"ความจริงแล้ว... เพราะชาวบ้านไม่ยอมออกมาช่วย" พิสเซสหรี่ตาหลบแววตาที่เศร้าสร้อย
"หมาป่ากินเด็กคนนั้น"
นี่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆ แต่ความจริงต่างจากนิทานเรื่องนี้ เด็กไม่ได้โกหก และไม่มีหมาป่าที่ถูกแต่งเติมเข้ามา
ชาวบ้านในตอนนั้นไม่รู้จักสิ่งที่เรียกว่า 'กายาที่มองไม่เห็น'
"หรือก็คือผี" พิสเซสเอากางเขนมาถือที่มือซ้าย มือขวามีลูกปะคำ
เธอคงหมายถึงวิญญาณ จิตวิญญาณก็คือเทวาในรูปหนึ่งที่อยู่ต่ำที่สุดในหมู่เทวา พวกนี้อาศัยอยู่ตามธรรมชาติและพบมากในป่าด้วยเหตุผลกลใดก็ไม่ทราบได้
เด็กมองเห็นสิ่งที่เขาเองเห็นอยู่เพียงคนเดียว ชาวบ้านที่ไม่เห็นสิ่งนั้นไม่เชื่อเด็ก สุดท้ายแล้ว...
เด็กถูกวิญญาณลวงไปยังบึงใกล้ๆ และท้ายที่สุดเด็กคนนั้นก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย
อยากรู้ไหมว่าบึงนั่นอยู่ที่ไหน บางทีเราอาจจะทำอะไรได้บ้าง มีเด็กคนหนึ่งที่เป็นลูกหลานของญาติกับเด็กคนนั้น เขารู้จักบึงนั่น
ระบุคนที่ไปที่บึง
