"....."
อารีอานามองพินิจอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจเข้าไปถามไถ่ก่อนได้ทำอะไรลงไป
"หนูน้อย กำลังจะไปไหนกันหรือจ๊ะ?" เธอยิ้มหวานอย่างเป็นมิตรให้เด็กหญิงตัวเล็กที่กำลังลากเกวียนที่ใหญ่กว่าตัวของเธอเสียอีก
..อาจเป็นเรื่องดีที่อารีอานาเข้ามาชวนคุย อย่างน้อยหนูคนนี้อาจได้พักเหนื่อยซักหน่อย รวมถึงเจ้าลาตัวนั้นด้วย ไม่รู้ว่าของหนักมากแค่ไหน
ยกเว้นจะมีเรื่องที่เร่งด่วนจริงๆอย่างเช่น.. อาการป่วยของคุณปู่คนนั้น?
เด็กบอกว่าเพราะเธออาสาจะทำเอง ที่ปู่ไม่ลงมาช่วยเพราะปู่บอกว่าเพราะปู่แก่แล้ว
แต่ดูเหมือนเด็กก็จะไม่ค่อยไหวเหมือนกันที่ต้องลากปู่ทั้งคน จะชวนคุยให้หยุดพักก็ไม่ได้ช่วยให้เด็กหญิงไม่เหนื่อยด้วยสิ
พอรู้สถานการณ์คร่าวๆแล้ว อารีอานาจึงได้ตัดสินใจแก้ไขให้เท่าเทียมกันมากที่สุด
เธอบอกกับปู่ของเด็กน้อยว่า
ถึงแม้ท่านจะแก่ชราแต่ก็ไม่ได้เจ็บป่วยใดๆ ร่างกายเสื่อมสภาพลงก็จริง หากแต่ก็ยังมีเรี่ยวแรงให้ใช้ ไม่ถึงกับไม่สามารถทำอะไรได้เลย
..อีกทั้ง เกวียนมีล้อ มันจึงช่วยทุ่นแรงระดับนึง ข้าไม่คิดว่าชายชราอย่างท่านจะลากมันพร้อมเด็กหญิงตัวแค่นี้ไม่ได้
เช่นเดียวกับเด็กหญิง เธอเป็นเด็กและอาจมีเรี่ยวแรงมากกว่าคนแก่ตามที่ท่านเชื่อแบบนั้น แต่เธอก็มีขีดจำกัดของร่างกายเช่นกัน ยิ่งเกวียนนี่มีขนาดไม่สมดุลกับตัวเธอเอาเสียเลย.. ตอนนี้เธอจึงล้าเต็มที ฝืนต่อไปอาจเป็นผลเสีย
.
.
.
ข้าขอเสนอ... ให้พวกท่านสลับกันลากเกวียน สลับกันพักเหนื่อย ตกลงแบ่งเวลากันให้ได้เท่าเทียมมากที่สุด
.
.
.
ตัวข้าไม่คิดว่าการให้ใครคนใดคนหนึ่งลากเกวียนอยู่คนเดียวไปตลอดทางจะเป็นผลดีนัก.. แต่หากพวกท่านช่วยแบ่งเบากันและกัน มันก็จะช่วยให้ไปถึงที่หมายได้โดยที่ไม่ต้องมีใครรับภาระหนักเกินไป ..ก็เป็นครอบครัวเดียวกันมิใช่หรือคะ?
เจ้าลาก็ได้ทำหน้าที่ของมันต่อพวกท่านแล้ว มันสามารถแบกน้ำหนักของคนที่นั่งอย่างสมดุลบนหลังของมันได้ การแบกของที่ถูกจัดไว้อย่างสมดุลก็คงไม่มีปัญหาอะไรนัก
..ลาเพียงตัวเดียวลากเกวียนที่มีทั้งสิ่งของและพวกท่าน ก็ดูจะเป็นการทำให้มันรับภาระหนักเกินไป
.
.
.
"..ข้าเสนอทางเลือกให้ได้เพียงเท่านี้ การตัดสินใจล้วนขึ้นอยู่กับพวกท่าน" หญิงสาวยิ้มให้อย่างอ่อนโยน ก่อนจะทิ้งท้ายด้วยคำพูดแฝงความนัยบางอย่าง
"การกระทำของพวกท่านล้วนสามารถเปลี่ยนแปลงบางสิ่งได้นะ?"
ด้วยวิธีนี้ทำให้ทุกฝ่ายได้พบทางออกข้อมูลปกปิด
