ฮัซซานขมวดคิ้วนิดๆ เขาพ่นลมหายใจออกมาแผ่วเบา พลางหันมองไปรอบๆบริเวณเพื่อคอยสังเกตสิ่งผิดปกติ
แต่ทุกอย่างก็ยังคงเงียบสงบ..
ค่ำคืนนี้เป็นเหมือนเช่นทุกๆคืนที่เขาต้องปฎิบัติหน้าที่ขององครักษ์ และคอยดูแลปกป้องทุกคนในวัง
ฮัซซานเป็นคนที่มีความมุ่งมั่นและมีความพยายาม แต่เขาก็ไม่ชอบเรื่องยุ่งยากน่าปวดหัวสักเท่าไหร่
เพราะฉะนั้นหากทุกอย่างยังปกติเช่นเดิม ก็เป็นเรื่องที่ดี
แต่ทว่าความรู้สึกเบื่อหน่ายผสมเกียจคร้านก็เริ่มเข้ามาแทรกแซง เมื่อไม่ได้ขยับแข้งขยับขาไปไหนมาไหนหลายสิบนาที
เขาเริ่มเดินวนไปตามระเบียง เบนสายตาไปทางหอคอยฝั่งตรงข้ามและก้มมองทหารที่เฝ้ายามอยู่ด้านล่าง
งานเฝ้ายามหรือตรวจตราภายในวังไม่ใช่งานที่เขาชอบมากนัก แต่ก็ไม่ได้เกลียดซะทีเดียว ทุกอย่างเป็นหน้าที่และความรับผิดชอบ
หากพูดถึงเรื่องรูปร่าง รวมทั้งอายุที่ยังน้อยของเขา สำหรับคนทั่วไปคงจะมองว่าฮัซซานไม่เหมาะที่จะทำหน้าที่องครักษ์ไหว
แต่เขาก็คิดว่าตัวเองมีความสามารถพอที่จะรับใช้คนในวัง
ยังไงซะเป้าหมายของเขาที่เข้ามาสอบก็เพราะสวัสดิการดี แถมมีห้องพักส่วนตัวให้ด้วย มันก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่นี่นา
ทางฝั่งเจ้าชาย
ในคืนที่เงียบสงบเช่นนี้แน่นอนว่าพระองค์หลับสนิทอยู่บนเตียง ปกติหากไม่มีงาน(หรือมีงาน)เจ้าชายก็จะชิงเข้านอนแต่หัวค่ำ
เพื่อที่ในวันพรุ่งนี้จะปฏิบัติหน้าที่ในฐานะองค์ชายของกษัติย์ได้อย่างเต็มที่ นั้นเป็นข้ออ้างที่ใช้ได้ดียามที่ท่านพ่อของพระองค์ทรงถามไถ่ว่า
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของพระองค์ทำไมจึงยังนอนอุตุอยู่บนเตียงแม้จะรุ่งสางไปหลายชั่วยามแล้ว
ในความฝันของเจ้าชาย พระองค์กำลังเดินเล่นอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้พร้อมกับเจ้าหญิงองค์งามผู้จะมาเป็นว่าที่ราชินีในอนาคต
เบื้องหลังของเจ้าชายและเจ้าหญิงนั้นมี พระชาชนที่คอยยกย่องว่าพระองค์จะเป็นกษัติย์ที่เยี่ยมยอด นับว่าเป็นความฝันที่เปี่ยมสุขทีเดียว