นักรบครูเสดตื่นตะลึงไปกับเมืองคอนสแตนติโนเปิลอันอลังการ พวกเขาคุยถึงเมืองที่เพิ่งผ่านมาจากการรวมทัพ
"ปารีส ลอนดอน และโรม ดูเหมือนตลาดของกรุงคอนสแตนติโนเปิล" พวกเขาหมายถึงเมืองหลวงของชาติใหญ่ๆในยุโรปที่มีสภาพเป็นได้แค่ตลาดสดของคอนสแตนติโนเปิล
มันล้าหลัง ดูไม่จืดเลยเมื่อเทียบกับกรุงคอนสแตนติโนเปิล เมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันตะวันออก
ทั้งถนนปูเรียบทั่วเมือง ยามค่ำคืนก็สว่างไสว มีร้านค้าอยู่เรียงราย มีสวนสาธารณะ โรงละคร มีสนามม้าหนึ่งแห่ง มีคฤหาสถ์ของเศรษฐี อาคารอยู่อาศัยของคนงาน
โบสถ์ที่งดงามจนไม่อาจเปรียบเทียบได้ และพระราชวังของจักรพรรดิ ซึ่งเพียบพร้อมด้วยหินอ่อน หินขัด เพชร พลอย ผ้าทอหรูหรา
ความมั่งคั่งของผู้คนที่แต่งตัวงดงามอย่างกับอยู่ในงานเทศกาล แล้วก็พระธิดาคนงามของจักรพรรดิ Anna
มีคนเอาของที่ปล้นชิงมาได้ออกมาอวด เป็นของมีค่าจำพวกเพชรนิลจินดาที่ชาวเมืองสวมใส่กันเป็นปกติ
Raymond มีบรรดาศักดิ์เป็นถึงดยุก ถ้านึกไม่ออกก็นึกถึงตำแหน่งสูงสุดของขุนนางที่ประกอบไปด้วยเอิร์ล เคานต์ บารอน ฯลฯ
เขาเป็นขุนนางชาวแฟรงก์ที่ศรัทธาอย่างยิ่งยวด เขาเชื่อว่าสงครามนี้คือการขานรับต่อพระเป็นเจ้าของชาวคริสต์ เขาเป็นคนแรกที่ตอบรับต่อการเรียกร้องของพระสันตะปาปา
"จัดเตรียมให้เรียบร้อย พระนางแอนนาจะไม่มีวันได้เห็นธงกางเขนอีกเป็นครั้งที่สอง" เขาบอกอัศวินคนสนิทที่ผงกหัวให้
"ข้ามีวิชาแพทย์ ข้ารักษาอาการเจ็บป่วยได้" Peter กล่าวตอบ นางมีความสามารถในการรักษาแบบหมอชาวบ้าน จึงไม่เกี่ยวกับความรู้ด้านการเมือง
ในยุคนี้ศาสตร์การแพทย์เข้าขั้นวิกฤติพอๆกับสุขอนามัยของผู้คน พวกอนารยะที่รุกรานโรมันและครอบครองยุโรปไม่ได้สืบสานองค์ความรู้ของโรมันมาด้วย มันถูกเผาทำลายไปมากมาย
วิชาแพทย์แบบหมอชาวบ้านนี่แหละคือระดับหมอที่มีฝีมือที่สุดเท่าที่จะพบเจอได้ทั่วไป เช่น เอาไฟลนฟันผุเพื่อเผาแมงกินฟันที่ทำให้ฟันผุ หรือตัดนิ้วที่เป็นหูดทิ้งเพื่อป้องกันการลุกลามของเนื้อร้าย
Godfrey มีความพยายามจะช่วย แต่เขาซุ่มซ่ามทำไอ้โน่นตก ไอ้นี่ล้ม ไอ้นั่นหก จน Peter ขอให้เขาอยู่เฉยๆสักพัก
เช่นกัน ดูเหมือน Lulua ก็จะไม่ได้ดีไปกว่า เธอเงอะงะเพราะชุดเกราะที่สวม ดาบที่สะพาย แล้วก็เหม็นกลิ่นสาบในพื้นที่นี้จนสมาธิกระเจิง ยังอยากช่วยอยู่ไหมล่ะ
Bohemond เป็นนักรบหญิง มีบรรดาศักดิ์เป็น Prince งานอดิเรกของเธอคือการสะสมและลับคมขวาน
เธอไม่ถือตัวและยินดีที่จะแนะนำอัศวินที่มุ่งมั่นเรียนรู้ Steph
"ท่านสนใจเรื่องใด" เธอเอาขวานมาแนบอิงใบหน้าแล้วถามเขา
"Walter? ท่านหมายถึงเซอร์วอลเตอร์? นั่น ศพของเขา" ทหารคนหนึ่งที่เคยเป็นหนึ่งในนักรบแห่งกองทัพครูเสดชาวนาชี้ไปในทิศทางหนึ่งของจุดพัก มีคนนั่งอยู่หน้าหลุมศพคนหนึ่ง
Walter เป็นอัศวินไร้นาย ไม่ได้มีชื่อเสียงอะไร การตายของเขาแทบไม่มีใครจดจำเลย แม้ว่าเขาจะเคยเป็นผู้นำของกองทัพครูเสดชาวบ้านก็ตาม
นักรบครูเสดที่ร่วมทัพมาด้วยก็ตายเสียเกือบหมด จึงแทบไม่มีใครสนใจเขานัก ที่หน้าหลุมศพเป็นทหารคนสนิทของเขาที่ยังรอดชีวิตมาได้
เขาจำ Diethelm ได้และบอกว่าจะเสนอชื่อ Diethelm เป็นผู้นำกองหน้า
"ข้ารู้ ท่านนักบุญมีญาณวิเศษล่วงรู้คำทำนาย"
"ท่านปีเตอร์ติดต่อกับพระเจ้าได้"
ทหารทั่วไปรู้เรื่องราวของ Peter ที่รับรู้ถึงสงครามครูเสดได้ล่วงหน้า และยังออกปลุกเร้าเชิญชวนผู้คนก่อนหน้าที่สันตะปาปาจะประกาศสงครามครูเสดเสียอีก
ภาพของ Peter คือนักบุญ แม้ว่าจะเป็นเพียงนักบวชยากไร้ในสายตาพวกอัศวิน พวกชาวบ้านให้การยอมรับ Peter มากพอๆกับ Godfrey
นักบุญผู้อารีที่มีพลังในการรักษาเยียวยา นั่นแหละคือ Peter
