กดทักษะซ่อนเร้น อนงค์รีบซ่อนตัวต่อในทันที ไม่ส่งเสียงออกไป รอดูท่าทีอีกฝ่ายด้วย เพราะเกรงกลัวว่าจะถูกตำหนิดุว่าเรื่องเป็นเด็กปาหิน พลางคิดไปด้วยว่าทำไมคุณแจ๋วถึงได้มาอยู่ที่นี่ล่ะ??
แจ๋วเมื่อไม่เจอใครก็เอียงคอทำท่าฉงน หันไปในกระท่อมแล้วพูดว่า
"ไม่มีใครค่ะ ท่านหญิง แค่ลมพัดหินเข้ามาเท่านั้นเองค่ะ แจ๋วไปนะคะ" พูดแลวเธอก้ต้มเตี้ยมออกมานอกกระท่อม ปิดประตู คล้องโซ่ แล้วล็อคแม่กุญแจตัวโต จากนั้นก็ค่อย ๆ ชูตะเกียงเดินวนไปเวียนมารอบ ๆ กระท่อม มันคงดูตลกดีถ้าไม่ใช่เพราะอนงค์เห็นของที่อยู่ในมืออีกข้างของแจ๋ว
"อยู่ไหนนะ อยู่ไหนจ๊ะ" แจ๋วพึมพำคนเดียวส่ายตาไปมาพร้อมปืนในมือ
ย่องไปเอามือปิดปากอาตี๋ แล้วจุ๊ปากบอกว่าอย่าส่งเสียง
จากนั้นทำสัญญาณมือบอกให้เขาถอยออกจากบริเวณกระท่อมด้วยกัน
เมื่อถอยออกมาไกลจากกระท่อมแล้วจึงอธิบายอาตี๋ว่า
"เมื่อครู่ กำลังจะมีการค้นรอบบริเวณกระท่อม ถ้าเรายังซุ่มอยู่ต้องถูกเจอตัวแน่นอน เราจึงควรถอยออกมาก่อน"
"อาตี๋ เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม นายมาทำอะไรในบ้านตอนดึกดื่น จะลักหลับใครรึไงกัน"
บารอนน้อยทำตัวเป็นเจ้าบ้าน สอบสวนอาตี๋
บารอนน้อยย่องเข้าไปเอามือปิดปากอาตี๋ แล้วเขาก็ลอยหวือหัวทิ่มดินโดยมีเข่าของอาตี๋กดคออยู่ อาตี๋ดูฉงนเล็กน้อยเมื่อมองชัด ๆ แล้วเห็นเป็นบารอนน้อย แต่ก็เพียงแค่ผ่อนแรงที่เข่าดดยเอามือมาปิดปากบารอนน้อยพร้อมทั้งทำท่าจุ๊ปากด้วยมืออีกข้างเป็นเชิงให้เงียบไว้ก่อน ระหว่างที่เห็นแจ๋วเดินส่ายปืนไปมานอกกระท่อม
"เสียงกรี้ดอะไรกันนี่? ดะ ดะ ดังมาจากที่ไหนกัน?"
รินพยายามเคาะปลุกทุกคนในเรือนรับใช้ ดูว่ามีใครอยู่ในนี้บ้าง ไม่ว่าจะเป็น
- ห้องนายแสง
- ห้องนายโส
- ห้องนายส่ง
- ห้องสมชาย
- ห้องแจ๋ว
"ข้างนอกเกิดเรื่องขึ้นแล้วค่ะ ข้างนอกเกิดเรื่องขึ้นแล้วค่าาาาา"
เสียงเคาะประตูปึงปัง ดังไปทั่วเรือนรับใช้ รินดูว่ามีใครอยู่ที่เรือนบ้าง
จากนั้นเธอจึงวิ่งไปตามเสียงกรี้ดร้องที่ดังขึ้น แม้จะมีข้อห้ามว่า ห้ามออกมาข้างนอกห้องยามดึกดื่น แต่เธอก็ลืมคำสั่งนั้นเสีย
ทันทีที่รินไปเคาะห้องนายแสง ประตูก็เปิดออก นายแสงฉุดเธอเข้าห้องมืด ๆ ทันที
โรสรีบวิ่งไปตามต้นเสียง
"ช่วยด้วยค่ะ มีคนถูกทำร้าย" เธอตะโกนเป็นกระต่ายตื่นตูมเรียกให้คนมาช่วย และวิ่งไปยังต้นเสียงให้เร็วที่สุดด้วยความอยากเผือกระดับสิบริกเตอร์
โรสโหวกเหวกโวยวายวิ่งเข้าไปในสวน ส้นสูงเหยียบพื้นดินนุ่มจนจมลึกลงไปทำให้เธอเสียหลักล้มคว่ำคะมำหงายเนื้อตัวปอกเปิกชุดเปรอะเปื้อน แต่เธอก็ยังไม่ละความพยายามวิ่งตรงเข้าไปในสวน นั่นไง ลานโล่งกลางสวน น่าจะเป็นที่มาของเสียงแน่ ๆ เอ๊ะ เห็นกระท่อมอะไรแปลก ๆ กลางลานด้วย
เธอไม่เห็นใครตามมา (ไม่เห็นบารอนน้อย อาตี๋ และอนงค์ที่ซ่อนตัวอยู่ด้วย ส่วนแจ๋วก็ยังไม่เห็นเธอ)
เอาไงต่อดี
"คุณย่าคะ" ผึ้งถลาเข้าไปเกาะขอบเตียง "มีเสียงกรี้ดอะไรไม่รู้ค่ะ ดังตั้งสองรอบแล้ว ผึ้งกลัว ขอมาอยู่กับคุณย่านะคะ ฮือ" ผึ้งแสดงละครสะอึกสะอื้นอย่างสมบทบาท แหงสิ เพราะชั้นเป็นนางเอกละครนะคะ สะบัด < อันนี้คิดในใจ
นาฬิกาปลุกลอยเข้าหน้าแงของผึ้งอย่างเหมาะเหม็งทำเอาเธอหงายเงิบเห็นดาว
"กล้าดียังไงเข้ามาในห้องชั้นยะ นังผู้หญิงไร้มารยาท" เจ้าย่ามาลีดูโกรธมาก
เอาไงต่อ
