ฟาดิลมองเด็กหญิงข้างตัวที่กอดแขนเขาไม่ปล่อย
รูปลักษณ์ของเธอยังเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนไปจากความทรงจำของเขา
แม้จะเป็นความทรงจำเมื่อหลายร้อยปีก่อนก็ตาม“เรามาหาวิธีแก้เวทในตัวเจ้ากันดีกว่าซูไลก้า”
เด็กหนุ่มพูดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
..ข้าอยากเห็นเจ้าโต..ซูไลก้ามีรูปลักษณ์เป็นเด็กหญิงมาตลอด
เธอควรได้เติบโต และใช้ชีวิตเหมือนเด็กสาวทั่วไปเสียที
ด้วยพลังที่เราทั้งคู่มีล่ะก็ทำได้แน่เมื่อได้เป้าหมายใหม่ เด็กหนุ่มก็ขยับตัวเปลี่ยนท่านั่ง สมองเริ่มคิดวางแผนอย่างจริงจัง
“อย่างแรก พวกเราคงต้องทิ้งชื่อเดิม ชื่อฟาดิลกับซูไลก้ามาอยู่ด้วยกันมันออกจะเด่นเกินไปหน่อย… เจ้ามีชื่ออะไรที่อยากใช้บ้างรึเปล่า?”
เด็กหญิงเพียงแค่ยิ้มรับ
------------------------------------------------------------
จากเหตุการณ์ครั้งใหญ่นั้น ผ่านมานานหลายปี
ในวันนี้ หน้าร้าน Aban'Jamiil ก็ยังคงคึกคักสมกับเป็นเมืองท่า
“ร้านนี้เองก็เปลี่ยนไปมากเหมือนกันนะ”
ชายหนุ่มผมทองตัวสูงเปรยขึ้นกับเด็กสาวผมเงินยาวหน้าตาสะสวยที่มาด้วยกัน
แต่คงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปมากกว่าเจ้า นางเห็นแล้วต้องตกใจแน่
ทั้งคู่สวมชุดคลุมเก่าๆอย่างนักผจญภัย ซึ่งก็ไม่ได้ดูผิดแปลกจากลูกค้าทั่วไป
แต่ถ้าจะบอกว่าหนุ่มสาวคู่นี้แปลกกว่าลูกค้าคนอื่นตรงไหน ก็คงจะตรงที่เอาแต่ยืนจดจ้องหน้าร้านมานานเกือบชั่วโมงโดยไม่มีทีท่าว่าจะซื้อของอะไรเลย
“ขอโทษที ข้าอยากขอพบกับเจ้าของร้านนี้ …หรือบางทีอาจจะเป็นลูกสาวเจ้าของร้าน ข้าไม่แน่ใจว่านางได้เป็นเจ้าของร้านหรือยัง”
ชายหนุ่มตรงดิ่งเข้าไปพูดกับพนักงานร้านด้วยรอยยิ้ม เขาย้ำอย่างนั้นอยู่หลายครั้งจนพนักงานสาวต้องยอมแพ้ไปขอร้องให้เจ้าของร้านออกมาตามต้องการ
.
.
.
ทันทีที่หญิงสาวเจ้าของร้านมาถึง ชายหนุ่มก็เผยรอยยิ้มกว้างจนตาหยีเหมือนเมื่อสมัยก่อนไม่มีผิดเพี้ยน
“สวัสดีเมแกน ไม่ได้เจอกันนาน เจ้าคงยังไม่ลืมพวกเราหรอกใช่ไหม”
“ท่านจะจำเราได้”
เด็กสาวผมสีเงินแย้มยิ้มอย่างงดงาม
“เพราะท่านสัญญาไว้แล้ว”
