปัดป้อง Henrik ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบในทันทีเมื่อต้องเผชิญหน้ากับอาวุธที่ไม่คุ้นเคยซึ่งอยู่ในมือของนักรบที่ฝีมือเทียมกันกับตนเอง ที่สุดแล้วเธอก็ยอมใช้แขนรับคมหอกแล้วเสือกเข้าใส่ด้วยกำลัง แต่ซังกีที่ก้าวถอยไปสองก้าวก็ล้วงเอามีดซัดขว้างใส่ ภาพในวันที่เธอต่อสู้กับ Milah ปรากฎขึ้นก่อนที่มีดซัดจะพลาดเป้าไปเมื่อ Henrik มุดหลบแล้วเข้าชาร์จกดคอของซังกีลงกับพื้น

ทั้งสองสบตากันอยู่หลายวินาทีในขณะที่ทุกอย่างเงียบลง Henrik จับจ้องมองลงไปในดวงตาของอดีตสุลต่านชาวเติร์กที่เธอเคยหมายมั่นว่าจะเอาชนะให้ได้ซึ่งถูกกดลงกับพื้นและอยู่เบื้องล่าง



"เราแตกต่างกันที่ใดท่านพอจะบอกข้าได้หรือไม่"

สิ้นเสียงของ Henrik ซังกีก็ยิ้มออกมา พร้อมปืนคาบศิลากระบอกจิ๋วที่จ่อหัวของ Henrik



"ท่านเถรตรงและซื่อเกินไป"

"อาณาจักรนั้นที่ข้าตามหามันอยู่ตรงนี้" ซังกีชี้ที่หน้าอกของตนเอง
"ข้าเปลี่ยนโลกนี้ไม่ได้ แต่ข้ามีความสุขกับอาณาจักรที่ข้าสร้างขึ้นมาได้"

"หา ความหมายในการมีชีวิตเหรอ"

"ไม่มี มันไม่มีค่าอะไรกับข้า"

"ข้ามีชีวิตอยู่เพราะข้าไม่มีเหตุผลที่จะตาย"




"..........." นั่นคือคำตอบที่ Henrik เฝ้าตามหาอย่างนั้นหรือ


สำหรับเจ้าแล้วลาทรันคืออะไร เจ้าปกป้องอาณาจักรนั้นเพียงเพื่อก้อนหินและเศษดินหรือ

สหายข้า เจ้ารู้ดีที่สุด

END