* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: Silent Mission - เหตุการณ์เมืองรณยุทธ  (Read 6300 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Offline Chao

เป็นเมืองป้อมค่ายทหารที่มีประวัติยาวนาน  อยู่ติดกับเขตชายแดนของประเทศเพื่อนบ้านที่มีเหตุกระทบกระทั่งกันมาโดยตลอด  ประชากรในเมืองส่วนใหญ่เป็นทหารและครอบครัวทหาร       
เศรษฐกิจของเมืองอยู่ได้จากการใช้จ่ายของทหารในค่าย  ในเมืองไม่มีโจรลักเล็กขโมยน้อย  ที่มีคือสายลับต่างชาติที่เข้ามาก่อวินาศกรรมหรือวันดีคืนดีก็มีกระสุนปืนใหญ่ตกใส่



 



"ท่าน Howard ฉันพอจะคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ พอจะรับฟังความคิดเห็นของดิฉันดูสักหน่อยก่อนจะตัดสินใจอะไรดีไหมคะ ?" Rei พูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายแบบสุด ๆ
เธอพูดขึ้นก่อนที่จะเริ่มอธิบายแผนการของเธอให้ผู้นำของทั้งสองฝ่ายฟัง บางทีนี้อาจจะไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด แต่เธอก็มั่นใจในคำแนะนำและแผนการในครั้งนี้มากพอตัวเลยทีเดียว

Quote from: คำแนะนำและแผนการของ Rei
     Rei บอกว่าในสถานการณ์แบบนี้ที่ฝ่ายตรงข้ามยิงกระสุนปืนใหญ่มาทางฝั่งเรานั้น มันถือว่าเป็นประกาศสงครามอย่างหนึ่งเลยทีเดียว
งานนี้ฝ่ายนั้นจะเป็นฝ่ายผิดเต็มประตู เว้นแต่ว่าเราจะให้ความช่วยเหลือทหารกบฎของฝ่ายตรงข้าม มันจะทำให้การยิงของฝ่ายตรงข้ามที่ว่าเป็นเรื่องที่ถูกขึ้นมาโดยทันที
ทั้งนี้ เราจะรับตัวผู้พันหมิงคูเข้าประเทศของเรา ในฐานะ 'เชลยศึก' ที่ถูกจับกุมในข้อหารุกล้ำ โดยพูดถึงตรงนี้เธอก็ใช้ความสามารถของเธอพยายามทำให้ผู้พันหมิงคูใจเย็นลงในทันที
ก่อนที่จะเริ่มอธิบายต่อว่า เราจะประกาศให้โลกทราบว่าฝั่งนั้นได้เปิดการโจมตีประเทศเราด้วยลูกปืนใหญ่ ก่อนที่จะส่งทหารเข้ามาเพื่อที่จะบุกรุกและเข้ายึดพื้นที่ของฝ่ายเราด้วยกำลังทหาร
ด้วยกำลังทหารของฝ่ายเราที่เข้มแข็งและยอมเสียสละแม้จะเป็นชีวิตของตน ก็สามารถล้อมทหารของฝ่ายตรงข้ามได้สำเร็จ จนทหารฝ่ายตรงข้ามประกาศยอมแพ้และสามารถจับกุมพวกเค้าได้ในที่สุด
โดยหากทางนั้นยื่นเรื่องมาว่า กองทหารของผู้พันหมิงคูเป็นกบฏ ทางเราก็จะประกาศออกไปว่าเราไม่รู้เรื่องภายในของฝ่ายตรงข้าม และไม่รับฟังคำแก้ตัวใด ๆ จนกว่าจะได้รับค่าเสียหายที่เกิดจากลูกปืนใหญ่
ค่าทำขวัญที่ต้องให้ประชาชนหวาดผวา ค่าอาวุธยุทโธปกร์ณที่สูญเสียในการจับกุมทหารที่เป็นเชลย และค่าเลี้ยงดูสำหรับพวกทหารเชลยที่บุกรุกเข้ามาแล้วถูกจับพวกนี้ด้วย
ทั้งนี้หากได้เงินในส่วนต่าง ๆ ที่ว่านี้แล้วก็จะเริ่มต้นเจรจาแล้วส่งตัวพวกเชลย ที่ฝ่ายนั้นหาว่าเป็นกบฎกลับไป ในตอนที่ประเทศเพื่อนบ้านยอมจ่ายค่าเสียหายทั้งหมดให้กับประเทศเรา
เราก็จะจัดฉากเพื่อให้ผู้พันหมิงคูและพรรคพวกต่อสู้ขัดขืนและหลบหนีกลับเข้าประเทศไปนั้นเอง ซึ่งเท่ากับว่าเราจะไม่ได้ประกาศตัวว่าพวกเราช่วยเหลือกบฏที่ว่า แต่กลายเป็นว่าเราจับกุมพวกเค้าในฐานะเชลย
ในทางเดียวกันหากผู้พันหมิงคู เป็นสายให้กับฝ่ายของประเทศศัตรู เราก็จะสามารถเฝ้าดูพวกเค้าในฐานะเชลยศึกได้อีกด้วย ถือว่าเป็นการป้องกันตัวเองด้วยความไม่ประมาทและช่วยเหลือเค้าไปในตัว
ทั้งนี้เราก็จะได้ชื่อเสียงในส่วนที่สามารถระงับศึกที่ว่า และประกาศให้ผู้คนทราบด้วยหากเกิดสงครามขึ้น ว่าทางเราไม่ได้เป็นผู้เริ่มสงคราม แต่เป็นประเทศเพื่อนบ้านที่ยิงปืนใหญ่เข้ามาต่างหาก
ทั้งนี้ก็เป็นการรักษาภาพพจน์รวมถึงแก้ปัญหาเฉพาะหน้าไปในตัว และไม่ลืมที่จะทดแทนบุญคุณสหายเก่าของท่าน Howard เฉกเช่น ผู้พันหมิงคู อีกด้วย .. ว่าแล้วเธอก็ยิ้มหวาน ๆ ให้เหล่าผู้นำทั้งสอง

« Last Edit: November 05, 2015, 11:57:08 PM by Rei »

"อาหารเป็นพิษ ? ฉันเอายาถ่ายพยาธิไว้ที่ไหนกันนะ..." Gene ถอนหายใจ จากนั้นก็นำทางไป

- พาไปห้องน้ำด้วยตัวเอง


Offline Chao



"ท่าน Howard ฉันพอจะคิดแผนการบางอย่างขึ้นมาได้ พอจะรับฟังความคิดเห็นของดิฉันดูสักหน่อยก่อนจะตัดสินใจอะไรดีไหมคะ ?" Rei พูดขึ้นพร้อมแสยะยิ้มอย่างชั่วร้ายแบบสุด ๆ
เธอพูดขึ้นก่อนที่จะเริ่มอธิบายแผนการของเธอให้ผู้นำของทั้งสองฝ่ายฟัง บางทีนี้อาจจะไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด แต่เธอก็มั่นใจในคำแนะนำและแผนการในครั้งนี้มากพอตัวเลยทีเดียว




 "ฟังดูประหลาด  แต่ก็เป็นกลยุทธที่ดี เว้นแต่..."


 "เว้นแต่ว่าเจ้านี่มันยังไม่ใช่ผู้นำประเทศตัวจริงนั่นแหละ"

   ใช่แล้ว กลยุทธของ Rei นั้นสามารถกระทำได้  แต่มันเป็นแผนระยะยาว  หมิงคูต้องถูกควบคุมตัวไว้ตลอดการเจรจา  ทว่า  Howard ขณะนี้เป็นเพียงผู้เข้าชิงตำแหน่ง ไม่ใช่ทั้งผู้บัญชาการกองทัพตัวจริง และผู้นำประเทศ  ที่มาออกหน้าครั้งนี้ก็เพราะสถานการณ์บังคับ ไม่มีทหารระดับผู้บัญชาการในพื้นที่  พ้นจากวันนี้ ชะตากรรมของหมิงคูจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้


 "ช่างเถอะ ได้เจอสหายเก่าก่่อนตายก็ถือว่าไม่เลว ถือเสียว่าฉันโชคร้ายก็แล้วกัน" หมิงคูหันกลับไป เขาไม่ต้องการให้  Howard ตกที่นั่งลำบาก จึงจะสั่งให้ทหารของเขาย้อนกลับไปตีฝ่าวงล้อมของทหารศัตรู  ถึงแม้ว่านั่นจะเป็นการฆ่าตัวตายก็ตาม

เอาไงดีนะ
  - ปล่อยหมิงคูย้อนกลับไป
  - เปิดทางให้หมิงคูอ้อมไป
  - อื่น ๆ

"อาหารเป็นพิษ ? ฉันเอายาถ่ายพยาธิไว้ที่ไหนกันนะ..." Gene ถอนหายใจ จากนั้นก็นำทางไป

- พาไปห้องน้ำด้วยตัวเอง







จีนพา Karimi ดิ่งไปที่ห้องน้ำในตึกใกล้ ๆ ดูท่าทางเขาจะท้องเสียหนัก  ออกมาเต็มทั้งเสียงทั้งกลิ่นเลยทีเดียว 

 
"อ....โอยยยย"   

พรวด ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ  ๆ ๆ   ๆ ๆ ๆ 


 
Gene  ที่ยืนรออยู่หน้าประตูพูดไม่ออกบอกไม่ถูก  ทำไมเธอต้องมายืนดมยืนฟังอะไรแบบนี้ด้วยนะ คิดแล้วก็ปาดเหงื่อ


วาแต่นอกจากกลิ่นเน่าจากในห้องน้ำแล้ว นี่กลิ่นควันอะไรหว่า แล้วทำไมมันร้อนจัง เธอคิดพลางชะโงกมองเข้าไปด้านในห้องใกล้ ๆ




ไฟไหม้ล่ะตัวเอง

ฉันเป็นหมอ เจอของแบบนี้จนชินแล้ว ไม่เชื่อก็ดูหน้าฉันสิ

เราอยู่ในห้องน้ำนี่นา ไม่ต้องตกใจอะไรหรอก เรามีน้ำเยอะแยะ ว่าแล้วก็ทุบประตูบอก Karimi ว่าไฟไหม้ เร็ว ๆ เข้า ตายคาห้องน้ำศพไม่สวยนะบอกก่อน
จากนั้นก็หาถัง ขัน หรืออะไรก็ได้ที่ใช้ตักน้ำ ตักน้ำไปดับไฟในห้องข้าง ๆ หรือถ้ามีสายยางก็ดีเลย ต่อสายยาง เปิดน้ำ แล้วลากไปฉีดดับไฟซะ


Offline Chao

ฉันเป็นหมอ เจอของแบบนี้จนชินแล้ว ไม่เชื่อก็ดูหน้าฉันสิ

เราอยู่ในห้องน้ำนี่นา ไม่ต้องตกใจอะไรหรอก เรามีน้ำเยอะแยะ ว่าแล้วก็ทุบประตูบอก Karimi ว่าไฟไหม้ เร็ว ๆ เข้า ตายคาห้องน้ำศพไม่สวยนะบอกก่อน
จากนั้นก็หาถัง ขัน หรืออะไรก็ได้ที่ใช้ตักน้ำ ตักน้ำไปดับไฟในห้องข้าง ๆ หรือถ้ามีสายยางก็ดีเลย ต่อสายยาง เปิดน้ำ แล้วลากไปฉีดดับไฟซะ


โชคดีที่ถึงไฟดับ แต่ประปายังไหล  น้ำเลยพอให้ใช้  แต่ไฟที่ลามไปถึงฝ้าเพดานแล้วก็ไหม้เร็วมาก Gene หมดปัญญาที่จะดับทัน ที่เธอทำได้คือลากร่างอ้วน ๆ ของ Karimi ออกมาจากอาคาร ทั้งที่กางเกงยังคาอยู่ที่ตาตุ่ม

พรุด ๆ ๆ  

เสียงเบา ๆ นั้นบ่งบอกว่ากรรมเก่ายังไม่สิ้น

ในที่สุด รถกู้ภัยก็มาพา Karimi ไปโรงพยาบาล   เพราะเห็นแก่ชื่อเสียงของ Karimi  ทาง Gene จึงบอกให้พาไปที่โรงพยาบาลที่เงียบที่สุด คนรู้จักน้อยที่สุด




แต่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้



 Karimi  ได้รับการรักษาอย่างเป้นส่วนตัว เขาอาการดีขึ้นและหลับไปอย่างอ่อนเพลีย

  แต่ในคืนนั้นเอง  บางอย่างก็มาเยือนเขา...... 

เฮ้อ... อะไรกันนักกันหนา แต่ว่ากันว่าเกลือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ใช้ไล่ผีร้ายได้นี่นา

"เคยเห็นน้ำเกลือศักดิ์สิทธิ์ไหม ?" คว้าถุงน้ำเกลือมาแล้วก็ปาไล่ไปซะ

- ใช้ทักษะพิเศษ : 30 - ผู้บวชเรียน :  ลบล้างคุณไสยได้
- ยังไม่สุ่มเพิ่ม (รอของแจก)

« Last Edit: November 06, 2015, 10:50:00 PM by Gene Ganes »

Offline Chao

(  "แอ๊รบบบ" )>  o>

ผีร้ายที่น่าสงสารสลายไป  แม้แต่โอกาสเปิดตัวยังไม่มี 


Gene ดูแล  Karimi เป็นอย่างดี  คอยจับมือเขาเวลาเขาเพ้อเพราะพิษไข้ด้วย  ถึงจะทุลักทุเรไปนิด  แต่ในที่สุดก็รอดมาได้ล่ะนะ

แย่หน่อยตรงที่ตอน Karimi เข้าห้องน้ำ เขาลืมถอดไมค์ลอยและคงไม่ได้ปิดสวิตท์มันด้วย  เสียงทีเกิดขึ้นในห้องน้ำ  เลยได้ออกอากาศสดทั่วสาธารณรัฐ (ทีมงานถ่ายทอดสดไม่มีใครปิดเสียงทัน เพราะอาหารเป็นพิษกันหมด เลยปล่อยเสียงทั้งหมดไปโดยอัตโนมัติ)   คืนนั้นคนครึ่งนึงของประเทศทานข้าวไม่ลงเลยทีเดียว

ส่วนภาพอุจาดตอนโดนลากออกมาจากบ้านที่ถูกไฟไหม้  ก็มีทีมงานทีวีช่องอื่นที่มาทีหลังช่วยถ่ายเก็บไว้ให้

คราวนี้ Karimi กลับบ้านแบบบอบช้ำพอควร


Karimiได้เสียงสนับสนุน  50 +10 - 10 - 10 +10

Gene Ganes ได้รับ  2 point

-------------------- Gene  สิ้นสุดสัปดาห์-------------------

  - อื่น ๆ : เสนอว่าให้เก็บอาวุธของหมิงคูไว้ (ใช้เป็นข้ออ้างว่าจับเป็นเชลย) ก่อนที่จะเปิดทางให้หมิงคูกับพรรคพวกผ่านทางไปพร้อมมอบอาวุธของฝ่ายเราให้ไปแทนเมื่อถึงชายแดน
              เท่านี้เธอก็คิดว่ามันเป็นแผนระยะสั่นที่จะสามารถช่วยหมิงคูเอาไว้ได้ แถมเราจะไม่มีปัญหากับประเทศเพื่อนบ้านเพราะสามารถอ้างได้ว่าเราจับกุมฝ่ายนั้นและยึดอาวุธเป็นเรื่องจริง
              และหมิงคูกับทหารของฝ่ายตรงข้ามก็ได้ฉวยโอกาสระหว่างพาไปที่กักเก็บเชลย ขีดขืนและเกิดการปะทะก่อนที่จะขโมยอาวุธยุทโธปกร์ณของเราแล้วหลบหนีกลับเข้าประเทศไป
              (ทั้งนี้เพื่อป้องกันเพื่อหมิงคูเป็นสายของฝ่ายตรงข้ามไปเลยในตัว โดยการยึดอาวุธทั้งหมดไว้ก่อนที่จะแลกเปลี่ยนโดยเอาอาวุธของทางเราไปให้ตรงชายแดนที่เป็นจุดหมายของหมิงคูนั้นเอง)

              ปล. นี้เป็นเพียงแผนและคำแนะนำจากเธอ เธอไม่คิดว่าเธอจะมีความสามารถเทียบเท่า Howard เพราะงั้นการตัดสินใจก็ขึ้นอยู่กับ Howard นั้นเองว่าจะจัดการยังไง

Offline Chao

เสียอาวุธดีกว่าเสียชีวิต หมิงคูตกลงตามแผน ส่วน Howard ก็ไม่คัดค้าน  หมิงคูให้คนของเขาทิ้งอาวุธและอุปกรณ์ทุกอย่าง จากนั้นขึ้นรถที่ฝ่าย Howard จัดหา เดินทางออกจากพื้นที่ทันที 


 "ขอบใจเธอมาก"  Howard ที่มองส่งหมิงคูพูดกับ Rei เบา ๆ   ถ้าไม่มี Rei กระตุ้น เขาคงทำแค่ปฏิเสธคำขอแล้วส่งหมิงคูกับลูกน้องกลับไปตาย  เพราะนั้นเป็นวิธีปฏิบัติที่ทำต่อกันมา ทหารอย่างพวกเขาคือรั้วที่ไม่อาจยอมให้ปัญหาของประเทศเพื่อนบ้านลามเข้ามาในประเทศ

"เธอทำให้ฉันรู้ว่า  ก่อนจะเป็นหทาร เราเป็นมนุษย์  และเราไม่อาจปิดตามองดูคนดี ๆ ต้องตายไปเพียงเพราะเราถูกหน้าที่ผูกมันไว้  เมื่อได้ขึ้นเป็นผู้นำประเทศ  ฉันจะจดจำเรื่องนี้ และแก้ไขมัน"

.
.
..
หมิงคูกับพวกหลบข้ามแดนกลับไปได้อย่างปลอดภัย  โดยฝ่ายสาธารณรัฐมีข้ออ้างว่าทั้งหมดถูกสกัดไว้ แต่หนีไปได้เนื่องจากขณะนั้นในพื้นที่กำลังวุ่นวายเพราะลูกปืนใหญ่ที่ตกข้ามแดนมาสร้างความเสียหายอย่างมาก  โดยเฉพาะมีนายทหารระดับผู้บังคับบัญชาเสียชีวิตและบาดเจ็บหลายนาย โดยทางสาธารณรัฐได้เป็นฝายเรียกร้องให้ประเทศเพื่อนบ้านชดเชยความเสียหายด้วย  ทั้งหมดนี้จึงทำให้ประเทศเพื่อนบ้านไม่อาจโวยวายอะไรมากได้

.
.
.
ด้าน Howard เมื่อหมดเรื่องก็ตระเวณหาเสียงต่อ
ไปที่ไหนดีนะ
- ค่ายผู้ลี้ภัย
- จุดสะกัดชาดแดน
- กลางเมืองที่ปืนใหญ่ตกวันก่อน


- ค่ายผู้ลี้ภัย [Rei ไม่คิดว่าสถานที่ที่เกิดเหตุการณ์ขึ้นยังผ่านไปไม่ถึงสัปดาห์ (เพราะมีเวลาหาเสียงสัปดาห์เดียวในแต่ละพื้นที่) ผู้คนจะใจกล้าเสี่ยงกลับเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ตามปกติ]

Offline Chao

      ที่ค่ายผู้ลี้ภัย คนส่วนใหญ่เป็นชาวบ้านที่หนีภัยสางครามจากประเทศเพื่อนบ้านเข้ามา  ส่วนคนของสาธารณรัฐนั้นก็มีอยู่  แต่ถ้ามีญาติพี่น้องที่พึ่งพาได้ ส่วนใหญ่ก็จะไปอยู่ทางนั้นมากกว่ามาอยู่ในค่าย เพราะคุณภาพชีวิตไม่ดีเท่าไหร่  Howard เห็นด้วยตาตัวเองเลย  เขาสัญญากับชาวค่ายว่าหากเขาชนะการเลือกตั้ง สวัสดิการในค่ายจะดีขึ้น และยิ่งไปกว่านั้นคือจะผลักดันให้เกิดการเจรจาสันติภาพ  เรื่องกระสุนลอยไปมาจะได้หมดไปเสียที

     หลังจากปราศรัยแล้ว Howard กับคณะก็นั่งทานอาหารต่อในค่าย  และนั่นคือจุดเริ่มของปัญหา

   
"วันนี้ดีจริง ๆ ที่ได้มาที่นี่  ว่าแต่เธอรู้ไหม ว่าห้องน้ำอยู่ทางไหน  อุ๊..."  หน้าขรึม ๆ ของ  Howard  เริ่มกระตุกเมื่อรู้ว่ามีอะไรบางอย่างแปลก ๆ  เขากุมท้องแล้วเริ่มหันซ่้ายหันขวา

- พาไปห้องน้ำด้วยตัวเอง
- ชี้ทางแล้วไปเช็คคนอื่น ๆ



"หรือว่า .. จะมีคนใส่ยาระบายลงไปในอาหารของท่าน" Rei ว่าเชิงกระซิบพลางทำสีหน้าเครียด ก่อนที่จะชี้ไปทางไปห้องน้ำพร้อมกับบอกและสอบถามให้ Howard สบายใจขึ้นในระหว่างที่เขาเข้าห้องน้ำว่า
"งั้นดิฉันขอไปเตรียมน้ำเกลือแร่ผสมน้ำตาลก่อนแล้วกัน มันน่าจะช่วยให้ท่านรู้สึกดีขึ้น" เธอว่าก่อนที่จะลุกขึ้นเพื่อเช็คอาการของคนอื่น ๆ ว่ามีคนถูกวางยาเช่นเดียวกันหรือเปล่า
ก่อนที่จะโทรบอกคนขับรถให้เตรียมพร้อมเสมอ หากอาการของท่าน Howard แย่กว่าที่คิด รวมถึงหากมีคนที่มีอาการท้องร่วงเช่นเดียวกับท่าน Howard ก็โทรเรียกรถพยาบาลมาด้วยเลย
ว่าแล้วก็ไปทำเตรียมน้ำเกลือแร่ผสมน้ำตาล(หากมีหลายคนก็เตรียมมาเป็นเหยือก) ก่อนที่จะมาแจกจ่ายให้กับเหล่าผู้เคราะห์ร้ายทั้งหมด พลางแยกตัวออกมาพร้อมน้ำเกลือแร่ผสมน้ำตาลแก้วหนึ่ง
เพื่อสอบถามดูอาการและมอบให้มันให้กับท่าน Howard เพื่อบรรเทาอาการท้องร่วงและแก้อาการขาดน้ำของท่าน Howard ที่ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นอย่างไร

- ชี้ทางแล้วไปเช็คคนอื่น ๆ
« Last Edit: November 08, 2015, 10:07:43 PM by Rei »

Offline Chao

     Rei พบว่าคนที่ร่วมทานอาหารมื้อเดียวกัน ก็มีอาการเหมือนกันหมด  ดีจริง ๆ ที่เธอแอบซื้อซาลาเปาเจ้าอร่อยในเมืองมาทานคนเดียวไม่แบ่งใคร เลยไม่ได้ทานอาหารแบบเดียวกับคนอื่น ๆ  ตอนนี้ทุกคนกระจายกันไปหาห้องน้ำแล้ว

     Rei จะโทรหารถพยาบาล  แต่คนของค่ายบอกว่าใช้รถของค่ายส่งคนเจ็บไปจะเร็วกว่า ยังไงก็แค่ท้องเสีย ไม่ต้องขนย้ายด้วยรถพยาบาลหรอก  ว่าแล้วก็ลำเลียงคนป่วยขึ้นรถกันเลย


    ทว่าระหว่างที่กำลังยุ่งกับการลำเลียงคนป่วยขึ้นรถนั่นเอง  เธอก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากทางค่ายพัก เมื่อหันไปดูก็พบว่า....


 ไฟไหม้ล่ะตัวเอง

ดูเหมือนว่าจะเป็นแถว ๆ ที่ Howard ไปใช้ห้องน้ำด้วย



"เปิดเครื่องกระจายเสียง แล้วประกาศให้ทุกคนทราบว่ามีเหตุไฟไหม้ซะ !? หากมีถังดับเพลิงก็ให้คนที่สภาพดีอยู่ช่วยกันดับไฟ ถ้าไม่มีเลยก็โทรเรียกรถดับเพลิ และเรียกรถพยาบาลกับรถสุขามาด้วยเลยก็ดี !!"
Rei พูดขึ้นบอกกับคนของค่ายที่มาบอกเธอนั้นแหละ เธอรู้ดีว่าไม่ใช่แค่ท่าน Howard ที่ท้องร่วงและเข้าห้องน้ำเพียงคนเดียว ยังมีประชาชนอีกหลายคนที่ประสบปัญหาเดียวกันกับท่าน Howard
การป่าวประกาศจะทำให้ผู้คนเหล่านั้นรู้ถึงสถานการณ์และรีบออกลุกออกมาจากห้องน้ำที่ว่าทั้งหมด แทนที่จะปิดเรื่องทั้งหมดเงียบและเรียกแค่ท่าน Howard ออกมาจากห้องน้ำนั้นเอง
ทั้งนี้หากไม่เรียกรถดับเพลิงมาไฟมันก็คงจะลุกลามขึ้นเรื่อย ๆ อย่างแน่นอน เพื่อป้องกันความเสียหายที่จะเกิดขึ้นเป็นวงกว้างกว่านี้ก็ต้องโทรแจ้งหน่วยดับเพลิงนั้นละ รวมถึงแน่นอนว่า
เหตุการณ์แบบนี้ไม่มากก็น้อยจะต้องมีผู้บาดเจ็บ การเรียกรถพยาบาลกับรถสขานั้นก็เพื่อดูแลผู้บาดเจ็บในส่วนนั้น ๆ รวมถึงอาการท้องร่วงที่ผู้คนเป็นกันมาก่อนหน้านี้ด้วย
มืออาชีพอย่างเธอพึงระลึกเสมอว่าหน้าที่ของเธอทำให้ท่าน Howard ได้หน้าไม่ใช่เสียหน้า การที่เธอสั่งการณ์คนในพื้นที่ให้รับมือสถานการณ์อย่างถูกต้องคงได้หน้าไม่ใช่น้อย
แต่นี้ไม่ใช่เวลามาสบายใจ หลังจากที่เธอสั่งการณ์คนของค่ายคนที่ว่าแล้วก็หาถังน้ำมาราดหัวตัวเอง ก่อนที่จะบุกฝ่าเปลวเพลิงเข้าไปช่วยเหลือท่าน Howard เป็นการส่วนตัว !!

Offline Chao

ลองไหม้ทั้งภูเขาแบบนี้ใคร ๆ ก็เห็นกันหมดแล้วแน่นอน  แต่สำหรับคนที่นอนอยู่หรือไม่ได้อยู่ข้างนอกอย่าง Howard  หรือคนอื่น ๆ ในห้องน้ำ เสียงของ Rei ช่วยคนไว้ได้มากเลยทีเดียว


หลังจากเธอส่งเสียงตามสายและสั่งงานยาวเป็นชุดแล้วก็คว้าชาวก๋วยเตี๋ยว(ถังไม่มีแล้ว ถูกคว้าไปดับไฟแล้ว) ตักน้ำมาราดตัว เตรียมจะไปช่วย Howard

ตอนนั้นเองที่ Howard วิ่งโทง ๆ ออกมาจากเขตไฟไหม้  ทั้งผมทั้งหนวดหงิกงอ  กางเกงคาติดอยู่ที่ข้อเท้าข้างหนึ่ง


พรุด   พรุด   พรุด  

ยังมีของเสียที่กำจัดไม่หมดด้วย



สุดท้าย Rei ก็พา Howard ขึ้นรถออกจากค่ายผู้ลี้ภัยสำเร็จ

เพราะเห็นแก่ชื่อเสียงของ Howard ทาง  Rei  จึงบอกให้พาไปที่โรงพยาบาลที่เงียบที่สุด คนรู้จักน้อยที่สุด





แต่ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้



 Howard  ได้รับการรักษาอย่างเป้นส่วนตัว เขาอาการดีขึ้นและหลับไปอย่างอ่อนเพลีย

  แต่ในคืนนั้นเอง  บางอย่างก็มาเยือนเขา.....