[ตำนานบู๊ลิ้ม] ตำนานของเสี่ยวจู <NORMAL END>

• lostlance: งี้นี่เองงง
  July 21, 2023, 07:09:04 PM
• Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
  August 28, 2023, 10:56:33 PM
• lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
  August 31, 2023, 10:47:07 AM
• Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
  September 29, 2023, 06:48:36 PM
• Bloody Rabbits: รออยุ่ว
  September 29, 2023, 10:01:26 PM
• lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
  October 05, 2023, 02:12:26 PM
• Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
  December 02, 2023, 01:55:59 AM
• Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
  January 01, 2024, 11:30:01 AM
• Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
  January 01, 2024, 11:30:18 AM
• Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
  January 01, 2024, 11:35:44 AM
• lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
  January 01, 2024, 08:58:21 PM
• Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
  June 09, 2024, 12:51:10 PM
• duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
  July 29, 2024, 10:00:23 PM
• Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
  August 01, 2024, 08:35:21 PM
• duek duen: Damn
  August 04, 2024, 04:42:50 PM

[Game Master]

	เสี่ยวจู เพศหญิง อายุ 23 ปี HP 3/3 SP 3/3 พลังกาย +1 การรับรู้ +0 ความเร็ว +1 ปัญญา +0 เสน่ห์ +0 EXP 6/46
ความมุ่งมั่น 2	เป้าหมาย : ตามหาความจริงเกี่ยวกับบิดามารดาของตน

Inventory มือเปล่า AT=0 เสื้อผ้าไหมทอมือ ราคา 1000เหรียญ DF=0

Profile กำพร้าบิดามารดา ปัจจุบันอาศัยอยู่กับสำนักกระบี่ (+10EXP) ไม่มีเงินและที่ซุกหัวนอน Skill พลังกาย +1 (10EXP) ความเร็ว +1 (10EXP) วิชากระบี่ขั้นต้น (10EXP) : ได้รับ+1โบนัสเมื่อต่อสู้ด้วยกระบี่ เพลงกระบี่พิรุณโปรย (20EXP ต้องการ พละกำลัง+1 ความเร็ว+1) : จ่าย 1SP โจมตีด้วยกระบี่สองครั้งในเทิร์นนี้

ประวัติ

Spoiler for Hiden:

บิดามารดาเป็นโจรออกปล้นหากินและถูกฆ่าตายไป ตัวนางในตอนนั้นยังเยาว์วัยไม่ถูกพาออกไปเสี่ยงอันตรายจึงยังไม่รู้ว่าบิดามารดาตนเสียชีวิตแล้ว
จึงได้ออกตามหา ระหว่างทางถูกโจรป่าลักพาแต่มีศิษย์สำนักกระบี่ธรรมะแห่งหนึ่งได้ช่วยเหลือไว้และรับมาดูแล เสี่ยวจูจึงได้ฝึกปรือวิชาหวังออกตามหาบิดามารดาพบสักวันหนึ่ง ฉายาที่ได้มานั้นเป็นเพราะฝีมือกระบี่ของนางเมื่อยามใช้รวดเร็วงดงามหากเศร้าสร้อยดั่งสายฝนโปรยปราย

[PaoJu]

ตัดใจได้แล้วย่ะ แต่หนีไม่ได้ 

เสี่ยวจูก้มหลบจุมพิต "อ้ะเชือกรองเท้าหลุด อ้ะ กางเกงท่านเปื้อน" ปัดกางเกงให้

"ท่านแบกอะไรลงมารึ ของขวัญแต่งงานที่ท่านเจ้าอาวาสมอบให้หรือ มันคืออะไรข้าอยากเห็น" เสี่ยวจูทำสีหน้ายิ้มแย้ม

[Game Master]

เสี่ยวจูปัดกางเกงให้ราชบุตร รู้สึกว่าต้นขาของเขาช่างแข็งแรงบึกบึนสมชายยิ่งนัก


เยรูฮาจาเห็นเสี่ยวจูใส่ใจในตัวเขาก็ยินดียิ่ง กล่าวตอบว่า "เสียวลิ้มยี่ มิยอมให้ซาลาเปาน้อยขึ้นเขา ข้าพเจ้าจึงเชิญท่านเจ้าอาวาสลงมาแทน"
"คืนนี้ให้ท่านประกอบพิธีวิวาห์ให้พวกเราดีหรือไม่"

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

เสี่ยวจูอึกอัก นี่ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายเจ้าคงคิดว่านั่นคือวิธีแสดงความรักหรือเปล่านะ
"ไม่ต้องกลับไปที่บ้านเมืองของท่านก่อนหรอกรึ แล้วข้าเป็นใคร ลูกเต้าผู้ใด ท่านไม่สงสัยเลยหรือไยแต่งงานกับหญิงสาวเช่นข้า ก่อนหนเานี้ข้าเป็นใครกันแน่" ท้ายประโยคนางไม่ลืมพูดจากลบเกลื่อนแสดงให้เห็นว่ายังความจำเสื่อมอยู่

[Game Master]

"เจ้านั้นเป็นกำพร้า บิดามารดาเสียชีวิต บิดามารดาของพวกเรานั้นท่านได้หมั้นหมายพวกเราไว้ตั้งแต่ก่อนเจ้าจะกำเนิดเสียอีก"

ราชบุตรตอบมาแบบนี้ เธอจะทำอย่างไร

[PaoJu]

"บิดา มารดา..." นึกไปนึกมานางก็เศร้า ความหวังในการตามหาพวกท่านช่างริบหรี่เหลือเกิน "เจ้านี่มักจะทำตัวแนบเนียนนักนะ นี่ถ้าข้าความจำเสื่อมจริงๆ คงเชื่ออย่างสนิทใจ"

เสี่ยวจูไม่อยากปิดบังแล้ว พูดไปตามตรงว่าตนเองนั้นแท้จริงแล้วไม่ได้ความจำเสื่อมหรอก แค่แกล้งให้เยรูฮาจาเอาใจไปเช่นนั้นเอง บอกว่าผ้าแพรราคาแพงนี่ก็ไม่เอาแล้ว แต่ปล่อยให้นางไปตามหาบิดามารดาจะได้ไหม
"ข้าไม่ได้ชื่อหมั่นโถว ข้าชื่อว่า เสี่ยวจู"

[Game Master]

เยรูฮาจาบอกว่า "ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครก็ตาม ความรู้สึกของเราก็ยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง"
 ;)เขานิ่งไปนิดนึงก็บอกต่อว่า "หากท่านเปลื้องผ้าไหมชุดนี้ออกจะเหลือแต่ชุดชั้นใน หาควรไม่"

ชุดธรรมดาของเสี่ยวจูถอดทิ้งไว้ที่ร้านแล้ว
คุยไปคุยมา ก็กลับมาถึงหน้าค่ายชาวมองโกล
เสี่ยวจูจะทำอย่างไร จะเปลื้องผ้าไหม

[PaoJu]

"เปลื้องผ้าบ้านเจ้าสิ ข้าจะกลับไปร้านขายชุดแล้วไปเปลี่ยนที่นั่น" เสี่ยวจูโวยวายใส่ก่อนจะหลอกว่า "นี่เจ้าไม่รู้หรอกหรือว่าข้าเป็นบุรุษหาใช่สตรีไม่ ข้ามีหน้าอก แต่ตรงนั้นข้าก็มีดุ้นเจ้านั่นด้วย"

ให้เยรูฮาจาพากลับร้านขายชุด

[Game Master]

แต่ว่านี่มันเย็นแล้ว หากย้อนกลับไปที่เมืองน้อยจะมืดค่ำ
รอพรุ่งนี้ค่อยไปไม่ดีกว่าหรือ มิฉนั้นก็ให้ทหารไปนำชุดมาให้

เยรูฮาจาต่อรอง เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

"ให้ทหารไปนำชุดสตรีมาออกจะดูไม่ดีเท่าไหร่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ข้าไปเปลี่ยนชุดเองก็ได้" เสี่ยวจูเกรงใจ "แล้วเจ้าจะปล่อยให้ข้าไปตามหาบิดามารดาจริงๆใช่ไหม"

[Game Master]

เยรูฮาจากล่าวว่า "คืนนี้พวกเราแต่งงานกัน พรุ่งนี้เราจะออกไปตามหาบิดามารดาพร้อมกับเจ้า ดีหรือไม่"

[PaoJu]

"เจ้าไม่ทำภารกิจของเจ้าต่อแล้วหรือ?! " เสี่ยวจูตะลึง "เช่นนั้นก็ดี แต่ข้าไม่ได้อยากแต่งงานกับเจ้าเพราะเหตุผลเช่นนี้เลย ข้าอยากแต่งเพราะความรักเสียมากกว่า ข้า..." ข้าไม่ได้รักเจ้า คำพูดสุดท้ายถูกกลืนลงคอ นางไม่อยากทำร้ายจิตใจเยรูฮาจาอีกแล้ว

[Game Master]

"อืม จัดการกับ เส้าหลิน บู๊ตึ๊ง ง้อไบ๊ สำเร็จ ภารกิจที่พระบิดาสั่งไว้ก็เสร็จสิ้น"
"เราจะออกเดินทางไปพร้อมกับเจ้า" เยรูฮาจาให้คำมั่นกับเสี่ยวจู
จากนั้นก็ยกมือให้สัญญาณ ทหารคนสนิท

ทันใดนั้น โคมไฟม้าหมุน หลากสีก็ถูกจุดขึ้นพร้อมกันทั่วค่ายทหารสว่างไสว ดูสวยงามยิ่ง

พอเข้าไปในกระโจมก็พบว่ามีการจุดเทียนแดง เยรูฮาจาก็นำชุดคลุมสีแดงที่แอบสั่งตัดที่ร้านตอนเสี่ยวจูลองชุดมาสวมใส่
เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินนั่งขัดสมาธิอยู่ในตำแหน่งประธาน เหล่าทหารก็ยืนเรียงแถว คอยให้ทั้งคู่เข้าสู่พิธี

แม่ทัพมองโกล นำมงกุฏเจ้าสาวมามอบให้เสี่ยวจู เธอมองดูชุดที่เธอซื้อมาวันนี้ ก็ไม่ต่างจากชุดเจ้าสาวเท่าไหร่

เสี่ยวจูจะทำอย่างไรต่อไป

[PaoJu]

  <ในใจเสี่ยวจูตอนนี้ ข้าตอบตกลงเจ้าตอนไหนกัน?!

เสี่ยวจูยืนตะลึงอยู่ชั่วครู่ ปากจะตอบปฏิเสธไป แต่เห็นเตรียมมาเสร็จสรรพใครจะปฏิเสธลงเล่า ราชบุตรเองก็ไม่เลว ที่จริงข้าเองก็ไม่ได้รังเกียจเขา (แค่รู้สึกประหลาดๆด้วย) นางจึงตอบตกลงแต่งงานไปด้วยความรู้สึกพิลึกพิลั่นหลากหลาย รู้สึกราวกับถูกมัดมือชกแบบมึนงง

พลางลอบมองไปที่ท่านจ้าวอาวาสวัดเส้าหลินด้วยสายตารู้สึกผิด ท่านคงโดนจี้สะกัดจุดอยู่เป็นแน่

[Game Master]

เจ้าอาวาสวัดเส้าหลินกล่าวให้ศีลให้พร บอกว่าเคล็ดลับในการครองเรือนนั้นประกอบด้วยสามคำ ได้แก่ เอา เข้า ไว้
เอา คือให้หมั่นเอาอกเอาใจ
เข้า คือต้องเข้าอกเข้าใจกัน
ไว้ คือต้องไว้เนื้อเชื่อใจกัน

จากนั้นท่านก็บอกให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวคำนับฟ้าดิน คำนับเถ้าแก่ คำนับกันเอง
ให้ทั้งคู่ดื่มสุรามงคล
ให้เจ้าบ่าวจูบเจ้าสาวได้

เสี่ยวจูคิดว่า อานี่เรากำลังทำอะไรอยู่กันนะ เรากำลังแต่งงาน เราเป็นใครมาทำอะไรที่นี่ ความมุ่งมั่น -30

จากนั้นก็มีทหารมาหามเจ้าอาวาสออกไป แม่ทัพก็ประกาศให้ส่งตัวเข้าหอได้
ด้านนอกเหล่าทหารล้วนกำลังดื่มสุรามงคล


ท่านราชบุตรปิดประตูกระโจมก่อนจะหันมายิ้มให้เสี่ยวจู พวกเราก็มาทำตามคำสอนของท่านเจ้าอาวาสกันเถอะ

เสี่ยวจูจะทำอย่างไร

[PaoJu]

 

เอาเข้าไว้ แงๆ เอาไงเอากัน
เสี่ยวจูคิดว่ามาถึงขั้นนี้แล้ว...แม้จะเขินอายปานใด หรืออยากจะร้องไห้เท่าใดก็ตาม เอาน่าอย่างน้อยก็หล่อ รวย เลว(?)

นางน้ำตาไหลให้กับความสับสนในใจตนเอง ข้ารักเขางั้นหรือ...