ชะวิ้ง วิ้ง วิ้ง วิ้ง วิ้ง~~แสงที่เกิดขึ้นจากตัวของ Kaguya สาดส่องไปทั่วชั้นสุดท้ายของหอคอย
.
.
.
" ปีศาจนั่น...หายไปไหน... "
เด็กหนุ่มมองรอบๆเพื่อหา Kaguya
" เธอไปแล้วล่ะ...ดูนั่นสิ... "
เด็ก(??)สาวเดินออกมาจากมุมมืดและชี้จุดที่อยู่สูงที่สุดของหอคอยให้เด็กหนุ่มได้ดู
" ดูเอาสิ...ความพยายาม...ความตั้งใจทั้งหมด...ของทุกคนที่ขึ้นมาที่นี่ "
เด็กสาวมองเด็กหนุ่มที่ยืนเงียบอยู่
" ... "
เด็กหนุ่มไม่พูดอะไร...
ความสับสน ความล้มเหลวนับร้อยนับพัน ความตั้งใจ ความหวัง ความสิ้นหวัง ความสุข ความทุกข์ ความรู้สึกดี ความรู้สึกบาป มันปะปนกันจนหมดในสมองของเด็กหนุ่ม
.
.
.
เด็กหนุ่มเดินออกจากหอคอยขั้นสุดท้ายพร้อมกับน้ำตาโดยมีเด็กสาวตามมาด้วยความนิ่งเงียบ...เหมือนกับรู้ว่ามันจะเกิดขึ้น
1 สัปดาห์ต่อมา...หลายๆเรื่องที่รูบี้ต้องตอบโลเวล และคำถามต่างๆนานา ความรู้สึกของโลเวล ก็กลับมาดีขึ้นและทำใจยอมรับความจริงได้แล้ว
" ผมดีใจมากเลยนะครับ ยินดีต้อนรับกลับนะรูบี้ ผมดีใจสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไปเลยล่ะครับ"
เด็กหนุ่มวางเค้กแครอทไว้ข้างหน้าเด็กสาว
" ฉันรู้แล้วๆ...นายพูดมาตั้ง 7 วันแล้วนะ ฉันล่ะเบื่อจริงๆ "
เด็กสาวพูดพลางกินของหวานที่เต็มไปด้วยแครอทอย่างไม่หยุดย่อน
" พร้อมจะกลับหรือยัง ?? "
เด็กสาวถามความพร้อมของเด็กหนุ่ม
" พร้อมสิ...ตั้งนานแล้วล่ะ "
เด็กหนุ่มหยิบกระเป๋าใบใหญ่สองใบที่ตัวเองเตรียมเองกับมือไว้บนโต๊ะให้เด็กสาวดู
" ดีแล้วล่ะ...เพราะเราจะไปกันเลย "
เด็กสาวและเด็กหนุ่มลุกออกจากเก้าอี้พร้อมกัน
.
.
.
ทั้งคู่ได้บอกลาเพื่อนในทีม และคนรู้จักในร้านเหล้า ก่อนจะเริ่มออกเดินทางกลับไปบ้านของตน
