วันนี้ที่ท้องฟ้าสดใส ศาสดายืนอยู่บนเนินสูงเช่นทุกเช้า สมบัติเพียงหนึ่งเดียวที่ได้มาจากสยามประเทศคือตาทิพย์ที่ศาสดาก็ไม่ค่อยจะได้เอามาใช้อะไรอีก เนตรมนตราของเขามองไปไกลลิบสุดสายตาเท่าที่มันจะมองไปได้ถึงเพื่อหวังว่าสักวันสิมิลาจะกลับมา และเราจะอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน ใช่มั้ยล่ะมิกะ
ความจริงแล้วศาสดาไม่ได้ตามหาน้องสาว เขาเดินทางมาทั้งชีวิตเพื่อตามหาน้องสาวที่ตายไปแล้วเหรอ นี่คุณเชื่อจริงๆเรอะ
ศาสดาเดินทางเพื่อตามหาความต้องการที่แท้จริงของเขา อะไรสักอย่างที่ทำให้เขาหยุดคิดถึงน้องสาวที่ตายไปแล้วสักที อะไรสักอย่างที่ทำให้เขาลบภาพของน้องสาวที่คอยตามหลอกหลอนออกไปจากหัว
ที่หัวลำโพง หลายวันก่อนหน้าที่ศาสดาจะขึ้นรถไฟมายังทิเบต
ระหว่างที่เขานั่งรอมิกะที่ไปแลกตั๋ว ใครคนหนึ่งมานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามแล้วพูดขึ้นมาว่า "เสียใจด้วยนะ แต่นายก็หาเจอแล้วใช่ไหม?"
ใช่ ฉันหาพบแล้ว
