หลังจากที่เรื่องราวภายในคฤหาสน์สยองจบลงแล้ว คาร์ล เซเซมานน์ก็มุ่งเขียนเรื่องราวสืบสวนสอบสวนไปส่งให้ทางสำนักพิมพ์
น่าเสียดาย ที่ไม่ว่าจะส่งไปกี่ที่ ๆ ก็ล้วนแต่ถูกปฏิเสธเสียทุกครั้งไป แต่ภายในการถูกปฏิเสธนั้นก็แอบซ่อนความหวังอยู่อย่างหนึ่ง เพราะผู้ดูต้นฉบับเกือบทุกคนต่างบอกกันเป็นเสียงเดียวว่าตัวละครนักสืบดูอ่อนไป น่าจะลองไปพูดคุยกับนักสืบจริง ๆ เสียบ้าง
พูดในทางกลับกันก็คือ ถ้าไปพูดคุยกับนักสืบจริง ๆ แล้ว ก็อาจจะเขียนงานดีขึ้นก็ได้!
ด้วยเหตุนี้ คาร์ลจึงเริ่มติดต่อกับสำนักงานนักสืบต่าง ๆ เพื่อหาที่ปรึกษาเรื่องการเขียนงาน แต่ก็เป็นต้องน่าเสียดายอีกครั้ง ที่แทบจะไม่มีนักสืบคนใดยอมให้เขาได้มีโอกาสพูดคุยด้วยเลย
ยกเว้นนักสืบอยู่คนหนึ่ง...
คาร์ลยืนอยู่ที่หน้าตึกสำนักงานที่โทรม ๆ เก่า ๆ จนชวนให้คิดว่าร้างไปแล้ว และพร้อมจะมีผีโผล่มาทุกเมื่อ
ซึ่งถ้ามาจริง ๆ ก็ไม่เลวนะ จะได้เอาไอเดียไปเขียนนิยายเพิ่ม! (มองโลกในแง่ดีอย่างยิ่งยวด)
ว่าแล้วคาร์ลก็ขอตัวเข้าไปในสำนักงานแห่งนี้!
