เอาทีละเรื่องดีกว่า
(เล่นกับความรู้สึกเสียดายด้วย จ่าย 5 point เลือกทักษะได้ แทบไม่มีใครเอาเลย)
ข้อแรกเลย"เพราะ5pointsมันเยอะเกินไป"ค่ะ ตอนแรกสุดไม่มีใครเปลี่ยนนี่ไม่แปลก กว่าจะได้pointsมันน้อยทีเดียว แต่พอมากลางๆเกม กับดักและโจทย์จะเริ่มเยอะค่ะ สถานที่1ที่สามารถมีกับดักได้ตั้งแต่หนึ่งถึงสี่อัน ไม่รวมพวกอีเว้น(เช่นนักฆ่า)อีก ถ้าสมมุติว่าเราเอา5pointsไปเปลี่ยนเป็นทักษะที่น่าจะไถกับดักได้ทุกอัน(ซึ่งมีน้อย+ความหลากหลายของกับดักมีเยอะ) จะได้pointsคืนมาเท่ากับที่เสียไปมันเป็นไปได้ยาก แถมพอเริ่มสัปดาห์ต่อไปอาจจะเจอกับดักที่ใช้ทักษะเราแก้ทางไม่ได้ ก็เสี่ยงกับทักษะรอง แล้วพอเกิดทักษะรองทำไม่ได้ก็ต้องเสี่ยงสุ่มใหม่ นี่ยังไม่พูดถึงโจทย์อีเว้น อย่างตอนเราบุกบ้านเสี่ย บอกเลยว่ามีทักษะหลักแค่
อันเดียวยังไงๆก็ไม่พอแน่ๆ สั้นๆก็คือ เรามองว่าการเลือกทักษะหลักเสี่ยงกว่าสุ่มทักษะรองค่ะ ทักษะรองมีตัวหลอกใช้แทนกันได้เยอะมากๆ มีโอกาสเจออันดีๆมาใช้มากกว่าเลือกเองอีก การเอาทักษะหลักเป็นทักษะที่เฉพาะทางสำหรับเหตุการณ์ที่เฉพาะยิ่งกว่ามันดีกว่านะ
อีกข้อนึง อันนี้คุณจ้าวต้องเสียใจแน่ๆ 5555+ แต่เรากะจะเปลี่ยนทักษะหลักตอนสัปดาห์ที่7ไม่ก็8ค่ะ เพราะมันสุ่มเสี่ยงน้อยกว่าอย่างที่เราว่า แต่ปรากฎว่าสัปดาห์ที่7เป็นสัปดาห์สุดท้ายที่ได้ลงพื้นที่ แล้วมันมีออฟชั่นที่"น่าสนุกกว่า"ออกมาพอดี เราเลยปล่อยเลยตามเลยค่ะ
ส่วนบรรดาทักษะ จริง ๆ มีแค่ 10 กว่าอย่างก็ครอบคลุบครบแล้วมั้ง แต่ตั้งใจให้มีถึง 30 อย่างเพื่อเป็นตัวหลอกให้เดาทางยาก จึงเห็นได้ว่าหลายทักษะมันพอจะใช้แทนกันได้ (แต่ตัวหลอกก็ใช้ได้นะ เพียงแต่ต้องบรรยายให้ถูกเท่านั้นเอง)
เป็นทั้งข้อดีและข้อเสียค่ะ มันทำให้การสุ่มทักษะรองสนุกกว่า และเพราะมันมีทักษะที่ดีพอๆ/มากกว่าทักษะที่เราว่าไร้ประโยชน์ จึงทำให้ยิ่งสุ่มยิ่งดี ยังไงๆก็ต้องเจออันที่ดีๆซักอย่างสิ แต่ในขณะเดียวกัน เรามองว่า การที่ทักษะเยอะทำให้ผู้เล่นสับสนมากกว่าที่ควรจะเป็นค่ะ ปกติเวลาอ่านสิ่งที่คำอธิบายน้อยๆ มันก็มีคำถามในหัวอยู่แล้วว่า "แล้วมันใช้อย่างงี้ได้รึเปล่านะ?" แล้วพอมีอันซ้ำๆกันเยอะๆดันทำให้เกิด "แต่ถ้าทำแบบนี้ก็ซ้ำกับอีกทักษะสิ ไม่น่าได้มั้ง" เข้าไปอีก ทำให้ไม่มีใครกล้าใช้แบบแปลกๆค่ะ
- ให้เลือกผู้นำ จะเห็นว่ามีผู้นำน้อยกว่าคนเล่น เพื่อบังคับให้เกิดทีม
...ปรากฏว่ามีทีมแค่สองทีม (.....) โอเค ยอมรับ เราอยากเล่นแบบคนเดียวอยู่แล้วด้วย เกมนี้ เลยเลือกใครก็ได้ที่ไม่น่ามีคนแย่ง
- ฉากแรก ๆ จะทำให้เห็นว่า คนที่มีทีม ได้เปรียบ สามารถโกยคะแนนได้มากจากการแยกกันทำงาน
จนถึงตอนหลังๆก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่นะคะ ยกเว้นตอนเริ่มมีให้เดาทางลงพื้นที่ได้ เห็นว่าตอนกฎนั้นออกครั้งแรกทีมLemuelนี่ไปรุมกันที่เดียวหมดสามคน
- คะแนนของทีมที่นำ จะทำให้คนอื่นเริ่มคบค้าสมาคมกันและเป็นศัตรูกับทีมนำไปโดยอัตโนมัติ เริ่มมีการรุมถล่ม ขณะที่ทีมที่นำ เมื่อรู้ว่าการเล่นเป็นทีมมีประโยชน์ ก็จะมีการสื่อสารในทีมมากขึ้น โดยเฉพาะการเลือกพาผู้นำไปยังเมืองที่มีคะแนนใหเสียงให้ไม่เท่ากัน
สารภาพเลยว่าเราไม่ได้คุยคบค้ากับใครเรื่องเกมนี้เลย 55555555555+ อยากทำอะไรก็ทำ
- กติกาย้ายทีม มีไว้สำหรับคนที่สิ้นหวังผู้นำตัวเอง สามารถย้ายไปร่วมทีมกับเพื่อนได้ (ปรากฏว่ามีคนใช้ข้อนี้แค่คนเดียวเอง ก็ดีใจที่ทุกคนไม่สิ้นหวังนะ)
เราว่ามันตรงกันข้ามนะ เราว่ามันไม่เหมือนมีไว้ให้กับคนที่สิ้นหวังในผู้นำเลย ไม่รู้ทำไม อธิบายไม่ได้ แต่ตอนนั้นน่ะเรย์ย้ายผู้นำเพราะโฮวาร์ดติดเกาะ แต่กลายเป็นว่าสัปดาห์ต่อมาเอาคะแนนสุเรยากลับไปหาโฮวาร์ดได้ซะงั้น!? เงิบสิ ตรงข้ามกับคำว่าสิ้นหวังเลยล่ะ แต่เราชอบนะ
- เพิ่มวิธีการแก้กับดักด้วยการเดาใจว่าใครวาง (ข้อนี้เพิ่มมาทีหลัง เนื่องจากมีปัญหาว่ากับดักแก้ไม่ได้ด้วยทักษะที่มี)
มะ มีปัญหานั้นด้วยเหรอ (......) แต่ฟังดูแล้วยิ่งทำให้การเปลี่ยนทักษะหลักเป็นการแก้ปัญหาที่ดู reliable น้อยลงกว่าเดิมอีก
- โยนระเบิดก้อนหินปูทางหรือกับระเบิดในสัปดาห์ที่ 7 เอาไว้สำหรับคนที่กะว่าไม่ชนะแน่ ได้ใช้คะแนนเสียงที่ตัวเองมีให้เป็นประโยชน์เป็นครั้งสุดท้าย เรื่องนี้บอกก่อนว่าจะมีไม่ได้ ไม่งั้นอาจมีแผนประหลาดเกิดขึ้น (ก็ไม่นึกเหมือนกันว่าคนได้คะแนนสูงจะลงมาโยนระเบิดด้วย)
คาดหวังให้เราเล่นแบบที่คิดนี่พลาดแล้วค่ะ 5555+ เพราะเราคิดว่ามันไม่น่ามีใครทำนี่แหละ เลยอยากทำ มันเป็นการพลิกเกมอย่างนึงที่เราชอบนะ มันสนุกดี ไม่ผิดหวังเลยที่ทำแบบนั้น แถมตอนนั้นเล่นเกมคุณโพลี่อยู่พอดีเราก็อยากรักษาเวลาบ้างเปิดเทอมแล้ว เป็นโอกาสงามดีที่จะได้ทำอะไรมันส์ๆ
อีกอย่างคือเราพิจารณาว่า เรากลัวว่าเราจะโดนใครถล่มแทนนี่แหละค่ะ (คิดมากไปเอง) เลยตัดสินใจถล่มของตัวเองไปก่อน คือตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่น่าจะได้top3แล้วล่ะ เพราะดันเจอเรย์ขัดขาไป ถ้าไม่มีเหตุการณ์นั้นเราอาจจะไม่ทิ้งระเบิดก็ได้ คือเราคาดหวังตำแหน่งในเกมนี้ไว้สูงทีเดียวน้า แต่ได้ขึ้นนำตั้งทีนึงก็พอใจแล้วล่ะ
นึกไม่ออกแล้วจะพิมพ์อะไร เอาแค่นี้ละกัน
