* ห้องโถงรับแขก

Refresh History
  • lostlance: งี้นี่เองงง
    July 21, 2023, 07:09:04 PM
  • Qiao: อยากเล่นแนว fear and hunger 1-2 ก็ได้
    August 28, 2023, 10:56:33 PM
  • lostlance: ผมว่าเกมมันหลอนไป
    August 31, 2023, 10:47:07 AM
  • Johan: สลัดทั้งงานราษฎร กับงานหลวงไม่ออก น่าจะมาต่อสักใกล้ๆปลายปีนะครับ
    September 29, 2023, 06:48:36 PM
  • Bloody Rabbits: รออยุ่ว
    September 29, 2023, 10:01:26 PM
  • lostlance: ที่โพสใหม่นั้นสแปมหรืออะไรน่ะ
    October 05, 2023, 02:12:26 PM
  • Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ
    December 02, 2023, 01:55:59 AM
  • Johan: สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนยุ่งๆงานเยอะๆ
    January 01, 2024, 11:30:01 AM
  • Johan: อยากมาต่อ แต่เคลียรืเวลาไม่ลงตัวเลย
    January 01, 2024, 11:30:18 AM
  • Johan: Chao: ยังแอบมาต่อนะเออ <<< ตอบแล้วๆ (เกมบ้าอะไรฟระ โพสละครึ่งปี)
    January 01, 2024, 11:35:44 AM
  • lostlance: สวัสดีปีใหม่ครับบ
    January 01, 2024, 08:58:21 PM
  • Qiao: มาลักข้อมูลบอร์ดเกม
    June 09, 2024, 12:51:10 PM
  • duek duen: จะยังมีใครใช้เว็บนี้อยู่ไหมนะ —
    July 29, 2024, 10:00:23 PM
  • Game Master: เจ้าของยังไม่ค่อยเข้าเล้ย
    August 01, 2024, 08:35:21 PM
  • duek duen: Damn
    August 04, 2024, 04:42:50 PM

Author Topic: Trap Master : ทายาทเจ้าคุณปู่ - ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง  (Read 10213 times)

0 Members and 1 Guest are viewing this topic.

Offline Chao

ความเดิมตอนที่แล้ว


 "ดีจ้า! ดีใจจังเลยชายใหญ่อาการดีขึ้นมาแล้วเนอะจ๊ะ?"


"หล่อนเป็นใครย่ะ ถือดีอะไรมาเสนอหน้าตอนชั้นกับท่านชายคุยกัน"

อนงค์เผชิญหน้ากับฉวีผ่อง ดาราสาวที่คิดจะจับคุณชายใหญ่



ฉวีผ่องพยายามจะผสมยานอนหลับในเครื่องดื่มให้คุณชายใหญ่ แต่ถูกอนงค์ซ้อนแผนสลับแก้ว  เลยเป็นฝ่ายหลับแทน สุดท้ายเมื่อถูกเปิดโปงแผน เธอก็หนีกลับไป


 "ตอนนี้แจ๋วงานล้นมือ เธอจะมาช่วยหน่อยได้ไหม"


"นงค์อยากช่วยทุกคนในบ้านอยู่แล้ว มันไม่เกี่ยวกับสถานะของนงค์หรอก!"

อนงค์ยอมรับงานเป็นคนรับใช้ในบ้าน



กลุ่มคนลึกลับบุกเข้ามาในบ้านปูนทอง


 "ยอมแพ้เถอะ แล้วผมจะไว้ชีวิต" บารอนน้อยสาดกระสุนขู่จนกลุ่มคนร้ายที่ดูต้นทางด้านนอกแตกกระเจิง

ส่วนในบ้าน มาริยะโผลเข้าแย่งปืนกับคนร้ายคนหนึ่งที่ไม่ยอมให้แย่งดี ๆ  ทั้งสองคนเลยล้มคว่ำกลิ้งทับกันและยื้อแย่งปืนกันไปมา

คนร้ายที่ถือปืนอีกคนตกใจที่มาริยะโผล่มาเลยเสียสมาธิไม่ทับหลบกระสุนของชายกลาง  โดนยิงร่วง

เจ้าคนที่เขย่าประตูห้องของหญิงเล็กตัดสินใจถีบประตูห้องจนพังแล้วเข้าไปบีบคอหญิงเล้กเกือบตาย ดีที่มาริยะเข้าไปขัดขวางและปฐมพยาบาลจนหญิงเล็กกลับมาหายใจได้อีกครั้ง



 "ขอบใจนะ" หญิงเล็กกระซิบเกือบไม่ได้ยิน




 "อ..อย่ายิงนะ ขอร้องละ ปล่อยฉันไปเถอะ  ฉันแค่ถูกบังคับให้มาสะเดาะกลอนเท่านั้นเอง"

บารอนน้อยจับตัวหนึ่งในผู้บุกรุกได้ จากปากคำของเธอ  เป้าหมายคือชีวิตของหญิงเล็ก แต่เธอก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนว่าจ้าง



 
"ขอโทษที นายโก้พยายามผูกคอตายในห้องขังด้วยถุงเท้า เราพยายามพาส่งโรงหมอแล้ว แต่เขาก็ตายจนได้ หมอบอกว่าตับแตก โชคร้ายจริง ๆ" คนร้ายที่จับเป็นได้ โดนเก็บทั้ง ๆ ที่อยู่ในการควบคุมของเจ้าหน้าที่




"ผมจะทำยังไงดีคับ"  ชายน้อยมาปรึกษากับมาริยะเรื่องที่ว่าเขากำลังตกหลุมรักราตรี



คนร้ายบุกเข้ามาลอบสังหารหญิงเล้กอีกครั้ง แต่มาริยะกับบารอนน้อยก็ช่วยเธอไว้ได้ คราวนี้พวกเขาจับตัวนายดำ ท่ามืด ซึ่งรู้ตัวผู้บงการไว้ได้ด้วย แต่ถ้าปล่อยให้ตำรวจทำงาน เจ้านี่ก็อาจจะถูกเก็บเหมือนกับนายโก้ คนร้ายคนก่อน



 "จริง ๆ ก็มีวิธีอยู่นะครับ" นายแสงกระซิบบอกแผน  ถ้านายดำบอกชื่อคนจ้างมา พวกเราก็แค่ไปถล่มมันคืนก่อนที่มันจะมีแผนอื่นก็เท่านั้นเอง

บารอนน้อยตกลงตามแผน แต่มาริยะตัดสินใจเชื่อมือตำรวจ




"ตายจริง คุณชายน้อยคิดกับฉับแบบนั้นเหรอ"  ราตรีอุทานอย่างตกใจแต่ดูท่าทางแล้วไม่ยักกะไม่พอใจ  ตรงข้าม มีหน้าแดงเล็ก ๆอีก หรือว่า....

"ถ...ถ้าพึ่งพา...ไม่สิ ฉันชอบผู้ชายที่พึ่งพาได้ค่ะ!"  ทนายสาวลนลานพูดกับชายน้อยที่เพิ่งเดินตามมาถึงแบบไม่มีต้นไม่มีปลายไม่มีเกริ่น แล้วก็เดินหน้าแดงลิ่ว ๆ หายไปเลย  ปล่อยให้มาริยะต้องเป็นคนอธิบายสิ่งที่เขาอย่างให้ราตรีเป็นคนบอกให้ชายน้อยที่ยืนอ้าปากหวอฟังอีกรอบ





"ฉันก็ว่าจะไปทางนั้นแหละ ช้าอยู่ทำไมล่ะ เอาไฟฉายไปนำทางสิ"  วชิระสำรวจทางใต้ดินกับบุษบา  พวกเขาค้นพบเส้นทางที่เจ้าคุณปู่สร้าง และสมทบกับชายกลางระหว่างทาง



คนงานขุดเปิดลงไปจนถึงห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้าที่พังเสียหายหมดทางซ่อม และเปิดลึกลงไปจนถึงทางน้ำใต้ดินใจ้ห้องเครื่องกำเนินไฟฟ้า  ที่นั่นพวกเขาพบห้องอีกห้องที่เต็มไปด้วยหีบใส่ทอง  มันเป็นของที่ขโมยมาโดยกลุ่มโจรปล้นธนาคารนั่นเอง  และแล้วคืนหนึ่ง ตำรวจที่เฝ้ากลับถูกจู่โจมจากกลุ่มโจร


 "ยิงเข้าไป ใครขวางฆ่าให้หมด"  อาเดียวกับปืนกลกระบอกใหญ่โบกมือสั่งการลูกน้องโจรนับสิบระดมยิงตำรวจจนกระเจิง  ลูกน้องโจรส่วนหนึ่งเข้าไปในถ้ำแล้วแบกหีบไม้หลายใบออกมา  ทว่าก่อนที่อาเดียวและคนของเขาจะล่าถอยไป กำลังเสริมของฝ่ายตำรวจซึ่งนำโดยสุวัจนีก็มาถึงและล้อมพวกของอาเดียวเอาไว้



"นึกไว้แล้วว่าแกต้องมา คราวนี้ล่ะ เสร็จแน่ะ อ๊ะ ว้าย!"   ตำรวจสาวตกใจเพราะเธอถูกใครบางคนรัดคอจากด้านหลัง



"ไม่อยากตายก็ให้ลูกน้องถอยไปซะ"  เหินฟ้านั่นเอง ไม่พูดเปล่า  เขาชูลูกระเบิดในมือซ้ายขึ้นสูง  ส่วนมือขวาที่ล็อคคอสุวัจนีก็มีปืนพกอีกกระบอก  สุวัจนีไม่มีทางเลือกจึงสั่งให้ตำรวจถอยไป  เปิดทางให้กลุ่มของอาเดียวขนหีบไม้ฝ่าวงล้อมไปลงเรือที่เตรียมไว้   เหินฟ้าเองก็ลากสุวัจนีมาจนถึงริมน้ำแล้วถีบเธอตกน้ำไปก่อนที่จะปาระเบิดใส่ตำรวจที่ตามมาห่าง ๆ จนแตกกระเจิง  จากนั้นเขาก็โดดลงเรือลำเดียวกับอาเดียวแล้วหายไปในความมืด ระหว่างที่ตำรวจซึ่งโผล่มาหลับหลบระเบิดมัววุ่นอยู่กับการช่วยสุวัจนีขึ้นจากน้ำ

"แกทำแบบนี้ทำไม เจ้าหนุ่ม"
"ผมมีหนี้ต้องคิดกับคนบ้านนั้น อีกอย่าง..."
"อีกอย่าง?"
"..คุณเป็นพ่อของเธอ"




และอีกทางหนึ่ง

"นี่ชั้นเอง  ขอสายเค้าหน่อย.... ไม่อยู่?... ไม่เป็นไร ฝากบอกเค้าด้วยว่าแผนล้มเหลว  คงต้องเปลี่ยนเป้าหมาย  ยังไงรายละเอียดเดี๋ยวชั้นจะเข้าไปคุยกับเค้าเอง เค้ากลับมาเมื่อไหร่...ได้ บอกเค้าว่าชั้นจะไป"
 



ตอนที่ 9 การกลับมาของบ้านปูนทอง


         แม้จะประสบกับปัญหาหลาย ๆ อย่าง  แต่ในที่สุด บ้านปูนทองก็ได้กลับมารุ่งเรืองอีกครั้งจากความร่วมมือของเหล่าทายาท และในคืนนี้ ก็มีงานเลี้ยงฉลองการกลับมารุ่งเรืองของบ้านปูนทอง โดยใช้พื้นที่สนามหน้าเรือนใหญ่เป็นบริเวณจัดงานกลางแจ้ง

          วชิระเข้าร่วมในงาน ถึงจะยืนเก้ ๆ กัง ๆ แต่เขาก็เป็นหนึ่งในทายาท  ต่างจาก อนงค์ที่ผันตัวเป็นสาวใช้ เธอกำลังวิ่งวุ่นอยู่ในครัวบริเวณเรือนรับใช้

          แต่ขณะที่คนส่วนใหญ่อยู่ในงาน  คนในบ้านสามคนกลับไม่ได้อยู่ที่นั่น
 
          บารอนน้อยกับนายแสง กำลังซุ่มอยู่นอกคฤหาสน์หลังหนึ่ง  ที่นี่คือบ้านของผู้ว่าจ้างลอบสังหารหญิงเล็ก  น่าตกใจจริง ๆ  ที่นี่คือบ้านของเฮียเล้ง ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของกิจการบ้านปูนทอง สาเหตุจึงเดาได้ไม่ยากว่าเพื่อฮุบกิจการเป็นของตัวเองนั่นเอง

         ขณะเดียวกัน  มาริยะกำลังอยู่ที่สถานีตำรวจกับสุวัจนี  ทั้งคู่กำลังเฝ้านายดำ พยานสำคัญในคดี


        คืนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างนะ

 
(รอบนี้ไม่มีการส่งคำสั่ง PM)

 

ถ้าจุดนี้ซ่อนตัวได้ดีก็ซ่อนตัวต่อไปอย่างกลมกลืนกับสภาพแวดล้อม
ถ้าที่ซ่อนไม่ดีพอก็หาจังหวะใช้เล็บเสือปีนไปซ่อนตัวบนเพดาน

Offline Chao



"งั้นเดี๋ยวนงค์จะเอาเวอร์มูธมาให้มั้ยจ๊ะ?" ;) เธอมีกุญแจห้องเก็บไวน์นี่นา!

"แล้วเธอ" อนงค์พูดถึงบริการสาว "ต้องไปช่วยหาเวอร์มูธกับนงค์ด้วยนะจ๊ะ" ;)

พอว่าตามนี้แล้วก็ลากบริกรสาวออกมาเลย (....)



หญิงเล็กขมวดคิ้วอ้าปากจะพูดอะไร  แต่อนงค์ก็ลากบริกรหญิงออกมาเสียก่อน เธอเลยหันไปคุยกับแขกคนอื่นต่อ


 
"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะงั้นเดี๋ยวฉันไปเอาเวอร์มูธนะคะ เห็นเตรียมไว้ในครัวอยู่แล้ว"  พูดแล้วก็หันหลังจะเดินไป จริงสิ  เครื่องดื่มพวกนี้ทุกอย่างเตรียมไว้ในครัวอยู่แล้วนี่นา

วชิระขออนุญาติบุษบาเพื่อเข้าพบชายกลาง เขาคงไม่โดนกันใช่มั้ย เขาเป็นผู้ชายนี่นา
จากนั้นเข้าไปทักทายตามมารยาทแล้วถามว่าทำไมจึงไม่ไปสนุกรื่นเริงในงาน มาแอบหลบมุมตรงนี้เดี๋ยวจะไม่ได้หน้าแล้วถูกลืมเอานะ ถามพลางแกล้งหยอกเล่น



ไม่โดนหรอก บุษบาแค่ชำเลืองดูนิดหน่อยแล้วก็หันไปรบกับแขกสาว ๆ ต่อ   

ชายกลางบอกว่า  เขาไม่ถนัดเรื่องตีหน้าพูดคุยในวงสังคม  อีกอย่าง มาอยู่ตรงนี้ทำให้เห็นภาพทั้งสนามชัดดี 

คำพูดจาของชายกลางถึงจะไม่แสดงความสนิทสนมแต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทางเป็นศัตรูอะไรกับวชิระ ออกจะดีด้วยซ้ำเมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้เขาใช้คำพูดเสียดสีคนอื่นขนาดไหน

มาริยะพยายามหาทางเอาโซ่ใหญ่ ๆ นั้นออกจากเสาหรือไม่ก็ออกจากรถ หรือไม่ก็หาทางทำให้รถไม่สามารถใช้งานได้ (หากส่วนนี้เจอคนก็ลองสะกดรอยเพื่อเช็คจำนวนและหาโอกาส)
หากไม่สามารถทำได้ก็รีบขึ้นไปบอกสุวัจนีเกี่ยวกับโซ่ที่ผูกกับเสาและรถที่ลามโซ่ที่ว่า



เขาพบว่ามันแค่พันแล้วใช้ขอเกี่ยวไว้  จะเอาออกก็ไม่ได้ยากอะไร  เพียงแต่พอเขาเข้าไปใกล้ ๆ รถ ประตูก็เปิดออก  คนที่น่าจะเป็นคนขับก็พรวดพราดออกมาแล้วเริ่มวิ่งหนี



ถ้าจุดนี้ซ่อนตัวได้ดีก็ซ่อนตัวต่อไปอย่างกลมกลืนกับสภาพแวดล้อม
ถ้าที่ซ่อนไม่ดีพอก็หาจังหวะใช้เล็บเสือปีนไปซ่อนตัวบนเพดาน



บารอนน้อยใส่ชุดพราง หากเป็นนอกบ้านคงไม่มีใครเห็น แต่พอเป็นในห้องก็เป็นอีกเรื่อง  หากซ่อนอยู่ตรงนี้ต่อไป ก็มีความเสี่ยงว่าจะถูกเห็นได้  ดีที่เขามีเล็บเสือจึงปืนตู้ขึ้นไปซ่อนบนหลังคาตู้จุดที่ใกล้เพดาน จุดนี้หากไม่ตั้งใจมองขึ้นมา คงมองไม่เห็นเขา

จากการจับใจความที่เฮียเล้งและผู้หญิงคนนั้นพูดกัน  ได้ความว่า เฮียเล้งวางแผนมานานแล้วที่จะให้ฉวีผ่องจับคุณชายใหญ่ เพราะทั้งบ้านนั้นแต่ไหนแต่ไร คนทำงานเป็นแล้วล่อด้วยผลประโยชน์ไม่ได้ก็มีแค่คุณชายใหญ่กับราตรี แต่ราตรีเองก็ทำอะไรไม่ได้มาก ทุกอย่างจึงขึ้นกับคุณชายใหญ่ คราวนี้เป็นโอกาสดีที่คุณชายใหญ่บาดเจ็บ เฮียเล้งจึงคิดว่าเป็นโอกาสอันดีที่จะฮุบกิจการไว้ ไม่นึกว่าจู่ ๆหญิงเล็กที่เขามองข้ามมาโดยตลอดจะเข้ามากู้วิกฤติ แถมท่าทางจะรู้อะไรต่อมิอะไรโดยเฉพาะเรื่องสกปรกของเขามากกว่าคุณชายใหญ่จอมโลกสวยเสียอีก  ถ้าปล่อยไว้จนคุ้ยเจอปมของเขาแล้วเอามาเล่นงานเขาได้ ต้องเดือดร้อนแน่นอน ดังนั้นจึงเป้นที่มาของการสั่งเก็บหญิงเล็ก



 "ว่าแต่ทำไมถึงบอกไม่ให้ชั้นไปงานคืนนี้ล่ะ  นี่มันโอกาสเข้าหาคุณชายใหญ่เลยนะ" ฉวีผ่องโวยวาย เธอตั้งใจจะแต่งตัวไปงาน แต่เฮียเล้งกลับบอกว่าไม่ให้เธอเข้าร่วมงาน


 O0
"ถ้าลื้ออยากตายก็ไปร่วมงานได้เลย"  เฮียเล้งอธิบายว่า เขาให้คนเอาระเบิดเวลาไปติดตั้งในงานแล้ว คนของเขาก็เตรียมตัวอยู่ด้านนอก เตรียมบุกเข้าไปในงานเมื่อเกิดระเบิด คราวนี้พวกมันตายแน่ ๆ หรือต่อให้รอดมาได้บ้าง ความน่าเชื่อถือของบ้านปูนทองก็จะป่นปี้  ทีนี้เขาก็จะใช้เป็นเหตุในการเข้าดูแลกิจการแทน

"5555555555" 


 

....
แอบฟังต่อไปพลางคิดว่ามีวิธีติดต่อไปที่บ้านปูนทองบ้างไหม
แต่ถึงไม่โทรไปยังไงก็คงมีคนรู้แหล่ะมั้ง ดูเหมือนพวกเขาจะสื่อสารกันทางจิตได้อยู่แล้ว บารอนน้อยคิด
ฝากด้วยนะวชิระ ถ้าทุกคนตายหมดผมจะรับสืบทอดกิจการเองละกัน อันนี้ก็คิดเฉยๆเหมือนกัน

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


"ให้นงค์ไปเอาด้วยก็ได้จ๊ะ ถ้าไม่ระวังไม่งั้นเดี๋ยวเจอหญิงเล็กวีนอีก" ;)

เธอสั่งให้บริกรสาวตามเธอทำงาน ป้องกันไม่ให้โดนตกเป็นเป้าหมาย (...)
« Last Edit: December 06, 2016, 12:31:27 AM by LazyRabbit »

มองตามไปยังสนามแล้วถามชายกลางว่าเขาเห็นอะไรบ้าง พลางชวนคุยแล้วมองดูว่ามีอะไรเตะตาผิดสังเกตไหม ตรงนี้อยู่ห่างจากสนามไกลมากแค่ไหน ปลอดภัยไหมถ้าเกิดมีระเบิดตูมขึ้นมา

ไม่ต้องกลัวนะครับ ถ้ามันระเบิดขึ้นมาอย่างน้อยผมก็รอดนะ อันนี้วชิระคิดเฉยๆ

"ผมว่าเราน่าจะเพิ่มเวรยามนะครับ ถ้าเกิดเหตุร้ายขึ้นหน้าตาของวงศ์ตระกูลคงป่นปี้"
วชิระพูดพลางดูปฏิกริยาของทั้งชายกลางและบุษบาเพื่อจะสังเกตว่าพวกเขาไม่รู้หรือแค่หลบลี้มาแอบเพราะรู้ถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น

มาริยะใช้ทักษะสะกดรอย + เคลื่อนไหวในความมืด + ไม้ตามคนน่าสงสัยไปก่อนที่จะฟาดและพากลับไปให้สุวัจนีพร้อมกับโซ่และเล่าเรื่องที่ว่า

Offline Chao

....
แอบฟังต่อไปพลางคิดว่ามีวิธีติดต่อไปที่บ้านปูนทองบ้างไหม
แต่ถึงไม่โทรไปยังไงก็คงมีคนรู้แหล่ะมั้ง ดูเหมือนพวกเขาจะสื่อสารกันทางจิตได้อยู่แล้ว บารอนน้อยคิด
ฝากด้วยนะวชิระ ถ้าทุกคนตายหมดผมจะรับสืบทอดกิจการเองละกัน อันนี้ก็คิดเฉยๆเหมือนกัน



บารอนน้อยรู้เบอร์โทรของทั้งที่บ้านปูนทองและตำรวจ ถ้าหาโทรศัพท์ได้ เขาคงสามารถโทรแจ้งเหตุร้ายได้ อันที่จริงในห้องนี้ก็มีโทรศัพท์

ฉวีผ่องและเฮียเล้งพูดคุยกันต่อ แต่ไม่ได้เรื่องอะไรเพิ่มเติมมากนัก นอกจากรู้ว่าฉวีผ่องเป็นคู่ขาลับ ๆ ของเฮียเล้ง ตอนนี้เมื่อคุยเรื่องสำคัญกันเสร็จ เฮียเล้งก็เริ่มเล่นปูไต่กับฉวีผ่อง  จากนั้นก็ชักชวนกันเดินออกจากห้องเพื่อไปห้องนอน




"ให้นงค์ไปเอาด้วยก็ได้จ๊ะ ถ้าไม่ระวังไม่งั้นเดี๋ยวเจอหญิงเล็กวีนอีก" ;)

เธอสั่งให้บริกรสาวตามเธอทำงาน ป้องกันไม่ให้โดนตกเป็นเป้าหมาย (...)




บริกรสาว อึก ๆ อัก ๆ แต่ก็ยอมตามแบบไม่เต็มใจ  ระหว่างนั้นก็มองซ้ายมองขวาหลุกหลิก


มองตามไปยังสนามแล้วถามชายกลางว่าเขาเห็นอะไรบ้าง พลางชวนคุยแล้วมองดูว่ามีอะไรเตะตาผิดสังเกตไหม ตรงนี้อยู่ห่างจากสนามไกลมากแค่ไหน ปลอดภัยไหมถ้าเกิดมีระเบิดตูมขึ้นมา

ไม่ต้องกลัวนะครับ ถ้ามันระเบิดขึ้นมาอย่างน้อยผมก็รอดนะ อันนี้วชิระคิดเฉยๆ

"ผมว่าเราน่าจะเพิ่มเวรยามนะครับ ถ้าเกิดเหตุร้ายขึ้นหน้าตาของวงศ์ตระกูลคงป่นปี้"
วชิระพูดพลางดูปฏิกริยาของทั้งชายกลางและบุษบาเพื่อจะสังเกตว่าพวกเขาไม่รู้หรือแค่หลบลี้มาแอบเพราะรู้ถึงอันตรายที่อาจเกิดขึ้น



จุดที่ชายกลางอยู่เป็นมุมสนาม  เขาสามารถมองเห็นภาพของทั้งสนามได้อย่างชัดเจน  ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะพ้นรัศมีระเบิดไหม  แต่ถ้ามีระเบิดกลางสนาม ที่นี่ก็น่าจะอยู่ห่างจากศูนย์กลางการระเบิดมากกว่าจุดอื่นในสนามล่ะ


 "ไม่รู้สิ  แต่ถ้าชั้นเป็นคนที่คิดร้ายต่อบ้านปูนทองล่ะก็ งานนี้เป็นโอกาสที่ชั้นไม่ยอมพลาดแน่ ๆ" ชายกลางตอบคำถามของวชิระ   ส่วนบุษบาทำหน้าฉงน ไม่เข้าใจว่าวชิระถามอะไร

"เอ๊ะ นั่น..." ชายกลางขมวดคุิ้ว  เขาเห็นหญิงเล็กที่วีนแตก อนงค์ที่ลากบริกรหนีไปอีกทาง

มาริยะใช้ทักษะสะกดรอย + เคลื่อนไหวในความมืด + ไม้ตามคนน่าสงสัยไปก่อนที่จะฟาดและพากลับไปให้สุวัจนีพร้อมกับโซ่และเล่าเรื่องที่ว่า




มาริยะเคลื่อนไหวในเวลากลางคืนได้อย่างคล่องแคล่ว   เมื่อบวกกับความสามารถในการสะกดรอย จึงไม่ยากที่เขาจะไล่ตามคนขับรถไป  แต่เนื่องจากรถมีสองคัน คนที่วิ่งลงมาก็มาจากทั้งสองคัน  มาริยะจึงเลือกตีหัวคนนึงสลบแล้วลากกลับไป


ไม้หน้าสามหัก กลับมาใช้ได้ตอนหน้า

มาริยะลากไม้หน้าสามขึ้นสถานีตำรวจ  เจอกับสุวัจนีที่กำลังคุยกับชายคนหนึ่ง แต่งตัวมอมแมม  มือนึงถือถุงพลาสติกขนาดใหญ่  อีกมือถือถุงโอเลี้ยงหลายถุง

"มาส่งอาหารค้าบ" ชายคนนั้นวางถุงใหญ่ตรงหน้าสุวัจนี

"ข้าวผัดกับโอเลี้ยงเหรอ น่ากินจัง" สุวัจนีแหวก ๆ ถุงดู

"มีพอทุกคนเลยนะค้าบ ผู้กองเลือกก่อนเลยย"  คนส่งอาหารแสดงน้ำใจ

สุวัจนีได้ยินก็ทำท่าดีใจ เลือกห่อข้าวผัดกับโอเลี้ยง เมินมาริยะที่แบกผู้ต้องสงสัยขึ้นสถานีมาโดยสิ้นเชิง 

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


อนงค์รู้สึกได้ว่ามันแปลกๆที่บริกรสาวหล่อกแหล่กขนาดนี้ จึงถามไป

"มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?" ;)

แน่นอนเธอไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายคลาดสายตา

"แต่พอดีคุณไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยก็เลยออกมาหลบให้พ้นรัศมี" วชิระก็พูดไป สายตายังมองดูที่ลานว่าง

รอให้ทั้งคู่ออกไปแล้วโทรไปแจ้งเรื่องที่รู้มาให้ชายกลางทราบ
จากนั้นจึงถามนายแสงว่าจะเอาไงต่อ

"ไหน ๆ คุณก็อุศาเอาอาหารกับน้ำมาให้พวกเราแล้วทำไมคุณไม่มากินกับพวกเราละครับ ? เริ่มจากให้คุณทานอาหารพวกนี้ก่อนเป็นคนแรกเพื่อแสดงความจริงใจก่อนเลย ถ้ามันไม่ได้วางยาอะไรเอาไว้ !?"
มาริยะห้ามไม่ให้สุวัจนีกับตำรวจอีกคนทานอาหารและน้ำที่คนมอมแม่มเอามาให้ พลางให้คนมอมแม่มที่ว่าทานอาหารพวกนั้นก่อนพร้อมกับนำคนที่หมดสติโยนให้สุวัจนีพร้อมอธิบาย

Offline Chao



อนงค์รู้สึกได้ว่ามันแปลกๆที่บริกรสาวหล่อกแหล่กขนาดนี้ จึงถามไป

"มีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?" ;)

แน่นอนเธอไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายคลาดสายตา




 "ม..ไม่มีอะไรค่ะ  ไม่มี ๆ"    บริกรหญิงปฏิเสธพัลวัน  แต่เงียบไปพักนึกเธอก็เอ่ยปาก

"เอ่อ บังเอิญฉันรู้จักคนในบ้านนี้คนนึง เป็นเด็กผู้ชายที่ชอบยิงปืนขู่ชาวบ้าน วันนี้ฉันมองหาเขาไม่เจอ พอจะทราบไหมคะว่าเขาไปไหน"



รอให้ทั้งคู่ออกไปแล้วโทรไปแจ้งเรื่องที่รู้มาให้ชายกลางทราบ
จากนั้นจึงถามนายแสงว่าจะเอาไงต่อ



เฮียเล้งและฉวีผ่องออกไปจากห้อง  บารอนน้อยและนายแสงออกจากที่ซ่อน  นายแสงไปดูต้นทางที่ประตูระหว่างที่บารอนน้อยหมุนโทรศัพท์กลับเข้าบ้านปูนทอง

"สวัสดีค่ะ บ้านปูนทองค่ะ" รอค่อนข้างนานกว่าจะมีคนรับสาย บารอนน้อยคลับคล้ายว่าเป็นเสียงของลลิตา

จะว่าไงบ้างก็ว่าไปเลย

"แต่พอดีคุณไม่ได้เกี่ยวข้องด้วยก็เลยออกมาหลบให้พ้นรัศมี" วชิระก็พูดไป สายตายังมองดูที่ลานว่าง



ชายกลางหันมามองเขา ท่าทางงุนงง ไม่เข้าใจว่าวชิระพูดอะไร


"ไหน ๆ คุณก็อุศาเอาอาหารกับน้ำมาให้พวกเราแล้วทำไมคุณไม่มากินกับพวกเราละครับ ? เริ่มจากให้คุณทานอาหารพวกนี้ก่อนเป็นคนแรกเพื่อแสดงความจริงใจก่อนเลย ถ้ามันไม่ได้วางยาอะไรเอาไว้ !?"
มาริยะห้ามไม่ให้สุวัจนีกับตำรวจอีกคนทานอาหารและน้ำที่คนมอมแม่มเอามาให้ พลางให้คนมอมแม่มที่ว่าทานอาหารพวกนั้นก่อนพร้อมกับนำคนที่หมดสติโยนให้สุวัจนีพร้อมอธิบาย



คนส่งอาหารท่าทางอึกอัก  แล้วก็วิ่งหนีทันที ทิ้งทั้งโอเลี้ยงและข้าวผัด

มาริยะยึดอาหารและเครื่องดื่มที่คนมอมแม่มให้มาทั้งหมดและเอาไปทิ้ง ก่อนที่จะสอบถามสุวัจนีว่ารู้จักคนม่อมแม่มนั้นด้วยหรอ และถ้าไม่รู้จักก็ถามต่อ
ว่าผู้ปกครองไม่เคยเตือนเรื่องรับของจากคนแปลกหน้าบ้างเลยหรอ ก่อนที่จะกลับเข้ามาคุยและแจ้งเรื่องรถกระบะและชายที่หมดสติให้สุวัจนีรู้พลางไปดูคนที่อยู่ในห้องขังอีกครั้ง

บอกลลิตาให้ตามชายกลางมาดาวนมีเรื่องสำคัญ
จากนั้นก็บอกเรื่องมีระเบิดเวลาในบ้าน

Offline LazyRabbit

  • กระต่ายไม่ได้เถื่อนนะ กระต่ายแค่ง่วง คร่อก
  • *
  • $964Cr.
  • View Inventory
  • Send Money To LazyRabbit
  • กระต่ายขี้เกียจ
    • View Profile
  • Awards: The Bomberman


"เอ ขอนงค์นึกก่อนน้า" ;)

อนงค์นึกหน้าตามคำอธิบายของบริกรหญิง ว่าอยู่นอกงานจริงๆหรือไม่ ใครคนไหนเธอเห็นครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่หว่า

(อ้างอิงจากว่าตอนนี้อนงค์จะรู้ว่าใครบ้างหรือคนหน้าตาแบบใดบ้างที่อยู่หรือไม่อยู่ในงาน เพียงแต่ต้องระบุชื่อหรือหน้าเท่านั้น)