Flores กลั้นใจวิ่งลงบันไดไปพร้อมๆ กับที่บ้านเอียงไปอีกด้าน เธอวิ่งลงไปพร้อมกับบันไดที่พังและถล่มจนเธอแทบจะร่วงลงไป เคราะห์ดีที่มือยังคว้าราวบันไดเอาไว้จนห้อยต่องแต่งและตกตุ้บลงไปบริเวณหน้าประตูบ้านซึ่งเป็นประตูทางออกจากบ้าน
ขื่อตกลงมากระแทกพื้นต่อหน้าต่อตาห่างจาก Flores แค่ครึ่งก้าว ด้านหนึ่งยังมีเสียงท่อน้ำแตกซึ่งน่าจะเคยเป็นห้องน้ำที่เธอปีนขึ้นมา เหนือหัว และรอบๆ ได้ยินเสียงเป๊าะ แกร๊ก ค่อนข้างดัง คล้ายบางอย่างถูกกระชากจนขาด และเสียงปริแตก แต่มันมืดเลยมองอะไรไม่ค่อยเห็น
Flores นึกขึ้นได้ ห้องโถงใกล้ๆ นี้มีปืนลูกซองห้อยไว้ที่ฝาบ้านนี่นา พลันลมก็กรรโชกจนประตูเปิดผลั่วะ ข้างนอกลมแรงมาก เห็นใครบางคนวิ่งผ่านไป
"น้ำมาแล้ว หนีเร็ว น้ำมาแล้ว"
Chao กดมือถือ ทว่าเขาไม่สามารถต่อสายอะไรได้เลย ไม่มีคลื่น ไม่มีสัญญาณใดๆ แม้แต่วิทยุยังเปิดไม่ได้ด้วยซ้ำ เจ้าโทรสัพท์นี่มีค่าแค่ให้เราเอามาใช้เป็นไฟฉายเท่านั้นเองเรอะ คิดแล้วก็น่าโมโห ตรึ่งตรึ๊ง....
แบตหมดเขาหยิบท่อเหล็กขึ้นมา มันเป็นท่อแป๊บที่หลุดและกลิ้งมาแถวๆ นี้
ได้รับท่อเหล็กยาวเกือบเมตรตามถนนมีรถจอดระเกะระกะ และศพคนที่ตายแบบไม่มีบาดแผลอยู่ตามถนนหนทาง แต่เขาไม่ได้ใส่ใจมากนักเพราะต้องแข่งกับเวลา (ถ้าสั่งมากเกินไปจะถูกตัดคำสั่งบางอย่างที่มีรายละเอียดน้อยที่สุดออกไป)
Chao ตัดสินใจตามหาสุนัขแสนรักของเขาแทนที่จะรีบหนี โดยมุ่งหน้าไปทาง Millwalls Street ซึ่งเป็นถนนลงใต้ และเป็นทางเชื่อมไปยังเมือง Millwalls
Mrl +1เขาเดินหลบไปตามแนวตึกเพื่อระวังของที่จะปลิวมากับลม และเขาคิดถูก เพราะบิลบอร์ดขนาดใหญ่กลิวมาชนเสาไฟฟ้าหักล้มลงมากลางถนนพอดี พื้นถนนที่ยกตัวเอียงขึ้นเล็กน้อยทำให้ chao เห็นรถบรรทุกไหลไปตามถนนด้วย
เดินไปไกลเกือบร้อยเมตรเขากลับยังไม่พบต้นเสียง แต่เบื้องหน้าเป็นย่านการค้า แทบทุกอาคารพังถล่มลงมา มองเห็นร้าน mac donat ที่เป็นอาคารสองชั้น ซึ่งกำลังเอียงทำท่าจะพังลงมาเช่นกัน
Pooto รู้สึกแปลกใจไม่น้อยว่ากระเป๋าเงินกับโทรศัพท์หายไปตอนไหน บ้าจริงๆ เลย หรือมีคนล้วงไปตอนกำลังขึ้นรถกันนะ
สิ่งต่างๆ แม้จะหาได้อย่างอิสระ แต่บางอย่างที่เป็น Limited Item มีจำนวนจำกัด คนที่หาได้ก่อนจะได้มันไปเขารู้สึกว่าตัวเองไปกองรวมกับอะไรต่อมิอะไร พอพยายามลุกก้ไปเหยียบเอาอะไรสักอย่างจนล้มลงไปทับสิ่งที่คล้ายๆ ร่างกายคน แต่มันเริ่มเย็นเฉียบ
ขณะเดียวกันเขากลับได้ยินเสียงแว่วๆ ดังมาจากตู้ถัดไป ก่อนจะมีอีกเสียงที่ดังโวยวายคล้ายคนสติแตก และเห็นแสงไฟเล็กๆ จากนอกตัวรถด้วย
โธมัสเดินไปตามทางเดินที่แห้งกรัง เขาพบว่ามันมีโพรงให้ออกไปเป็นช่องขนาดคนลอด ข้างนอกมีละอองฝนและเสียงลมแรง ฟ้าแลบตลอดเวลา
อีกด้าน เอลเดนที่ออกมาจากรถไฟได้แล้วก็พบผู้รอดชีวิตอีกคนหนึ่งเกาะหน้าต่างรถไฟ
"มีใครอยู่บ้าง ช่วยผมด้วยฮะ ผมกลัว" แม้จะไม่ค่อยมีแสงสว่างนัก แต่เขามั่นใจว่านั่นเป็นคน ไม่ใช่ซอมบี้แบบในหนังแน่ๆ
แต่แล้วจู่ๆ คนๆ นั้นก็มุดลงไป และเงียบเสียงไปซะอย่างนั้น...
บันนี่ใจจดใจจ่อกับการควานหาตุ๊กตา แต่เพราะมันมืด การจะหาเจอได้นั้นไม่ง่ายเลย ซ้ำร้ายนาฬิกาข้อมือก็แตกอีก โธ่ พระเจ้า ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยนะ
มีโอกาสหาเจอ 50% ทั้งบันนี่ และกระเป๋านักเรียน
mikoto ไม่พบลมลอดเข้ามา บางทีบ้านของเขามันอาจจะยังไม่พังลงมาทั้งหลัง แต่ก็แค่ตอนนี้
เขาพบว่าตัวเองอยู่ในความมืดที่ไร้ทางออก
gold ร้องตะโกนเสียงดังเพื่อหวังว่าใครจะช่วยเหลือขณะที่ส่องไฟหาทางออก แต่ทุกอย่างเงียบสนิท
ฮินะจังลองเดินสำรวจดูในห้องอย่างระมัดระวังอีกครั้งก็พบว่าน้ำมันท่วมประมาณตาตุ่ม แต่ไม่ได้เพิ่มปริมาณขึ้นมา เท้าเปล่าที่เหยียบไปบนพื้นที่มีเศษหินทำเอาเธอเจ็บจนไม่อยากเดินสำรวจต่อ
ในพื้นที่แคบๆ มืดๆ นี้เธอพบว่าบริเวณที่เป็นประตูมันถูกเพดานถล่มลงมาทับ แต่น่าจะยังพอใช้แรงรื้อเศษฝ้าและอิฐมวลเบาที่แตกเป็นชิ้นๆ ออกได้ แต่คงเหนื่อยล่ะ
ห้องของเธอน่าจะเคยอยู่บนชั้นสอง แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เพราะมันถล่มลงมา เธอคิดว่าปีนไต่ขึ้นไปดูจะง่ายกว่ารื้ออิฐหินแน่ๆ ทีเดียว ว่าแล้วฮินะจังก็จับเหล็กเส้นที่ขาดและยื่นออกมาจากผนังเพื่อดึงตัวขึ้นไป
ไม่มีทางไปไหนได้อีกเพราะพื้นพังหมด ทุกอย่างคงตกลงไปกองกันที่ชั้น 1 ใกล้ๆ กันนี้พบบันไดทางลงจากชั้นสอง พร้อมกับที่บ้านเริ่มไหวๆ คล้ายจะพังถล่ม
