ยินดีต้อนรับสู่หอสมุดเลือด : Play by Post Forum ที่ยั่งยืนที่สุดในประเทศไทย
0 Members and 1 Guest are viewing this topic.
เขาไม่เข้าใจ ไม่มีความเข้าใจหรืออะไรทั้งสิ้นเกี่ยวกับสถานการณ์ในตอนนี้ชายหนุ่มทำเพียงแค่ปล่อยให้ขาทำหน้าที่ของมัน เขาเดินไปตามถนนที่ว่างเปล่าแะเต็มไปด้วยพืชพรรณ
ปัดฝุ่นให้หมดแล้วใส่ กางเกงบ๊อกเซอร์ กางเกงยีนส์เดนิม เสื้อยืดแขนยาวสีเทา โค้ทยาวสักหลาดสีดำ หมวกสักหลาดปีกสั้น ถุงเท้า ตรวจสอบโต๊ะ ลิ้นชัก และใต้โต๊ะ และบนเตียง/ใต้เตียง ดูว่ามีของอะไรอีกบ้าง ดูว่ากระดาษแต่ละใบเขียนอะไรไว้
เด็กสาวใช้ลองใช้ความพยายามเปิดกล่องปฐมพยาบาลดู เพียงเพราะว่าเธออยากรู้ว่ามีตัวยาใดบ้างที่อยู่ในกล่องปฐมพยาบาลของเธอ
เสื้อผ้า? แน่นอน ซาดูรู้ตัวว่าตนเองหัวทึบ แต่สามัญสำนึกกับสติปัญญาก็เป็นคนละเรื่องกัน เขาเลือกเดินเข้าไปทางอาคารที่มีป้ายรูปไม้แขวนเสื้อ...
แต่ซาดูก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรมาก เขาเอื้อมมือไปจับประตูโดยไม่สนใจฝุ่นเขรอะเพื่อเปิดมันออก
เอามีดคัตเตอร์มาถือไว้เป็นอาวุธ เอาของที่เหลือทั้งหมดห่อไว้ในเสื้อยืดถือในมืออีกข้าง จากนั้นก็เปิดประตูออกมาจากห้อง มองดูรอบๆอีกที
เด็กสาวปิดกล่องปฐมพยาบาลให้อยู่ในรูปเดิม ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องน้ำและชะโงกหน้าออกไปทางประตูที่เป็นทางออก เพื่อดูสภาพแวดล้อมข้างนอก
ซาดูยืนมองวอลเปเปอร์ เขารู้จักกีฬาชนิดนี้ดี มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ชาวโลกมักคิดว่า นี่มีไว้สำหรับคนดำหลังจากมองจนแน่ใจแล้วว่าคงไม่มีอะไรพุ่งออกมาจากภาพนั้น เขาจึงเดินไปเลือกเสื้อผ้ามาสวม...
