curry พยายามโน้มน้าวจนเธอมีแววตาที่อ่อนลง หรือบางทีเธออาจจะรอคอยคนแบบเขาอยู่ก็ได้
เธอไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่ล้วงมือลอดซี่เหล็กของห้องขังไปโน้มใบหน้าเขาเข้ามาจนแทบจะแนบชิด "เมื่อก่อนก็เคยมีคนแบบนายนี่แหละ เขาชวนฉันออกไปจากที่นี่เหมือนนายเปี๊ยบเลย"
กุญแจปลดล็อคแล้วตกลงกับพื้นเพียงแค่เธอจ้องมอง เป็นพลังจิตที่น่าจะเรียกว่าเทเลคิเนซิสในรูปแบบหนึ่ง
solo จูงมือเขาแล้วเดินนำ curry สงสัยเลยถามว่า แล้วคนที่เธอว่าน่ะใครเหรอ แล้วเขาไปไหนแล้ว
"ตายแล้ว ตรงปากทางออก" เธอตอบสั้นๆ ว่าแต่เรื่องอันตรายแบบนี้เพิ่งจะมาบอกเรอะ จะกลับตัวตอนนี้ก็คงไม่ทันแล้วล่ะนะ curry
ประวัติศาสตร์ทำท่าจะซ้ำรอย ถ้าไม่ใช่ว่า curry เป็นตัวเอกของเรื่องก็คงหัวเป็นรู
หน้าไม้อัตโนมัติสำหรับสกัดผู้บุกรุกยิงออกมาทันทีที่เขาออกพ้นจากประตูคุก แต่ sola ใช้พลังจิตหยุดเอาไว้ได้ทันฉิวเฉียด
กลไกหน้าไม้อีกหลายจุดทำงาน แม้จะโบราณ แต่กลไกกับดักเหล่านี้ก็ทำงานได้ไม่ต่างจากกลไกเครื่องจักรเลย มันยิงออกมาอย่างแม่นยำ ถ้าไม่ใช่เพราะ sola รู้ตำแหน่งของมันเธอก็คงหยุดไม่ได้ทั้งหมด ทั้งสองวิ่งออกจากบริเวณสถานที่จองจำ ซัดยามล้มลงไปนอน curry หยิบดาบของยามมาแกว่งไกวขณะหนี
สัญญาณเตือนภัยแบบระฆังดังไปทั่ว สองชีเปลือยวิ่งอยู่ใต้แสงจันทร์ดุจหิ่งห้อยน้อยในทุ่งมืด ไม่มีใครหยุดทั้งสองได้
ที่ทางขึ้นเป็นบ่อน้ำ sola ถีบ curry ตกลงไปก่อนที่เธอจะโดดตาม แล้วทั้งสองก็ไปโผล่บนเนินทรายยามดึกสงัดที่เย็นเยียบ
"เธอยังจำสัญญาที่เคยให้ไว้ในคุกได้อีกไหม" เธอทวนถามอีกครั้ง เผื่อบางทีนั่นอาจจะเป็นการหาทางรอดให้ตัวเองของ curry ไม่ใช่ความต้องการที่แท้จริงของเขา
"สัญญาอะไรเหรอ" สองสาวที่มายืนรออยู่ตรงนี้เอ่ยถามพร้อมกัน จะมาขัดจังหวะทำไมกันนะ
- ยืนยันว่าจะพาเธอไปด้วย
- บอกเธอว่านั่นเป้นแค่คำลวงเพื่อเอาตัวรอด
