ภาพที่ Cecil เห็นก็คือ หญิงสาวที่พุ่งเข้าไปเสียบกริชเข้าที่หน้าผากของอสูรกายตัวใหญ่ที่น่ากลัว
มันร้องออกมาอย่างโหยหวนก่อนที่จะถูกปิดฉากด้วยธนูเงินดอกสุดท้าย
ร่างของมันลุกเป็นไฟสีน้ำเงิน ถูกเผาไหม้อย่างทุรนทุราย มือสองข้างปัดป่ายไปมาพร้อมเสียงที่หวีดจนแทบจะฉีกแก้วหูทุกคน
บาทหลวงหนุ่มเอาสร้อยกางเขนออกมากุมแล้วมองดูมันอย่างสงบ ภาพที่ทุกคนเห็นเหมือนกันก็คือไอมืดที่สาดและลอยออกมาจากร่างนั้นพร้อมเสียงหัวเราะอย่างเจ็บแค้น
และก่อนที่เพดานของห้องพิธีกรรมจะพังถล่มลงมา คนสุดท้ายที่หนีออกมาได้ทันอย่างเหลือเชื่อก็คือ Danial
"เดี๋ยวก่อน วิลกับริต้ายังอยู่ในนั้น พวกเขาช่วยผม"
ไม่มีใครฟังเขา Cecil เป็นคนแบกเขาวิ่งไล่ตามกลุ่มนำไปโดยมี Keiran รั้งท้ายบ้าง
พวกเขาจะต้องรีบออกไปจากคฤหาสน์ก่อนที่มันอาจจะถล่มลงมา
Sheryl Rockwood อดีตนักสำรวจพุ่งตัวออกนำทุกคนไปยังบันไดทางขึ้น วิ่งนำขึ้นไปจนถึงหัวบันไดแล้วจ้วงแทงแมงมุมยักษ์เพื่อนยากที่ตกลงมาขวางทาง
มีสีดำที่เธอถือแม้จะทำให้เธออยู่ในสถานะต้องสาปแต่ก็ช่วยให้เธอแข็งแกร่งไร้เทียมทานตราบอำนาจของอริร้ายยังคงสยบใต้อำนาจของมีด
อสูรกายสาวใช้อีกตัวถูกมีดฟันหัวหลุด Sheryl หันไปร้องบอกทุกคนว่าทางสะดวก แต่เงาร่างบางอย่างก็ถาโถมเข้าใส่สาวนักสำรวจที่คลาดสายตาจากปากทางออกของห้องเก็บไวน์ไปเพียงเสี้ยววินาที
อสูรกายที่ดูแตกต่างออกไป มันน่าหวาดผวายิ่งกว่าที่ผ่านมา
หมดเวลาของคุณแล้ว แบรดศรเงินยิงขึ้นมาจากหัวบันไดพุ่งผ่านร่างนั้นที่กำลังสลายไปเป็นควันสีดำ Cecil ก้าวขึ้นมาแล้วดึงมืออีกคนตามมาติดๆ
มาถึงโถงทางออกพบเพียงความว่างเปล่าราวกับไม่เคยเกิดอะไรขึ้น กลไกรูปปั้นเทพเจ้าได้หยุดทำงาน ประตูบานใหญ่ก็ปิดลง
"ให้มันได้งี้สิ" Ron ทุบประตูแล้วเหลือบมองไปยังปืนคาบศิลาที่เตะตาประดับบนผนัง
"อย่าไปแตะนะ!" ใครคนหนึ่งร้องห้ามเขาแล้วหันไปถามอีกสองสามคนว่าเอายังไง
"คำสาปน่าจะสูญสลายไปแล้วสิ"
"มันดูไม่เป็นอย่างนั้น"
"อาจต้องใช้เวลา" Melinda เช็คกระสุนปืนที่เกลี้ยงลูกโม่แล้วคลำหากระสุนสำรองในกระเป๋าที่ไม่เหลือสักนัด
"มันไม่ง่ายดายเหมือนในนิทาน"
"อย่างนั้นแล้ว... ถ้าหมายถึงทางลับล่ะก็ บางทีเปียโนที่ห้องดนตรี.." Laurence พูดขึ้น
"ถ้าลูกหมายถึงการเล่นเปียโนจะเปิดทางลับได้ล่ะก็ โน้ตเพลงอยู่ที่โบสถ์โน่นแน่ะ"
"ห้องสมุดยังมีทางลับอีก"
พลันเสียงกรีดร้องของ Sindy ก็โหยหวนขึ้นอีกครั้ง
