เช้าวันต่อมานั้นวุ่นวายเล็กน้อย เพราะเจ้าย่ามาลีล้มป่วยจนต้องเชิญคุณหมอมาตรวจ หลังจากให้ยาและกำชับให้เจ้าย่าพักผ่อนแล้ว คุณหมอก็ขอตัวกลับไป
"ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ" ชายใหญ่ขอบคุณทุกคนที่ไต่ถาม จริง ๆ แล้วผึ้งก็อยากจะบอกว่าวชิระเป็นตัวการ แต่เธอก้ไม่มีหลักฐาน แถมพอเจ้าย่าฟื้นขึ้นมาก็ดันจำไม่ได้อีกว่าคืนนั้นเกิดอะไรขึ้น นางจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าโดนผึ้งปลุกมากลางดึก ผึ้งเสียอีกที่โดนเจอตัวในห้องเจ้าย่าทั้งที่ตัวเองไม่ได้อยู่ในตึกนี้ แต่เพราะมีชายน้อยที่คอยเข้าข้าง ท่านชายใหญ่เลยสั่งให้ยุติเรื่องไม่เอาความ
และไม่มีใครสนใจจะทักท้วงอีก เมื่อราตรี ทนายความสาวตัดสินใจเปิดเผยข้อความในจดหมายแนบท้ายพินัยกรรมก่อนกำหนด
"ท่านได้เขียนจดหมายนี้ไว้ค่ะ" ราตรีเปิดเผยจดหมายดังกล่าวในห้องโถงรับแขก ทุกคนในบ้านแม้แต่พวกคนรับใช้ก็ถูกเรียกมาเป็นพยาน เจ้าย่ามาลีเองก็ได้รับการประคองมานั่งด้วย
สวัสดี เหล่าทายาทของฉัน
การที่พวกเธอมารวมตัว ณ ที่นี้ ย่อมแสดงว่าพวกเธอทุกคนผ่านเงื่อนไขขั้นต้นมาได้ แน่นอนว่าอาจมีบางคนที่ปลอมปนเข้ามา แต่หากว่าคนคนนั้นสามารถผ่านบททดสอบของบ้านหลังนี้ได้ ฉันก็จะถือว่าคนคนนั้นมีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นทาทยาทผู้รักษาทรัพย์สมบัติของฉันไว้โดยที่จะไม่ถูกไต่ถามเรื่องสายเลือดอีกและถือว่าเป็นทายาทตามพินัยกรรมของฉัน
แต่นั่นก็ไม่ง่ายหรอกนะ
ฉันใช้เวลาหลายปีสร้างปริศนาและกับดักป้องกันไว้ในบ้านหลังนี้ อาจจะดูแปลกแต่มันก็เป็นงานอดิเรกหย่อนใจของฉันเองเพื่อนึกถึงช่วงเวลาดี ๆ ในอดีต หลายคนในบ้านได้ช่วยฉันทำสิ่งเหล่านี้ด้วยไม่ว่าพวกเขาจะรู้หรือไม่ แต่ฉันก็ไม่ให้พวกเขารู้ทั้งหมดหรอก เพราะฉันตั้งใจว่าสักวันจะให้พวกเขาร่วมมือกันเล่นเกมล่าสมบัติในบ้านหลังนี้ มันน่าจะเป็นกิจกรรมที่สนุกดี
แต่หลังจากความสูญเสียที่ฉันไม่อยากกล่าวถึง เป้าหมายนั้นก็เปลี่ยนไป
ฉันไม่รู้จะโทษใคร ฉันไม่รู้ว่าทั้งหมดเกิดจากเจตนาร้ายของใครที่เลยเถิดหรือไม่ แต่ฉันก็ไม่อาจมองหน้าพวกเขาได้สนิทใจเหมือนเดิมอีก ฉันไม่อาจปรักปรำพวกเขา แต่ฉันก็ไม่อาจอภัยให้พวกเขา
ถ้าเช่นนั้นก็ให้เหล่าทายาทของฉันเป็นผู้ตัดสินเถอะ
หน้าที่ของพวกเธอคือค้นหาเบาะแสของปริศนาที่ซ่อนอยู่ในบ้านหลังนี้ ไล่ตามมันไป พวกเธอจะร่วมมือกันหรือขัดขวางกันฉันไม่ว่า หรือเธอจะขอให้คนในบ้านนี้ช่วยก็เป็นสิ่งที่ทำได้เช่นกัน ฉันบอกแล้ว ชะตากรรมของคนในบ้าน ฉันให้พวกเธอตัดสิน
ไม้เท้าประจำตัวของฉันจะอยู่ที่สุดปลายของปริศนาทั้งมวล ใครก็ตามที่นำสิ่งนั้นมาแสดงต่อทนายความของฉันได้ ก็คือทายาทที่จะได้รับสืบทอดมรดกของฉันและเป็นเจ้าบ้านปูนทองคนต่อไป
เสียดายที่พวกเราไม่มีโอกาสเจอกัน ทายาทของฉัน
พระยาพิชิตวงกต
"นี่อะไรกัน เจ้าคุณปู่เสียสติไปแล้วหรือไง หญิงเล็กไม่ยอมนะ กรี๊ดดดด" หญิงเล็กวีนแตก กรี๊ดลั่น
"ตายไปแล้วยังก่อปัญหาได้อีกนะ" อาเดียวกัดฟันกรอด
คนอื่นในบ้านก็มีท่าทางแววตาสับสนไม่แพ้กัน แต่ทั้งหมดยังคงรักษากริยาไว้้ได้
"ว่าแต่แล้วเบาะแสที่ว่าคืออะไรเหรอ" เหินฟ้ายกมือถาม แต่ไม่มีใครตอบคำถามของเขาได้เลย
"หึ ๆ ไม่รู้ก็ดีแล้วนี่ ถ้าสมมุติว่าในหมู่ทายาท ไม่มีใครหาไม้เท้านั่นเจอ ก็แปลว่าไม่มีทายาทคนไหนได้้มรดกไป ถูกไหม คุณทนาย" ชายกลางถามอย่างช้า ๆ เหมือนจะให้ทุกคนคิดตาม
"ถูกต้องค่ะ ตามพินัยกรรมฉบับหลักระบุว่า ระหว่างที่ยังไม่มีทายาททำตามเงื่อนไขในจดหมายแนบท้ายพินัยกรรมสำเร็จ ให้คุณชายใหญ่เป็นผู้จัดการมรดก ซึ่งสามารถใช้จ่ายและแบ่งปันกองมรดกได้ตามความเหมาะสมเพื่อเลี้ยงชีพทุกคนในบ้าน" ราตรีตอบ สมาชิกของบ้านต่างมองหน้ากันและยิ้มมุมปาก ลองแบบนี้คงหวังความช่วยเหลือของคนในบ้านากเสียแล้ว หากต้องเสี่ยงความเมตตาของทายาทที่เป้นใครไม่รู้ ทุกคนคงคิดว่าให้ชายใหญ่เป็นคนดูแลน่าจะดีกว่าแน่ ๆ
ด้วยเหตุนี้ หลังการประชุม จึงไม่มีสมาชิกในบ้านสักคนที่อาสาให้ความช่วยเหลือกับเหล่าทายาท ตรงกันข้าม ดูเหมือนมีบางคนที่คิดว่า หากค้นพบไม้เท้าก่อนแล้วเอาไปซ่อนไว้ พวกทายาทก็จะไม่มีทางทำตามเงื่อนไขสำเร็จเช่นกัน
พวกเขาคงต้องช่วยตัวเอง ระหว่างนั้นก็กินฟรีอยู่ฟรีที่บ้านนี้ไปก่อน
Event เหตุการณ์ (เลือกเหตุการณ์เข้าร่วมได้เพียงคนละแห่งเดียว)
- เจ้าย่ามาลีป่วย ต้องการคนช่วยพยาบาล (Quest ช่วยเจ้าย่า)
- หญิงเล็กกำลังต่อว่าเหินฟ้าด้วยเรื่องอะไรสักอย่าง (Quest ปริศนาเรือนชมดาว)
- แจ๋วเหม่อลอยเหมือนมีความในใจ (Quest ปริศนาเรือนรับใช้)
- กระท่อมกลางสวนนั่นน่าสงสัยจริง ๆ นะ (Quest ปริศนากระท่อมกลางสวน)
- เดินสำรวจบ้านดีกว่า (Quest ปริศนาบ้านปูนทอง)
คำสั่งที่เลือกได้
1. เลือก NPC เพื่อส่งคำสั่ง (ดูรายละเอียดคำสั่งที่เลือกได้ของ NPC แต่ละคนก่อน)
http://baron.wudthipan.com/forum/index.php?topic=1881.msg172984#msg1729842. เลือก Quest
3. วางกับดัก
ทั้ง 3 ข้อ ส่งโดย PM
กำหนดส่งคือ 18.00 น. วันจันทร์ที่ 4 เมษายน 2559
