เขาเงียบไปพักหนึ่งแล้วก็ได้เพียงยืนเฉยคล้ายตกสู่ภวังค์
"นับแต่วันนั้นที่ข้าได้นำผู้คนมากมายไปต่อสู้ในสงครามครูเสดจวบจนบัดนี้" แล้วเขาก็เงียบไปอีกพักหนึ่ง
"ข้าพูดถึงไหนแล้ว..."
การคุยกับเขาต้องใช้ความพยายามและความอดทนอย่างมาก ทั้งสองย้ายไปนั่งคุยกันที่ม้านั่งไม้ริมทะเลหลัง Gertraud ช่วยตากผ้าเสร็จ
"นับแต่วันนั้นที่ข้าได้นำผู้คนมากมายไปต่อสู้ในสงครามครูเสดจวบจนบัดนี้" Godfreay พูดต่อจากเดิม
"ราวกับเวลาชีวิตของข้าได้หยุดลง เรามีชัย ยึดกรุงเยรูซาเล็มมาได้จนกระทั่งมาถึงสงครามครูเสดครั้งที่สอง และสาม"
"แต่ข้ายังคงมองเห็นภาพอดีตที่ชัดเจน วันที่พวกเราล้มตาย วันที่เราประหัตประหารผู้คนในเมืองที่ไร้ทางสู้ นักรบครูเสดสับร่างของอริร้ายเป็นชิ้นๆ"
"ข้ารู้สึกว่าตนเองได้ทำผิดอย่างร้ายกาจ ข้าควรหายไป ข้าไม่ควรอยู่ในฐานะของวีรบุรุษ"
"ผู้คนจะชื่นชม และพวกเขาจะเดินตามข้า สร้างความผิดที่ร้ายกาจเช่นเดียวกันกับข้า"
