ต่ายยกตุ๊กคาที่นั่งทับออกและ นังนิ่งๆทำตัวเป้นตุ๊กตา
ต่ายนั่งเนียน....
"
..."
"
มะ...ไม่มีใครตอบกลับมาเหรอฮะ"
"
ไม่ใช่ว่าเป็นผีหรอกนะ คิคิ"
"
แง้ ไม่เอานะ ผมกลัว" ร้องไห้เสียแล้ว
"
อย่าร้องไห้สิ โอย...ถ้าร้องไห้ผีจะมาจริงๆนะ ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่มีข่าวลือเรื่องผีแต่ก็เคยมีคนตายนะ เป็นเรื่องเล่าที่อีส์ไม่ได้เล่าให้ฟังหรอก แต่ฉันสัมผัสได้ว่ามันต้องมีแน่ๆ ฉอดๆ"
"
มุกหลอกเด็กแบบนั้นยังจะใช้อีกเรอะ"
เสียงร้องไห้เงียบไปแล้ว จากนั้นทั้งสามก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม เรื่องที่คุยกันก็ไม่มีสาระอะไรเลย
ร้องไห้ ซิก ๆ ยัยคนไม่รักษาสัญญา ไหนบอกจะมาให้คำตอบเค้า
ร้องไห้ พึมพำ
มิโคโตะร้องไห้ และในทันใดนั้นเองเขารู้สึกเหมือนมีอะไรพุ่งตรงมาทางเขา แสงสว่างเพียงเล็กน้อยจากประตูทางออกทำให้เขาเห็นเป็นเงาไหววูบจำนวนมาก
ทอยเต๋าหน้า10 (ทอยได้ 1-2 จะหลบพ้น)
Chao ตะโกนเรียกลูลู่ ถามว่าเสียงแดงๆนั่นใครน่ะ ดุไหม ทำยังไงถึงจะไม่โดนทำร้าย
หากลูลุ่แนะนำอะไรมาก็ทำตามนั้น หากไม่มีเสียงตอบ ก็แข็งใจคลำทางเข้าไปใหม่
Chao ตะโกนในความมืด แต่ไม่มีเสียงใครตอบกลับมาเขาจึงคลำทางต่อและพบกับสี่แยกและในขณะนั้นเองก็มีเสียงฝีเท้าคู่หนึ่งที่ย่ำตรงมาทางเขา
จะทำอะไรดี
- ไปทางซ้าย มีแสงสีส้มจากประตู
- ไปทางขวา มีแสงสีส้มจากประตู
- ตรงไปข้างหน้า
- ย้อนกลับ
- ยืนเฉยๆ
- อื่นๆ
". . . . . . เปิดแอร์แล้วสินะ?"
- ไปต่อข้างหน้าทางมืดๆ
เขาตัดสินใจเดินต่อไปทางมืดๆ แต่ลมเย็นๆ นั่นยังคงวนเวียนรอบตัวเขา ภูโตรู้สึกไม่ดีเลย ทำไมเขาถึงได้รู้สึกว่าโดนลวนลามกันนะ เหมือนสายลมนั่นจะจับก้นเขาด้วย
"
ฮิ ฮิ" เสียงหัวเราะคิกคักยังดังอยู่ข้างหู
เขาพบกับสี่แยกอีกครั้งหนึ่ง แต่ครั้งนี้มืดหมดทุกทางเลย จะไปทางไหนดี
กระดืบๆ อย่างองอาจตรงไปเรื่อยๆ อย่างระมัดระวัง
เขากระดืบๆไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอเห็นแสงรำไรๆ สีทองจากทางด้านล่าง นั่นทำให้เขารู้ว่าเบื้องหน้าต้องเป็นบันไดลงแน่ๆ เขาจึงค่อยๆก้าวลงไปอย่างระมัดระวัง จนเขามาโผล่ที่ห้องขนาดกว้างห้องหนึ่ง ตรงกลางหัองมีแสงสว่างสีทองเรืองรอง แสงสว่างนั่นนั่งอยู่บนโซฟา หน้านิ่วคิ้วขมวด
กับคนนี้
และนี่
Luca เห็นแสงสว่างแล้ว เขาโล่งใจเปลาะหนึ่ง
ผ่าน Event 2 รอขึ้นอีเวนท์ถัดไป
