"มันคงเร็วเกินไปสำหรับเธอ" โยเซฟรู้สึกอิจฉาความเป็นโลลิคอนของฌีแรสกับสเตฟาโนขึ้นมา เขาก็ไม่มีรสนิยมอย่างนั้นซะด้วยสิ
แต่เอาเถอะ หวังว่าอีกหน่อยเธอจะโตและสูงขึ้นนะ ว่าแล้วเขาก็จูบหน้าผากเอลวาแล้วลูบหัวเธอ
"อลิซ่าไม่ใช่แม่พระ ฉันรู้ดี เธอไม่ใช่คนแบบนั้น" โยเซฟยืนหันหลังในท่าประสานสองมือไพร่หลังเงยหน้าขึ้นมองฟ้าสีแดงยามอาทิตย์อัสดง
"เธอฉลาด เธอพยายามที่จะเลือกในสิ่งที่ดีที่สุด"
"เหมือนกับอิริน่า หมิง พวกเธอก็พยายามที่จะเลือกในสิ่งที่ดีที่สุด"
"อิริน่าทิ้งมารีเบลเอาไว้ ส่วนหมิงก็ทิ้งวีโอเลตต้าเอาไว้"
เขาหยุดพูดเพื่อให้เอลวาได้คิดตามแล้วหันมา "อลิซ่าก็ทิ้งเธอเอาไว้เช่นกัน มีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำได้"
