เมืองท่าเล็กๆ บนเกาะแห่งหนึ่ง มีคนสองคนยืนอยู่ไม่ห่างกันนัก คนหนึ่งกำลังบิดผ้าและขยี้อย่างเมามันส์
"เจ้าน่าจะไปหาที่นั่ง มันจะดีกับลูกมากกว่า" Godfrey พูดเป็นครั้งที่สาม "และเจ้าด้วย"
ส่วนอีกคนยืนอุ้มท้องแล้วยิ้มละไมมองสวามีซึ่งเคยเป็นวีรบุรุษที่ผู้คนกล่าวขาน
"สำเร็จแล้วนะพี่" นางทำสำเร็จแล้ว 
Godfrey วีรบุรุษแห่งสงครามครูเสด ผู้นำทัพเข้าพิชิตเยรูซาเล็มในสงครามครูเสดครั้งแรกยังคงได้รับการกล่าวขาน ชัยชนะที่ไม่ได้ครอบครองแม้จะเป็นช่วงเวลาอันสั้นแต่ก็มีเกียรติและศักดิ์ศรี เมื่อเวลาผ่านไปผู้คนจะเข้าใจถึงความหมายและการกระทำ พวกเขารู้ว่า Godfrey มีหัวใจและศรัทธาที่บริสุทธิ์อย่างแท้จริงเมื่อพวกเขาได้เข้าใจถึงตัวตนของสงครามครูเสด
"สิ่งที่ท่านกำลังทำนั้นข้าได้ทำมาแล้ว และข้ามองเห็นว่ามันไม่ถูกต้อง มันจะไม่มีวันจบสิ้น"
"นครศักดิ์สิทธิ์อาจมีค่าสำหรับบางคน แต่ไม่ใช่ทุกคน และไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ขึ้นสวรรค์เพียงเพราะเข่นฆ่า"
"ทุกวันนี้ข้าสวดมนตร์และร้องเพลงเพื่อพระเจ้าได้ทุกวัน และมีเวลาซักผ้ากับทำอาหาร"
"สงครามจะจบลงไม่ว่าข้าจะจับดาบแล้วข้ามน้ำข้ามทะเลไปหรือว่าอยู่ที่นี่"
"ต่อให้ข้าเอาเวลามาสวดมนตร์หรือซักผ้ามันก็จะจบลงอยู่ดี" Godfrey กล่าว
Godfrey เคยห้าม Gertraud แล้วว่าไม่ควรกลับไป เขาดีใจอย่างที่สุดที่อย่างน้อยเขาก็ก็ห้าม Gabriella ผู้น้องได้
ในวันที่ฝนตกหนัก ใครบางคนมายืนอยู่หน้าประตูโดยไม่พูดจา ซึ่งเขาไม่ได้รู้จักเธอเลยในวันนั้น เขารับเธอเข้ามาในบ้านและให้ที่พักโดยไม่ปริปากถามว่าเธอเป็นใครแต่ปฏิบัติกับเธออย่างให้เกียรติ ให้เธอพักพิงอยู่ที่บ้านอันคับแคบของเขาอยู่หลายสัปดาห์จนสงครามครูเสดครั้งที่สามจบลงเธอจึงยอมเอ่ยปากบอกกับเขาว่า ข้าเป็นผู้แพ้สงคราม
"ท่านรู้ไหมว่าโจรกับทหารต่างกันตรงไหน" เธอเอ่ยถาม
"โจรต่อสู้เพื่อตนเองและพวกพ้อง แต่ทหารต่อสู้เพื่อประชาราษฎร์" ชายหนุ่มกล่าวตอบ
"ข้าแยกไม่ออกว่าข้าต่อสู้เพื่ออะไรกันแน่ บางทีข้าอาจจะต่อสู้เพื่อตัวเองมาโดยตลอด เพื่อเกียรติยศและอุดมการณ์ของตัวข้าเอง"
"ทหารต่อสู้เพื่ออุดมการณ์ แต่โจรไม่มี"
"อุดมการณ์นั้นก็หาใช่ของข้า ข้าเพียงแบกรับมันแทนพี่สาวที่ตายไป"
"มันอยู่ในหัวใจของเจ้า ข้ามองเห็น"
"ข้าอยากให้ท่านชี้แนะและสอนสั่งมากกว่านี้"
"ข้ายินดี"
"ตลอดไปนับแต่นี้ ได้ไหม"
"ข้ายินดียิ่ง"
End
