แม้จะผ่านไป 3 Chapter แล้ว แต่เรื่องราวของโมโมะก็ยังไม่เปิดเผย... เพื่อไม่ให้เกมจบลงก่อน จึงจะขอเล่าเรื่องของจักรกลนามโมโมะ ณ บัดนี้
ตอนนี้ก็ผ่านไปแล้ว 3 วัน นับแต่ที่ดาราได้พบกับเซเลส วันนี้ดาราคิดว่าเขาน่าจะมาดูการเปลี่ยนแปลงบ้าง เลยจะมาหาเซลเสด้วยประการฉะนี้แล
ดาราเคาะประตูห้องของเซเลสเบาๆ แล้วประตูก็เปิดเองไปตามสเตป แล้วดาราก็เข้าไป แล้วพบว่าห้องมืดๆที่เต็มไปด้วยซูเปอร์คอมพิวเตอร์หายไปแล้ว ห้องในสายตาของดาราตอนนี้เป็นห้องสว่างๆที่ถูกจัดอย่างมีระเบียบเรียบร้อย ตอนนี้ยังมีเซเลสนั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงานคนเดียวก็จริง แต่ดูเหมือนว่าจะมีโต๊ะทำงานตัวอื่นๆตั้งอยู่ด้วย ซึ่งดาราเดาได้ไม่ยากว่าเป็นของเพื่อนๆของเขาที่จะมาเป็นผู้ช่วย หรืออาจจะเป็นผู้ช่วยก็ได้...
ห้องนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ
ในขณะที่ดารามองรอบๆนั้นเอง เขาก็พบว่ามีใครสักคนอยู่ข้างๆโต๊ะของเซเลส แล้วพอดาราเดินไปดูก็พบว่า...
"..." คล็อคนั่งคุกเข่าอยู่ ตามตัวของเธอมีสายที่เชื่อมไปยังคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่ง โดยที่มีเซเลสนั่งทำงานอยู่ ณ จุดๆนั้น
ห้องนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปมากๆจริงๆนั่นแหละ
ทันทีที่คล็อครู้สึกว่าดารามาที่นี่ เธอก็ส่งสายตาอาฆาตว่าฉันจะฆ่าแกใส่ดารารัวๆทันที ตอนนี้เขารู้สึกเหมือนกำลังเล่นเน็ตอยู่ดีๆแล้วจู่ก็มีคนรู้จักมาส่งข้อความที่มีแต่ข้อความซ้ำๆ
"อ้าว...ดารา มาแล้วเหรอ?" เซเลสที่รู้สึกตัวว่าดารามาถึงทีหลังผละมาจากงานที่ทำอยู่หน้าจอแล้วหันมาทางเด็กชาย โดยที่ไม่ได้สนใจเครื่องจักรสาวเลยสักนิด
"อ่า...ครับ... เดี๋ยวๆๆๆ คุณทำอะไรกับคุณคล็อคครับเนี่ย?" ดาราถามเซเลสพลางชี้ไปทางคล็อคที่กำลังคุกเข่าและสาปแช่งเด็กชายทางสายตาอยู่
"อ๋อ...ก็นำเธอมาใช้เป็นโฮสต์ให้เซอร์เวอร์แทนซูเปอร์คอมพิวเตอร์น่ะสิ เห็นว่าเป็นหุ่นยนต์ก็เลยจับตรวจสเป็คหน่อย แล้วปรากฏว่าคุณเธอเจ๋งมาก เทพกว่าซูเปอร์คอมพิวเตอร์ทุกเครื่องในห้องรวมกันสองเท่าซะอีกแน่ะ"
"..."
ถ้านักวิทยาศาสตร์ผู้สร้างคล็อคมาเห็นคงน้ำตาไหล หุ่นรบที่จะเอามาใช้ปราบผู้รุกรานจากต่างดาวกลายเป็นโฮสท์ให้เซอร์เวอร์เกมออนไลน์ซะแล้ว
"อ๋า....เดี๋ยวผมจะลองไปขอให้คุณโซรีช่วยสร้างซูเปอร์คอมพิวเตอร์ที่เหมาะกับเรื่องนี้มากกว่าคุณคล็อคก็แล้วกันน้า..." ดาราลองเสนอหนทางที่ดีกว่าใช้คล็อคเป็นโฮสท์เซอร์เวอร์เกมดู "ว่าแต่ว่า ตอนนี้เป็นยังไงบ้างเหรอครับ? ผมมาหาคุณก็เพราะเรื่องนี้แหละ"
"นั่นสินะ...ตอนนี้ก็มีโซรีมาช่วยเรื่องโปรแกรมมิ่งและเมนเทนระบบ คล็อคมาเป็นซูเปอร์คอมพิวเตอร์แทนให้ แล้วก็มีคนอื่นๆมาช่วยเรื่องจิปาถะบ้างอะไรบ้าง" เซเลสตอบไปตามเรื่องตามราว จากนั้นก็มีท่าทีเหมือนนึกอะไรบางอย่างออกขึ้นมาได้ "จริงด้วย ดารา ชั้นมีเรื่องจะขอให้เธอช่วยหน่อย"
"ช่วย...? ถ้าเรื่องนั้นไม่เกินกำลังของผมก็ได้อยู่หรอก...แต่เรื่องอะไรเหรอครับ?" ดาราถามอย่างงุนงง เขาเป็นแค่เด็กห่วยๆคนหนึ่งเท่านั้นเองนะ จะใช้ให้ทำอะไรกัน แต่ไม่ทันที่เซเลสจะตอบ โซรีก็โผล่มาจากประตูห้อง
"ฝากไปเก็บข้อมูลจากพวก Rexus ให้ทีดิ" โซรีแย่งเซเลสพูด
แถมยังพูดเหมือนใช้ให้อีกฝ่ายไปซื้อกับข้าวที่หน้าปากซอย
เล่นเอาดารางงเต๊ก
ดารายืนมองเด็กสาวที่ยืนอยู่กลางห้อง เธอดูหยุดนิ่งราวกับหุ่นยนต์.. ไม่สิ เธอคือหุ่นยนต์จริงๆต่างหาก
"นี่มัน...อะไรกันน่ะครับ?" ดาราถาม ในขณะที่โซรีและเซเลสยืนอยู่ที่ด้านหลังของเด็กสาวคนนั้น (ส่วนคล็อคก็ยังนั่งคุกเข่าสาปแช่งดาราในใจอยู่ที่ข้างโต๊ะทำงานของเซเลส)
"หุ่นยนต์ไงล่ะ ชั้นกับเซเลสรวมหัวกันสร้างขึ้นมาเองแหละ"
"อ่า ผมรู้แล้ว... แต่จะเอาหุ่นยนต์ตัวนี้มาทำไมน่ะครับ"
"ชั้นอยากให้เธอใช้หุ่นตัวนี้ไปออกสำรวจต่างแกแลคซี่เพื่อรวบรวมข้อมูลสำหรับอ้างในเกมชิ้นต่อไป" เซเลสตอบ "จะทำเองก็ได้อยู่หรอก แต่ชั้นมีงานอื่นต้องทำ และการใช้หุ่นนี่สำรวจเป็นอะไรที่กินเวลานานมาก ลำพังแค่เวลาพักที่มีน้อยนิดของชั้นใช้สำรวจไม่ได้หรอก"
"อะ นี่ จอยที่ใช้ควบคุมหุ่น แล้วก็คู่มือด้วย อ่านให้จบก่อนใช้งานหุ่นล่ะ" โซรีโยนหนังสือคู่มือกับจอยไร้สายให้เด็กชายหัวดาวถือ แต่เพราะจู่ๆก็โยนมาให้ ของจึงทำท่าจะตกและดาราต้องรับอย่างทุลักทุเล "ข้อมูลของหุ่นยนต์ตัวนี้จะเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์ตัวนี้ ทั้งสถานะ ภาพมุมมอง แล้วก็ข้อมูลที่เก็บมาได้ของเจ้าหุ่นนี่จะแสดงที่หน้าจอนี้" โซรีผายมือไปทางโต๊ะคอมพิวเตอร์ตัวหนึ่งที่มีสามมอนิเตอร์ แถมมอนิเตอร์แต่ละตัวยังมีตัวอักษรยุบยับต่างหาก "ส่วนเรื่องการเก็บข้อมูลไม่ต้องซีเรียส เพราะระบบของหุ่นจะบันทึกข้อมูลของสภาพแวดล้อมและสิ่งต่างๆเอาโดยอัตโนมัติ ไม่ต้องทำอะไรที่มันวิชาการหนักหนาเลยซักนิด"
"ว่าไง? คิดว่าทำได้มั้ย? ถึงจะบอกว่าใช้เวลานาน แต่ชั้นเซ็ทให้เวลาของทางหุ่นเดินเร็วกว่าที่นี่อยู่แล้ว... อธิบายยังไงดีนะ เอาเป็นว่าหนึ่งปีของที่นู่นเท่าหนึ่งชั่วโมงของที่นี่ละกัน"
"อ๋า...ใช้ระบบแนวๆเกม Battle City สินะครับ จะว่าไปแล้วทำแบบนี้ก็เหมือนพวกทดสอบเกมอยู่น้า..."
"เพราะมันเหมือนการทดสอบเกม เซเลสก็เลยจะให้นายที่เคยเล่น Battle City มาลุยน่ะสิ" โซรีพูดแทรก อันที่จริงดาราไม่ได้เล่น Battle City แต่ดูท่าว่าเซเลสจะยังไม่รู้เรื่องนั้น "แล้วตกลงจะช่วยหรือไม่ช่วยล่ะ"
"อืม...ช่วยครับ ยังไงผมก็ว่างมากอยู่แล้ว" ดาราเน้นคำว่าว่างมากเป็นพิเศษ เขาไปนั่งที่โต๊ะสามจอ วางจอยลงบนโต๊ะก่อนเพราะมันเกะกะ แล้วเริ่มอ่านหนังสือคู่มือที่ได้มา เด็กชายใช้เวลาอ่านหนังสือไม่นานนักเพราะหนังสือคู่มืออธิบายวิธีใช้ได้ง่ายมาก ทั้งๆที่หากดูดีๆแล้วระบบการใช้งานแต่ละอย่างของหุ่นยนต์ตัวนี้ซับซ้อนมาก เมื่ออ่านหนังสือคู่มือจบลงภายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีแล้ว ก็ถึงเวลาเริ่มการสำรวจสักที เด็กชายวางคู่มือลงแล้วถือจอย เขาเตรียมกดปุ่มที่ใช้วาร์ป...
"เออ ใช่" โซรีพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ดาราจะทำอะไรต่อ
"ยังไม่ได้คิดชื่อให้หุ่นเลย"
"..."
"..."
"อ๊ะ...จริงด้วย ลิมไปซะสนิทเลย"
ทำไมลืมเรื่องง่ายๆแบบนี้ได้เนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นๆอาจจะโวยแบบนั้น แต่ดาราไม่ใช่ เขาหันสมาธิจากการใช้หุ่นสำรวจมาคิดชื่อให้หุ่นตัวนั้นเอง เด็กชายหันไปดูหุ่นยนต์ในรูปของหญิงสาวอีกครั้ง
ดาราใช้เวลาคิดอยู่ไม่นานนัก ก็ได้คำตอบ
"...โมโมะ...ล่ะครับ?"
"โมโมะ?" สองสาวทวนคำพร้อมกัน
"เพราะหุ่นตัวนี้มีผมชมพูน่ะครับ... โมโมะคือสีชมพูนี่นา..."
"ชื่อเรียบง่ายดีนะ..." เซเลสให้ความเห็น
"ชื่อที่หมอนีคิดน่ะ ถ้าไม่บ้าบอคอแตกก็เอาง่ายเข้าว่านั่นแหละ แต่ก็นับว่าเป็นชื่อที่มีเสน่ห์ล่ะนะ" โซรียักไหล่ "เอ้า เริ่มออกเดินทางได้แล้ว ชักช้าเสียเวลา"
ก็พวกเธอเป็นคนทำให้ช้าเองไม่ใช่หรือไงกัน คนอื่นๆอาจจะคิดแบบนี้ แต่ไม่ใช่กับดารา เขาเริ่มกดปุ่มที่ใช้วาร์ปบนจอย แล้วจึงกล่าวกับหุ่นในรูปของเด็กสาวว่า
"ต่อจากนี้..ก็ขอฝากตัวด้วยนะครับ...คุณโมโมะ"
สิ้นประโยคของดารา หุ่นยนต์ในรูปของเด็กสาวก็หายไปแล้ว
พร้อมกันนั้นเอง หน้าจอของมอนิเตอร์ทั้งสามบนโต๊ะก็เริ่มเปลี่ยนแปลง
