Mysterious Tower
Floor: 36
ในที่สุดวันที่ดาราได้ออกมาจากโรงพยาบาลก็มาถึง เด็กชายก้าวเท้าจะออกไปจากห้องพยาบาลอย่างเอื่อยเฉื่อย เเมื่อถึงประตูแล้ว เขาก็ยื่นมือจะไปบิดลูกบิด
แต่ไม่ทันไร จู่ๆประตูก็เปิดขึ้น ทำให้ดาราเสียหลักล้มโครม
ที่ด้านหน้าของดารามีผู้หญิงผมขาวท่าทางอ้อนแอ้นยืนเปิดประตูออกมาจากด้านนอกห้อง
ตามหลักการ์ตูนเลิฟคอมเมดี้ที่ "ดี" แล้ว ดาราต้องล้มไปทับสาวเจ้าและทำท่าจับกดอีกฝายอย่างไม่ได้ตั้งใจ
แต่เผอิญว่านี่ไม่ใช่การ์ตูนเลิฟคอมเมดี้ที่ "ดี"
ดาราจึงล้มลงไปนอนกองกับพื้น แล้วหญิงสาวคนนั้นก็ก้าวเท้ามาเหยียบหัวดาราอย่างไม่ได้ตั้งใจได้อย่างพอดิบพอดี
"...อ๊ะ ขอโทษนะจ๊ะ" คูณผู้หญิงยกเท้าออก แล้วกล่าวขอโทษเด็กชายด้วยเสียงนุ่มๆ
"อะอา....ผมก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอกน้า....?" เด็กชายดาราค่อยๆลุกขึ้นอย่างมึนๆ เพราะเพิ่งจะล้มลงไปเมื่อครู่
"ว่าแต่ว่า....คีย์เบลดมาสเตอร์ดารา...อยู่ที่นี่หรือเปล่าจ๊ะ...?" แล้วไม่ทันใด อีกฝ่ายก็ถามเด็กชายขึ้นด้วยเสียงนุ่มๆ
"เอ๋...?" ดาราชะงักไปทันที เพราะ "คีย์เบลดมาสเตอร์ดารา" ที่ผู้หญิงสีขาวเอ่ยถึงไม่ใช่คนอื่นใดนอกจากตัวดาราเอง แต่ว่าเขาไม่รู้จักคนๆนี้เลย "มีธุระอะไรกับเขาเหรอครับ....?"
"ก็.....คล็อคบอกว่าเขารักษาตัวอยู่ที่นี่ แล้วก็บอกให้ไปหาเพื่อที่จะทำความรู้จักกับเขานาจ๊ะ" พอตอบไปเพียงเท่านี้แล้วเด็กหนุ่มก็ถึงบางอ้อ คนๆนี้คือ "บลังก์" เครื่องจักรจากโลกที่ล่มสลายไปแล้วนี่เอง
"อ้อ..." ดาราค้างไปชั่วขณะ "ก็ ผมนี่แหละครับ คีย์เบลดมาสเตอร์ดาราที่ว่าน่ะ" เขาเกาแก้มเบาๆพลางพูดดว้ยน้ำเสียงที่เฉื่อยๆไปตามปกติ
"เอ๋...!? อย่างนั้นหรอกเหรอ...!?" บลังก์แสดงอาการตกใจขึ้นมาเล็กน้อยด้วยการเอามือป้องปาก "เธอคือดาราจริงๆอย่างนั้นเหรอ?
นึกว่าจะดูสูงศักดิ์กว่านี้ซะอีก ท่าทีก็ออกจะ
เซ่อๆซ่าๆและ
เหมือนลูกไล่คนอื่นแท้ๆ
ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นคีย์เบลดมาสเตอร์..." วาจาเสียดแทงพุ่งเข้ามาเสียบใจดาราเป็นคอมโบ ตามจริงแล้วดาราค่อนข้างจะเฉยชากับคำด่าแล้วก็ไม่ได้สนใจว่าตัวเองจะมีฐานะสูงส่งอะไรแบบนั้น แต่พอเจอคำพูดตรงๆแล้วมันรู้สึกจุกมาก...
"อา....เอาเถอะครับ ตอนนี้ผมเพิ่งจะออกจากโรงพยาบาลด้วย ถ้ายังไงก็เดินรอบเมืองไปด้วยกันไหมครับ...?" เด็กชายนึกไม่ถือสา ไม่สิ พยายามจะไม่คิดอะไรแล้วเอ่ยชวนหญิงสาวตรงหน้า
"เอ๋...!? จะชวนเดทอย่างนั้นเหรอ...!? สมกับฉายาด้านมืดดาราฮาเร็มเลยจริงๆนะ...!" คำพูดที่ฟังก็รู้ว่าเอามาจากเพื่อนๆของเขาเสียดแทงเข้ามาอีกครั้ง "แต่ยังไงๆก็จีบฉันไม่ติดหรอกนะ เพราะฉันมีคนรักแล้--!" แต่ไม่ทันพูดจบ บลังก์ก็ชะงักไป หยดน้ำตาไหลออกมาจากดวงตา
"...น้ำตาไหลแล้วนะครับ" เด็กชายกล่าวถึงสภาพใบหน้าของเจ้าหล่อน
"...อื้ม..." บลังก์เอามือเช็ดหน้าเช็ดตา "...เพราะ...นับแต่ที่โลกเคอัสสลายไป ดอตโต้....คนรักก็........"
"พอเถอะครับ" เด็กชายกล่าวขัดก่อนที่บลังก์จะพูดอะไรต่อไป "ฟังแค่นี้ผมก็พอเข้าใจคร่าวๆแล้วล่ะว่าเกิดอะไรขึ้น"
"เพราะอย่างนั้น แทนที่จะอยู่กับเรื่องเศร้าๆในอดีต ก็มาเที่ยวกันเถอะครับ จะได้ทำความรู้จักกันด้วย เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง" ว่าแล้วเด็กชายก็ยื่นมือขวาให้ผู้สูญเสียคนรัก
"..." บลังก์มองเจ้าของมือด้วยสายตาเรียบๆ
"นี่คือกลยุทธ์หลอกจีบสาวแบบเนียนๆงั้นสินะ?"
"..." ดาราชักอยากวิ่งไปเคลียร์กับคล็อคแล้ว
"ผมไม่ได้เป็นคนขี้หลีแบบที่ได้ยินมาหรอกน-"
โป๊ก
ดาราโดนลูกกลมๆฟาดที่หัวก่อนพูดจบ แล้วลูกกลมๆนั้นก็กลิ้งหลุนๆลงมา ปรากฏว่ามันคือ
"อะโฮะดาราจะคุยตรงนี้อีกนานมั้ย อะโฮะดาราจะคุยตรงนี้อีกนานมั้ย" เครื่องจักรทรงกลมผู้มีหมาในปาก
"ตามนั้นแหละ รีบๆไสตูดออกนอกโรง'บาลได้แล้ว" เมื่อดาราหันมาตามทางที่เครื่องจักรทรงกลมเข้ามาก็พบคนเฝ้าไข้เบอร์ 1 บ่นเพราะดาราไม่ออกนอกห้องไปสักที
"หวา...อย่าจู่ๆก็หยิบฮาร์ทมาปาเล่นสิคะ" คนเฝ้าไข้เบอร์ 2 กล่าวกับคนเฝ้าไข้เบอร์ 1
"อ๊ะ...?" แล้วบลังก์ก็พบเด็กสาวที่เคยรักษาคนรักของตน
"อ๊ะ...?" แล้วโกลด์ก็พบกับอดีตควีนของยานอวกาศผู้นำพามนุษยชาติ
"อ๊ะ...?" แล้วโซรีก็ทำตีเนียนเลียนแบบสองคนแรก
"อ๊ะ...?" แล้วดาราก็คิดอะไรดีๆออกแล้ว
"ไอ้สองคนหลังไม่เกี่ยวนะเฮ้ย ไอ้สองคนหลังไม่เกี่ยวนะเฮ้ย!?"
"ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เรามาเที่ยวกันทุกคนเลยไหมครั-" ดาราเสนอความเห็นขึ้นมา แต่ไม่ทันจะพูดจบ
จู่ๆก็มีประตูหนาหนักบานหนึ่งปรากฏขึ้นมากลางห้องคนไข้
ประตูบานนั้นเปิดขึ้น พร้อมกับร่างของหญิงสาวผมสีแดงในชุดทหาร นางอยู่บนหลังม้าและพยุงหอกด้วยแขนขวา ตามเนื้อตัวมีร่องรอยการต่อสู้และกลิ่นไหม้บางอย่างโชยมา
หากมองให้ดีแล้ว นางแทบจะฟุบอยู่บนหลังม้าศึกที่อาการไม่ต่างกันมากนัก นักรบผมแดงหอบตัวโยน นัยน์ตาสีฟ้านั้นแฝงความเหนื่อยล้าไว้อย่างไม่ต้องสงสัย เธอเริ่มพูดช้า ๆ แต่ชัดถ้อยชัดคำ
"ข้าต้องการความช่วยเหลือ..."
"Globeria ต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วนที่สุด"
ทว่า คำตอบรับของอีกฝ่ายกลับกลายเป็นความเงียบกริบไปชั่วขณะ...แล้วก็ออกปากด่า
"KY ว่ะ! KY ว่ะ!"
"KY ชิบหายเลยแหละ แถมยังมีกลิ่นไหม้จากตัวอักษรด้วย นี่ก๊อปอินโทรเกมจีมาแทบจะทั้งดุ้นเลยนี่หว่า"
"ถึงจะแหม่งๆไปหน่อยที่คุณโซรีพูดแบบนี้ แต่ประตูบานนี้มันก็โผล่มาแบบไม่ดูกาลเทศะจริงๆแหละค่ะ..."
"จริงๆด้วยซี...ไม่ดูกาลเทศะเลย ทั้งๆที่ตอนนี้คือช่วงเวลาที่น่าจะจบลงที่ทุกๆคนไปเที่ยวกันแท้ๆ"
"เดี๋ยวๆๆ เมื่อกี้คุณไปสปอยล์ฉากจบถ้าไม่มีคุณคนนี้เฉยเลยนี่ครับเฮ้ย"
"..." มิไรได้แต่เงิบ มาขอความช่วยเหลือแต่โดนด่าว่าKYซะงั้น แถมเจอตลกคาเฟ่คณะมิสเทอรี่ทาวเวอร์อีก ทั้งๆที่ตอนนี้ควรจะเข้าบรรยากาศซีเรียสแท้ๆ
"อย่าเงิบไปเลยจ้า...หอคอยนี้เป็นสถานที่แบบนี้แหละ"
เสียงพูดของคนๆหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างนอก เป็นเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งที่ดารารู้สึกคุ้นเคยมาก
"เอ๋.....เสียงนี้มัน...?" เด็กชายหันไปมองข้างนอก แล้วเขาก็พบกับ
"ไงคะดารา หายดีแล้วนี่นา แต่น่าเสียดายที่ต่อไปจะเจอศึกหนักนะคะ อย่างแย่ที่สุดก็กลับมานอนน่วมที่นี่ต่อนั่นล่ะนะ" ซายูริยืนอยู่หน้าห้องคนไข้ เจ้าหล่อนถือการ์ดใบหนึ่งในมือ และข้างๆก็มีนักรบชุดแดงยืนอย่างเย่อหยิ่ง
"นี่น่ะเหรอ? คีย์เบลดมาสเตอร์ดารา? ท่าทางสวะชะมัด" อัศวินหญิงเอ่ยปากขึ้นมาทันทีที่พบเห็นเด็กชาย
"ไม่ปฏิเสธหรอกนะคะว่าดูสวะ แต่เด็กคนนี้เก่งกว่าที่คิดไว้เยอะเลยนะ" ว่าแล้ว ซายูริก็ขว้างการ์ดในมือที่ถือเอาไว้ไปหาดารา
"อะหวา..." ฉึ่บ ดารารับการ์ดกลางอากาศมาดูแล้วพบว่าเป็นการ์ดอัศวินระดับสูงที่เคยให้เอาไว้ "เดี๋ยวสิครับคุณซายูริ...แล้วทำไมถึงจู่ๆก็เอาการ์ดใบนี้มาให้ผมล่ะ?"
"ฟังเรื่องราวของอัศวินที่มาหาเธอก่อนน่าจะดีกว่านะคะ...?" ซายูริกล่าว แล้วสายตาของทุกๆคนในห้องก็หันมาที่อัศวินนามมิไร
"น่าเสียดายยิ่งนักที่ข้าไม่มีเวลาอธิบายเพิ่มเติมอีกต่อไปแล้ว" มิไรกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด "แต่ทาง Globeria ต้องการความช่วยเหลือจากพวกท่านอย่างเร่งด่วนที่สุด ใจจริงของข้าอยากให้ทุกๆท่านเข้ามาช่วยเหลือ แต่ไม่อาจทำเช่นนั้นได้เพราะประตูมิติในตอนนี้รวนไปหมดแล้ว อย่างมากสุดก็ผ่านประตูนี้ได้เพียงสองสามคนเท่านั้นเอง และความสามารถของผู้ที่ผ่านประตูก็ถูกจำกัดซะอีก..."
"งั้นก็ให้ใครสักคนช่วยเปิดประตูมิติให้อีกล่ะคะ? ผู้ข้ามมิติได้ก็มีนี่นา?" โกลด์เอ่ยถาม เพราะว่าเธอเคยเดินทางข้ามโลกเพราะจอมเวทคนหนึ่งมาแล้ว แต่มิไรส่ายหน้า
"มิติ Globeria ในตอนนี้ไม่อาจมีผู้แทรกแซงได้อีก...เหตุผลข้าบอกไม่ได้"
"สรุปก็คือเกรียนป่วนว่างั้น เอ้าดารา ไปลุยดิ๊"
"แล้วไหงมาบอกให้ผมลุยล่ะ? คนที่เก่งกว่าผมก็อยู่เต็มห้องนี้เลยไม่ใช่เหรอ?"
"ที่ซายูริส่งการ์ดมาให้เธอ ก็น่าจะมีความนัยแฝงว่าจะให้เธอออกไปลุยกับการ์ดอยู่แล้วนะ...?"
"ใช่แล้ว ชั้นไปเจรจากับอัศวินในอาณาจักรกระต่ายเพื่อให้มาช่วยเธอสู้เชียวนะ ตอนแรกนึกว่าเธอจะรู้เรื่องก่อนซะอีก ที่ไหนได้ ดันขลุกอยู่แต่ในห้องคนไข้จนไม่รู้เรื่องอะไรซะงั้น...แต่ถ้าเธอรู้ข่าวนี้เธอก็จะไปที่นั่นอย่างไม่ลังเลจริงมั้ย?"
"อะโฮะซายูริเชื่อใจแก อะโฮะซายูริเชื่อใจแก"
"ปากหมาจริงแก นี่บทซีเรียสนะ ดูกาลเทศะหน่อยเด๊ะ"
"พูดกับตัวเองก่อนเถอะค่ะ!"
"..."
"นั่นสินะครับ...ถ้าผมรู้ข่าวนี้แล้ว ก็จะไปที่นั่นอย่างไม่ลังเลย"
เด็กชายดาราตัดสินใจก้าวตรงไปยืนที่หน้าประตู โดยที่มีบลังก์มองตามติด
"..."
"...ถึงจะดูสวะ แต่ก็ไม่เลวเลยนี่นา" กาเวนที่มองรอบข้างเมื่อก่อนหน้ายิ้มนิดๆ แล้วก้าวมาที่ข้างๆเด็กชายดารา
"ข้าชื่อกาเวน เป็นอัศวินของอาณาจักรกระต่าย จะมาช่วยเหลือเจ้าตามคำเจรจาของซายูริ แต่ไม่ก้มหัวให้เจ้าหรอกนะ"
"ดาราครับ ยินดีที่ได้รู้จัก แต่คุณน่าจะรู้แล้วล่ะมั้ง?"
"พวกท่าน...ข้าขอขอบคุณในน้ำใจของพวกท่านอย่างสุดซึ้ง" มิไรโค้งขอบคุณทั้งสอง "และหวังว่าพวกท่านทั้งสองจะสามารถช่วยเหลือ Globeria ได้อย่างปลอดภัย"
"ถ้าอย่างน้น ไปเลยนะครับ"
"ไม่ต้องห่วง <OZ> ของข้าจะปกป้องเจ้าเด็กนี่เอง"
แล้วคีย์เบลดมาสเตอร์ดาราและอัศวินกาเวนก็ก้าวเข้าไปในประตูบานหนัก แล้วตามด้วยอัศวินมิไร
การช่วยเหลืออาณาจักร Globeria เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ประตูหนาหนักบานหนึ่งกำลังปิดลงช้าๆ
จุดหมายปลายทางของประตูบานนั้นคือ Globeria
โกลด์มองประตูบานนั้นค่อยๆปิดอย่างช้าๆ แล้วจึงคิดอยากจะช่วยเหลือให้ได้มากขึ้นสักนิดก็ยังดี
จึงเดินไปหยิบคู่หูของเธอ ฮาร์ท แล้วขว้างเข้าไปประตูหนาหนักบานนั้น
ก่อนที่มันจะปิดสนิท...
