ความเดิมชาติที่แล้ว......
ผู้เล่นอยู่ที่ท่าเรือของเกาะ ระหว่างที่ยังไม่รู้จะทำอะไร เด็กหญิงในชุดพยาบาลสีขาวก็ปรากฏตัวขึ้น
"สวัสดีคะ ซายะชื่อซายะค่ะ พวกคุณมีธุระอะไรที่เกาะนี้เหรอคะ"
ผู้เล่นคือลูกเรือของ"Fantamarie" เรือกู้ซากเรือจมที่ประสบเหตุถูกปลาหมึกยักษ์ที่พ่นไฟได้จู่โจมเรือจนถังน้ำมันระเบิด แฟนตามารีอัปปางลง ผู้เล่นรอดตายมาจากเรือลำนั้น บาทหลวงเองก็มากับเรือลำนั้นเช่นกัน แม้เขาจะยืนกรานว่าจำอะไรไม่ได้ แต่คาซาว่าบอกว่าแฟนตามารีช่วยบาทหลวงขึ้นมาบนเรือก่อนจะถูกปลาหมึกจู่โจมไม่นาน
"เรือแตกกันมาหรือคะนี่ " สีหน้าของเธอดูเศร้ามาก ทำตาแดงๆอีกตะหาก
"นึกว่านักท่องเที่ยวเสียอีก โธ่เอ้ย นี่ซายะอุตส่าห์คิดว่าจะหาทางให้เกาะนี้เจริญด้วยเงินจากนักท่องเที่ยวเสียหน่อย อุตส่าห์เขียนจดหมายเชิญชวนไปเป็นพันฉบับแล้วนะ แล้วไหงมีมาแต่พวกเรือแตกกันล่ะ"
"พวกคุณใจร้ายที่สุดเลย ไม่รู้ล่ะ ต้องให้ซายะพาชมเกาะก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง"
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อไม่รู้จะทำยังไง กลุ่มผู้เล่นจึงต้องให้ซายะพาชมเกาะ แต่ซายะก็พาไปไม่ได้ไกลเนื่องจากหลายคนทำท่าจะตายให้ได้เพราะลอยคออยู่ในทะเลมานาน แต่ถึงกระนั้นก็ค่ำมืดพอดี
(รายละเอียดการชมเกาะอยู่โพสแรกนั่นแหละ)
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"ฟู่ ค่อยยังชั่วหน่อย เอาล่ะค่ะ ตกลงว่าเรือแตกนะคะ ไม่เป็นไรค่ะ สำหรับที่นี่เป็นเรื่องธรรมดา ทุกวันสองวันจะต้องมีคนเรือแตกมาเป็นประจำแหละ พวกคุณคงอยากจะกลับบ้านกันให้เร็วที่สุดสินะคะ ซายะเข้าใจ แต่ยังไงก็คงต้องรอให้ถึงวันพรุ่งนี้ก่อนค่อยคุยกันว่าจะเอายังไง ยังไงคืนนี้หาที่พักกันก่อนดีกว่า " ซายะล้วงสมุดเล็มเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากระโปรง พลิกเปิด นิ้วไล่ไปตามหน้ากระดาษ
"หลังนั้นมีคนแล้ว หลังนั้นยังอยู่ หลังนั้นเพิ่งมา หลังนั้นพัง อืม ..อ๊ะ เจอล่ะ" เธอเงยหน้ามองกลุ่มเรือแตก
"มีหลังนึงว่างค่ะ หลังใหญ่ด้วย ตอนนี้ไม่มีใครอยู่แล้ว ไปดูกันเลยค่ะ" ซายะพาทุกคนเดินลึกเข้าไปในเกาะ ผ่านทางเดินเล็กๆกลางดงไม้มีดครึ้ม เลยไปคือทุ่งโล่งและกลางทุ่งโล่งก็คือบ้านหลังใหญ่
ถ้ามันยังเรียกได้ว่าบ้านน่ะนะ
"ที่นี่ล่ะค่ะ ปลอดภัยแน่นอน " ซายะเอ่ยอย่างภูมิใจ
ทุกคนมองหน้าหารือกันแล้วตอบเธอไปว่า..
แม้จะมีหลายเสียงรู้สึกว่า ที่นี่ไม่น่าจะปลอดภัย แต่เนื่องจากพวกจิตแข็ง(หรือไม่ก็กระโหลกหนา) มีมากกว่า ผลโหวตจึงเห็นว่าจะพักกันที่นี่
"ดีค่ะ ซายะก็สบายใจละ หวังว่าพรุ่งนี้คงพบกันนะคะ" ซายะเอ่ยคำลาแปลกๆ เมื่อหลวงพ่อถาม เธอก็ตอบว่า
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หวังว่าพรุ่งนี้คงพบกันเป็นคำลาทั่วๆไปที่คนที่นี่ใช่ ไม่มีความหมายอะไรพิเศษหรอก อ้อ เรื่องโบสถ์จะว่ามีมันก็มีนะคะ แต่ไม่มีบาทหลวงประจำนานแล้วล่ะ ถ้าพรุ่งนี้ยังสนใจ ซายะจะพาไปดูนะคะ"
ซายะกล่าวคำลาทุกคนไป แล้วชักปืนพกออกมาตรวจสอบกระสุน ก่อนวิ่งกลับไปทางเดิมในท่าทางราวกับทหาร ทุกคนแว่วเสียงปืนสองสามนัดดังไกลออกไปเรื่อยๆ แสงจันทร์ที่เพิ่งพ้นยอดไม้ทำให้พวกเขาเห็นเงาตะคุ่มจำนวนมากอยู่ที่ชายป่า และเริ่มเคลื่อนเข้ามา
ทั้งหมดเก็บข้าวของแล้วรีบเผ่นเข้าไปในบ้าน ปิดประตูหนาหนักอย่างรวดเร็ว
บ้านด้านในดูดีกว่าที่เห็น
"อือ......." เสียงที่คุ้นเคยดังจากด้านใน มันก้องจนไม่รู้ว่ามาจากส่วนไหน
พวกเขาตัดสินใจ
แม้บางคนจะอยากเดินลึกเข้าไปในบ้าน แต่ส่วนใหญ่เห็นว่า นอนอยู่ที่พื้นแข็งๆตรงประตูน่าจะปลอดภัยกว่า ทั้งหมดจึงพักนอนอยู่ตรงโถงหน้าประตูนั้นเอง
.
.
.
.
ดึกแล้ว พื้นที่เย็นเฉียบและแข็งกระด้างทำให้ทุกคนนอนไม่ค่อยหลับ Orange หนาวสั่นและเริ่มมีอาการครั่นเนื้อครั่นตัว เขาท่าจากจะเป็นหวัดเสียแล้ว
Orange เป็นหวัด บาทหลวงกับคาซาว่าที่นอนใกล้ๆกันก็มีอาการไม่สบายเหมือนกัน
บาทหลวงกับคาซาว่า อ่อนเพลีย ทันใดนั้น มีเสียงเคาะประตูบ้าน
"ก๊อกๆๆๆ" ทุกคนลุกขึ้นแต่ยังไม่มีใครส่งเสียง
"ก๊อกๆๆ" เสียงเคาะยังคงดังอยู่
"นั่นใครน่ะ " ริคุตะโกนถาม
"ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆ" ไม่มีคำตอบ มีเพียงเสียงเคาะรัวเร็วและเสียงหายใจฟืดฟาด
จะทำไงกันดี
หลวงพ่อแสดงความห้าวหาญอย่างไม่น่าเชื่อ เขาลุกพรวดขึ้นก้าวยาวๆผ่านOrange ที่ทำท่าจะลุกเหมือนกันแต่ดันจามตัวงอไปเสียก่อน สิ่งที่อยู่นอกประตูคือ
“อุ๊ๆๆๆ”
กล่าวสวัสดี พยายามพูดภาษากอริลล่า ชนะขาด
"........" กอริลล่ายืนเกาหัวดูผู้ชายสี่คนพยายามพูดภาษากอริลล่า โดยไม่ตอบอะไร สักพักมันก็ถอนใจแล้วควักกระดาษกับปากกาอันใหญ่ออกมาเขียนขยุกขยิก แล้วชูให้อ่าน
"พวกคุณเสียสติหรือครับ เป็นคนจะพูดภาษากอริลล่าได้ยังไง"
ข้อมูลใหม่
ลือไปทั้งเกาะว่าพวกเรือแตกมาใหม่เป็นพวกติงต๊อง
หลังจากอ่านข้อความต่อๆมา ผู้เล่นก็ได้ความว่า ซายะเล่าให้"เฮนรี่"ชาวกอริลล่าประมง ฟังว่ามีพวกเรือแตกมาใหม่และซายะให้พักที่บ้านนี้ ซึ่งเฮนรี่นึกได้ว่าเป็นบ้านที่ยังไม่ได้เช็คว่ากุ้งยักษ์มาแอบอยู่บ้างหรือเปล่า เขาจึงลองมาเช็คดู
"ถ้าจะกรุณา ขอผมเข้าไปเก็บพวกมันออกไปได้ไหมครับ"
แม้บางคนจะอิดเอื้อน แต่สุดท้ายก็ตามเฮนรี่ ชาวกอริลล่าประมง เดินลึกเข้าไปในบ้าน
พวกเขาพบกับ...
ปลาหมึกในครัว
เมื่อเห็นปลาหมึก เฮนรี่ ชาวกอริลล่าประมงก็ชักดาบฟันฉลามออกมาพุ่งเข้าไปทันที ทว่าแค่ก้าวไปได้ก้าวเดียวก็ถูกคุณหมีหมอคุมะกระตุกแขนไว้แถมยังโดนOrange อ้อมมาขวางทางซักถามวิธีสู้กับปลาหมึกอีก ระหว่างที่เฮนรี่พยายามแหวกทั้งคู่เพื่อพุ่งเข้าหาปลาหมึก เจ้าปลาหมึกก็รู้สึกถึงอันตรายและเริ่มต้นปล่อยหมึกพุ่งใส่ทั้ง 3 คน หมึกสีดำปิ๊ดปี๋ถูกฉีดออกมาราวกับน้ำพุสีดำแรงดันสูงที่กระแทกทั้ง 3 คนจนล้มลุกคลุกคลาน
เป็นโชคดีของคนอื่นๆ ที่คุณหมีขนปุย และกอริล่าตัวใหญ่ยักษ์พอจะบังหมึกชุดแลกที่พุ่งใส่ จากนั้นหลวงพ่อที่นกรู้ก็พาคนอื่นโกยไปทั้งหลักนอกตัวบ้านจนรอดภัยพิบัติไปได้ ส่วนสามคนที่ติดอยู่ข้างในไม่มีทางเลือกนอกจากร่วมมือกับเฮนรี่ลุยฝ่าเข้าไปสับปลาหมึกเป็นชิ้นๆสำเร็จ ทว่า สภาพของชั้น 1 ตอนนี้ก็เต็มไปด้วยแอ่งหมึกดำปิ๊ดปี๋ ส่วนสามคนที่โดนหมึกอย่างจังก็อยู่ในสภาพเละเทะอย่างยิ่ง
สถานะปัจจุบัน
Orange ป่วยเป็นหวัด และตัวดำเปียกเละเทะ
คุณหมี ขนกลายเป็นสีดำเปียกเละเทะ
เฮนรี่ เปียกเละเทะ(ดำอยู่แล้ว) เคืองOrange และคุณหมีอย่างมาก
บ้านชั้น 1 เปียกเละเทะ ใช้การไม่ได้
นี่ซายะไม่ได้บอกรึว่าเวลาเจอปลาหมึกต้องจัดการให้เร็วที่สุด
เฮนรี่เอาหมึกเขียนที่พ้นบริเวณที่ยังไม่โดนหมึกสาดใส่อย่างเคืองๆ เนื่องจากการะดาษของเขาเปื้อนหมึกเละหมดแล้ว
จากนั้น เฮนรี่ทำท่าจะลงไปดูห้องใต้ดิน ผู้เล่นมองหน้ากันแล้วปรึกษาว่าจะทำยังไงต่อดี เพราะตอนนี้ตัวบ้านชั้น 1 ก็อยู่ไม่ได้แล้ว
ทุกคน
ไม่รู้จักเข็ด ห่วงเฮนรี่มาก ตามลงไปที่ชั้นใต้ดินด้วย ที่นั่นพวกเขาพบกับ
กุ้งยักษ์ ดูท่าทางพวกมันคงหนีปลาหมึกลงมาข้างล่าง แต่คราวนี้ไม่มีปัญหา กุ้งงุ่มง่ามและไม่โจมตีก่อน เฮนรี่เลยมีเวลาเขียนอธิบายวิธีจับกุ้งที่จะต้องเข้าจากด้านหลังหลีกจากก้ามของมันแล้วเอาเหล็กแหลมยาวทะลวงด้านหลังหัว เพียงครู่เดียว กุ้งห้าตัวในห้องใต้ดินก็ถูกจัดการหมด เฮนรี่ตกลงแบ่งกุ้งหนึ่งตัวให้ทุกคนเป็นของตอบแทน
ทรัพย์สินผู้เล่นขณะนี้
บ้าน 1 หลัง (ชั้น 1 ใช้ไม่ได้)
เนื้อกุ้ง 300 กิโล
เรื่องวุ่นวายของกุ้งและหมึก(และกอริลล่า)ผ่านไป ตอนนี้หลายคนเพลียอยากนอน ทว่าชั้นล่างของบ้านนอนไม่ได้ ส่วนใต้ดินก็มีแต่กลิ่นคาวกุ้ง บางคนเหนียวตัวเหนอะหนะจากหมึกอยากทำความสะอาดร่างกาย แต่ระบบประปาในบ้านนี้ก็ยังใช้ไม่ได้เสียด้วย เมื่อสอบถามเฮนรี่ เขาบอกว่าใกล้ๆนี้มีแหล่งน้ำใช้การได้ และคืนนี้เขาคงค้างคืนที่นี้รอขนกุ้งตอนเช้า จะทำยังไงกันดี
หลวงพ่อเดินนำทุกคนขึ้นชั้นสอง เฮนรี่เดินตามมาท้ายสุด ชั้นสองมืดมิดเนื่องจากไม่มีไฟฟ้า โชคดีที่ หลวงพ่อเอาตะเกียงจากชั้นล่างมาด้วย เขาจึง......
"อือ....." ยังบรรยายไม่ทันจบเลย จะรีบออกมาทำไมนักหนานะ
