ณ ปราสาทที่ต่างอยู่เนินที่สู.ที่สุดของ โลเลียซัส มีเด็กหญิง(มั้ง?) ท่าทางโมโหสุดขีด เดินหน้ามุ่ยไปยังห้องที่ใหญ่ที่สุดของปราสาทแห่งนี้
"ตาเนล อยู่ในห้องใช่ไหม"
/เธอถามเด็กสาวในชุดเมด
"......"
/เด็กสาวในชุดเมดทำอ้ำอึ้งไม่อยากตอบ
"ใช่ไหม"
/เธอถามอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่โกรธเกรี้ยวขึ้น สายตาอาฆาตสุด ๆ
"ช...ชะ....ใช่ค่ะ ท่านหญิง"
/เด็กสาวในชุดเมดตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ปัง!เธอถีบประตูเข้าไป ทำท่าจะชักดาบที่สะพานอยู่ข้างเอว
"ไม่ใช้ดีกว่าเดี๋ยวหมอนั่นจะตายเอา"
/เธอพึมพำ
"ทำไม! ไม่ไปประชุมรู้ไหมชั้นเหนื่อยแค่ไหน ที่ต้องสั่งการทหารและจัดการการเมืองทั้งหมดแทนนาย"
/เธอตะคอกใส่ชายหนุ่มที่กำลังฟุบหลับสนิทอยู่ที่โต๊ะ หน้าจอคอมพิวเตอร์ยังถูกเปิดทิ้งไว้
"นี่ ตาเนล"
/เธอตะคอกซ้ำอีกครั้ง
"พี่จ๋า ตื่นได้แล้ว"
/เสียงนาฬิกาปลุกจากคอมพิวเตอร์ดังขึ้น บอกเวลา 12.53 PM
"หลับสบายจริง ๆ "
/ชายหนุ่มดื่นขึ้นเสียงใส
"อาวไอร์ เธอยังไม่ไปที่หห้องประชุมอีกล่ะ"
"..... ตาบ้านี่นายไม่ได้ดูเลยเหรอว่ากี่โมงกี่ยามแล้ว"
/เธอฉุดขาด เขกกบาลเด็กหนุ่มไปหนึ่งป๊าด
"โอ๊ย!! ตี1ไม่ใช่เหรอไง ประชุมตอนตี 1 ครึ่ง ไม่ใช่เหรอไง"
/เขาเถียงพลางเอามือลูบหัวที่โนจากการโดนเขก
"นายนี่มัน บ่ายโมงแล้วไม่ได้แหกตาดูเลยเหรอไง"
/เธอพูดด้วยเสียงสั่นเครือและหน้าแดงด้วยความโกรธ
"....อ้าวตั้งเวลาปลุกผิดเหรอนี่ ฮ่ะฮะ โทษทีๆ "
"เอาเถอะชั้นไว้ใจเธอ"
"เจ้าเมืองอย่างนายนี่มัน.... ทำไมนะ....ทำไม ฉันต้องต้องมา........"
/เสียงเธอขาดหายไปในช่วงหลัง
"เอาเถอะดูนี่ก่อน"
/แปะ ๆ เขาปรบมือแล้วทุกสิ่งทุกอย่างในห้องก็ถูกล็อคอย่างแน่หนาและผนังทั่วห้องต่างถูกกั้นด้วยฉนวนกันเสียง และเครื่องรบกวนสัญญาณไมโครเวฟและสนามแม่เหล็ก จากนั้นมีภาพฉายลมาจากเพดานด้านบน
"....จะทำจริงเหรอ งานใหญ่นะนั่น"
/น้ำเสียงเธอดูเป็นห่วง
".... เนล เดอ ซากาโมโต้คิดแล้วไม่มีไม่ทำ"
/เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่
"ดีเหมือนกันถ้า นายตายไปฉันคงได้นายใหม่ที่ดีกว่านี้"
/เธอพูดด้วยน้ำเสียงประชด
"ฉันจะสร้างดินแดนที่ผู้หญิงต่างมีความสุข"/เขาตะโกนลั่นห้อง
