[TL] นักเรียนชั้นประถม 6/1 : เลขที่ 6 (Good End) ::: เรแกน

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Luca]

จำเลขที่ของตนเอง และดูให้ดีก่อนโพสนะครับ ใครโพสผิดกระทู้จะถูกทำโทษให้ Dead End ทันที
แต่ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าโพสผิดกันเลยนะ ข้อมูลปกปิด

[Luca]

สนามหญ้าที่ไร้การดูแลที่ด้านหนึ่งของโรงเรียนซึ่งติดป่าละเมาะ กำแพงด้านนั้นทะลุเป็นช่อง หญ้าขึ้นสูงท่วมเอว
มีเศษขยะเก่าๆที่เหมือนเครื่องใช้ในครัวเรือนกองสูงพะเนินท่วมหัวอยู่ด้านหนึ่ง มันไม่น่าเข้าไปเลย

มองเห็นกอริลล่า หัวโจกกัปตันทีมชมรมฟุตบอลมาคุ้ยขยะหาของไปเล่นแผลงๆตามเคย



กอริลล่า เด็กโข่งอายุ 15 ปี

รู้กันดีว่าหมอนี่เป็นเด็กเกเรที่ชอบใช้กำลังรังแกเพื่อน แต่การมีอยู่ของกอริลล่าก็ทำให้พวกเด็กขี้แกล้งได้รวมกลุ่มและฟังหมอนี่
จะบอกว่ากอริลล่าคือผู้สร้างระเบียบและความสงบสุขก็ไม่ผิด ถึงแม้หมอนี่จะขี้แกล้ง ชอบใช้กำลังรังแกคนอื่น แต่ก็แค่เด็กซนทั่วไป

ขณะที่กำลังคุ้ยอะไรต่อมิอะไรก็ได้ยินเสียงหมาเห่าสองสามครั้ง น่าจะเป็นเจ้าตูบ กอริลล่าหันไปมองแล้วก็ไม่ได้สนใจอะไร

วิวาทกับกอริลล่า
- โอกาส -20%
- ความรุนแรง 1-3 Damage

[Chao]

เรแกนโปรยอาหารสุนัขป้องกันโดนงับ

อะไรนะต้องตีกันด้วยเหรอ เรแกนเป็นคนนิยมตัดสินกันด้วยสติปัญญานะ

ว่าแล้วก็หยิบง้าวออกมาเป็นเครื่องทุ่นแรง

วิวาทกับกอริลล่า

Rolled 1d10 : 10, total 10

ความรุนแรง

Rolled 1d3 : 3, total 3

[Luca]

เรแกนหยิบง้าวออกมาทำเอาเจ้ากอริลล่าตาถลน เฮ้ย แกจะฆ่าชั้นเรอะ
แต่ง้าวก็เหวี่ยงพลาดไป เรแกนสะดุดหลุมล้มหน้าคว่ำเจอเตะป้าบ ก่อนที่เจ้ากอริลล่าจะหนีไป พอเธอลุกขึ้นมาก็เกือบโดนเจ้าตูบกัดซ้ำเลือดอาบ ดีที่มีอาหารถุงมาด้วย
ความวุ่นวายนี้เกิดขึ้นและจบลงแบบงงๆ โดยที่เรแกนก็ไม่เข้าใจว่าเธอมาทำอะไรที่นี่

ภาพตัดเป็นขาวดำแล้วย้อนกลับเหมือนเทปวิดีโอ หากเรแกนไม่มาที่นี่จนเกิดความวุ่นวาย คุณลุงภารโรงจะลากเด็กหญิงคนหนึ่งมาที่นี่แล้วขู่ฆ่า
ซึ่งภาพนั้นถูกกอริลล่าที่แอบอยู่เห็นทุกอย่าง และเขาจะกระวนกระวายจนเอาเรื่องนี้ไปบอกครูมิสุกิ
ครูมิสุกิที่ต้องการกำจัดครูอังคนาศัตรูหัวใจจึงหวังเอาเรื่องนี้ไปต่อรองและใช้ประโยชน์จากคุณลุงภารโรง เพื่อให้คุณลุงภารโรงไปฆ่าครูอังคนา
แต่งานนี้ตกลงได้ยาก สุดท้ายแล้วครูมิสุกิจึงยอมจ่ายเงินค่าจ้างเพิ่มให้อีกด้วยความเสียรู้

"เธอนี่มันเด็กจริงๆ เด็กน้อยที่โตแต่ตัว"

แต่ท้ายที่สุด กอริลล่าก็ถูกเก็บ เพราะเขาไม่มีประโยชน์ ศพของเขาถูกเอาไปใส่ถังแล้วโบกปูน ซ่อนไว้ในบ่อน้ำ
และแผนการนี้ผิดพลาดเมื่อครูอังคนารอดไปได้ ทั้งภารโรงและครูมิสุกิจึงมีปัญหากันถึงขั้นที่... ฆ่ากันตาย

[Luca]

สนามกีฬาขนาดใหญ่เกิดขึ้นมาได้เพราะผอ.คนเก่าเคยมีความคิดจะพัฒนาด้านกีฬา แต่แล้วเมื่อท่านพ้นตำแหน่งไปกลับไม่มีใครมาสานต่อ
สนามกีฬาที่ว่านั้นถูกสร้างขึ้นเพียงครึ่งเดียว อีกครึ่งเป็นกองดินกองทรายให้เด็กไปวิ่งเล่นจนรองเท้าเลอะ
แต่ก็เข้าใจได้ยากเหลือเกินว่าทำไมถึงทิ้งอุปกรณ์ก่อสร้างหลายๆอย่างเอาไว้ที่นี่ ทั้งค้อน พลั่ว บุ้งกี๋ และรถขนทราย

เห็นแตงโมในชั้นป.3 กำลังถูกรุ่นพี่ทุบตีคลุกดินคลุกทราย มีหนังสือการ์ตูนขาดวางกองข้างๆ
และตุ๊กตามาริเนะจังที่เธอกอดแน่นแล้วคู้ตัวไม่ให้มันโดนแย่งไปโดยกลุ่มเพื่อนเกเรที่เป็นลูกไล่ของหัวโจก

ช่วยเหลือ
- โอกาส -20%
- ความรุนแรง 1-3 Damage

[Chao]

"แตงโม เรามาช่วยแล้ว"  เรแกนใช้ริบบิ้นพันหมัดบุกเข้าไปช่วย  ทำไมไม่ใช้ง้าวเหรอ? อีกฝ่ายเป็นเด็กนะ แค่เอาอาหารหมายัดปากก็พอ

ช่วยเหลือ

Rolled 1d10 : 4, total 4

ความรุนแรง

Rolled 1d10 : 2, total 2

[Luca]

เรแกนควงง้าววิ่งโร่เข้าไปจนเด็กป. 5-6 แตกกระเจิง เธอพบว่าที่นี่คือ 3 ปีก่อน ช่วงที่ยัยแตงโมยังเป็นเด็กใสๆ น่ารักน่าเอ็นดู

ภาพตัดเป็นขาวดำแล้วย้อนกลับเหมือนเทปวิดีโอ หากเรแกนไม่มาที่นี่แตงโมจะโดนรุมแกล้งและมาริเนะจังจะถูกฉีกเป็นชิ้น
ที่จริงแล้วมาริเนะจังนั้นถูกซื้อมาใหม่แทนตัวเดิมที่เสียหายไป และแตงโมที่ฝังใจจึงไม่คิดจะทิ้งมาริเนะจังเอาไว้คนเดียวอีก เธอจึงหิ้วไปไหนมาไหนด้วยตลอด
แตงโมเปลี่ยนไปเป็นเด็กเกเรก้าวร้าวหลังจากนี้ เธอบอกกับตัวเองว่าเธอไม่ต้องการความช่วยเหลือจากใครอีกแล้ว

[Luca]

าคารเก่าเป็นอาคารไม้ทั้งหลัง มันไม่ได้ใช้งานมานานมากแล้วและยังถูกปิดตายเอาไว้
ดูจากภายนอกไม่ว่าจะเวลาไหนก็น่ากลัว แต่ก็ยังมีเด็กนักเรียนแอบเข้าไปเล่นบ่อยๆ
ทางเข้าดูจะมีแค่ประตู ส่วนหน้าต่างตอกไม้ปิดเอาไว้หมด น่าแปลกว่าเด็กๆพวกนั้นแอบเข้าไปทางไหน

หลบซ่อน
- โอกาส -10%
- ความรุนแรง 1-10 Damage

[Chao]

ยากตรงไหนกัน ก็พังกำแพงไม้เข้าไปสิ เรแกนทำตลอดแหละ แค่นี้ก็เข้าไปหาที่ซ่อนข้างในได้แล้ว

หลบซ่อน

Rolled 1d10 : 5, total 5

ความรุนแรง

Rolled 1d10 : 10, total 10

[Luca]

ร่างของหญิงสาวคนหนึ่งกลิ้งมาชนรูปปั้นล้มจนคอหักหัวหลุดกลิ้งหายไปในความมืด



"ฉันบอกแล้วว่าจบกันแค่นี้ เงินก็อุตส่าห์คืนไป แกนี่มันรนหาที่" เสียงของภารโรงแข็งกร้าว เขาเดินลากดาบเข้ามา
และคมดาบนั้นก็จามศีรษะครูมิสุกิแยก ก่อนจะหั่นร่างเป็นชิ้นๆ เก็บใส่กระสอบที่เตรียมมาด้วย ตลอดเวลามือของเขาสั่นเทา ใจเต้นไม่เป็นส่ำ

เหตุการณ์นี้ได้เกิดขึ้นหลังจากครูมิสุกิจ้างวานให้ภารโรงไปอุ้มครูอังคนาที่เป็นศัตรูหัวใจ แต่ก็พลาด
ครูมิสุกิที่โกรธกับเรื่องนี้จึงมาทวงเงินคืนที่ห้องพักและพยายามขโมยอัลบั้มรวมภาพของภารโรงเพื่อจะเอาไปให้ตำรวจจนเกิดการต่อสู้และไล่ล่ามาถึงที่นี่
ท้ายที่สุดเธอก็จบชีวิตลงเป็นศพที่สองต่อจากกอริลล่า และด้วยความที่ภารโรงลงมือฆ่าคนไปแล้วสองคนจึงไม่แปลกอะไรถ้าเขาจะพลั้งมือฆ่าแตงโมตายไปอีกคน
ซึ่งสาเหตุการตายของแตงโมก็คือการที่เธอเอาดินสอแทงใส่ภารโรงเพื่อจะขัดขืนและหนี แต่เธอก็ทำไม่สำเร็จ เธอดูถูกผู้ใหญ่เกินไป

มีวันหนึ่งที่ยูมิต้องเป็นเวรปิดชมรม เธอได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงร้องขอให้ช่วย แล้วก็เสียงอู้อี้คล้ายถูกปิดปาก จากนั้นก็คล้ายกับเสียงเงียบๆ ได้ยินแค่เสียงหายใจและเสียงกุกกัก
ทั้งหมดนี้ดังมาจากห้องพักภารโรง เธอพยายามเข้าไปแนบหูฟังและได้ยิน อย่าไปบอกใครนะเด็กดี นั่นมันเสียงของลุงภารโรง
เป็นครั้งคราวเมื่อตกเย็นจะมีเหตุการณ์นี้ บางครั้งเสียงร้องก็เปลี่ยนไป ไม่ได้มีคนเดียว! จนกระทั่งวันหนึ่งมีเสียงสบถ โว้ย! อีเด็กบ้า
ครู่ใหญ่ก็มีเสียงคล้ายกับการรื้ออะไรสักอย่างสองอย่างแล้วชั้นวางหนังสือด้านหนึ่งก็เลื่อนออกเผยให้เห็นประตูลับ
ยูมิที่แอบซ่อนหลังโซฟามองเข้าไปในห้องเห็นเด็กหญิงที่ไม่แน่ใจนักว่าใครนอนคอบิดไปอีกด้านอย่างน่ากลัว เห็นลุงภารโรงจับเธอใส่กระสอบแล้วเดินทะลุผ่านห้องชมรมนี้ออกไปยังสนามหญ้ารก
เธอไม่รอที่จะดูอะไรอีก ได้แค่วิ่งหนีออกไปจากที่นี่ในทันที และข่าวการหายไปของแตงโมในวันรุ่งขึ้นก็ทำให้เธอพอจะเดาอะไรได้

[Luca]

เธอรู้ไหม

ความแตกต่างของเด็กกับผู้ใหญ่

คืออะไร

[Chao]

"ไม่เห็นจะต่างเลย รังแกกัน ใส่ร้ายกัน ทะเลาะเข้าใจผิดกัน  ก็แค่เพราะมีอำนาจมากกว่า ความใหญ่โตของเรื่องราวเลยผิดกันแค่นั้นเอง  อย่าเอาความเป็นเด็กเป็นผู้ใหญ่มาอ้างดีกว่า"  เรแกนโวยวาย  เธอเห็นภาพอดีตแล้ว  แตงโมที่โดนเด็กโตกลั่นแกล้ง    นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับสิ่งที่ภารโรงหรือผู้ใหญ่ทำเลย

[Luca]

เธอก็จะเป็นเหมือนกับผู้ใหญ่ไม่ได้เรื่องพวกนั้น

ใช่ไหม

[Chao]

"จะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไง ฉันเป็นเด็กดี ก็ต้องกลายเป็นผู้ใหญ่ดีสิ!"  เรแกนยืดอกตอบ ก่อนขมวดคิ้ว

"ที่ฉันว่าผู้ใหญ่ไม่ต่างจากเด็ก แต่เด็กก็มีหลายแบบนะ ในเมื่อเด็กมีดีมีเลวได้ ผู้ใหญ่ก็เป็นเหมือนกัน เธอจะเหมาเอาว่าผู้ใหญ่ทุกคนไม่ได้เรื่องไม่ได้หรอก"

[Luca]

ข้อมูลปกปิด

[Luca]

ในวันที่ฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีขาวโปร่ง ในวันที่เสียงแห่งความสนุกสนานของพวกเขาดังขึ้นระงมทั่วทั้งโรงเรียน




วันนี้นักเรียนชั้นป. 5/1 จะเลื่อนชั้นขึ้นมาเป็นป. 6/1 ก็เช่นเดียวกับชั้นอื่นๆนั่นแหละ
เธอคิดว่าตัวเองโตขึ้นอีก 1 ปีหรือเปล่า นี่เป็นปีสุดท้ายแล้วนะที่เธอจะใช้ชีวิตที่นี่

ได้ข่าวว่าเมื่อช่วงปิดเทอมมีการรับตำแหน่งภารโรงคนใหม่เข้ามาหลังจากไม่มีภารโรงมาแล้วนานกว่า 3 ปี เป็นคุณป้าใจดีแหละ
เจ้าสีขาวก็เพิ่งคลอดลูกใหม่ๆ แม่บ้านที่โรงอาหารเลยตั้งชื่อมันว่าสีเทาตามสีขนมันซะเลย แต่ก็ยังดีที่ชื่อมันตรงกับหน้าตาของมัน
ไม่เหมือนเจ้าตูบ สุนัขไซบีเรียนที่หลงมา เจ้านั่นหูตั้งแหลมดันตั้งชื่อมันมาได้ว่าเจ้าตูบ




ได้ข่าวว่าครูมิสุกิกับครูวินัยจะแต่งงานกันด้วยนะ ไม่รู้ว่าพวกเขาไปแอบคบกันตอนไหน นึกว่าครูอังคนาคือนางเอกของครูวินัยเสียอีก
เห็นว่าครูใหญ่คนใหม่มีแผนจะพัฒนาสระว่ายน้ำให้กว้างขึ้นด้วย ...กับเพิ่มชมรมกรีฑากับภาษาอังกฤษ ห๊าา ชมรมภาษาอังกฤษ!? ใครจะเข้า

"ยังมีชมรมบาสเก็ตบอลกับว่ายน้ำด้วย เอ... ฉันอยากได้ชมรมการ์ตูนอะ"
"เอาชมรมของเล่นด้วยดีมั้ย"
"เธอเริ่มเพ้อเจ้อแล้วนะกวาง"
"ก็เธอเริ่มก่อนนี่!"

"อ๊ะ เมย์ ทางนี้ๆ"


แม้จะไม่มีใครได้เห็นเงาร่างของเพื่อนบางคน แม้จะไม่มีใครพูดถึงพวกเขาราวกับพวกเขาไม่เคยมีตัวตนอยู่เลย
แต่เรื่องราวทั้งหมดไม่ใช่ความฝัน เธอจดจำมันได้ มันคือประสบการณ์เพียงครั้งหนึ่งในชีวิตที่จะไม่ย้อนกลับมาอีก

Good End

*สามารถเขียนฉากจบได้ หรือให้ระบบสร้างให้ก็ได้ (ตามใจ GM)