ยูดาจิรูปเดิม เช่นเดียวกับว่าน
จ่าย 45 Point ให้เลือกได้ 8 ครั้ง เลือกดังนี้
- Ally +1 กับใครก็ได้ที่ยังไม่ตาย (ไม่ติดเงื่อนไข % แล้ว) : +3 ให้ว่าน, เต็ม 10 พอดี
- Status +1 ค่าใดก็ได้ : +5 ครั้งให้กับว่านหางจระเข้ ดังนี้ : +1 Skl, +1 Inv, +1 Ltc, +2 HP
แถม...
ภายในห้องระดับ 3 ที่ยังคงมีสภาพเหมือนเมื่อ 1000 ปีก่อน ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดเก็บเอาไว้อย่างเรียบร้อยเช่นเดิม กระถางดอกไม้เล็กๆ ตั้งอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง มันส่งกลิ่นหอมออกมาน้อยๆ ขับกล่อมให้ผู้พักอาศัยภายที่กำลังหลับนอนอยู่ได้รับความฝันอันแสนสุข
"อือ..." เสียงหวานดังขึ้น ผ้าห่มผืนใหญ่ขยับยุกยิกไปมาก่อนที่ศีรษะของอาร์ติแฟกซ์สาวจะโผล่ออกมาจากผืนผ้าห่มนั้น เรือนผมสีบลอนด์ยุ่งไม่เป็นทรง แววตาหรี่เล็กเพราะความง่วงงุน เธอยกมือขึ้นขยี้ตาน้อยๆ ก่อนจะค่อยๆ ลุกออกมาจากเตียง มือบางจัดผ้าห่มให้กับคู่นอนของตนที่กำลังหลับสนิท เรือนร่างสูงโปร่งเดินไปยังโต๊ะกระจกด้านหน้าก่อนจะเพ่งมองรูปร่างนั้นให้ชัดเจนมากขึ้น
"ร่างนี้ก็ดีนะโป้ย แต่คงต้องบอกลากันแล้วสินะโป้ย" สำเนียงและวิธีการพูดอันคุ้นเคยดังออกมาจากริมฝีปากคู่งาม เธอยิ้มให้กับภาพของคนที่ยืนอยู่ในกระจก ก่อนจะหยุดสายตาอยู่ที่กรอบรูปเก่าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะนั้น มันใส่ภาพของหญิงสาวสองคนที่แต่งชุดขาวทั้งคู่แล้วยืนกอดกันท่ามกลางผู้คน หญิงสาวยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วแสนเนิ่นนาน แต่มันราวกับเป็นเรื่องเมื่อวานนี้เท่านั้น
"อาบน้ำดีกว่าโป้ย" เธอว่าแล้วเดินเข้าไปชำระล้างร่างกายของตนในห้องน้ำ ถึงจะเป็นบอดี้ที่ยืมมาและยอดเยี่ยมมากขนาดไหน แต่มันก็ไม่ใช่ร่างกายเก่าของยูดาจิ เธออยากได้ร่างกายเก่ามากกว่า แม้ว่าว่านจะรู้สึกว่าร่างนี้มีเสน่ห์มากก็ตาม ถึงขนาดบอกว่าเอาไปยั่วชายหนุ่มคนอื่นๆ ได้ง่ายๆ ซึ่งเจ้าของร่างก็ไม่รู้หรอกว่าจะเอาไปยั่วได้ยังไง คิดแค่ว่าเอาร่างกายนี้ไปใกล้ชิดกับคนที่ต้องการ เธอเลยอยู่ใกล้ๆ ว่านตลอดเวลา จนสุดท้ายก็ได้ลงเอยกันซะงั้น ถึงจะรู้สึกว่ามันไม่ใช่นิดๆ ก็เถอะ...
"ฟู่...ลูกอมล่ะโป้ย?" หญิงสาวร่างสูงรื้อตู้เย็นเพื่อหาของหวานที่เธอชอบ พอดีกับที่ผู้ร่วมห้องตื่นขึ้นมาพอดี
"อรุณสวัสดิ์ เพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ?" หญิงสาวผิวสีเข้มกล่าวแล้วหันไปมองเจ้าของห้องที่แท้จริงซึ่งดูจะแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
ข้อมูลปกปิด"ทำให้ตื่นเหรอโป้ย? โทษทีนะโป้ย?" ถึงร่างภายนอกจะเป็นอย่างไร แต่ภายในก็ยังเหมือนเดิม นี่แหละยูดาจิของทุกคน
"ไม่เป็นไรหรอก ได้เวลาตื่นพอดี แล้วนี่วันนี้จะต้องไปเปลี่ยนร่างกายสินะ" ว่านหางจระเข้บิดขี้เกียจไปมาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงบ้าง เรือนร่างที่ต้องแสงอาทิตย์ทำเอายูดาจิเผลอเคี้ยวลูกอมดังกร๊อบเลย
"อื้ม คงจะต้องบอกลาร่างกายเฉพาะกิจนี่แล้วล่ะนะ" เธอตอบแล้วเอาไม้ลูกอมทิ้งลงถังขยะ สายตาจดจ้องไปยังหญิงสาวอีกคนที่ยืนเด่นอยู่กลางห้อง
"...อยากจะฝากความทรงจำอะไรทิ้งไว้กับร่างกายนั้นไหม?" ว่านหางจระเข้แกล้งเอ่ยขึ้นเพราะรู้ว่ายูดาจิคิดอะไรอยู่ แน่นอนว่าไม่มีคำตอบใดๆ ดังออกมาจากปากของอาร์ติแฟกสาวผู้ใสซื่อ เพราะเธอแสดงออกด้วยการกระทำเสมอ
ณ โรงงานผลิตชิ้นส่วนและต่อประกอบแห่งหนึ่งในยามสาย
"ยูดาจิกลับมาเป็นปกติแล้วล่ะโป้ย" อาร์ติแฟกสาวขยับร่างกายไปมาเพื่อเทสต์การเคลื่อนไหวของตนเอง เธอพบว่ามันขยับได้ดีมากเลยทีเดียว
"เทคโนโลยีในอีกพันกว่าปีนี่สุดยอดจริงๆ เลยนะโป้ย"
"ยังจะพูดดี ใครกันนะที่ทำให้มาผิดเวลานัดไปตั้งชั่วโมงกว่า" ว่านแกล้งว่าอีกฝ่าย
"ง่ะ... ขอโทษทีโป้ย" ยูดาจิดูซึมลงทันที กระนั้นว่านก็ยิ้มออกแล้วเข้ามาเดินควงแขนกับยูดาจิ แล้วทั้งคู่ก็พากันเดินออกจากโรงงานนั้น
"โอ๊ะ เหมือนว่าจะนิ่มและดูมีกล้ามเนื้อมากขึ้นนะเนี่ย ทำออกมาได้สมจริงดีจริงๆ" ว่านหางจระเข้เอ่ยชมร่างกายใหม่ของยูดาจิที่เหมือนจะทำได้ดีผิดคาด
"บู่... ถึงอย่างนั้นว่านก็ชอบร่างก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือไงโป้ย?" ยูดาจิงอนแก้มป้อง
"ฮึๆ ไม่หรอกน่า แบบนี้ดีกว่าชัดๆ เพราะยูดาจิได้เป็นยูดาจิจริงๆ นี่นา" ว่านเอานิ้วจิ้มแก้มพองๆ ของยูดาจิเล่น ทำให้เธอเบนหน้าหนีแต่ก็ไม่พ้น
"โม่... ยูดาจิจะรอดูหลังจากนี้ก็แล้วกันโป้ย" ยูดาจิว่า ก่อนที่ทั้งสองจะคุยกันเรื่องสัพเพเหระ แล้วมาจบที่ว่าอาหารของเที่ยงวันนี้จะทานอะไรกันดี
